Havuzda daha iyi anlaşılır dibe batınca nefesi verip ciğerlerdeki havayı boşaltıp durursun öyle boğuk bir durum olur ses boğulur hatta vakti kaçırırsan sen de çıkarsın aradan...

Bu ara bizim evin halleri kısmı öyle sessizlik dingin nefes alsan duyulacak alınan nefesin biraz daha zorlasan nefesin vücutta dolanımını duyarsın desem yavaş duyulsun derim ardından da...

Sabah cenkimiz azaldı hatta bitti bile diyorum kendime dediğime de yazdığıma da şaşıyorum nazarlar değmesin...

Uzun boylu kahvaltı bile yapılabiliniyor artık...

Benim çığlıklarım bitti mesela, en güzeli hadi Rengiiiiinlerim, velhasıl sabah cenk'i sonlandı daim olsun...

Ödevden yana sıkıntımız ya da okula alışma konusunda sıkıntımız yoktu arkadaşlarına ettiği eziyeti saymazsak o da düzene girdi...

Diyorum ya suyun altındaki sessizlik evde velhasılı...

Sorumluluklarımdan ya da tahtımın kolu vazifemden kendi isteğimle istifamın neticesi bana buhran değil, bilakis ayrı bir ferahlık verdi üzerimde iyi durdu yakıştı bile...

Öte yandan hala ambulans görünce yanaklarımın ıslanmasını engelleyememem özellikle sabah saatleri gördüysem eğer o günün iptaline sebep olmakta nice sonra normale dönmekteyim...

Çok sık olmasa da yeteri sıklıkta can babamın rüyalarımı süslemesi ki şükür hep iyi gördüğümden bir parça ferahlık vermekte ruha...

Sille tokat aklı başına getiren duru suyu bulanıklaştıran meşhur kırkıncı gün tokatı hiç aklıdan çıkmazken bir yandan da verilen kararın haklılığı konusunda yandaş oluyor iyi de oluyor...

Anlamak çözmenin yarısı ya, belki küçücük bir "karar" da tamamını çözmek için gerekli olan...

Günlerdir kafa yorulan, neydi neydi, nasıl yapmalıydı denilen durumun cevabı, "40." tokatın o bas ağırlıklı ekolu sesindeymiş meğer...

Sonrasında derin bir oh çektiren, lan bu muymuş bu kadar basit miymiş denesi, oh be ne yükü azalttı dedirten...

Sonrasında pişmanlık duyulmayacağı başından belli, hafif hafif, hatta uygun yağ ile kızartılmış gece yarısı yenilen kızartmadan sonra bile uça uça gideceği yere götüren...

Uç uç böceğim, annen sana terlik pabuç alacak...

"Ne kadar gözünde büyütüp, yalandan olanı önemsersen, kasis bile Ağrı Dağı oluyor işte gözünde, oysaki tüm hayvanlığınca geçtiğin o kasis, aslında bir kasis bile değilken belki, sen hala vurayım lan abalıya da ses versin, yoksa da sussun gitsin derdini nedendir güdersin ki?"

********

"Şimdi olsa elde yapılacak iş listesinin boyu boyunca lakin, kalkılmadığından değil, bütünüyle oturulamayacağından kalkılmaması durumun özü... "

********

"Hoşbulduk Deniz Kızı neydi geldiğim yerin adı?"

Sabah Siniri...

Bir koca bir de çocuk rezil eder kadını...

Bunu aklı başında her insan evladı kadın bilir...

Bilmeyen başına gelince öğrenir...

Koca da evde yemez benimki sevmez dersin bir başkasına gider o evde yemediğini başkasında siler süpürür meğersem seninkinden haz etmez olur...

Sen de benimki yemez töbe dediğinle kalırsın...

Hele çocuk ne yaparsan ağzına tıkar yapmaz dersin yapar yapar dersin yapmaz...

Bu iki önemli husus hakkında kelam edilmez oluruna bırakılır bilirsin elimdeki budur dersin malzeme olanıyla yetinirsin...

Şu ömürde okuyalım, yazalım, elimiz ekmek tutsun diye analarımız babalarımız çırpınmış durmuşlar, aile içinde de terbiye etmişler...

İyi kötü çok şükür edinmişiz durduğumuz yeri...

Sonrası ana babamızdan gördüğümüzü nakletmek üzere çocukları yetiştirmeye soyunmuşuz sıvamışız kolları...

Yalnız işte en önemli neremizi yırtarsak yırtalım bu uğurda; eğer ki görmemişsek, geçirmemişsek, lafın özü cahiliyet kabuğunu sıyıramamışsak derimizden, ne yetiştirdiğimiz çocuktan, ne kocadan ne de kendimizden hayır gelmez...

En çok korktuğum bu model, hele ki şimdilerde karşılaştığım çevremi şu sıralar saran veliler...

Bak sayın veli kadın!

Çocuğum yapmaz deme, çocuk için kimselerle muhattap olma, sen çocuğun için kendini paralar karşındakiyle konuşmaya çalışırsın bakmışsın iki dakika önce birbirlerinin gözlerini çıkaran çocuklar elele oyuna gidiyorlar...

Ha hele hele yol istemek için sakın sakın temas edeyim çekil diyeyim filan sinirlerine girme, o omuzun çıkar eline verilir bakar kalırsın...

Ben mi yok canım ne siniri?

Başı Sonu Neydi Bu İşin Aslı?

Kendinden afilli kelimeleri seviyorum...

Şöyle tumturaklı cümleler kurayım diyorum tumturak... oturak... gel oturak... diye gidip cıvıtıyorum...

Kendimce ders çalıştırıp "e" ydi "l" ydi derkenki hafif psikopat anne çalıştırıcılığındaki vicdani rahatlığının içerde babanın çıldırma sesleriyle keyfini sürüyorum, normal anneyim ben evet iyiyim hatta...

Damarlarımda akan kanın yerine başka birşey var sanki, Allah' ım mümkün olsa her vazifeyi ben yüklensem gebersem hatta o uğurda, yer almazsam beni yer ederler kısmını hayatımdan çıkarıp yedek oyuncu sırasında olabilsem...

Sonra da Rengin şöyle böyle, anası ne ki kızı ne olsun, olsun da eyvallahsız olup her seçimde "Rengin Hanım olsun o yapar" dedirtsin...

Hem iyi olsun, hem vicdanlı olsun...

Eyvallahsız olsun evet hatta yalansız sonuna kadar...

Korkusu insanlardan olmasın...

İstemem mevki şan şöhret para mal mülk şöhret olmasın da çok ama çok mutlu olsun...

Kendini mutlu edebileği insanlarla olsun ömrü...

Başta ne diyordun be Funda tumturaklı kelime yok şatafat derken yalandan yazı yazdın çıktın işte...

Şimdi Okullu Olduk...

Sen kaç yaşıdasın be annecim de gidiyorsun kıza "anneni öldüreceğim" deyip kızı salya sümük ağlatıyorsun...

Hele bugün veli toplantısında kadının demesinden belli...

Müdüre soru soruyor

"eeee ben öğlen yemek aralarında okula gelebilir miyim benim kızım sınıfa girmekten korkuyor"

Allah dedim Rengin kokusu alıyorum...

Toplantı bitmeye yakın gel dedim yanıma çağırdım kadını...

Renginle mi sıkıntı?

Cevabı evet olunca hiç şaşırmadım nedense, anneni öldüreceğim sonra seni de filan de sen bizim kız mağdureye, mağdure de ye kafayı ağla ağla ki ben sınıfa girmem korkuyorum...

Biraz da kıza şiddet uygula...

Hayır kızla da kanka olalım deyip tutturuyor sonra canından bezdiriyor sonra da benimle neden kimse arkadaşlık etmiyor diye mızmızlan..

E olacağı o...

Sen bir gün arkadaşının çantasını kes...

Sonra o da ben de senin çantanı keseceğim deyince sen karışma kendi çantamı kendim keserim de kendi çantanı da lime lime et...

Benim bilmediğim kimbilir neler var...

Hayır tamam ilkokulun ikinci günü pencereden atlayıp okuldan kaçtım bir kızı ayartıp ama ben bu kadar değildim yani tamam bundan fazla belki ama Rengin kadar cani de değildim kimseyi tehdit filan...

Hayır kime çektiyse...

Msn de ifadeler var kıpraşık olanlarından...

Birinde basılınca yazışılan ekranı kaplıyor, bir çocuk oturmuş önce gülümsüyor, elinde dondurma külahı sonra külahdaki dondurmanın yere düşmesiyle yüzünde değişen ifade birden ağlamaklı hal alıyor...

Bana nasılsın dediklerinde bunu tasvir etmek zor değil de karşı tarafın anlaması mümkün olamayacağından "iyiyim sen" şeklindeki geçiştirmenin asıl karşılığı aslında budur...

Tıpkı bugün giydiğim montumda babamın saçından bir kıl bulana kadar...

Ben iyiyim ya sen?

"Aynı dilden kasıt Türkçe mi?

Değil demek..? Olsaydı anlaşılmak neden bu kadar zor olsundu ki?"

********

"Pişmanlıktan kasıt sonra yaptığına üzülmek mi? Değil, onun da soğutucusu var, o an öyle gerekiyordu..?"

********

"Herkes aslında tek başına da, koloninin içinde birlik olunduğunu mu sanırsın? Yok aslında bal gibi de bildiğinin farkındasındır da -mış gibi davran"mış"sındır..?"

********

Çıkış yolunun olmadığını düşündüğün anlar hep çok mu yer kaplar muhitte? Yok aslında, yol da bilinir anahtar da vardır elde de, kullanmak için bileği döndürecek, beyne komutu gönderecek sinyalde iş..?"

Okul Tam Cinnetlik...

Yeni trendimiz yemekte mide bulantısı ödevde el terlemesi...

Önceleri yemekteyken böyle durum olunca hemen elime bir telefon alıp " hııı bizim kızın midesi bulanıyor yemek yerken, ha öyle mi bir iğne mi sadece tamam o zaman devam ederse hemen getiriyorum hemen geçer mi oh ne güzel hoşçakalın" şeklinde telefonu kapatmamla karın ağrısı mide bulantısı bilumum ne var ne yok iyileşiyordu...

Şimdi de o yöntemi uygulamak isteyip yemez korkusuyla geri çekiliyorum ama şu dönemin zaten sancılı olması üzerine Rengin' in sancılarının da şiddetle devam etmesi iki kat yaşananlar...

Hayır ben kız evlat oh ne güzel derken bakıyorum erkek erkek tavırlar kimseye eyvallahının olmaması tek başına tenefüslerde büyük sınıflarda dolaşması yanına para vermedik mi -ki harçlık ne demek daha birinci sınıf- gördüğü her tanıdıktan annemler bana para vermiyor bana tost alır mısın ya da su ya da şeker...

Yanına konulan meyveden yemeyip yan sınıftaki arkadaşının meyvesinden otlanması...

Yanına oturtulan erkek evladının Rengin kızımız tarafından gün bitmeden hacamat edilmesi sonrasında öğretmene isyan edilmesi "Al arkadaşımı yanımdan"

Öğretmen şaşkın biz şaşkın...

Bir yerlerde bir hata var da, yine de olmayan bıyık altından gülüyorum bu özgüvenin devam etmesi kendi kendini bu şekilde kotarması iyi birşey ama bunun ilerki zamanlardaki boyutu ne olur ondan da korkmuyor değilim hani...

Tepemde Bir Minicik Kuş İle...

Bir kuşumuz eksikti, kuşu da kondurduk sonunda...

Tepemizde uçuşuyor sarsak sarsak, o da korktu, ben de çok metanetli sayılmam önce giremedim içeri, baktık çıkmıyor serseri girdik kapı açık camlar açık, çık artık bak sen de korkuyorsun işte...

Kuşlu başlayan hafta, haydi hayırlısı, kısmet miydi kendisi hadi bakalım...

Onun dışında hayat son sürat geçiyor yanımdan beni almadan, seyrediyorum hızına yetişmek mümkün değil de seyretmek kabil...

Evin küçük kızı, olanca tembelliğiyle sabah hazırlanma konusundaki, sabırları ve buna mukabil sınırları habire zorluyor olması beni her geçen gün daha da şaşırtıyor, nasıl bu kadar ağır olur ki bir insan evladı, hele benim gibi tez canlı bir annesi varsa demek babaya çekti, sabahları harbe devam böyle giderse...

Güya sınıf öğretmeni seçme konusunda çok çeşit yerden telefon trafiği malesef sonuç vermeyince kutsal "kuraya sokmasaydınız" cevabını dört bir yandan duyunca, o kadar zekamız çalışamadı çocuğu ateşlendiremedik...

Sonrasında da dedik ki, bu kadar çabanın cevapsız kalmasının Allah' ın "bak kulum yırtınma bu senin kız için daha hayırlı" lafını bir işitmediğimiz kaldı diyerek oluruna bıraktık "iyi ki" ile başlayan cümlemizi de kurduk neticede...

Her şer' in hayırını araya araya bulmuş olduk...

Öte yandan normal yaşantıymış gibi görünen yandan seyretmekte olduğum hayata dahil olma işi sadece mecburiyetten hasıl...

Yoksa bir numarası yok...

Çizgi çalışmalarıyla haşır neşir, sabahları beslenme hazırlama gayretiyle başlayan sabah, bugün neler yaptınız bakalımla sonlanan gün...

Kiminin Pastası Kiminin Helvası...

Hani derler ya Allah ölümü önce dağlara vermiş dağlar çatlamış sonra ağaçlara vermiş kabul etmemiş ağaçlar sonra insanlara vermiş bakmış insanlar bir ağlamış bir gülmüş ihale insanlarda kalmış...

Öyle derler aklımda kalanıyla...

Arsızız insanoğlu olarak, mutlaka sabrını da veriyor Allah, yoksa ilk günkü yangın yeri gibi kalmıyor kor, ama bitmeyen bir kor...

Bugün başından buruk hafif kırık başladı gece pastaydı derken hüzün dolu oldu ağlamaklı gülmeli...

Ne yazılır ki bugün için...

Yazmışım zamanında burada ...

Altı yıl önce bir halt yemişim doktora demişim ki doktor doktor 22 Eylül doğum zamanıma denk gelirse can babama bir hediye vereyim Rengin' i o tarihte doğurayım...

Denk gelmiş kısmet altı yıl sevinçle birlikte kutlanılmış sonra hesap edilmemiş işte bir gün gidileceği...

Bugün de ilk bayramın hezimeti ilk doğum gününün hezimeti olmuş...

Kutlama mı babacım?

Rengin akşama ona sürpriz parti yapılmasını bekliyor şimdi öğlen dedesine gidip dua edecekmişiz yapmış programı akşam da balonlarla süslü olacakmış ev...

Akşama nedir durum bilinmez de şimdiden bir dağılma söz konusu tabi...

Bir şey yazamayacağım diyemeyeceğim de...

Kabrin pürnur olsun kuzum babam...

Kuzum sana yazmak sen okumasan da belki beni mi rahatlatıyor bilemedim ama ne bileyim...

Az önce iş yerinde küçük defterime yazdığını okuyunca dağıldım yine...

" Canımdan çok sevdiğim kızım RENGİN

bana doğum günümde verebileceğin en güzel hediye kocaman sarılıp yanaklarımdan öpmek olacaktır."

Hani ben Rengin' i senin doğum gününe hediye olsun diye sezeryanı o tarihe almıştım ya halt etmişim ne halt yiyeceğim şimdi altı gün sonra doğum gününüz...

Bir de dışarda uyaran mı çok ne...

Bugün serviste hüzünlü parça çalınca tutamadım kendimi kestirdim müziği...

Henüz müzik kısmını sokamadım hayata ya da senin resimleri tek dinlediğim müzik telefonumda zil sesi "Gamzedeyim Deva Bulmam"...

Can babam hep sabır diliyorum ama çok dua gönderiyoruz hatta yeni olayımdan da haberin vardır ferahlıyorsundur eminim...

Seni çok seviyorum sonrasında şükrediyorum ki sana okyanusun bir damlası kadar da olsa sana evlatlık yapabilmiş miyimdir diye...

İşte böyle babacım şu doğum gününü atlatırsak inşallah...

Bu arada Rengin okula gidemiyor yanımda iş yerinde öğretmen işini halledemedim daha aman halledemezsem de var bunda da bir hayır deyip devam ne yapayım...

Sen huzur içinde ol da babam başka sıkıntım olmasın...

Mekanın cennet olsun kuzum babam...

Yakışıklım az önce yanındaydım öyle istermiş ya gidenler bir kitapta okumuştum derlermiş ki evlatlarım gelsinler bana okusunlar benimle konuşsunlar diyordu ben de geldim sana zaten o kadar çok okuyorum ki babam, orada da okudum seninle sohbet ettim sevdim seni ağladım ama sen bana bakma arada ağlamam lazım ki sonra daha beter oluyorum az ağladım zaten çok metanetliyim filan görünüyorum da yalandan babam kilitlenip kaldığımdan o...

Sen de beni inşallah nurlu mekanından dinlemişsindir cennet bahçelerini seyrediyorsundur can babam...

Çok özlüyorum ben kuzum seni ilerledikçe boka sarıyormuş...

Fotoğraflarına bakamıyorum daha öyle ufaktan bakıyorum tuhaf oluyorum...

Zaten pelte gibi hayat da etraf da belki de benim beynim o pelte olan...

Rengin yarın okula başlayacak biliyor musun gerçi o bile gözümde değil babam be...

Hayat devam işte ne kadar yalanmış hayat daaaa herşey de...

Hani Allah kullarına kaldıramayacakları sıkıntıları vermezmiş ya demek ki bunu kaldıracakmışız belki de kaldırıyoruz da bize şimdi ağır geldi...

Bak gideli 13 gün oldu bile...

Evde otururken ki daha senin evden çıkamadım milleti susturuyorum haydi diyorum babama bir fatiha okuyalım ferahlıyoruz kendi çapımızda...

İnşallah babam okuduklarımız da seni ferahlatıyordur...

Amcam demişti ki kanserli hastaları Allah şehit mertebesine yaklaştırırmış çok çektikleri için sen de öylesindir inşallah babacım tamam o mertebede olma da ferah ferah yat kabrin nurlarla dolsun...

Bak şimdi ben sana bunları yazıyorum ya kime yazıyorum yine devreleri kopartacak gibi oluyor ama hayır ne sakinleştirici ne başka birşey acı yaşanmalı ki aklı başında ki ne kadar aklımız başımızda o da meçhul ya neyse işte...

Hani amel defteri üç şeyden kapanmazmış gidene...

O üçünden biri de hayırlı evlatların hayırlı işler yapmaları analarına babalarına sürekli dua göndermeleriymiş ben okudukça senin de ferahladığına inanıyorum babam...

Seni çok özlüyorum be can babam yakışıklı babam...

Ha bu arada kuzunun üçüncü dişi çıktı babam ne yaygara kopardı bilsen neyse diş perisi para bırakmış da yaygaracılığı bıraktı sanırsın etinden et koptu...

O da sana Mehmet dedesine okuyor sürekli hatta sıpa hesap suruyor bizden neden Mehmet dedeme okumuyorsunuz hep Behçet dedeme diye...

İşte böyle babam...

İnşallah sana evlatlık vazifemi az da olsa yerine getirebilmişimdir babam...

Bu arada seni protokol mezarına yatırdım yerin bir güzel ki açıklık misler gibi içi de misler gibidir inşallah babaaam...

Biraz daha devam edersem yine tozutacağım babam iyisi mi ben bitireyim...

Hep aklımda ruhumda kalbimdesin can babam aslan babam...

İçimdeki Fundaların birinin bir elinde dua kitabı bir elinde Allah diye çektiği tesbihi var...

Sürekli dua eden "babamın kabrini genişlet Yarabbim nurlarla doldur orayı mekanını cennet et" diyen Funda...

Hatta sorgusunda ben de mi olsaydım kuzuma yardım edebilir miydim hiç istemezdi ki oraya gitmeyi iyileşecekti daha diyen...

Bir tanesi ağlayamıyor bile kaskatı arada kilitleniyor elleri ayakları katılaşıyor kendi kendine gevşiyor sakinleştiriciye sonuna kadar hayır diyerek acısını yaşıyor isyan edemez haşa Allah verdi Allah aldı diye...

Sonra bir diğeri hep şükrediyor yine de çekmedi fazla diyor mübarek günde öğrenmiştik hastalığını geçen sene kadir gecesinde bu sene de yine kadir gecesinde gittiğine inanıp yüreğini bir damla gözyaşıyla ferahlatan...

Bir hadiste ne diyor ramazanın son on günü içinde tek günlerde arayınız Kadir gecesini...

Babam da o son on gün içinde bir tek gündeydi gittiğinde...

Birinin içi hınç dolu babamı bu kadar üzenleri sürekli Allah' a havale ediyor...

Yine de çok ciğer yakıyormuş öyle böyle değil, bıçaklar deşmiş de o bıcak kesiği olmuş her yanım kanamadan acısı durmadan...

Düşündükçe aklı baştan alan durummuş resimlere bakamadan kıyafetleri durmasın sizi de onu da sıkıştırır diyenlere denmiyor ki daha dolabın kapağını açmaya yürek yetmiyor ki terliklerini giyiyorum ayağımdalar onun gibi yürürken yere sürterek çıkan seste can babamı arayarak...

Hala hastanede diyor bir aklım da çıkartacağız zamanı gelince...

Hala pelte vücut akıl kimi gönderdik kimi gömdük...

Mezar yerini seçmek de o geçici mermere adını yazmak da nasip oldu bana içim dağlanarak...

Neler geçiyor içimden yazılası can babam uğruna ölürüm kuzum babam diye haykırarak ama gözyaşlarımın perdelediği gözüm titreyen elelrim izin vermiyor ki içimi boşaltmazsam da fena...

Kimselere yaşatmasın Allah sözüm meclisten "içeri" çok ağır acıymış kocaman bir çukur düştüğüm şimdi çıkması hayli zor olacak...

Her geçen gün kalbin üzerindeki taş kocamanlaşırken boğazdaki düğüm daha da bir körleniyor...

Hey gidi aslan Behçet' im canımın canı yakışıklım çok fena bıraktın bizi...

Kaldık mı şimdi dımdızlak ortada...?

"........"

Konsantre Kitap...

Daha konsantreymiş eski zamanın kitapları...

Daha bir kokusu mayhoş, keskin, iç gıcıklatıcı, sayfalarımı çevir hemen oku beni dedirten...

Babaannemin vitrinindeki kitaplarını hatırlatan okurken, Stephen King , Barbara Cartland, Agatha Cristineli niceleri daha...

Sarımsı renkleriyle, dibinden koptu kopacak yapraklarıyla...

Şimdi bunu okurken 87 baskısında, o ağdalaşmış mayhoş kokusunu çekerken ciğerlerime, bir yandan o kitaplara gidip, bir yandan sarı yapraklarına burnumu içine soksam çıkmasam hatta, bitmesin bu kitap dedirten, sayfalarını bebeğimin altını açarkenki narinliğimle çevirdiğim, ha yıllanmış şarabı açmışım içmişim, ha bunun içindekileri çekmişim içime ne farkı var ki...

Eve Doğru...

Refakat saatlerimizin sigara molası kısmında demek ki alışmışız ki Fulya'yla beraber, acilin önünde durduk habire, hoş gerçi tek açık büfe orada var bir de kahve otomatı orada var bir tek...

Ama biz yine de kahveleri alıp sigarayı bahçesinde içtik hatta ara ara olan anonslarda babamın ismi bekledik...

Bugün öğleye doğru çıkaracaklar inşallah bakımın geri kalanı evde...

Haydi vira bismilllah...

Hastane...

Zatürre tedavisinin bitmesine 2 kala, habersiz gelen solunum yetmezliği sürpizi bizi ambulansa tıkıp acil yoğun bakıma getiren gecenin kabaha karşı yüzünde...

İnsan ne tecrübeler ediniyor, hayatın başka yönü diyor kendi kendine...

Ne hastalar, ne ex ler, neler neler...

Tabi babam dellendi doğal olarak, yat Allah yat, sinir mi kalır, iki dakika önce ön yatakta olan hasta küt gidince tabi...

Acil kapısında hoparlörden gelen bilmemne bilmenenin yakını hasta yanına lafıyla kısa mesafe sürat koşusunun ardındaki endişeli bekleyiş...

İnsanoğlu her badireye alışıyor, tek temenni kaldıramayacağımız yüklerin altına sokmaması Yaradan' ın...

Bu meyanda kız kardeşimin onu hep küçük bebek görmemiz konusundaki yüzümüze kara çıkartması hııı bizim kız büyümüş de neler yaparmış olması da bu işin hayrı gibi...

Velhasıl şimdi kardeş kardeş babamızın yanında refakatçiyiz, servisin vireless inden sonuna kadar faydalanıp oturuyoruz...

Mesajlara telefonlara dualara da bin teşekkür...

Naaaaaa Niiiiiii....

Ezberlediğim numara işe yaradı, yoldan geçerken acı siren sesiyle arkasından duaları sıraladığım, kendi kendime dertlendiğim araca binmek de kaderimin cilvesiymiş...

En öne kurulmak marifet değil, hiç değil...

Zaten saat naaaa niiiii naaaa niiiii seslerini çınlatmak için uygun değildi...

Başa gelince panik olup 112' yi arayıp, tııırt diye bir çırpıda anlatıp, daha telefonu kapatmanın üzerine beş dakika geçip, o aracı görünce o yol eve kadar nasıl uçulur, baba nasıl sedyeye yatırılır, acile nasıl gidilir, nasıl acilde beklenilir, her biri kendini il emniyet müdürü sanan güvenlik görevlilerinin durumlarını seyreyle (tabi ki hepsi değil beş parmağın da beşi bir değil) diğer gelenlere nasıl üzülünür sonra.....

Allah bütün hastalara şifalar ver sıkıntıları hafiflet...

Yazının tüm cümlelerinin ayrı tellerden çalması, anlatımın anlatılamaz daha doğrusu anlaşılabilinemiyor olması ve diğer etkenler de günlerin uykusuzluğuna moralsizliğine verile...

Belki...

Gazeteyi açıp okumak...

Akşam, rahmetli dedemin söylemiyle ajansı seyretmek...

Ne kadar iç açıcı olmasa da yüzleri buruştursa da insanın haykırası geliyor çığlık çığlığa;

"Evet" di, "Hayır" dı diye gezinmektense, şu güzel ülkemin ceza sistemini oturtup trafik, cinayet, hırsızlık, gasp ve bunun gibi cezası kallavi olması gereken durumların hakettiği yeri bulabilmesi için çığırtkanlık yapılsa, Fatih Altaylı' nın dediği gibi işte o zaman adam oluruz...

Bildiğin Mezar...

Başlıktaki bildiğim mezarın "bildiğin" kısmı bildiğimden değil anlatımımdan tamamen...

Girer girmez yüzümle mesafesi neredeyse 10 cm olan, o gürültülü aydınlık mezarımsıda on dakika kalacaksınız dedi görevli, bir de elime tansiyon ölçerkenki balonu birşey olursa sinyal verin diye tutuşturdu...

Bu sefer üç sene öncesine göre daha temkinliyim, bekliyorum tıngırtıyı, geçen seferkinde birden hazırlıksız yakalanınca kafamı vurdum Allaaaaah ne oluyoruz diye, şimdi ülkelerden ülke gezdim, gıy gıy gıy tıs tım tıs tırrrrrrrt, ritm bile tuttum hatta sonra fala geçtim, bu ses gelirse niyetim olacak diye, sonra Küba' ya uzandım kocaman bir salonda sıralar varmış, kızlar bacaklarında puro sarıyorlar zeytinyağlı yaprak sarması gibi incecik hoş kızlar da inceydi sinir oldum çıktım o hayalden...

Halime şükrettim antin kuntin marazlarım yok diye, elli kere o sinyali veren varmış, daralır tabi insan ister istemez, ben de öyle nameler yok Allahtan...

Sonra önce bir salak gibi otopark var mı oralarda dedim gitmeden telefonda, var dediler, hayatta para vermeye kıyamadığım yegane yerlerin başını çeken otopark durumu için de dedim ki, ülen oralar benim çocukluğumun geçtiği yer değil mi, sokaklar da avucumun içi,hiç de veremem deyip daldım eski apartmanımızın sokağına...

Parkedip yürürken o yere, bir baktım gece yarılarına kadar oynadığım sokağın önünden geçiyorum, gece 00:00 olurdu annem balkondan bildiğin yırtardı kendini ses de kuvvetli Fundaaaaaaaa diye sonra aynı kuvvetli ses benden "anne noluuuuuuuuur biraz daha" noluru mu kalmış kaç saat sonra zaten sabah olacak, git işte sonra yiyeceksin dayağı...

Öyle de korkardım annemden, az sopasını yemedim...

Şimdi düşünüyorum da anneye babaya kin olmuyor, düşünsene az gebertmedin beni deyip annesine babasına küs olan evlat var mı yok, şimdi matah birşeymiş gibi bir hoş seda anlatıyoruz...

Sonra apartmanı gördüm bir küçük bahçesi, küçükken leb-i derya gelen nasıl oluyorsa futbol maçı yapmaya sığdığımız bahçeyi, bir de o zaman ebat küçük tabi...

Sonra kömürlüğün üzeri evcilik oyununa ev sahipliği yapan...

Velhasıl ben MR çektirmeye gitmişim de ardına bir sürü hoşsedayla da geri dönmüşüm...

İyi...

Sabahın uğunduran beli büken mide fırtınasının sinyalinin dosta kadar ulaşmasıyla haydi gel neylersin deyip çekip çıkarmasıyla geçen o bir sürü; kah şaşırarak, kah keyiflenerek, kah gaza gelip hiddetlenerek geçenin ardından alınan mis kokulu yapraklarıyla kitaplar ardına serum ardına bir saç sakal sonra gelinen kürkçü dükkanı...

İyi böyle...

CAN Baba Demiş...

KADIN DEDİĞİN...

‎-Kadın dediğin iyi sevişecek arkadaş. Koyun gibi yatmayacak,kımıl kımıl olacak yatakta. Aklını başından alacak ama, aklını sadece bununla yormayacak. Delireceksin ama delirmen hastalıktan olmayacak. Uzanıverdi mi yanına boylu boyunca, göğsünde atan kalbinin yerine koyacaksın kendini, ruhunu, herşeyini.Aşksız yatmayacak yatağa ve sen bunu bileceksin.Kadın gibi kadın olacak kadın dediğin, çıtır çerez niyetine yemediğin. Bir gecelik değil, ömürlük olacak ömürlük. Yıllara rehaveti değil huzuru taşıyacak. En seksi leydi olmayı da bilecek,hanım sultan olup sözünü geçirmeyi de. Cıvık konulara takılıp zaman tüketmeyecek, küfretmeyecek, Kadın dediğin ayıp nedir bilecek. Sıkboğaz edip seni yalancı durumuna düşürmeyecek.Seni öyle bir tutacak ki arkadaş, sen bile şaşıracaksın öyle tutulduğuna. iki lafın başı, her tartışmada ayrılalım tehtidi savurmayacak. Sabırlı olacak ve asla gururuna dokunmayacak...Tuzu az, şekeri çok gibi limiti olmayan prosedürlerle yemeklerle işi olmayacak. şöyle pastırmalı kurufasülyenin yanına tereyağlı pilavı konduracak şüphesiz. Salatasız oturmayacak yemeğe. Temiz olacak herşeyden önce mesela köfteyi mıncıklarken elleri . Yahut pahalı parfümlerin sindiği, boyacı küpü gibi, her öptüğünde bulaşık bir tadın kaldığı bir kadını öpmeyeceksin. Buram buram aşka sarılacaksın arkadaş. Buram buram kadın kokacak kadın dediğin.Kadın dediğin güzel olacak ama eli yündenden çok öte birşey.Zeki olacak zeki, seni bir hamur gibi karmasını da bilecek,o hamura kendini katmasını da... Paranın güzelliğini bilecek ama ne parasızlığın ezikliğini ne de paranın kudurmuşluğunu yaşayacak.Değerlerini bir anlık hevesler uğruna terketmeyecek.Namussuzluğunu, ahlaksızlığını ancak ve ancak seni baştan çıkarırken kullanacak, yan gözle adam kesmeyecek ,başka sevgili edinmeyecek. Sarışın, renkli gözlü uzun bacaklı, beyaz tenli, ince bilekli dilber filan fasarya... Kadın dediğin hatun olacak arkadaş, sözüne güvenilir, olacak. Bileceksin ki konuşulanlar burada kalır, kapıdan çıkmaz bir daha. Ağzı sıkı olacak kadın dediğin. Sırrını tutacak ama gününü bekleyip kusmayacak...Para lazımcılardan, kürkçülerden, cep telefonu manyaklarından,dırdırcılardan, unutkanlıklarını senin üzerine atanlardan, kendi yetersizliğini seni suçlayarak rahatlayanlardan, raf süslerinden,tehtidkarlardan, kaçaklardan, kıkırdayanlardan,boş bakanlardan olmayacak. Saflığı, cahilliği, aptallığı oynamayacak, biraz ukala olabilir ancak sana rol yapmayacak. Komplekslerini güzelliğiyle örtmeyeçalışmayacak. Bir şeyi çok isterse ve inançları doğrultusunda yapacak. En önemlisi kendini sevecek arkadaş, kendini sevmeyen kadından sana ne hayır gelir.Bir bakarsın ki yıllar sonra bu kadınla ne yatağa sığabiliyorsun, ne toprağa...Koluna takıp gezmesini de bileceksin gururla, koynuna çekip sevişmesini de şehvetle.Analığını da bilecek, çocuklarından saygı görmeyi de, anaya babayahürmet etmeyide... Kadın kadın olacak be, seni sadece sen olduğun için, sensin diye sevecek.Parayla pulla, kariyerle,kimin ne dediğiyle ,sınırlamayacak.Hem sevgilin, hem arkadaşın, hem annen, hem çocuğun olacak, bağrına basacaksın huzurla... Bileceksin ki evde 'O' kadın tarafından beklenmenin zevkini hiçbir zevk yaşatamaz sana...

Öyle bir kadın işte...

Nerede oyle kadın yoktur deme...

Vardır vardııııııııır!..

Sende adam olacaksın seçmesini bileceksin!!!

Koca bir yün tomarı meydanda, sopayı vurdukça savrulan yünler didilirken bilmiyor ki kimse, aslında onlar didilen yünler değil de savrular harfler...
İş bitip yünler/kelimeler didilip, başından kalkıldığında, üzerine yapışanlar yünler değil harflerin üzerine üşüşmesiyle meydana gelen cümleler...
Sarfedip sarfetmemek üzerini silkelemene bağlı...
Yok dersen kalsın, söyleme kimseye deme, silkelenme o zaman...
Kimse görmez nasılsa yaşıpanlarını, gülümse sen sadece yoluna devam et...

İki Yabancı...

Açsam Rüzgara

Ne hoş, ey güzel Tanrım, ne hoş
Mavilerde sefer etmek!
Bir sahilden çözülüp gitmek
Düşünceler gibi başıboş.
Açsam rüzgara yelkenimi;
Dolaşsam ben de deniz deniz
Ve bir sabah vakti, kimsesiz
Bir limanda bulsam kendimi.
Bir limanda, büyük ve beyaz...
Mercan adalarda bir liman..
Beyaz bulutların ardından
Gelse altın ışıklı bir yaz.
Doldursa içimi orada
Baygın kokusu iğdelerin.
Bilmese tadını kederin
Bu her alemden uzak ada.
Konsa rüya dolu köşkümün
Çiçekli dalına serçeler.
Renklerle çözülse geceler,
Nar bahçelerinde geçse gün.
Her gün aheste mavnaların
Görsem açıktan geçişini
Ve her akşam dizilişini
Ufukta mermer adaların.
Ne hoş. ey Tanrım, ne hoş,
İller, göller, kıtalar aşmak.
Ne hoş deniz deniz dolaşmak
Düşünceler gibi başıboş.
Versem kendimi bütün bütün
Bir yelkenli olup engine;
Kansam bir an güzelliğine
Kuşlar gibi serseri ömrün.


Orhan Veli Kanık

Çocukla Büyümek...

Rengin' in küçük olduğu vakitler daha evin yakınındaki kallavi bir kreşin bir semineri var haydi dedim Bey gidelim, o zamanlar bu kadar yoğun değil, elele tutuşup her yerde beraber dolandığımız zamanlar...

Gittik, annelik babalık şöyle yetiştirin, böyle olun şeklinde bir sürü söylemden ibaret seminerin bir bölümünde, anneliğin aslında hayvanlarda olduğu gibi içgüdüsel brişey olmadığını, sonradan öğrenilen bir davranış olduğunun altını çize çize, çizilen kısmı hazmedip semineri bitirdikten sonra haaa dedim evet öğrendiğimiz veya senelerdir gözlemlediğimiz şeyleri uygulayıp adını annelik içgüdüsel bir davranıştır yaftasını yapıştırıveriyoruz kendimize...

Babalık nasıl ilk başlarda hissedilmese de, çocuk babasına gülümseyene daha da ilerisi "baba" diyene kadar "hayatımızda artık bir bebek var ve ben bu bebeğin babasıyım vay beee" şeklinde geçse de annelik öyle değil malumunuz...

Ciddi iş, ardında keşkelerle dolu iş...

Kim ne derse desin bende de dahil, şunu şöyle yapsaydım ardına saklı, bir veya birden fazla vukuatı barındırıyor geçmiş zaman bebek büyütme zarfında...

Biz de Rengin' in evliliklerde olurmuş ya 1-3-5 kuralı futbol taktiği misali...

Çocuklarda da terrible two ("çocukluk dönemi negativizm") denilen o bunalımsal dönemi biz sıkıntısız atlatsak da, sonraki dört yaş ve altıyı bitirmeye az kala dönemde elinde oyuncak olmaktan öte gitmemiş yol alınmamış bir arpa boyum elimde kalma durumum...

Kimi zaman sadece yapmaya çalıştığım yalansız, benimle herşeyini açık yüreklilikle paylaşan, ahlaklı, en önemlisi iyi yürekli, bunların sonucunda da çok ama çok mutlu bir çocuk yetiştirmek isteğim ve bunun sonucunda yapmaya didindiğim...

Fakat bu kadar didinmenin en güzel meyvesini de yapmaya çalıştığım, çalışmak yerine çabaladığım desem daha doğru olan bu yolda, hem Renginim, hem ben bizim Bey onunla birlikte büyüdük gidiyoruz...

Mutlu olduğuna inandığım, değerlerimizi koruyarak yaşayıp giderken birçok çabanın semeresini görüp, her an tekrar aşık olduğum Rengin hanımı yazdım bugün nedensiz...

"Allah kimseyi evlatlarıyla sınamasın" tek dileğim olup onların o güzelliklerini görmeyi de esirgemesin bizden...

Seni çok seviyorum be Renom :)

Burulurum Komik Halime...

Bir milletin evlatları, bu kadar ne yerine koyulamaz...

Senelerdir aynı serenatlar; yaz gelir diyet, kilo, sıcaklarda nasıl olmalıyız, ne yemeliyiz, ne giymeliyiz, ne ne neeeeee!

Ramazan gelir, yok şöyle oruç bozulur, bu yapılır, şu yapılır, hurma fiyatları budur, sahur budur, iftariyelikler şudur...

Arkadaş bu saate, bu yıla kadar her sene bu ve bunun gibi söylemleri artık ömür boyu günde üç öğün mecburi içilecek ilaç gibi kanıksayan bu millete de yazık, bangır bangır anlatıp kulağımızı beynimizi didikleyen size de...

Hayırlı ramazanlar efendim...

Boşuna mı Koymuş Adımı?

Bizim Bey der bana, çok lazım herşeye burnunu sokuyorsun "toplum polisi misin" diye...

Polislikten öte birşey bendeki; üzerime vazife olsun olmasın, müdahale gerektirecek her durumda, hazır kıta bekleyen asker gibi en yakın telefon kulübesine gitmeden daha, üniformamı kuşanıp cenge hazır bekliyorum...

Herşeye karışıyorum, herkesin işine maydonoz oluyorum elimde kılıcım eksik...

Çok fena, çok cinsim...

İlerleyen zamanlarda örneklendirir çeşitli konulardaki nadideliğimi sererim ortaya...

Özellikle trafik ışıklarını beklemeyip, kendilerini yollara seren siz kendini uyanık sanan sonra da bilgisayar oyunlarındaki gibi küt küt öte tarafa göçen, kendi hayatını hiçe saydığı gibi, bir anne bir baba olup da "lan ben kendime mukayet olayım, ölmenin manası yok bok yolunda, geride kalanları düşüneyim" şeklindeki düşünceden bihaber vatandaş!

İnan olsun sizler gidince hiiiç üzülmüyorum, tamam vade doluyor o kısmı atlıyorum ama siz tedbir senden takdir Allah' tan kısmını es geçip nasıl canınızı hiçe sayarsınız?

Bugün Ulus' un o işlek heykel ışıklarında bekliyorum, çok da imtina ederim bir sürücü olarak da bilirim ki arabanın önüne atlanılması çok da şık bir hareket değil...

Yaya da yeşilin yanmasına var daha 112 saniye...

Bu arada yurdumun kendince uyanık nadide insanları birer ikişer aralardan atıyorlar kendilerini yola...

Teyze geldi yanıma

- Kızım geçiliyor mu?

- Yok teyze nereye bak daha bize kırmızı...

- Ama baksana kızım geçiyorlar...

- İyi teyze sen de geç o zaman, sonra kazısınlar seni yoldan...

- Ağzından yel alsın kızım o nasıl söz?

- Valla teyze nereden yel alırsa alsın durum bu görmüyor musun fırtına gibi geliyorlar ya duramazlarsa Allah saklasın...

- Hııı hava da yanıyor değil mi?

- .......??!!!

Neyse teyze utandı benden de bu kadar lafıma, ışığı bekledi sonra bilemedim bir iyi günler demeden terk etti beni :)

Dur Durağım...

Memleketimin otobüs durakları, etekli kadın oturmuş da eteği çekilmiş gibi yarım yamalak duruyor...

İşlevsellik namına birşey yok, görselliği de eh denecek ölçüde dandik...

Neyleyim görselliği, işime yaramadıktan sonra...

Bu sellerin hüküm sürdüğü zamanlarda, iki kere yakalanma maceramı durağa sığınayım şeklinde sonlandırmak isterken, hilafsız dizlerime kadar ıslandığım, elimi yüzümü daha saymıyorum, bütün durağa sığınan durakzedelerle beraber o günleri anıyorum yazıyı yazarken...

Anladık ki yağmurdan korumuyor, tepesi yanı yöresi yarım çünkü...

Şimdilerde de kırklı derecelerin hüküm sürdüğü, güneşin tabak gibi tepemizi deldiği zamanların durağındaysa, her tarafı şeffaf cam olan durakların tepesi de cam olunca, olanca hıncıyla yine yansıyıp tepeyi deliyor mu o güneş?

Haydaaa demek ki yaz sıcağının güneşinde de sınıfta kaldı...

Ne anladım şimdi bu işten ben?

Kimsenin belediyeciliğini sorgulamak değil maksat...

Maksat, yapılanın hiç bir amaca hizmet etmemesi, biz bekleyenleri mağdur etmesi...

Velhasıl bu detaydan muzdaribim, bir çok durak bekleyeni gibi...

Hatta ve hatta şurada bir yazı bile yazılmış şimdi fotoğraf ararken rastladığım...

"Garıları Seyrediyom"

Seyreden gözlerini Allah görsün...

Dün otobüs durağına yürürken, dükkanın önünde oturan çok dikkat etmedim şöyle bir diyalog aralarında;

- Bilmemne abiiiiii ne yapıyon?

- Garıları seyrediyom gardaş...

Allah cezanı versin senin, ah dedim çıkayım karşısına diyeyim ki "o garıları seyreden gözlerini Allah bildiği gibi yapsın, senin de evde soyadını taşıyan garıları senden beterler seyreylesin"...

Var hala odundan beter insanüzeri varlıklar, delirmemek içten değil...

Nurlarda yatsın babaannem olaydı lafı yapıştırırdı ağzını doldura doldura...

"Südüklüğüne Daş Dura"

Müzik Müzik Müzik...

Keyifler ?

"ALA..."

Yaşanan "hergün" insana;

bir yaşına daha bastım dedirtircesine, kullanmamışlığıma inat, birçok yerde okunur dedirten bağıra bağıra susmasını,

görmekle bakmanın aleni farkının, kamera arkasının ne kadar net olduğunu,

sabretmenin isteyerek yapılan bir durum olmadığını, elden birşey gelmediği için mecburen sabır çadırına sığınıldığını,

-mış sanılan herşeyin önceden bilindiği fakat annemin tabiriyle yalandan eşşek olunduğunu,

hala burnu koku almaz tavrın sürekliliğinin, aslında bir yaşam biçimi olduğu, yakana yapışmış, alnına kazınmış bir iz olduğunu,

kaderimmiş vay anasına denilen durumun, hiç bir zaman çözüme kavuşmayacağını,

eski kahkahaların yerini bıçak açmaz bir ağzın aldığını...

maşallah yüreği kanırta kanırta öğretti...

Vatan sağolsun...

Tehdit mi Asla İşim Olmaz Durum Değerlendirmesi Tamamen...

Şimdi enteresan bir durum hasıl bu ara...

Bu blog işi hepten çeşit çeşit insanlarla kaplı...

Yorumlara gelen adsızların işledikleri haltlar, hayatlarında orgazma ulaşamamış zavallıların tatmin yolu olsa gerek bu yaptıkları...

Bana da gelmişti zamanında, kimden geldiği aleni fakat dava açmaya gerek yok, yoksa hiç gocunmam...

Neyse bir adsız yorum sahibi zavallı da, benim kurumdaşım işin enteresan tarafı, teknolojinin ne menem birşey olduğunu bilmeyen bu zavallının girdiği bilgisayarın donuna kadar belli, hangi saatlerde girdiği, hangi sayfada ne kadar süre geçirdiği vesaire vesaire...

Neyse efendim girilen blog birinci derece kanım canım olduğundan benim de cürmümden fazla yer yakabildiğimden yine hanımlığıma veriyorum yoksa...

Esenlikler...

Balkabağından Araba...

Rengarenk, anı anına uymayan, dibine kadar duygu dolu, hop hop, bir hayatım var, bir o kadar da koşuşturmalı...

Dinginlik bana göre değil midir nedir?

Gerçi bu hali sevmiyor değilim hani...

Sabah birşey oluyor, akşamına o dipten çıkıp sevinebiliyorum bile...

Bir akşam bir elimde bir, diğer elimde bir, radyoda çalan musikiden ağlayıp zırlarken şimdi ellerimi açıp şükürler edip duruyorum...

Hayat hakikaten enteresan, kadere inanan ve hayatı da bir dizi gibi benimseyip bakalım yarın ne olacak diye bekleyen ben, her bekleyişimin umudunun semeresini görmekten de bir dolu keyif alıyorum...

Bu kadar girizgazı yapmamın nedeni, sevinçten tabi...

Bir doktorumuz var kiiii hatta iki hatta üç...

Şükürler olsun Allahım öyle cevherler çıkardı ki karşımıza, hele bir tanesine Cinderellanın peri annesi gibisiniz diyorum, ümitsiz vakayı bir rapor okuması ve diğer değerlendirmeleri sonucu (tabi ki tedaviler sırasındaki titizliği asla gözardı edilemez) hooop birden balkabağını şahane arabaya dönüştürüyor Magnumun hediye verdiğinden...

Bugün beyin cerrahisinin metaztas yapmış dediği kitlenin, MR sonucunu okuyup da yok birşey kontrollü olalım deyince Allahım dedim sarılayım kucaklayayım onu sonra da sorayım size caanım cananım diyebilir miyim?

Tabi ki de Allah kimsenin başına vermesin, görmeyin sevdiklerinizin acılarını deyip bir hayat gerçeği olarak da naçizane tavsiyemi iletmek boynumun borcudur...

Ana tedavimizin geçtiği yer olan bir numaralı tedavi merkezi ONKO, ve Gazi Üniversitesi Hastanesi' nin bizim karşımıza çıkan üç doktordan en güzel çiçeği Gazi Üniversitesi Radyosyon Onkolojisi Ana Bilim Dalı Başkanı Prof. Dr. Müge AKMANSU' ya (diğer iki doktorumuz erkek) tedaviler sırasındaki titizliklerine, benim ağlak zırlak panik koşuşturmalı halimin sabırlarına, her an güler yüzlü hallerine, ilgilerine ve daha bir çok şeye binlerce milyonlarca teşekkürler, diğer iki doktorumuza da tabi...

ve Baba ve Sigara...

Babanın yanında sigara içilir mi?

İçilmez, bence kati suretle içilmez, içene saygı duymam duymamam da tamamen ben de kalsın...

Ben de tabi ki içmiyorum fakat babam içtiğimizi bilir, asla bize olan saygısından nasıl ki hiç bir zaman odalarımızın kapılarını çalmadan girmezse, sigara içtiğimizi bildiği ya da tahmin ettiği durumlarda oranın yakınından geçmez...

Ta ki düne kadar...

Tam içerken canım kuzum, balkona bir daldı sonra kararlı bir ifadeyle söndürmeyin için adam gibi dedi ısrar kıyamet...

Yok babam sen de abarttın, ne alaka dedik dinletemedik fakat yine de yakmadık...

Sigara ve sayg konulu durum muhakemesi yapmak değil amaç, dedim ya içmem tövbe...

Bizim kuzen içer nasıl garibime gider amcamın yanında dudaklarının arasına götürürken dumanını püfletirken...

Sonra babam kendisinin ve amcamın dedemin yanında sigara içme hadiselerini anlattı...

Ha babam dedemin yanında içerdi tasvip etmesem de içerdi...

Bu da bir yakalanma hikayesi oldu küçükten, yıllar yıllar sonra dönüp bakınca, dudaklarımın kenarında bir buruk gülümsemeyle okuyacağım...

Hani Oruçtan Çıkarsın...

Yemezsin bütün gün sonra iftar ardından boşluk, acaba hala oruç muyum, yesem mi, yemesem mi...

Okul mezuniyetinden sonra oldu bende, yeme yememe mevzu değil tabi, ben şimdi hiç ders çalışmayacak mıyım?

Hiç ödev de yok, vize final oh onlar da hak getire...

Nasıl böyle boş hayat...

Keyfin ötesi durum, bitirinceki boşluk filan hikaye durumun rahatına bakmak hasıl gelir...

Sonrası işte büyüme başlıyor, gerisi hikaye...

Okul, flört sancıları, dersi verdim veremedim kaygısı, yaz okulu...

Onlar geçirildikleri an itibariyle ağır gelirmiş...

Asıl büyüme sancıları daha fenaymış...

İş bulma kaygısı, o bitti evlendim mi, hadi ardından çocuktu ki ben şanslı azınlıktaydım belki de, tedavisiz anne olmak anlamında, şimdilerde sağım solum anne olmak isteyip, bir sürü tetkiklerle boğuşan şanssızlarla dolu...

Sonra büyüdükçe bir önceki neslin yaş ilerlemesi dolasıyle, önünüze sipariş etmeden gelen, tadına bile bakmak istemeyeceğiniz içi tepeleme yemek dolu bir tabak gibi...

Burada geri gönderme, ben bunu beğenmedim değiştir lüksü yok...

O tabak bitecek...

Şimdiki sınav çetin, tabağımdaki yemekler ağzıma tıkıştırılsa da tıkıştırılmasa da bitecek eri geci...

Bittiğindeki küçüklüğümden beri biten yemeğimi ekmeğimle temizleyip yıkanmış gibi görünen ve büyüklerin aferin tabağını temizlersen yakışıklı kocan olur öğütleriyle büyüyen ben, bu tabağı hiç mi hiç sevmedim...

Ben temizledikçe sönmeyen mum gibi, tabak tepeleme...

Tabak sana söylüyorum, bit ama öyle tertemiz ol ki, benim ağzımdan burnumdan tıkıştırılanlara bile amaaan bir şekilde bitti gitti şükürler olsun diyeyim peçeteyle ağzımı sileyim...

Dar Koridorun Kısa Koşturması...

Babamın kuruyemiş dükkanında çekirdek satarken yan dükkanda bir arkadaş, ara ara uğrardı çok da matraktı kulakları çınlasın...

Elinde çekirdek "Funda o kadar işim var ki bak görüyorsun başımı kaşıyacak vaktim yok" diye...

Şimdi ben de değil başımı kaşıyacak, şöyle iki lokma oturacak vakti bulamazken hazır iki çiziktirmek için haydi dinleneyim bahanesine oturduğum bu yerde eyliyorum kendimi...

Yoksa kanepede uyuyan ve önce tuvalete götürülmesi sonra yatağına yatırılması gereken bir kızım, on gündür Allahın Çin' inde olan, yemeğini yer yemez kanepede uyuya kalan Bizim Bey var...

İki gün önce akraba düğününün misafirlerinin ardından olan çamaşırları ve Bey' in getirdiği kirlileri yıka as kurutmaya çabala şeklindeki durumu es geçiyorum...

Allahtan yine kedi gibi dört ayağımın üzerine düştüm de anacığım ütüleri halletti...

Fakat nasıl bir durum bilinmez ev toplamak, iki ileri bir geri gidilesi gibi, bir arpa boy yol aldın mı desen yok, topla topla bitiremediğim evin kenarından ateşe verip hayde bre toparlanın nidalarıyla karşısına geçip gecenin sıcağında daha da bir yanasım var...

Uzun süredir bolu dağı tünelinin karanlığında ilerlerken, bu ara ışığı görmenin verdiği tarifsiz mutluluğa ek, bugün beni yalnız bırakmayan kardeşim ve kardeşim gibi sevdiğim diğer arkadaşıma da buradan bir selam göndermeyi ve teşekkürlerimi bir borç bilirim...

Kıza gideyim de daha fazla kanepelerde sürünmesin...

Tabi Bey' e de...

Fotoğraf, kuzenimin kır düğününden...

Nereden Bileyim ki...

Sabahın vaktinde kızkardeşim ve arkadaşımla 7. Sulh Cezanın önündeyiz...

Bekleşiyoruz yalnız işin ilginç kısmı kimse yok yani başka davaları olanlar da yok, in cin top oynarken mahkeme kapısının üzerinde davalara gireceklerin isimleri, tarafları, saatleri yazıyor, karşılarında da başka bir sulh ceza numaraları yazıyor...

Fakat bir benim adımın karşısında kağıt yok...

Nereden bileyim, bekle bekle kapıda hiç bir hareket yok, ben soruyorum neden bütün duruşmaları başka numaralara göndermişler beni göndermemişler Allah Allah diye...

En sonunda dedim ben bir kaleme sorayım ne iş...

Gittim ki benim adımın karşısında yapışmayan 9. Sulh Ceza yazan kağıdı yukarı yazıp iki davayı birden çizmişler ama benim üstte kalan duruşmanın karşısına yapıştırmışlar...

Haydaaaa benim dava sen görül, bir de üzerine Nisan 2011' e ertelen...

Beni de gelmedi diye yaz oraya...

Kim bilir tabi ben 7' nin önünde beklerim...

Var bunda da bir hayır dedim döndüm işimin başına...

Anahtarım Gülümsemen...

Uzun aylar sonunda ilk defa yüzündeki gülümsemeyi gördüm...

Senin o gülümsemen benim sıkışmış yüreğimin anahtarıymış meğerse...

Yarın sabahki duruşmanın verdiği sıkıntının, ferahlatıcı anahtarıymış...

Allah yardım edecek elbet, inancım sonsuz...

Diğer sonsuz inancım onun dışında da, senin yüzünün dolayısıyla hepimizin yüzünün gülmesi...

Şükürlerim varlığına, dualarım sağlığına...

Canım yakışıklım...

İçine Kırk Yaşında Kadın Kaçmış Çocuk...

Her anneye yavrusu dünyanın incisi görünür, hep kendi bebesini över durur ya...

Benim de annemden kalma "övememe" durumum var, annem der hep "ben biliyorum sizi, eller bilsin övsün der"...

Kızardım ona küçükken, sen de bizi yerin dibine sokuyorsun, baksana öyle olmadığını bildiğimiz halde anneler mangalda kül bırakmıyorlar...

Olsun herkes bilirmiş meğersem de biz bilmezmişiz, büyüdük öğrendik...

Misafirlerim var, bizim ikinci memleket Çeşme' den...

Tutkun aileyiz vesselam, babam saydığım amcam, çocukları kardeşlerim, o kardeşlerden birinin de başlıkta yazdığım nitelikte dört yaşındaki kızı Berra, bu yavru övülmez de ne edilir...

Bu sabah gözümü açar açmaz sohbete daldık, hazır Rengin uyurken çünkü kimseyi sevemiyorum da, ilgilenemiyorum da, suratını sallayıp gidiyor...

Haliyle ben de kuytuda kıstırıyorum Berra' yı...

O kadar dilli ki ve o kadar bilmiş ki, hayretler içinde seyrediyorum onu konuşurken, bir o kadar da palavracı, ne senaryolar konuşurken elleriyle yüzündeki mimikler al çıtır çıtır ye...

Geldiklerinde diğer kuzenini soruyorum

- Dilay nasıl beraber oynadınız mı (kına gecesinde oryantal danstan bahsediyorum) Berracım?

- Evet şahane oynuyor, tarzı benimkine çok yakın!!!

Kayıt sabahın 07:30 unda yapıldı Berra' yla konuşan bet ses de bendenizin...

"13.7.2010"

Kuzum benim, bakma sen bizim böyle takıldığımıza, yerken, otururken, konuşurken, gözlerimiz bir noktaya takılmış öyle boş bakarken, hep sen varsın aklımızda fikrimizde...

Her ne kadar yavru kediler gibi kenarda duruyor hayalin beynimize kazınsa da, içimizi soğutan, bizi bir parça ferahlatan, herşeyin senin iyiliğin için olduğunu bilmek ve buna kalben inanmak...

Sen benim canımın paresi, biriciğimsin, seni çok seviyorum yakışıklım...

Mektubumuz Var...

Gecenin sıcak vaktinde elime kumandayı geçirme özgürlüğünde bulunduğum nadir vakti değerlendirip pıt pıt oradan orada zıplarken, bir baktım bir adamcağız oturur koskoca bir zarfın önünde...

Sunucu sabah dedektiflerinden biri, kayıplarda, cinayetlerde kimi zaman gazeplenip tarafları azarlayan, kimisinde ağlayan yurdumun öbür yüzünün sunucusu...

Burada da eski Sinan Çetin' in programı gibi, Barış Manço parçası eşliğinde gelir taraflar, hepimiz salya sümük ekrana çakılırdık amanın ne hayatlar var Yarebbim diyerek halimize bakıp amaaaan bizimki de dert mi ellerde neler var iç geçirmeleri eşliğinde izlediğimiz...

Neyse adam oturuyor efendim, çok başını yakalayamasam da, beş kızı olan karısının üzerine evleniyor mudur nedir, evlenmiş bir oğlu olmuş Alman kadından kadın ölmüş...

Eeee derdi de karıma geri döneyim beni kabul et...

Yahu ne etmesi yüzüne bakılmaz o adamın daha, işin bitmiş araya kadın girmiş, çocuk girmiş hatta giderken karnında beşinci kız var bir sürü kabul etmeme haklı nedenleri ayan beyan ortada...

Neyse beşi bir yerde kızları geldiler, iki damatla, bir de anne kadıncağız iki büklüm nasıl yaşlı, hayır o yaşta adam da kadına inat diri...

Bıızzzt diye zarf açılıyor, sunucu eski dedektif kadın, açılan zarfın her iki yanında ekran var birbirlerinin yüzlerini görüyorlar, halbuki kafaları eğseler birbirlerini de görecekler de önce bir seyirci duygulansın, bir ağlak zırlak olunsun, yönetmen zoom yapsın gözlere, sonra...

Adam ağlar, yaşlı teyze ağlar, kızlar salya sümük...

Lan siz nasıl kızlarsınız adam sizi tanımıyor en sonuncunuz karnındaydı annenizin, adamın umru değil geberecekler baba baba diye...

Neyse o zarf büyük bir hengameyle kapandı aradan çekildi evlendirme programının paravanı gibi ortadan amanın o kızlar bir koşturuyorlar adamın üzerine sanırsınız Tarkan konserinde izdiham var kızlar deşiyorlar Tarkan' ı...

Adam da hı kim sen kaçınsıydın havalarında...

Sunucu kadın soruyor teyzeye bak kocan beni kabul eder misin diyor teyzemin kulaklar ağırdan alıyor kızlar tekrarlıyor o da kafa sallıyor he he gelsin...

**************

Sonraki; 20 yaşındaki bir kız, annesi kızın biyolojik babasıyla flörtken bu kızımız anne karnına düşüyor sonra hayırsız biyo kadınla evlenmiyor, kadın gidiyor başkasıyla evleniyor, kızcağız çıkmış bir mektup yazmış ki daha o eko verilmiş sesle okurken sunucu, stüdyo yıkıldı hepsinin gözleri yaşlı...

Kızın derdi babasını bulmak...

Hey Atam' ın emanet bekçilerinden aklı evvel genç kızım, gelmişsin taaa bu yaşa daha baba diye çığırırsın, adamın umrunda olsaydı zaten baştan beri onun yanında olurdun, ne demeye daha aranırsın hayırsızı?

Adamın gelip gelmediğini izleme sabrı gösteremeden diğer kanala çoktan geçmiştim bile...

Belki de adam geldi, kız oyun etti adamın yüzüne tükürecekti...

"Tuuuu yazıklar olsun, beni babasız bıraktın bunca yıl.......!"

Elbette...

İstemez miydim tek ağlama sebebim, bebeğimin kırılan bir tarafı veyahut yapmama izin verilmeyen kıytırıktan bir aktivite olsun...

Elbette bilinir ki her ağlamanın sonu gülme, her gecenin sabahı aydınlık...

(I. gün...)