bak Allah'ın işine

bu parasızlık bende mutat hesap kitap bilmeme unutma üzerinde durmama aramız sadece "veriş" ve "alış" kısımlarında iyi...

İki sene olmuş vakit su gibi tabi akacak yol bulmuş kendine durur mu...

Bankaya bir borç var ama enteresan iki sene uzun zaman banka iki sene değil iki ay durur mu alacağına kartal onlar, aradım ben soğuk terler dökerek fonda, sordum cevap: benim soğuk terimi sen bir daha soğut!

Ne borcu alacağın var hem de 97 lira küsuratı da var o mevzubahis değil :)) Coştum tabi ben ama dur ses etmeyeyim uyuyan yılanı uyandırmayayım...

Bu sabah dedim ne duracak param bankada yeter yattığı verin gayrı...

Aldım gözlerinin yaşına aldırmadan...

Ve de bak sen şu Allahın işine ki o 97 lira neyle neyin toplamı hem de tam tamına : su+elektrik faturasının :)

Buyur yeri hazır bile...

bu kadın...

...bana hep aynı görüntüyü verir "hüzün"

bakışlarında var

"ben mutsuzum aslında fark etmediniz mi" ifadesi...

Hep üzülürüm ona beğeniden öte... Çok beğenirim, isterdim ki o devirde onun arkadaşı olayım ona yol göstereyim fırsatçıları sahtekarları bertaraf edeyim etraftan (hayal dünyası işte) ...

Diyorum ya hep üzülürüm ifadesine kendisine yaşadıklarına...

Hala yıllar önce Tunalı'da bir pasajda siyah beyaz kocaman posterini alıp eve asmak isteğim kaybolmuş değil...

offfffffffffff

Valla bir durum yok ama nerden gördüm neyledim canım istiyor hatta aşeriyorum bahanesiz ay yazarken ağzımın kenarından akan Allahım bu ne ....

amacim yaptığım yapacağım...

Amacim mıç mıç anneler olur ya canım kızım gülüm kızım süper anne ben peh yalan külliyen bunları yazmaktı yok şu vakit bunu yaptı kaka yaptı çiş yaptı...

yaptığımda baktım biyografimle başladım ne eserseyle devam ettim aman ayol yeter demek ki fazlası çok geliyor eee "tası kadar alır insan" o kadar da verir tasta ne varsa o ...

Ben memnunum gidişattan hem kalsın kızıma bunların tümü hem de ben yazayım çizeyim gitsin böyle memnun kalalım cümle alem...

arana arana bulacağım bir gün de bakalım...

kendimi yırta yırta arana arana sonunda buldum siyah ya rengim işte bana güzel geldi yazılara anlam verdi resimleri daha bir güzel etti ...

5 x 5 foto ne için ola ki ...
Hadi hayırlısı ...

sardunyanın...

...yeni blogunu hayırlar eder cok begendimi belirtmek isterim :)

o kadar geliyorum dedi ama...

Sabah kazamız; hakkaten geliyorum der ya bazen kaza geçirene kolaylık olsun diye belki de bu da bu türden, araba bizim yola dahil olmaya ısrarla çalışıyor biz korna çalıyoruz o hala dinlemiyor bak başına ne geldi işte...

En ilginç taraf ta şoför ehliyetsiz hemen değişti ehliyetli olanla fakat biz bir servis adamız yer miyiz numarayı göz göre göre değişmedik dediler bir de pişkinlikle haydaaaa...

Neyse sonuç anlaşacaklar aralarında bizlerde taksiye bindik doğru işe...

deli gönül uslan artık...

Kaçsak gitsek mi terk etsek mi kalsak mı çeksek mi yeniden başlasak mı yaşımız geçti mi geç mi kaldık daha mı iyi olur bilmem hala beni düşündüren ne o zaman peki ya cevaplar .........

(Resim Bolu/Gölcük'ten çeken arkadaşım)

ekmeğim...

Bu ilk ekmeğim değil elbette ama fotoğraf çekmek yeni aklıma geldi cumartesi sabah kalvaltısı için yaptığım sıcacık ekmek kokusuna uyanıp ta haydi resimleyelim bu güzelliği dediğim an...

Yaptığım ekmeğin adı bir zamanlar çok severek tediğim francala (sütlü) ekmeğin kendisidir... geldi mi kokusu size de :)

Sevgili Günlük...

Saygılar...

Yine yalandan geçen bir haftasonu akşamından saat olmuş 22:30 yavru uyudu bizim yatakta cazip geliyor demek ki hanımefendiye babası gelince kendi yatağına almamıza razı oldu olsun bu da birşey...

Derya deniz aklı var benim kuzgunumun yavrum bana güzel hakkaten hem güzel hem zeki ama duam şansının güzelliğinden yana hem dememişler mi güzelliğe 40 günde doyulur güzel huya 40 yıl doyulmaz diye... O yüzden mutat temennim duamdır şansı bahtı açık olsun önce kendine sonra herkese hayırlı insan olsun en güzel tahsilleri yapsın karşısına güzel ahlaklı insanlar çıksın bitmez benim listem başladım susmam ve de tüm bunlar artılarla olurken de benim yavrumla birlikte bütün yavrulara olsun inşallah...

Ne diyordum yalandan hafta sonu temizlik, çamaşır yemek üçgeninden ibaret ama evde olunan Rengin'le geçen hafta sonu en güzel rengi de bu işte daha ne olsun RENGİN :)

Babaannemin kedisi (ymiş) severmiş bu kediyi...

Biz de Çeşme'ye gittiğimizde halam dedi Rengin' e "bu kediyi gördüğünde gülümse ki Ayten babaannen sevinsin"...

Rengin orada olduğumuz süre içinde bu kediyi her gördüğünde gülümsedi kediyi başka tarafa kıştlamaya çalışana da hep kızdı "o Ayten babaannemin kedisi üzmeyin onu" diye...

Çok severdim...

Babaannemin küçükken bana hep sanat müziği şarkıları söylemesini ilk torunuydum çünkü ailenin ilk göz ağrısı çok başkadır babaannem babamın annesi gibi değil bambaşka anne yarısı herkesten fazla üzülür(dü) benim üzüntüme herkesten fazla sevinir(di) sevincime içim rahat ona vefasızlık yapmadım her an yanında oldum olmaya çalıştım en önemlisi çok sevdim çooook...

Ne fena bir daha göremeyecek olmak fena yoksa yılın 8 ayını geçirdiği Çeşme' de gibi benim için sesini duyamıyorum sadece Halam kaldı şimdi hepimize yadigar ...

Kalabalık aile efradını seviyorum ben birbirlerine sıkıca bağlı zorda darda birbirleriyle hep keşkelerden nefret ediyorum ama keşke hep bir arada olunabilse...

Not : Benim de babaannemin bana hep söylediği sanat müziğini çok sevmem babaannemden yadigar...

...................................................

Söylenecek çok söz var ama tıkanıyorum gözyaşımın boğazımda tıkanması gibi...

Dedem (sağdaki) uzundu zaten mezarı da uzun oldu

24 Ekim 2004 te yerleştirdik yerine

4 sene 4 gün sonra da yanına babaannemi...

Koskoca devir kapandı görünürde ama içimde hala açık...

Canım dedem, tatlı tontonum babaannem sizi çok özlüyorum :(

Mekanınız cennet olsun nurlarda yatın...

fişin ucunda hayat...

Geldik gidiyoruz değil mi? Heyhat Hayat sen ne büyüksün seninle hep kavga kargaşa ah ahh barışamıyoruz seninle ama herşeyin sonu dedikleri bu mu şimdi babaannem fişe takılı herşey bitti kalp durdu ama çalıştı ama ya elektrikler kesilse ya da birinin ayağı takılsa kabloya...
haber gelince gideceğiz defnetmeye...

Bolu Bolu derken...

İşte gidiyorum gideceğim daha bakalım...

Bizim okul düzenliyor bu sene Spor Bilimleri Kongresini hocalarım konuşmacı aslında herşeyi geçip Bolu'ya bakmak lazım gitmeyeli 8 sene oldu o kadar özledim ki benim bıraktığım gibi değil elbet koskoca bir deprem geçirdi yenilendi yapılandı benim kafamdaki Bolu değil aslında bir bakıma gitmek görmek demek o anıların yerinin değişmesi demek aman bilmiyorum ama çok da özledim...

Gidince resimlerle haber ederim...

Başladım evet uzun zamandır istiyordum hiç bir kitabını kaçırmadığım ilk 100-150 sayfasını iflahım kesilerek okuduğum (gitmez çünkü kitap) sonrasının çorap söküğü gibi geldiği ama bu kitabın ilk sayfasından beri o sökükten olduğunu görüp koklaya koklaya okuyorum bitmesin diye...

Hani Alis Harikalar Diyarında Alis yanlış hatırlamıyorsam giriyor bir kapıdan öbür aleme yeni tabirle diyeyim akıyor ya ben de kitap kurken kapaktan giriyorum akıyorum içine oturuyorum olay yerine yakın bir yere seyrediyorum röntgencilik bu benim yaptığım bir nevi...

Ve neye karar verdim bir de ben böyle uzun uzadıya giden cümle yapısı kullanımını da bu zattan almışım meğer ... Bir de devrik cümle yapısını severim oldum olası düzeni sevmem herkesin yaptığını bir nevi diyelim arabayı da misal park ederken düzgün parketmek değil iş bence alelade koymak ayrıksılık olacak ya acaba devrik cümle kurma işini kimden esinlendim ...

Ha bir de bu uzun cümle kurma işini neye benzetiyorum şarkıcılar aralarda popstarlar sayesinde jüri kimliğine bürünecek kadar hassasiyet kazandığım için diyorum name atıyorlar uzatıyorlar ya orada önemlidir detone olmak olmamak bu uzun cümle için de detone cümlenin toparlandığında anlam kazanması onların detonesi uzun cümlenin de anlam bütünlüğü diyelim biz de...

Ne diyordum nerelere geldim neyse velhasıl beğendim ben kitabı ziyadesiyle koklaya koklaya korka korka okuyamıyorum bitecek diye ama aklım hep kendisinde kitap da her daim yanımda...

atıyorum evrene hadi bakalım...

Yukarıda resmini gördüğünüz fotoğraf makinasını istek parça peçetesine yazıyor evrene fırlatıyorum, resimlerini her yere asıyorum hadi bakalım "SECRET" göster hünerini...

İş yerim Kızılayın göbeğinde hani hakkaten göbekte o derece fakat aylardır süren tadilat sebebiyle 6. kat penceresinden görünen manzara budur budur yani...

Öylesine...

Neden mutsuz olduğunda insan mutlu olduğu yanı arar? Bu bir kaçış mı bir nevi o anki durumdan mı sıyrılış... Çocukların üzerini değiştirirken tersi dönder ya içi çıkar ya dışına belki o mutlu olunan yan da için dışına çıkış anı mıdır? Demek ki o ince çizgiyi geçmemek, sınırının öte yanına geçiş böyle birşey, böyle birşey içindeki savunma birliklerinin harekatı; farklı demek bilmek isterdim bir bende mi var kendini zaman yolculuğuna koyan mutlu olduğu "-mış'la, -miş'e" uzanan var mı... Bir bende mi var yoksa benden daha içeri bu içinin dışına çıktığı ama en en en gizli...

Belki de gizli oyun aklın "ben" e uyguladığı "ben" in de bile bile alet olduğu tabi iyi o andan sıyrılıyor ya hem de mutlu yanında ya herkes karlı...

Peki "ben" bu gidişler, içler-dışlar, dünler-bugünler arada kalan "ben" değil mi olsun "ben" bunun farkında o da ödediği bedel o mutlu yanına ama böylesi daha iyi ya istediği an orda istediğinde ki mutlu yandan çok ayrılmayı istemezken çağırıyor onu karşılıksız vazifeleri var "ben"in mutat...

Bazen celalleniyor taşıyor amaaaan diyor bunun için bile hali yok "ben" de susuyor hep üç nokta onun hayatı cümle sonlarına koyduğundan...

Topu topu bu kadar üçümüz çekirdek aile fotoları ne kadar az...

Bir tanecik Hamdüne'm :)

Nasıl özledim küçüklüğünü...

Babasının küçük prensesi...

Öyle uçsa bizimki :)

Var mı böyle bir uyku hali :)

Kasım ayı ilk dışarı çıkışımız Rengin arabada saklı :)

Erkek yüzlü kızım benim kıza benzeyene kadar hep sordular pembeler içinde bile erkek mi kız mi diye...

Ekşi suratlım benim :)

O dudaklar yenir :)

Pamuk anneannem kulak arkasını temizlerken...

Boludayken...

Okuldan geldiğimde bir bardak buzbağı içerdim ayaklarımı uzatır keyif yapardım sigaramla o zamanlar salonda içtin balkonda içtin gibi bri durum yok istediğim yer benim :)

Sonrasında gelen gidenimiz çok olurdu hoş o gelen giden hoş karşılanmazdı da bir şekilde oluru olurdu :)

En çok ta sınav olmadığında arkadaşlarla kurulan keyif masalarını özledim muhabbeti hele...

Sonra o zamanlar Orhan Gencebay'ın "Batsın Bu Dünya" sını Linet söylüyordu kasedi yeni çıkmıştı hatta hazırlıktayım o zaman bizim marşımız ilan etmiştik onu dinleyip dinleyip şerefe tabi :)

Çok özledim çok o zamanlar içmek için ne çok sebep vardı efkarlanmak için o zamanın derdi dertti demek ki ay bir efkar ben de o zaman hemen hooop iki kadeh hele Pınarımla nasıl güzeldi...

Pınar ev arkadaşım canım herşeyim ne çok paylaştık onunla hayatı zoru kolayı...

Bizim ev yol geçen hanı gibi hiç boş kalmaz giden hiç eksik olmaz ne keyif hiç canı sıkılmaz insanın hatta Pınarla özlerdik başbaşa kalmayı öyle ya ev bizim ama şöyle tek başımıza oturup durduğumuz zaman nadir...

Olsun öylesi bile güzel rüya gibi şimdi bakıyorum da... Bakıyorum sadece...

Çok özledim Bolu'yu ama görmekten kaçınıyorum aklımda o eski hali hem depremden önceki hali hem benim yaşadığım şekliyle aklımda şimdi görüp te bozmak istemiyorum...

Hep öyle kalsın aklımda yüreğimde...

Özledim ama çoook....

Rengin' e doğru...

Artık tarih sırasına göre yok ben kimim yok kocayla nasıl tanıştık bebek nasıl oldu derken artık yavruyu da doğurdum ya resim koyabilirim bol bol :)

E buyrun bakalım...

En hummalı bekleyiş aa kocam yok o nerelerde kardeşim de...

Bu arada sağdan anneannem, annem, babam ve Ruşen abla...

İlk önce babasına vermişler ben aşağıdayım ameliyathanede...

Babası - Halası - Teyzesi :)

Vee Kızım :)

Bilgisayarımı karıştırmaya bayılıyorum...

Bakın ne buldum...

Nietzsche'den sevgilisi Salomeye...

Öyle bir hayat yaşıyorum ki ,

Cenneti de gördüm, cehennemi de

Öyle bir aşk yaşadım ki

Tutkuyu da gördüm, pes etmeyi de

Bazıları seyrederken hayatı en önden

Kendime bir sahne buldum oynadım

Öyle bir rol vermişler ki

Okudum okudum anlamadım.

Kendi kendime konuştum bazen evimde

Hem kızdım hem güldüm halime

Sonra dedim ki " söz ver kendine"

Denizleri seviyorsan, dalgaları da seveceksin

Sevilmek istiyorsan, önce sevmeyi bileceksin

Uçmayı seviyorsan, düşmeyi de bileceksin

Korkarak yaşıyorsan, yalnızca hayatı seyredersin

Öyle bir hayat yaşadım ki, son yolculukları erken tanıdım

Öyle çok değerliymiş ki zaman

Hep acele etmem bundandı

Anladım...

DEDESİNE DOĞUM GÜNÜ HEDİYESİ RENGİN ‘ İM

Kuzumun geleceğini 25 Ocak ta öğrendik… Bebek isteğimiz taaaa Eylül den beri isteğimizdi. Fakat kısmet olmadı, endişeler doktora gitsek mi acabalardan sonra nihayet o güzel habere evde yapılan testle akşam ulaştık. Hep hayal ediyordum eşe sürpriz yapıp haber vermeyi filan ama olmadı eşimle beraber çift çizgiyi gördüğümüz için esprisi kalmadı :) gerçi kalmaz olur mu da… :)
Ertesi gün iyice emin olabilmek için ve sonraki dokuz ay kahrımı çekecek olan sevgili doktorum Mine Hatipoğlu’ na gitik hemen, aaaaaaaaa bebişim kuzu gibi yatıyor karnımda :)

Ultrasonda gördüğümüz bebeğimizin fotoğrafını aldık elimize şimdi ne yapacaktık? Eşimi sıkı sıkıya tembihledim kimseye söyleme bir de ben bunu aileme nasıl söyleyeceğim o akşam da öyle bir sıkıntım vardı ne komik ya.
Anneme gittik o günün mesai sonrasında, nasıl söylesem nasıl söylesem? En sonunda ultrason resmini annemin eline verdim “bak bakalım torunun kime benziyor?” dedim. Önce baktı resme şaşırdı hiç bir şey söylemedi sonra “nasıl yani” dedi sonra da koptu zaten ama biz ailecek duyguları dışında bir aile olmadığımız için hani çığlıklar sarılmalar filan olmadı. Bir de tabi henüz hiç bir şey belli değil göbek filan çıkmamış ortaya belki de düşüncesi var henüz ortada. Neyse sonraları idrakine vardılar.
Neyse uzatmayayım merakla geçen 39 haftanın sonunda kızıma kavuştum çok şükür sağlıkla.
Doktorum sürekli normal doğum taraftarı ilk aylar ben de öyle fakat 30 kilo gibi bir kilo alınca ve doğum yaklaştıkça “ bebeğim nasıl çıkacak buradan” korkusu yerleşmeye başladıkça yok dedim ben sezeryan olacağım. Doktorumla karar verdik 39. haftada alacak ilk başlarda doktorumdan rica etmiştim 22 Eylül’ de doğum yapabilir miyim diye. O da gelişimine bağlı bakarız filan diyordu. Sonra kızımın gelme zamanı gerçekten de benim istediğim tarih oldu. Bu tarihi istememin sebebi de 22 Eylül’ ün babanım doğum günü olmasıydı. Bundan daha iyi bir hediye olabilir miydi?
Kararlaştırdığımız gibi 22 Eylül günü uykusuz geçen gecenin sonrasında sabah 08:00 de eşim, annem, babam, kız kardeşim, anneannem, Ruşen Abla (eşimin ablası) ve kızı Mina hep beraber tuttuk hastanenin yolunu ( Atatürk Eğitim ve Araştırma Hastanesi) sağ olsun doktorumun hazırlattığı odaya yerleştik giydim ameliyat elbisemi yavru ağzı renkli :) Plana göre ilk ameliyat benimki olacaktı yani aşağı yukarı 10:00/10:30 gibi hanım kızımız kucağımda olacaktı. Evdeki hesap çarşıya uymadı acil ameliyatlar derken benim kızımı doğurduğum saat 14:00 tü. Kızımı görmem saat 14:45 ti kızım hiç görümde yoktu inanır mısınız titremekten kendimi zapdetmeye çalışmaktan… İyice giydirmiş annem, kardeşim, Ruşen Abla… Sonra yanıma kızımı getirmişler çok güzel bir kızın oldu çok sağlıklı demişler bir de sormuşlar “ nasıl bak bakalım kızına” bakmışım beğenmemişim ( hain anne) ama ağzımdan çıkan ilk söz de “ babacığım doğum günün kutlu olsun” sonra da uyumuşum… Babacım bu lafın üzerine ağlamış tabi çevredekiler de…

FUNDA TC

Evlendik... Derken...

Baktık ki yaşlar ilerlemiş ben 29 kocam 31 ne lazım hemen bir yavru çok ta severim çocukları kızım olsun çok isterdim öteden beri...

Evlendiğimizin altıncı ayı hamileydim Renginime :)

Çok keyifliydi hamileliğim koşa oynaya hiç hamile gibi değildim aşermesiz istifrasız sıkıntısız -böbrek sancıları yüzünden yattığım hastane dönemini saymazsak hem de iki kere ama olsun o da başka keyifti çok tatlı arkadaşlarım oldu hala haberleştiğim- hatta kocam çok istedi kendisini canım şunu çekti diyerek sokaklara göndermemi ama kıyamadım naz da etmeyi bilmem kapris te yapmayı bilmem düz kadınım ben neyse o mübalağaya ne lazım...

Yalnız çok kilo aldım çok 30 kilo tam tamına neden mi çünkü o yaşa kadar hep bir elimde etimek bir elimde tatlandirici hiç ekmek yok...

Baktım ki hamilelikte koca göbekle geziliyor eeee eskiden benim de derdim oram buram çıkmasın değil miydi şimdi istemesem de çıkacak öyleyse yemenin tadına varalım değil mi neskuikli sütler deli gibi yenen hamur işleri en önemlisi de varılan ve doyasıya yenen ekmeğin tadı :)

Yaşasın yemek yemek :)

Bayramda Anıtkabir...

Bayramda Antalya'dan gelen kocamın ablası ve çocukları ile birlikte Atam'ın huzurundaydık...

İyiki de gitmişiz nasıl görkemliydi hoş 9 yaşına kadar Anıtkabir'in 2-3 sokak karşısında oturduk çocukken oyunlarımızın mekanıydı çok ciddiyetine varmadan ama sonraları içteki o ateşle gidince daha bir haz alıyor insan...

Çok kalabalıktı çok sevindim o kadar kalabalığa daha da dolsun taşsın... Sonraki günlerde tv den öğrendiğim şehitlere ağlıyorum şimdi de yazık hakikaten diyecek söyleyecek söz var mı bilmiyorum ağlıyorum ama...

Anıtkabir' deki nöbet değişiminde ağlamamdan daha öte ağlıyorum...