Baştan Demişim...

Baktım hani blog yazanının kendini anlattığı iki çift laf kısmında...

Arada hey heyelenen kişilik diye...

Dün gözümün perdesi kalkınca şimdi baktım da o ne esinti öyle...

Kendimi tanımadım ne kabadayıymışım efelene efelene heeeeeyt ....

Arada lazım demek lazım lazım...

Cumartesi gününün sonuna yaklaşırken, dibimiz parka iki posta ziyaretimizi tamamlamış, babasız hafta sonumuzun ütü safhasındayken, ütü hala prizde ben elim işte gözüm oynaşta, parmaklar klavyede, fonda Bendeniz kaset çıkarmış pardon albüm, eskinin Bendeniz'i, lise devirlerimin Sezen Aksu benzeri baksılarıyla kelimeleri...

Şimdi dinlerken iyi geldi lisedeyim, tam da Bey' in gömleklerini ütülerken... Geçmişle gelecek arasında gider gelirken, elimde cımbızla ayna olması gerektiği yerde, ütü...

Oluuuurrr tabi neden olmasın...

Bende ki...

Bu hissiyat deryasını, mutlu - mutsuzluk durumunu, ucu bucağı olmayan deniz hatta okyanus gibi görüyorum...

Gerçi şimdilerde daha düzene girdi de, bir süre öncesine kadar sevinince ölümüne kadar, üzülünce de geberene kadar durumu hasıldı...

Gerçi bu benim verici duygularımın, samimiyetimin de öyle tabi bu kadar yüzü yumuşaklığımın sonu taş kaya...

O zaman dibime kadar kazmayacaksın beni, zaten yüzüm yumuşak ne demeye eşeleyip duruyorsun da .okunu çıkarıyorsun ey ne desem hakeden insan evladı!

Allahtan hala yüzüm gözüm yumuşak da, ama beni kazıp kazıp da suya değil de o sert kayaya ulaşanada, daimi kırmızı kartı çıkarmak boyun borcu, öyle tek maç cezası değil benimki...

Bu saate kadar amaaaan ne kasmışım kendimi koy ............. gitsin.

Eeee müstakbel hayat ve ey müstakbel hayatın nadide, aklı evvel insan evlatları, buyrun eserinizim ben...

Ne güzeldi her şeye he diyen, her türlü şakayı da lafı da kaldıran, hazır semerli bir eşek vardı...

Ne zamanki kazdın kazdın, illa hidrojen bombasını patlatacağım dedin inatla( Lost 5. sezon final sahnesi), sonrasında çıkan sese de şaşırmayacaksın....

Hayır ben hırt kadınım, öyle sevimli sevimli gülümseyerek konuşmasını beceremem, kızdım mı Kadir İnanır ın kaşlarını takınırım ondan daha iyisini de yaparım...

Öyle ince konuşayım aman ince yazayım, yok bende dan dun giriyorum en son söyleneceği başta söyleyip ............ batırıyorum...

Yorumlarda da böyleyim, sanki kırk yıllık tanış dilimden anlayacakmış gibi döşüyorum, Allahtan sevgili blog sahibeleri beni alttan alıyorlar...

Yoksa ben öyle çok gülümseme şekilli cümleler kurmam, yazıda elim alışmış gayri gidiveriyor kendiliğinden, iki nokta üst üsteye, sonrasında parantezin sağ kanadına...

İşte kazıp da sonunda ulaştığın kısmım, bu evlat!

Haaaa!!

Benlik birşey var mı yooook! Billahi de...

Bilakis kafama tüküreyim diyorum, anca mı akıllandın illa bu kadar kazığı yemen mi gerekiyordu...

Herhalde öyle ama başa gelen yılların beni hafifletmekle kalmadığı gibi aklımı da başıma getirdiği kesin...

Yalnız ilk iki cümleden konuya girdiğim mevzuyla, sonunda vardığım nokta apayrıdır söylemeliyim...

İkinci cümleden sonra nasıl kendi kendime verdiysem gazı, nasıl gazeplendiysem gitti kendiliğinden...

Sonra bir ara o ilk iki cümlenin de mevzusuna girerim aklımda olsun da...

Bari yazıya da uygun bir gülümsemeli fotoğraf bulabilirsem....

(Bulamadım)

Allah Kahretsin Senin Gibi Anayı!

Annemle sabahları telefonlaşırız, ne yapıyorsun, günaydın işte öyle havadan sudan...

Hep aynı saatlerde konuşurmuşuz ki "Muhammed' i izliyorum Müge Anlı'nın programında" diyordu annem...

Bir iki deyince ben de artık bulundu mu Muhammed diye soruyordum...

Bugün haber verdi bulunmuş yavrum...

Ama nasıl ?

Annesi olacak şerefsiz .............. sevgilisiyle ilişkideyken 6 yaşındaki Muhammed tanık olunca olaya sevgilisiyle döverek öldürmüşler...

Allah ne diyeyim ya denecek ne var Allah aşkına nasıl bir zihniyet nasıl bir annelik?

Gerçi anne sıfatı yakışıyor mu hiç bu ....................' na?

Böylelerini assınlar, gerçekten, ülkemde idam olsun, hatta tv de canlı yayınlansın, gidelim izleyelim...

Başka türlü ferim sönmeyecek...

Böyle şerefsizleri, daha isimlerini bildiğimiz bilmediğimiz, çocuklara tecavüz edip öldürenleri, tacizcileri, hepsini sıraya dizsinler, ip boşaldıkça sırası geleni asalım...

Ben çekeyim hatta iplerini seve seve yaparım...

Cidden yaparım...
Burada da haberi var...

Boşa mı Fikrimiz Mühim?

Geçen gün işyerime bir paket geldi, içinden 500ml lik Ex'ir şişesi, birkaç indirim çeki ve tanıtım broşürü çıktı...

Eve gider gitmez de denedim hemen, 2 lt lik suyun içine 1 kapak Ex'ir, sonra buzdolabında meyve-sebze ne varsa içine attım, 2-3 dakika bekletip biraz elimde ovaladım, sonra akan suyun altında duruladım...

Zaten bunu öğrenmeden önce de sirkeli suda bekletirdim hepsini...

Gerçekten de denildiği gibi, sular üzerlerinden pırıl pırıl aktılar ayna gibi oldular, canlı canlı renklerinde kaldılar...

Bir de Rengin'le yaptık bu işlemi, o da "gıcırt gıcırt ediyor anne bunlar" diyerek...

Velhasıl her daim kullanılabilir ve en önemlisi güvenilebilir bir ürün derim, ben naçizane...

Kaç Çöp Soksam Duvara?

Anneannem sık kullanır, çok şaşırdığı bir olay karşısında duvara çöp sokun der...

Ben de acep kaç çöp soksam ki :)

Yine sündüre sündüre yazarım okuyucu, şimdiden söyleyeyim sonra içinizden dışınızdan "aman bu da iki kelimelik şeyi elli cümleyle anlatıyor" demeyin...

Şimdi bizim Bey'le hukukumuz 2001 Aralığında başlar, aynı işe girdik, o zaman sınavla bir güruh almışlardı o zamandan tanışmıştık...

Gülüşüne bayılırdım, yüzünde güller açardı gülünce koca dişleriyle :)

Hatta ona kız ayarlamaya çalışmışlığım bile vardır...

Sonra kısmet oldu, biz bize yazılmışız meğer...

Kendisi eski İzmirspor' da uzun yıllar top koşturmuş, hatta az önce telefon açtım senin mevkiin neresiydi İzmirspor' da diye...

Bizimki de "her mevkii de iyiyimdir" diyor serseri...

Sonra dedim "seni yazacağım bugün o yüzden sağlam bilgi almalıyım" (işime de saygıma dikkat çekerim)...

Libero, stoper ve ön libero oynarmış...

Aynı zamanda, Ege Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulu' nda okumuş, tek sayfa açmadan bir kitap sayfası okumadan haybeye, branş dersleriyle bitirmiş...

Bizim iş ilerleyince, benim gibi kitap kurduna hiç de yakışmayan bir tavırla karşımda "ben hiç kitap okuyamıyorum, istiyorum aslında ama hemen uykum geliyor" deyip beni deli ederdi...

Nasıl olur ya, insan okumaz mı ne uykusu?

Sonra ben "Aşk" ı bitirdim Elif Şafak'ın...

Salonda duruyordu kitap, baktım bu bizimki bir iki sayfa derken derken eni konu okuyor...

Aman dedim ses etmeyeyim devam etsin...

Sonra kitabın ciddi ciddi sonlarına geldi...

Bir akşam balkonda molası verirken -yazarken bile inanamıyorum :)- baktık ki kitaptan konuşuyoruz...

Ben duvarlara çöp sokmayayım da kim soksun...

Bunca seneden sonra ilk defa kitap eleştirisi yaptık o kadar keyifliydi ki...

Ah dedim, hiç bitmesin bu saadet dolu dakikalar...

Haydi can Bey, bu başlangıç olsun oku oku, sonra kulisini yapalım...

Ben çok sevdim bu işi çünkü...

Laf Açılmışken...

İnsan hafif yaş aldı mı hayattan, diline pelesenk oluyor ister istemez "ben de şu yaşta olaydım" diye...

Ben de bazen diyordum sonra hayalini bile eleğin en ince yerinden geçiren şahsım, okuldu, sınavdı, bir sürü stresi kaldıramam diyorum...

Ben ki bu yaşta bile, hala yatmadan ödev yapmadığıma veya pazar günleri ertesi gün okula gidecek olmamamın hala ferahlığı içindeyim...

Rengin okula başlayınca, ben de başlayacağım o ayrı...

Pazar gününü yürüme mesafesi 5 dakika olan annemde geçirdik, uzun süredir uzun uzadıya oturmalı görüşemiyoruz, dip dibe olmamıza rağmen, aradaki görüşmeleri saymıyorum saatlikleri...

Şöyle eni konu oturup, annemin önüme yemek getirdiği, mutfaktan mis kokular gelirken ben kanepede mayışayım, kumanda elimde kalayım, bazen iki lokma uyuklayayım...

Evde kim beni mayıştırır ya da ben olmadan mutfaktan hangi mis koku gelir?

Pazar günü Fulya' yla -ki kendisi kızkardeşim olur (her Funda'nın da bir Fulya'sı var olduğu gibi), konuşuyorduk hayal kurmaktan...

Evvel vakit hiç hayal kurmayan ben, şimdi gırla gidiyor kafamdaki curcuna...

Ucundan bir araba hayal ederken bile jip isteyeyim bari şeklinde sonra kendi kendime -bir mekanizma var zaar içimde fren gibi- amaaaan çok yakar o sonra vergisi de bir sürü para deyip kestirip atarken...

Baktım öyle de olmuyor böyle de, şimdi koyverdim, istiyorum da istiyorum...

Kardeşim de tam tersi, eskiden saçardım hayalleri o yana bu yana fakat şimdi düşünmüyorum bile diyor...

Asıl bunun uzmanlarına sormak lazım, psikolojimize olmuş birşey de ne acep?

Ben ne anlatacaktım nerelere geldim...

Dün Rengin Hanıma sürpriz yaptı anneannesi, binmiş olduğu sukutırı aldı, kreş çıkışı indik hemen parka test ettik... Aferin olmuş, bu hafta sonu da bisikletini alırız onu da test ederiz...

Masraf ya bu çocuklar onlar can sağlığı, bize bol para olsun da...

Bir gün de kapıya bir araba dayasa, anahtarı "gözlerini kapa, elini aç" şeklinde takdim etse Bey, ben de test etsem olma mı?
Uzar gider bu yazı bendeki bu çene oldukça.....

Yeni Çıktı...

Sardunya(?)

Terazinin Dirhemi

Zat-ı Aliniz Funda ben...

Sabah Sabah...

İşlere girişmeden nereden estiyse, facebookta bir el tavla atayım dedim...

O siteyi de sadece bu amaçla kullanıyorum artık...

Oynuyoruz bir zat-ı muhteremle ama fotoğrafından belli genç delikanlı, henüz kimliğini oturtamamışlardan, ayakları yere basmayanından...

Genelde de sohbete girmek isterler klasiktir ya...

Ben de direk yazarım "ben oyun oynamak istiyorum sadece mahsuru yoksa sizce de" der keserim...

Kiminin işine gelmez çıkarlar oyundan, uğurlar ola...

Bu aklı evvel de pullarımı kırıyor, filan hırslandı abi.

Acımak yok sana yazıyor...

"Allah Allah er meydanında mıyız hayırdır bu ne hırs?" yazdım...

Ne dese bana "kasıntısın tabi kıracağım pullarını"

...................????????????

İçimden kalayladım, dışımdan da "oyundan çık" a tıkladım...

Oldu dedim, haftaya başladık hadi rast gelsin :)

Gidesim Var...

Şöyle en ferahından, en tebdili mekana...

Başka deryalara çok kulaç atayım,

Çok yorulayım,

Sonra dönüp bakayım ki

Kıyıdan epey uzağım,

Kendi kendime panik olayım, nasıl dönülecek kıyıya

Kim atacak kulaçları

Biri olsa da sırtlasa götürse beni kıyıya diye...

Çok kaçasım var,

Arkama bakmadan,

Kalan ne olacak diye düşünmeden...

Hatta giderken de bindiğim taşıt, zaman makinası olsun

İstediğim zamana da götürsün beni oldu olacak...

Hayal benim değil mi?

İsterim ucu bucağı olmayan ve en olmayanından...

Velhasıl...

Gidesim var...

Tatlı Ara...

Öğleye doğru msn den bir ileti "müsait misin geleceğim"

"ne demek! ne demeeeek! gel Sardunyam başımla"

Sonra Terazinin Dirhemi Esin' de geldi...

Kahveler içildi, fallar bakıldı, 50-100 kare fotoğraflar çekildi çekildi çekildi...

Çok güldük, çok eğlendik...

Koyacağım fotoğrafları (Deniz'in izin verdiği kareleri tabi) fakat aktarma işini, kotaramadım bilgisayar izin vermedi...

Poz poz koyacağım, mutlu mesut 10 saniyeye ayarlı koşa koşa objektif karşısına varılan kareleri :)

Süt Günü...

İmiş bugün... İçelim içirelim o halde...

İçine benim gibi 1 su bardağina fazla nesquik kaçırmadan olursa, hani kalori açısından masumluğunu yitirmesin...

Annem Dedi ki;

Geçen annemle konuşuyorduk ki ondan bundan şundan...

Dedi ki bir tanıdıktan için konuşmasına başlarken,

"İnsanlar büyüdükçe küçülecekleri yerde................"

Aaaa dedim ne kadar doğru işte, öz gibi...

Demek ki tevazunun arkadaşı bu laf, büyüdükçe küçülmek...

Aferin annem dedim, ağzına sağlık :)

Kimbilir...

Belki de Türkan SAYLAN, cennetten bakıyorken müslüman geçinip, çalan çırpan, ahlaksızlıkları boylarını aşmış, .............' e, kimbilir göz kırpıp el sallıyordur...

....................................................

Bu da birden geldi aklıma, yakıştı ama...

.....................................................

Be Hey Dürzü...

Ne ararsın ALLAH ile aramda..

Sen kimsin ki orucumu sorarsın?

Hakikatten gözün yoksa haramda...

Başı açığa niye türban sorarsın?

Rakı şarap içiyorsam sana ne..

Yoksa kimseye bir zararım içerim.

İkimizde gelsek kıldan köprüye..

Ben dürüstsem sarhoşkende geçerim.

Esir iken mümkün müdür ibadet?

Yatıp kalkıp Atatürk'e dua et.

Senin gibi dürzülerin yüzünden..

Dininden de soğuyacak bu millet.

İşgaldeki hali sakın unutma..

Atatürk'e dil uzatma sebepsiz.

Sen anandan gene çıkardın amma..

Baban kimdi bilemezdin şerefsiz!

İnadına...

Tam bu boktan hayata sövecekken Sarduna yı okudum hele de ilk maddesini frenledim kendimi, sonra da uzun uzun sesini duydum, iyi geldi bana her zamanki gibi...

Terapimi aldım...

Yine de, suküt ikrardandır düsturum...

Yine de, olumluyum hayata mutlu bakıyorum, inadına, isteyerek...

Yine de, her sabah bağıra bağıra, gülümsüyorum şükrediyorum herşeylere...

Gülüyorum, gülümsüyorum var mı ötesi, inadına...

Ben sağlam lazımım yörüngeme, düzgün çalışmalı sistem...

Koy ........... gitsin...

İnadına inadına hep mutluyum, hep umutluyum...

Misafirim Ağır Bugün...

Bu sabah küçük hanımla birlikte servisimize bindik, iş yerine geldi...

Burası ayrı bir dünya sanki ona göre, o kadar mutlu ki...

Benim annem çalışmadığı için anne iş yerinin zevkini bilmem ama iş arkadaşlarımın çocukları kopamaz buralardan nedense...

Buradan göz kontrolümüze gittikten sonra babamızın iş yerini de keşfe çıkıp sonra babaannemin duası var ona gideceğiz...

Öncesinde Kızılay'da kitaplara bakıp seçeceğiz, hangisini isterse hanımefendiye ki günü daha da güzellensin...

Anne kız el ele bir yarım gün geçireceğiz...

Size de iyi hafta sonları...

Haydi Sabah Şükürleri...

Sayıyoruz elimizde olan herşey için...

Sağlığımıza...

Varlığımıza...

Sevdiklerimizin sağlığına varlığına...

İstediklerimi alabildiğim ölçülerde alabilmeme...

Nefes alabildiğime...

En küçük şeylere bile...

Dalga geçmiyorum gerçekten...

Sonra istedikleriniz olmuş gibi şükrediyorsunuz...

"Hayalimdeki arabaya/eve/tatile/eşyaya ........... şükrediyorum"

Bunlarin yani sıra bir de gülümseme ekleyin yüze...

Vallahi çok işe yariyor...

Bugün mü iyiyim, düzene bakıyorum, uzun derin nefesler ala ala...

Olsun bir işim var en çok ona şükür, yalan rüzgarı tadında oyuncuları olsa da, o da hayatın bir rengi işte :)

Bulanıktım ama...

Dün hele...

Fenaydım asıl, işyeri sorunsalım...

Annem sanki, müdürme gittim, dert yandım, saydım, sövdüm, estim, yağdım...

Riyakarlıklara, namuzsuzlara, yaltaklanmalara sövdüm...

Yazısını bile yazdım, içimin harı söner mi diye...

Bugün eh (dim)...

Sanki bana ne oluyorsa düzen böyleyse böyle, düzenine .....................

Sen olma işte, olana da bak geç git, ne üzerine vazife...

Yok kendi kendimi yerim, otururum ben öyle...

Söyleyecek çok söz var yazacak ta, haydi dedim düttürü dünya işte çeşit çeşitiz...

Bu sabah da geldim işime, ama iyiyim, Sardunyamla konuştum, fotoğraflarını gördüm, içim açıldı kendime geldim, sonra öziiyle lafladık msn de...

İyiyim şimdi iyi, keyfim yerinde, eşi dostu da okudum okuyorum da hala, geçer bugün bu gazla...

Ama benim yine arkadaşlarımla, görüşme buluşma kaynaşma zamanım gelmiş, evet içim kıpraşıyor yine...

Öyle yalnız yalnız oturmakla olmaz bu işler...

Sevinsem mi Üzülsem mi :)

Bizim Reno cacığı çok sever, ayıptır söylemesi...

Cacık da öyle bildiğimiz naneli zeytinyağlı filan değil, yoğurt-su-salatalık karışımı yalandan cacık, öyle seviyor hanım...

Bir tane salatalık kalmış evde, onu hanım kızımıza yapınca, belki bizim evin büyük oğlu da ister mahiyetinde, telefon açtı babasına Rengin, salatalık al baba gelirken diye...

O da, tesadüf hafta sonu şehir dışındaydı, oradan salatalık alınmış bir miktar, getiriyormuş zaten eve, torba elindeymiş telefonla konuşurken...

Sonra çaldı kapı, açtım, "hoşgeldin canım hayatım işte bilumum sözler" dedim...

Durdu baktı yüzüme:

"Sen ne kadar da temiz kalpliymişsin"

Dedi...

Güldüm... 6 seneden beri kalbimin durumunu anlamayan, karşımda elinde bir torba salatalıkla duran, beyefendinin sarfettiği bu lakırdıya, üzülsem mi sevinsem mi bilemedim...

Bu da dünden...

Pantolondan şaç olursa...

Ruhum Arabesk...

Ya da kulağım meyaneli şarkılardan haz ediyor...

Ağzı hafif savurarak, halaaaaaaaaaaaggg bekliyoruuuuuum bağğğğk...

Gülben Ergen' in hani son albümünde bir parçası var "Giden Günlerim Oldu"...

Hani Hülya Avşar için diyorlardı ya, bağıra bağıra ses yaptı kendine diye son zamanlarında...

Bu hanım kızımız da, ses yapmış ciddi ciddi...

Konuya çok hakim değilim tabi, eleştirel boyutuna geçecek kadar ama böyle buğulu gibi ses, benim grip halimin geçip te, sesimin buğulu buğulu olması gibi hatta hep kalsın o ses tonum, dönmeyeyim eski hörül hörül sesime diye...

Geçende Saba Tümer' de izledim bir parça...

O değil de insan evladının kitap okuması, nasıl müspet değişikliklere yol açıyor kendinde, ufkunu, beynini, dilini açıyor...

Nasıl aklı başında laflar etti... Cümleler dolu dolu, çok takdir ettim, kendini geliştirmek iyi bir şey tabi, demek anne olmak lazım, o da büyük etken ...

Darısı o her dakika ortalarda salınan ikoncancıklara...

Okuyun okutun okuyalım okuyalım okuyalım...................

Şimdi de Bu...

Devam ediyormuş, sesimizi çıkarsak duyan olur mu acep?