7 Ocak 2009 Çarşamba

Ah Be Hayat...

Ne vardı herşeye rağmen mutlu olsak?

Ne vardı belki dakikalar sonra göçüp gideceğimizi hiç aklımızdan çıkarmadan yaşasak!

Ne vardı sevdiklerimizin kıymetini bilsek!

Ne vardı kalp kırmanın kolay onu düzeltmeninse çoook zor olduğunu idrak edebilsek...

Ne vardı yitenlerin geri gelmediğini anlasak...

Ne vardı hayatta maddi değerlerin manevi değerlerin yanında beş para etmez olduğunu özümseyebilsek...

Ne vardı sanki sadece sağlığımızın birlikteliğimizin bir bütün olduğunu görüp sadece ve sadece bunlar için bile "dünyanın en zenginiyiz biz" diyebilsek...

Ne vardı tutkularımızın esiri olmasak...

Ne vardı değer versek, değer görsek...

Ne vardı tahammül sınırlarımız dipsiz kuyunun dipsizliğinden daha dipsiz olsa...

Ne vardı içimizdeki sevgi, anlayış, hoşgörü ve diğer bütün insani duyguların filizlerinin boyu arş-ı geçse...

Ah be hayat "aşkolsun" sana ...

9 yorum:

Primarima dedi ki...

Ne vardı yitenlerin geri gelmediğini anlasak... da ona göre yitirmeden önce bilsek kıymetlerini değilmi?

Unknown dedi ki...

ah bir anlasak zaten...

Camilla dedi ki...

cok daha güzel ve anlamlı olurdu o zaman hayat.

özii dedi ki...

Aslında hep bilsek , hep sevsek kırılmasak daha iyi ama...

Dünya işte dönüyor , hiç bir şeyine güven olmuyor.

M.İ.N.İ dedi ki...

İnsanoğlu varoldukça tutkularının.hırslarıı esiri olacak.Ve her dafasında pişman olacak.Bu devran böyle sürüp gideck...

Moonish (moonsun) dedi ki...

Merhaba demeye geldim :))

Prima Rima'ya yurekten katiliyorum ne olur sanki onceden bilsek sahip olunanin kiymetini..

Unknown dedi ki...

Nazlı' nın annesi bu hırslar mahveden bizi zaten...
Moonsun hoşgeldin :)
neden bilemiyorsak kıymet ben de bir anlasam :)

ozgurruya dedi ki...

Çok ütopik bir hayat. Ama güzel olurdu.

Unknown dedi ki...

ozgurruya biz insanoğluna rahat dürter ya, yine eskiye dönerdik gibi geldi bak bir an...