2 Eylül 2013 Pazartesi

...kendi diş izleri...

En büyük kaybım babam...
"Babasız kız çocuğu mu olur" yazmış kardeşim ne de doğru yazmış...
Olsaydı da bana arka çıksaydı dediğim ne çok şey oluyor büyüdükçe...
Büyüdükçe küçülüyorsun çocuklaşıyorsun güç müç hikaye...
Belirsizliklerin hakim olduğu, neyin ne bok olacağı belli olmayan, çirkin şansı dilediğim AN da elimden birşeyin gelmemesi acı, işte o zaman arıyor insan evladı arkasındaki baba dayanağını...
Güzel müzel demesinler istemem şans baht en güzeli...
Güzelliğe de doyuluyor, yakışıklılığa da hemencecik, kalbine ruhuna inmek istiyor,
inilmesi isteniyor...
Velhasıl tünelin ucu karanlık ışık mışık hakgetire...


2 yorum:

Ada ile hayat dedi ki...

Kesinlikle katılıyorum. Çok güzel bir yazı olmuş.

fulya dedi ki...

babanız çok yakışıklıydı fekat..