29 Mart 2010 Pazartesi

Fotoğrafın Dili ( Öylü Atölyesi)

Beyaza uyanıyorum her sabah, bembeyaz sayfaya...
Üzerinde çizgiden Cin Ali adamları kadınları...
Ayağımı yataktan yere basınca ete bürünen bedenim sonrasında renkleniyor...
İlerledikçe renkleniyor gördüklerimle, alaca oluyor renkler...
Sonrasında gökkuşağı renkleri üşüşüyor yağmur olup yağıyor...
Altından geçip altın sandıktan bu sefer payıma düşenleri alıp dağıtıyorum sayfama...
Rengin oluyor renkler, rengarenk, siyahı da pembesi de şekilleniyor sayfa tüm gün...
O cümbüşün içinden niyet çekiyorum hatta renklerden fal tutup...
Renklerin kokularını duyumsuyor içime çekip ferahlıyorum...
Gün biterken sonra, sayfa yeniden beyaza bürünmek, sabahına varmak üzere nöbetini diğer sayfaya devredip uykuya savıyor sırasını...

7 yorum:

cem dedi ki...

beyaz bir sayfaya uyanmak ne güzel bir rüya olur benim için..

evet evet, sadece rüya...

becerene de helal olsun derim (bkz. funda)

Unknown dedi ki...

gereksiz adam o kadar zor mu?
yok değil gerçekten kalbi ferah tutumak tabi kendim için söylüyorum Allah' a bağlanmak koşulsuz sonrasını kabullenmek işte ama çok işe yaradığını söylemeliyim iç huzuru ruh sağlığı için...

Belgin dedi ki...

Beyaz sayfalarin ve renklerin hic eksilmesin:)

Sevgilerimle

Ful yaprakları dedi ki...

beyaz sayfalara uyanmalı ki insan,
her gün her sabah yeniden tazelensin,aydınlansın,
sonra da rengarenk olsun :))))

Yasemin dedi ki...

tam da RENGİNLE RENKLİ HAYAT'a uygun bir yazı olmuş
harika
Sevgiler...

Unknown dedi ki...

hayatın kendisi renklerden oluşuyor değil mi
yani bana göre öyle
griler siyahlar olmasın yeter ki
olursa da öylesine olsun
gelip geçici :))

Stil Direktoru dedi ki...

Senin bu pozitif bakış açını seviyorum Fundam