11 Mart 2010 Perşembe

Görmeden aşkın ardına sevgi...
Nasıl bir ikilem hatta daha fazlası...
Mümkün mü böylesi..?
Bilinmez...
Yaşanmamış ki...
Hem akla da uygun gelmiyor...
Yaşadığını sanan biri, yaşanmasın diye isyan eden diğeri...
Kocaman bir kandırmaca...
Rolün neyse onu oyna, çekil sonra sahneden, izleyici koltuğundan izle bu sefer de, az önce senin olduğun yerde olup oynayanı...
Ne peki seni böylesine deverana sevk eden...
Aynı dalgalanma kalbinde mi, yoksa yaprak oynamayan sahnende bir kıpırtı istemenden mi?
Belki de işi şakaya vurman, ciddi olmaman... Nesin sen...
O birisin evet...
Diğerinin sahnesini çalmış, orada oynamak isteyen yaramaz çocuk...
Haydi çocuk kendi sahnene...

5 yorum:

Adsız dedi ki...

güzel ve anlamlı bir yazı..

sardunya dedi ki...

Kendi sahnesine gitti diyelim. Yan gözle izlemeyecek misin? Yeri gelince en önden bilet almayacak mısın?;)

Unknown dedi ki...

vayyy...haydi çocuk kendi sahnene...kapak olmuş...eline sağlık

Adsız dedi ki...

herkes kendisine verilen rolü oynar
üzülme sakın
sevgiler...
YASEMİN

GeCe dedi ki...

son cümlelere bittim benim de hep başkalarının sahnesinde gözüm başkalarınınki de bende ne yaman bir çelişki