12 Ekim 2012 Cuma

Adına ne denirse artık arınma, tamir, süreç içindeki iyileşme...
Vardığı yer aynı olunca isimlendirmek manasız...
Müptezel mevzuları geride bırakıp yenileri var olanları özümsemek...
Uzun vadede kilo vermeye benzeyen zorlu sancılı bir o kadar da ağrılı dönemin bitmesi...
Bu akşamki keyifli sohbetten çıkarımlarım bunlar...
Turnemin son durağında gelen aklımın başına, bu da mı gelecekti dedim dediğimin de olması...

Artık;
Feragat ediyorum...
Affediyorum ne var ne yok...
İkili muhabbete girmeden...
Kafama takılanları kulağımın arkasına değil, gözardına değil, dünyamın dışına çıkararak...
Bugüne, varlığa, sağlığa, yanımdakilere, elimdekilere şükrederek geçirilen zamanda mutluluğun esenliğin nicelerinin farkında olup şükür ederek...
İyiyim ve de iyiyiz...


...cuma...