Tendinit...

Yeni meşguliyetim tendinit'imin tedavisi...

Onun dışında aşayiş berkemal durumlar ala şükür...

Tendinit' in ne olduğuna dair...

Indırım Dındırım...

Öyle böyle birşey değil yaşadığım bugünkü...

Ultra değişik, ekstra egzantirik ve başa gelmemiş...

Olmasa en iyisi olurdurundan, lan oldu da fena olmadısına kadar uzayan, akacak kan damarda mı dururmuş aktı gittiye kadar listesini uzatan hayıflanma sözleriyle bezeli bir hadise...

İnsan çocuğu söz konusu olunca homojen halde dolaşıyor kabın içinde...

Her mübadeleye de giriyor, istemediği her şekli de alıyor, şimdi hangi kaba koyarsan o şekildeyim misal...

Her yaşın, anın öğretisi varından yola çıkarak, hiiiç sınıf ayrımı insan ayrımı eğitimli eğitimsiz ayrımı yapmayacağım demeyeceğim kimse kusur kalmasın...

Kimse de ben insan ayrımı yapmam laitifesine de girmesin mümkünse, delikanlı gibi şapka önde konuşalım o şekil düşünelim "la" :)

Eskiler boşa mı sarf etmişler davul bile dengi dengine...

Denklik mühim mesele...

Arkadaşın da dengin olacak, eşin dostun da, çocuğunun arkadaşları da, ailesi de...

Öyle hümanistim, insanları severim, geçiniz bir kalemde...

Severiz tabi lafta o da uzaktan, mehtaba daldığımızda, ulvi sohbetlerde, mangalda kül bırakmadığımız uzun soluklu oturmalarda...

Eğitim şart diye yırttığımız taraflarımızla, tüy bitirdiğimiz dilimizde, geldiğimiz nokta greenwich' ten başka bir yer değildir...

Üzüntüyle itiraf ederim ki çocuğumun, ailesinin cahiliyetlerinin meşrulaşmış ebeveynlerinin üretimleriyle kaynaşmasını tasvip etmiyorum şu dakikadan itibaren...

Armudun dibine düşme hadisesiyle ve benim her zaman düstur edindiğim gibi "anasını babasını sevmediğimin çocuğunu da sevmiyorum kardeşim" vaazımın bir diğer öğesini takdimimdir ki "cahil, cüleha, ındırım dındırım adamların çocukları benim çocuğumla iletişime geçmesin" ...

Sonra bugünki gibi ağır travmaların damga vurduğu, abuk subuk sahnelerin yaşanmasından kaçınılmıyor...

Ve ne çare ki eğitim şart diye bas bas bağıran güruha ben de şiddetle katılıyorum...

Kuru öksürüğün yanına katık bu sabah, narçiçeği ve iki adet kuşburnu...

Doydunuz mu Ağalar?

Sıkıntı birkaç gündür mevcut...

Bizim Bey telefon elinde, müşteri temsilcisine ulaşmak istiyor da öyle kolay değil demek ki, önceleri ana menüde müşteri temsilcisine ulaşmak için sıfırı tuşlayın derdi, elli tuşa bastı olmadı, bekliyor on dakika oldu sıkıntısını anlattı onlardan kaynaklanmayan bizden kaynaklanan bir sorun kaldı ki alıcıda problem, bilmem ne kadar vereceksiniz sıkışan yerden çıkarttınız mı meblayı rahatlayacaksınız bayağı...

Sinirlenen bizim bey, evdeki iki digiturk bağlantısı için, kapatın ikisini de diyor hemen şimdi, olur diyor karşıdaki kibar bey, yalnız kapatma işlemlerini biz yapmıyoruz artık, faks göndereceksiniz, hemen yarın diyor bizim bey...

Eskiden olsa üzerine kaç telefon açılır, kapatma lafını duyunca dört bir yandan saldırırlardı...

Gerçi bizim millet de yıldırmış olabilir ne diyeyim işin suyunu çıkarmayı severiz ya bi...

Bankalarda da öyle değil mi meret? Yıllık kart ücretini ödemem diyorsun ödeyeceksiniz kartı kullanırken iyiydi değilmiye getirip, tamam kapatın kartımı iptal edin diyorsun hay hay memnuniyetle diyorlar...

Tamam onlar doydular da bizler soyulmaya hala doyamadık....

Seneler seneler önce şimdilerde kapanan bir hızlı yemek yenen kurumsal bir dükkanda çalışan bir tanışım bahsederdi, salatalarını yiyorlar, dibine gelince uyduruktan bir saç teli, getiriyorlar buyrun kıl çıktı, biz de el mahkum hemen yenisiyle dğeiştiriyoruz ama biliyoruz ki müşteri bilerek yaptı...

Ne denmeli ne yapmalı... 

Arada yaşın yanında yanan biz kurulara da böyle iki satır yazı yazınca rahatlamak kalıyor...

Kara Kalem...

Kabristana gidiyorduk bizim beyle geçmiş gün, telefonda "Funda Kardeşim yardım edilecek çocuklar var sana rica etmiyorum kardeşim yapacağız" ne demek demiştim ne gerekirse...

Bugün Öykü' den okudum sonra kendi sitesine baktım karısının yanına defnedilmiş Hak' ın rahmetine kavuşmuş, çok üzüldüm... Mekanı cennet kabri nurlarla dolsun...

En çok da o güzel kızına üzüldüm sabırlar kolaylıklar versin Allahım ona ve sevenlerine...

"Kara Kalem" Ahmet Söylemez...

Bir ara on kişiydik...

Sabah kas gevşetici kremimi belime sürüp, üzerine korsemi geçirip maratona başlıyordum...

Bizim Bey in ablası, çocukları ve yine bir akrabası vardı bayram tatilimizde...

Her zaman derim evimin kapısı kapanmasın inşallah diye, kalabalığı seviyorum, yorgunluğundan çok muzdarip olsam da, arada kendi kendime kudurukluk yapsam da, akşamları tabuyla gece yarılarına kadar olan kahkahaları yorgunluklara değdi tabi ki başka birçok artısıyla da...

Aradaki iki günü izin alıp, misafir sonrası temizliği, çamaşırı bitirip de kahve eşliğinde meydana yazmaksa paha biçilmez...

Tek Aşkım Sen hep aklımda kalbimdesin....

Seyran-ı Bayram...

Kreşe gittiği an demiştim öğretmenine benim kızıma birşeyler öğretmek için çırpınmanıza gerek yok, griydi, kırmızıydı, kareydi, üçgendi, bak yeşildi, aktı, karaydı diye, benim kızım doya doya oynasın, gülsün, eğlensin, zaten akıl küpü hepsi şimdininkiler, kendi kendilerine halledecekler utanmasalar...

Okula başladığımızda da kasmadım hiç, velilerle konuştuğumuzda derdine düşmüşlerdi ne zaman okuyacak ne zaman yazacak diye, boşverin diyordum gözlerinde lan kadına bak nasıl da salmış bebesini de kendini de şeklinde kadın haline gelmemi hiç umursamadan...

Ne oldu bana sanki ilk okuyanlardan yazanlardan oldu...

Öğretmenine de demiştim sıkıya sokmam çocuğu, benim için önemlisi ahlaklı olsun kızım, yalan söylemesin, insan kıymeti bilsin, merhametli, vefalı, vicdanlı olsun, matematik dehası varsın olmasın, duygusu bol olsun, kendini ifade etsin, hakkını savunsun, hatta savunamayanlarınkini de o savunsun...

Ders de zaten benden çok gördüğü öğretmeninin ağzından çıkanı tahtada gördüğünü bugün olmadı ertesinde yerleştirir kafasına...

Velakin düsturum budur kızımda, gönlünün muradı olsun, hep mutlu olsun diye...

Çok mutlu Rengin, hayallerine hergün bir yenisi eklense de, o çok istediği Barbie Evi için senelerdir başımızın etini yiyip de, artık para biriktirmesi gerektiğini anlayıp yarısını bile biriktirmiş hale geldiğinden beri, sevdikleri yanında bir dediği iki edilmediğinden beri, anneannesine tüm nazını geçirtip, yemeklerini yedirdiğinden, çişini bile yakaladığında sildiren, kredisini sonuna kadar kullanan mutlu bir çocuk...

Onun gözlerindeki o ışıltısını, anneannesinin gözündeki ışıltıyla aynı olduğunu bilip, benim de ışıldamama sebebiyet veren bu birlikteliğin hiç mi hiç bozulmaması için dualar edip Rabbime hergün şükürler ediyorum...

Ve diliyorum can-ı gönülden, bütün çocuklar tabi ki önce sağlıklı, sonra çok mutlu olsunlar sevenleriyle, bizlerle...

Herkese sağlıklı, mutlu, huzurlu, sevdiklerinizle bayramlar diliyorum, tekrarlarına erişerek inşallah...

Komşudan Bu Yazı...

ne zamana kadar?!...

ne zamana kadar tutacaksın... senden olmayanları ötekileri sana bir çift sözü olup bunu sesli ve yazılı dile getirenleri parmaklıklar arkasında...

adaletin ibresini kendine çevirdin...

at koşturuyorsun ya...

sosyal medya çığlıklar atıyor sokak bölünmüş...

gündüz "feneri" gibi apaçık ortada ya da maymunun g.tü gibi açık tüm yapılanlar söylenenler yalanlar taraflar kısımlar...

şeffaf ülkeyiz vesselam! 

midemiz ve mezhepimiz pek geniş...

‎13 yasında tecavüze ugrarsan suçlusun!!! Testere ile kafa kesersen çocuksun!!!

13 yaşındaydım deli gibi s.vişirdim...

bu mümkün mü...

13 yaşında bir kız "çocuğunun" kendi isteği ve arzusuyla 26 kişiyle birden ilişkiye girmesi...

rızasıyla... 

Allah aşkınıza 13 yaşında bir kızın evlenmesine kanunlar nasıl karşı çıkıyorsa... 13 yaşında bir kızın hadi diyelim isteğiyle de 26 adamla beraber olmasına diyecek sözü olmalı...

Ama çıkan karar da olduğu gibi değil...

13 yaşında bir kızın cinsellik olgusu daha oluşmamışken, kendinden ve karşı cinsten bi haberken... Belki onunki ne benim ki ne diye merak eder haldeyken... cinsel ilişkiye olur vermesi olacak iş mi...

hadi diyelim kızımız 21 yaşında olsun olgun olsun reşit olsun ne haltsa işte ... 

26 erkekle birden ilişkiye girmesi nasıl mümkün olur aklım havsalam almıyor...

işin içinde çıkamıyorum...

Hukuk bir anda adalet bir anda bu budur diyerek işin içinden çıkıverdi... 

Bence sadece iki hakimin insiyatifinden çıkabilecek bir karar değil... Dayanağı nedir? belli ki g.tleri...

Adres mi...

burası...

Kimseye İsyan Değil Meze Niyetine...

Rakının yanına meze yazım...

En azından ben öyle tahayyül ediyorum...

Rakısı eksik, alkol almamamdan dolayı o da; almak isterdim kimi zaman da işte neyse karıştırmayayım ...

Enteresan hızda akıp gidiyor benim sular, geçtiğimiz hafta bi daha enteresandı, pik yaptı, gariptir sonra o su duruldu, duruk gerçi, cismi yok bu ara...

Sonra yarının telefonunu bekleyeceğim, şu benim dava zımbırtıları vardı, en son yirmi dört bin liralık tazminat davanın duruşması var ne olacak, sakinim ama Allah büyük neyse günahımız çekeriz ,sağlıktan ötesi boş...

Sonra akrabayla, akbabalar arası gittik geldik son dilimde...

İkiye ayrıldıklarını gördük, akbabaların akrabalardan sıyrıldığını...

Hele de babamın gitmesinden, eskisi gibi musluklardan suların foşurdamamasının akbabalar üzerindeki hükmünden; ne menem bir şeymiş meğersem el kiri dediğimiz....

İçine ettiğimin parasının, yine içine ettiğimin dünyasında ne kadar tepesinde olduğunu ve insanların iki kuruş için nerelerini verebileceklerini.... YAZIK!

Babacığımı çok özlüyorum, burnumun direğinde sızısı, kulağımda sesi, rüyalarımda hep... 

Annemle kardeşimle sürekli onu konuşmamız, kah ağlamaklı, kah gülmeli işte içine ettiğimin dünyasının bir diğer cilvesi... Çok mu ettim ki içine?

Rengin Hanım ın mutluluğu sevecenliği bu ara coşkun maşallah...

Arkadaşım gibi, kedi gibi, kuzu gibi, aşk gibi, yavru gibi, ceylan gibi, yandaşım gibi, hayat arkadaşım gibi, sırdaşım gibi, ömrüm gibi, çiçeğim gibi, dünyam gibi, tüm katlandıklarımın sebebi, gözlerine baktığımda gözlerimi sulandıran, kafasını bağrıma yasladığımda oraya yapıştırdığım hiç ayrılmayalım dediğim...

Neler yazasım var neler, kendimi tutmam ortalığı yine duman etmek istemememden....

Ayarsız yazıcıyım ben, annem der, süpürgeye sıçtın dört bir yana saçtın diye...

Lüzumsuz hiç birşey kalmadı yanda yörede orası güzel oldu akrabalar kaldı akbabalar bertaraf...

Eş dost arkadaş kısmı görüşülmese de kalpler hep beraber görüşülse daha iyi olacak ya...

Mutluyum olmamak için deli olmak lazım ya da peynir ekmekle katık edilen akıl...

Şükürlerimi vakit vakit sunuyorum Allah' a daha ne isterim ki...

Ayakların yere basması aklın oturması mı gerisi sineğin vızıldaması ciddiyim boklu deredeki kurbağa vırakları...

:(

Facebook tonlarca protesto dolu, keza sanalda heryer ki oturduğumuz yerde yapmıyor muyuz ...

Yazık günah giden canlara kayıplara...

Derken...

Depremle sarsıldık şimdi sıcacık evde çocuğumu uyutup, üzerine gelip de oturup ayağımı uzatıp günü bitirirken oradaki onbinler gecenin soğuğunda belki de güne yeni başlayacaklar...

Dua etmekten başka çarenin gelmediği elimizden, dilimizden de daha bir özenle cana kıymet verilmesini istemekten başka da birşey dökülmüyor...

Dönemsel...

Her şeyden el etek çekip, üzerine bir okkalı üç kiloyu da bünyeye ilave edip daha da siyah bir ruhani hale kavuşunca, her günün sabahında, bugün ıvır zıvır yemeyeceğine dair sözler veriyor halde buluyorsun kendini...

Öğlene doğru koy da rahvan gele vecizesinin bünyede vuku bulmasıyla bir bakıyorsun yine sabahki verdiğin sözlere gelmişsin...

Yoksa hayvani bir şekilde tepeleme bir domatesli bulgur pilavıyla Ankara' nın meşhur Halk Ekmeğiyle götüresim var hoş götürmüşlüğüm de yok değil ki...

Yemenin bende hududları yok, gözüm her daim aç, hele tatlıya...
Eskiden günü tek öğün geçirip de canım istemiyor lafıma kendim bile hayran olurken şimdi her kapı ardında bir yemişliğim var...

Sigaradan da acayip bir haz almam da, deliler gibi yemek işinin cılkını çıkarmak isteme mevzumu da tamamen dönemsel olduğu kandırmacasına sığınıp, ne vardı bunlar yerine bir kitap okuma isteğim delireydi ya da bir tiyatro, bir sinema mevzularından dem vurup lan nasıl kapıldım bunların içinde boğulacağım kurtarın beni diyeydim ya...

Allaaahın yemesinden içmesinden oradan oraya savrulup ama inadına vazgeçmeyerek de geçen diliminden de keyif almak zamanıdır hayatın, kaçışın yoksa başkasından...

Öfkem pişmanlığımla hemhal olmuş...

Kızgın mıyım, pişman mıyım, üzgün mü, bitkin mi...

Ayırt edemiyor insan...

Sıkıntı üzüntüden değil elbet hiç değil...

Karmaşıklıksa bu hale gelmekteki marifet...

Kızgınlık; yitip gidenleri de, yitip gidenlere de sebep olanda asıl...

Kar zarar hadisesinde uç köşe de koca bir "kar" varken, öte yanda gidenlerin, gideceklerin tek vücutta vuku bulmayıp yörüngesindekileri helak etmesini hesaba katmıyor bile...

Hortum, kasırga ne varsa ve ne uğradıysa öyle bir yıktı yıktı geçti ki ne yiten geri gelir, ne de aynı dizinin tekrarı oynar yeniden...

Silinen de, üzeri çizilen de, biter gider de geri gelmez tövbe...

Elde olana şükredip her zamanki gibi, yürüme bandındaki yürüyüşe devam etmeli aynı yolları tekrar tekrar yürüyerek...

Her Şey...

...bu sabah Renginle okula gitmek için arabanın başına geldiğimizde başladı...

Anahtarı arabaya tuttuğumda daha bir gariplik olduğu aşikar, ben yine de pili bitmiştir diyerek kapıyı manuel açıp yerleştikten sonra onca yükümüzle, kontakta hiç bir numara olmamasından haydaaaa bitti mi ki akü diyerek onca yükümüzle inmemizle okula yürümemiz bir oldu dersin başlama saatini hafiften geçirerek arabaya güvenip...

Akşam sağolsun sınıftan bir veli arkadaşın eşi ve kayın biraderi akü takviyesiyle ve sonra bunun kendini şarj etmesi lazım yarım saat dolanın şeklindeki söylemleriyle gecenin de 22:00 si olmuş kız kardeşi yanıma alıp çünkü Rengin' in başında da annem var...

Haydi kız kardeş sen gel hele iki dolanalım, birer de kahve içer evimize döneriz teklifimle, bir kahveciye otururken daha, değnekçileri sevmediğimden ve park parası verme alerjimden dolayı bir miktar geriye konuşlandırdıktan sonra arabayı.....

İçtik biz güzelim kahvelerimizi, önümüzden geçen çekici arkadaşları gördükçe de bizimkine aynı muameleyi uygulamasalar bari, yok canım bizimki emniyetli yerde tesellisinden sonra işkillenip kalkıp da park yerini pir-ü pak görünce vay yandıma düştüm bir an...

Sonrası efendim Türközü' ne götürmüşler benim aküsü henüz olmuş nazlımı...

Paramızı bayıldık, ehliyetimizin de değişmesi gerektiğinin farkına vardırıldık, kendi soyadımızı da kullanıyor olmamızın bir artısı yokmuş hüviyette, ehliyetimizde TC numaramızın da görünmesi icap edermişi öğrendik, evimizin yolunu tuttuk...

Sen misin otoparka, değnekçilere verdiği paraya acıyan!

"Başlık"

Yazıların sonunda atarım ben başlığı...

Hoş dünyaya gelirken bir başlığım var mıydı ki...

Yaşadıkça oluştu başlığım başlıklarım...

Bir sürü var elbet...

Yırtmıyorum kendimi başlığını koyayım illa ki kuş kondurmuşcasına...

Uzun bekleyişim devam ediyor neyi beklediğimi bilmeden...

Sonunda elime ne tutuşacak, dur bakali ne olacak!

Fakat şu dönem itibariyle bir huzur, bir dinginlik ki tavanlardan taştı artık maşallah...

Bir de hazırlandım; ileriye geriye ne olacaksa nereye varacaksa....

Villa paspasım da olduktan sonra bir villam eksik ona da ramak kalmış ola...

İssssssssyAAAAAAAANNNNNNN.............

Gece çıkmalarından hiç mi hiç haz etmeyen ben, bir daha uzun süre de çıkmam inancıyla gece sonundaki bu kanaate varmış bulunmaktayım...

Sakin geceler hariç...

Dünkü konserin kuyruk kısmından daha anlaşıldı ki, kız ve erkek kardeşlerimizin yoğunlukta olduğu bir kalabalığın içindeyiz...

Korumalar sanırsın reis-i cumhurun korumaları...

Kraldan çok kralcılar her zamanki gibi, ne yani altı üstü güvenliği sağlayacaksın, hepsi genç müzik dinleyip gidecekler hay huy yapmaya ne hacet...

Bu güvenlik görevlisi camiasının sanırım eğitimlerinde bir pürüz oluyor, sonrasında da görev tanımlarında...

Konser denilen saatte elbette başlamadı öncesindeki dangır dungur diye tabir edilebilecek yaşta olan bana, daha ilk dakikalarında o gümbürtüler bütün iç organlarımda tım tıs, bam güm şeklindeki tınılarına başlamışlardı bile...

Sonraaaa önce orkestra elemanları birer birer o kendilerine has edalarıyla yerleştiler bir iki tıngırdattılar...

Bateriye babamı oturttum hemen, gece boyunca da kalkmadı hep babam çaldı...

Ses düzeninin ilk iki üç parçadan sonra düzelmesi dışında, orkestranın şarkıcının sesini örtüyor olmasından başka sıkıntı yoktu...

Halbuki Halil Sezai' nin gırtlağında akide şekeri mevcut, o kadar temiz bir sesi var ki mikrofona gerek yok o derece...

Biri on, diğeri beş dakikalık iki aradan sonra insanı iki büyük rakı devirmişçesine çarpan konser, ruhumu da içimi de alaşağı etti geçti...

Bugün Cuma Enseni Kapa...

 Bizim dönemler hatırlarlar bu lafı, okulda kaç kere duymuş, ardından sınıfın safının ensesinde patlayan şaplağın sesini....

Bir de şey geldi aklıma, sınıf tahtasının sağ üst kısmına tarih yazılır altına bir çizgi alta da gün yazılır ayın 14' ünde hiç sekmez bugün ayın 14'ü kız saçını kim ördü...

Cuma günleri tarifsiz salak bir heyecan, midede bir kelebek uçuşması hasıl olur bende...

Sela Ezan arası özlem giderilmeye çalışılan baba yanından sonra iş çıkışı ertesi iki günün tatil olma vesilesi belki kelebekleri uçurtan...

Bu akşam da sanki genç kızlar gibi konsere gidecek olmamın heyecanı da sardı kimbilir...

Abla kardeş el ele tutuşup Halil Sezai' yi dinlemeye gideceğiz inşallah artık mest olur mu çıkarız yoksa İbo dinlemiş gibi ciğerlerimiz dağlanıp mı çıkarız bilemiyorum...

Hafta sonu da halacığım misafir bende, evde bey olmayınca daha rahat eder düşüncesiyle bu sefer bende kalmasını istedim...

Öyle kız kıza bir hafta sonu olacak, anne, kız, hala, anneanne, teyze mis misssss....
Aşağıdaki parça en sevdiğim parçası, düet yapıp içine etmeselermiş, adamceğiz tek başına söyleseymiş iyi olacakmış da...

İtler İstedi Diye ATLAR Ölmez...

Yeterince bulanık olan suyuma, nereden geldiyse bir çamur topağı daha geldi bombok oldu suyun içi...

Şu sıra dipten yüzeye danslar eden diğer çamurlarla kardeş, salınıp duruyorsunuz ama benim o havuzun tıpasını çekmem çok yakın...

Bütün çamurlar çocukluk zamanımda sucunun omzunda taşıdığı cam bidondan, bizim evdeki bidona devşirilirken oluşturduğu girdap gibi küfür etmem gereken bu yerde ....................... koyup geçmem gayri ihtiyari bir tepki olup nasılsa okuyucu benim ağzımın bozuk olduğunu biliyora sığınıp ortalığı daha da bombok etmeyeyim...

Sözlerime on numara Rumen bir atasözüyle son vermek isterim...

İTLER İSTEDİ DİYE ATLAR ÖLMEZ...

Geçtiğimiz....

Geçtiğimiz hafta Rengin' in doğum gününü devirdik...

Aynı gün babamın da doğum günüydü onu da içimizden yaşadık...

Sermin' in pembe mi pembe kızını gördük, üç günlüktü, kokladım mis gibi süt kokusunu çektim içime...

Kararlar aldım sonra geri verdim...

Ahretlik gelmişti Kuşadası'ndan bahanesine Deniz Kızını da görmüş olduk...

İçimi rahatlattım ne zamana kadar bilmeden...

Bu öğlen çılgınlık yaptım midemi doldurdum tıka basa...

Eski günlerdeki gibi parfüm kokladım bileğime sıktım...

Fiyatına baktım epey pahalanmış...

Yazıyı da bileğimden gelen kokuyu koklaya koklaya yazdım...

Bak Anne...

Sen bana izin versen ben aşkımı yaşayacağım ama izin vermiyorsun ki...

Diyelim ki izin verdim nasıl yaşayacaksın...

Beraber gezeceğiz, futbol maçlarını izleyeceğim...

Ee bunları aşk yaşamadan da yapabilirsin, o senin zaten arkadaşın...

Olmuyor anne, ben seviyorum aşkı bulduğumu hissediyorum, birinci sınıftan beri eminim bak...

Annecim şimdi sen bunu aşk olarak görüyor olabilirsin ama kimi arkadaşını biraz seversin, kimi arkadaşını çok seversin, bu arkadaşını da biraz fazla seviyorsun demek ki...

Hayır anne ben eminim aşkımdan, emin olmasam diyorum ya sana birinci sınıftan beri seviyorum...

Peki o da sana karşı bir aşk besliyor mu?

Bilmiyorum bazen sana aşığım diyor ben de delisin diyorum...Bazen yok diyor anlamadım...

Peki annecim o ama çok yaramaz bir çocuk, derslerini de önemsemiyor, sürekli cezaya kalıyor...

Olsun anne ben çalışkanım, zekiyim ya değişir o, ben değiş dersem...

Sen yine de şu aşk işini unut anneciğim bence yani, sadece arkadaş olarak kalın, zamanı gelince bunların hepsi olur zaten...

İşte diyorum zaten anne sen izin vermiyorsun...

?????!!!!!!!!

Yarabbim birgün bunları kızımla konuşacağım katiyen aklıma gelir miydi?

Hayır nasıl tepki vereceğimi de bilmiyorum ki, dinleyicilik sınırlarını iyi çizmek lazım ki bana her zaman açılsın...

Umarım doğru yoldayımdır...

Oy Renginim Renginim :)

Zil Çaldı...

Ebeveynlerin baktığı pencereden bakmıyorlar çocuklar...

Bana kalsa amaaaan okul açıldı, ders, yazılı, sözlü, ödev ne kadar uzun yıllar var önündeyle dertlenirken Rengin için bunlar değil, tamamen arkadaşlarımı özledim, okulumu özledim kaygısıyla yaşadı son zamanları, hatta son bir hafta sürekli kaç gün yatacağıza kadar vardırdı...

Bir de oku, mezun ol, hayat işte en güzel zamanlar aslında bunlar, hele ki benim gibi geniş anneye, özellikle dersler konusunda çok sıkıştırmayan anneye...

Hayırlı olsun okul bütün okullu çocuklara ergenlere...

Akça Pakça...

Pazatesi günü bu güzel hanımefendiyle gittikten sonra bu bize epey gider dedik bir sonraki aya kadar...

Gideri var deneyin gidin aklanın paklanın...

Yaşa Pazartesi...

Tam tekmil ev hanımı değilim, anne üzerine yüklenilen, zamanında suyu annesinden isteyen, Allah beni ne yapsa yeridir tarzı tembel adamın tekiyim...

Tembellikten ziyade bilmediğimden...

Örneğin mesela misal temizlik yapıyorum, bağ bağışlıyorum sanki annemden onay alacağım, aferin benim kızıma diyecek ya, anne çok yoruldum temizlikten çıktım, sanırsın bütün apartmanı temizlemişim, annem bilir ya malını, şurayı temizledin mi? aaaaaa orası da mı temizlenecek, buraya el attın mı, hııı orada mı vardı...

Öyle bir yaratıcılığım yok, evin neresinin temizleneceğine dair dahiyane fikirlerim yok...

Mutfakta da öyle aman aman bir numara yok...

Bu hafta domates yapayım şeklinde bir heves geldi bana...

On beş kilo domatesi sardım başıma...

O hafta sonu da misafirim var, iki çocuk bir ben, onlara mutfaktan çığırın sürekli, birbirinize yapmayın öyle, güzel durun, aşağıda komşu var, bir yandan domatesleri blendırdan geçir, poşetlere koy, sonra onları nereye tıkacağını dert et...

Ha bir de domates kabuğu hadisesi var, aman sen on beş kilonun kabuğundan bir domates sosu ol...

Efendim domatesin kabuklarını blendirdan geçiriyorsunuz iyice, sonra tel süzgeçten geçiriyorsunuz, şahane kıvamlı sos oluyor size...

On beş kilo domatesin kabuklarından 1,5 litreye yakın da sos meydana geliyor...

Sizin de bizim de yaptıklarımızı sağlıkla yedirmek nasip etsin Allah....

Öyle ya yap et yemeye kalınmalınabilir...

Hafta sonu ayaklarımın altından ateşler çıktı, ben de her normal kadının yaptığı şeyleri yapıp da mesele yapıyorum bir de bu kadar ağıtlara oturuyorum...

Anneme desem şimdi bıyık altından güler eee ne var ev hanımlığı kolay mı Funda Hanım diye...

Hatta geçende annemle mevzusu oldu, anne karnıyarığı fırında yapıyorlarmış önceden kızartmadan diye...

Öylesi olmaz dedi, uğraşacaksın, iyi yemek emek ister diye de bir veciz attı ortaya...

Öyle böyle işte, 29 una kadar her işi anandan beklersen, sonra da sonradan olma ev hanımı olursun, üzerine kıytırık iki iş yaptıktan sonra iş yaptım diye ortalarda dolanırsın...

Ne hafta başı, ne sendromu yaşa sen pazartesi...

Güzel...

Okul açılmasına az kala heyecansızız...

Eteğimizi denedik...

Oldu, boyundan takıntımız vardı Rengin tarafından, boyu kısa olmasın öbür kızların külotları görünüyor benimki görünmeyecek...

Aferin kızım dedim özel yerler onlar, dikkat edeceğiz daima...

Hafta güzel başladı güzel bitiyor, geliyor yine bol işli, pazartesiyi iple çekmeli bir hafta sonuna girdik bile...

Begonvillerle sarılı bir ev dileğim, pembe panjurdan geçtim çoktan...

Yollar Bitti...

Yaz ne zaman geldi...

Ne zaman gitti...

Arada bayram devrildi...

Yollar aşıldı...

Mekanlar değişildi...

Ferahlıklar verildi yüreğe...

Yol Hali İste...

Gecen senenin bu gecesiydi, babamin basinda sabahladigim, babaminsa gozlerini kirpmadan duvarda tek bir noktaya bakip sabahi bekledigimiz... Nereden bilecektik ki iki gun sonra hepten veda edecekti... Ertesi gun tam da pazartesi yogun bakimda yatip da anonsta "Behcet Tarikahya nin yakini hastanizin basina" dediginde yasadigini...Behcet Tarikahya nin yakinlari bilmemnereye lutfen" deyince de artik komple gittigini... Hayat sen ne tuhafsin, ogrencilik bitti dedim, sinav yok artik dedim, asil yenileri gelirmis ya, hem de calisilmadik neresi varsa hep oradan cikarmis en kazik sorular...

Bayramlık...

Bu yaz sezonunda anne kız gezdik de durduk leyleğe inat...
Yarın akşam yine yolcuyuz kısmetse kızımla...
1 Eylül' ün babamın gidişinin bir seneyi doldurması bütün baba tarafı efradının Çeşme' de bulunuyor olmasıyla kimse yok orada haydi gelin birlik olalım teklifleri cazip geldi gidiyoruz bakalım...
Herkese iyi bayramlar dilerken yanaklarınızdan öper esenlikler dilerim...

İftarlık Hamamönü...

Öylesine bir laftı benimki yalandan ortaya atılmış...
"Yarın akşam hava güzel olsa da Rengin'i Hamamönü' ne götürsek"
"Olabilir" duydum karşımdan gelen cevapta...
Sonra bir aile dostu, sonra bir arkadaş daha eklenince, hoş iftar sofrası sonrasında gezinti, debdebesi hengamesiyle sonlanan Hamamönü gecesi...
Bravo Veysel Başkana, gerek mekanın revizyonuyla gerekse organizasyonla on üzerinden on...

(Veysel TİRYAKİ Altındağ Belediye Başkanı)

Elleşmeyin Bana Bu Ara...

Hep bir nedenim var "elleşmeyin bana" nın  geçtiğimiz iki seneden beri...
On gün sonra babamın gidişinin bir senesi doluyor...
Ne badirelerden, ne tedavi süreçlerinden, ne sıkıntılardan geçmemizin ardından...
Şimdi ve öncesinde her baktığım yer babam her geçtiğim yer babam...
Uzaklara daldığımda babam, yakına baktığımda babam...
Onunla ilgili kareleri aklımdan çıkarmak istemiyorum, silinecekler diye aklım çıkıyor...
Hatırlayamadığım zamansa kabus gibi...
Onun sesini kulağımda çınlatıyorum...
Gidişinin ardından biten ve devam eden şu manasız hukuk süreçleri...
Babamın iş durumundan dolayı, blogumda yazdığım yazıdan başıma aldığım dava sürecinde beş yıl efendi gibi durmam şartıyla şartlı tahliye benimki...
Bir hadise daha vuku bukmasıyla, o da bulmadı da bulduruldu ne diyelim, ondan da yine bir beş yıllık bir daha olmasın şartıyla tahliyem var...
Epey bir dolandım koridorlarında adliyenin, sulh hukuğundan sulh cezasına kadar...
Onlar yetmedi, bir de manevi tazminat davam var...
Parası da güzel, yirmi dört bin lira, onun da duruşması Kasım 1'de...
O değil babam oralarda üzülüyor ona yanıyorum, yoksa hepsine takdir-i ilahi gözüyle bakıyorum, hepsini vermem gereken sınavlar hadisesi olarak kabul ediyorum...
Zor zamanlar şu ara, babamın gidişinden beri, hayatın tadının tuzunun kalmaksızın devam etmesinin  tek gülümsemesi kızıma...
Cumaları ziyaretine gittiğim babamın yanında böğüre böğüre ağlayıp onu rahatsız ediyorum farkındayım...
İnsan hayatındaki en önemli mihengini gönderdiğinde, ben ne gemiler yaktım, acının kralınıı gördüm he heyyyyt diyerek müsamasını kaybediyor herkeslere, herşeye karşı...
O zaman anlıyor eşini, dostunu, akrabasını, yanındakileri...
Daha kolay silinebilir oluyor insanlar, yanında olmuş gibi görünenleri daha kolay süpürebiliyor eşiğe doğru...
Zamanında ses etmediğin, tepki vermediğin durumları eşiğe süpürdüğünde üzerinden attığında etraftan garip karşılanıyor da sen hiiiiç takmıyorsun...
Umurun mu değil elbet...
Hani gidenlerin ardından yandaşları çoktan gidiyor da, eş, dost, akraba da siliniyor kendiliğinden...
Sen tutunsan da, onlar riyadan yoksun kalıyorlar...
Peki o gemiler yanmadan önce neden süpürülemiyorlar bilmiyorsun da ondan, yaşamıyormuşsun anlamından bihabersin yaşadığın hayatın...
Sonrasında gitmiş bitmiş olunca, bir başına kalınca dımdızlak, şaşırmanla kendine gelmen arasındaki sürede öğreniyorsun ne öğrenirsen...
Destek istiyorsun ya da ağladığında sızlandığında yanında kimse olmasa da söylenecek kimse olmasın istiyorsun...
Dediğim gibi kayıp ağır olunca, ben kimi gönderdim verdim toprağa diyorsun, ne tazminatı, ne huzursuzluğu ne mutsuzluğu vız gelip tırıs gidiyor...
Aldığın, alacağın kararlar da o ölçüde keskin, kati oluyor...
Belirsizliklere tahammül edemediğin gibi, belirli olması durumunda da eyvallahın olmuyor...
Ne diyebilirim ki bu ara dokunmayın bana elleşmeyin...
Hiç yiyip içesimin olmadığı bugünlerde orucu hiç bu kadar kolay tutmamıştım...
Tek aradığımın sigara oluşu, yanında iki damla yaşıyla, cigaram eşliğinde kahvesi...
1 Eylül yaklaştıkça daha da deşilen kalbimin hıçkırıkları, kendi çapında sessiz haykırırken, elleşmeyin bana bu ara...

Düzensizliğin içindeki düzen benimki...

Karmakarışık her yan, hangi kırlenti kaldırsam bir hayret nidasıyla yerine koyuyorum...

Hani beni hiç birşey şaşırtamazdı ya bundan böyle...

Duyduklarım kulaklarımı uğuldatıyor, duymuyorum işime geliyor...

Ne zaman başlasa, kafam suda gibi sözler boğuk, ses canavarınki gibi...

Sonlansa da kurtulsam mı, sonlanmasa da mı kurtulsam bilemedim...

Sokakta Opusenlerin Dudaklari Kopsun...

Kirmizi isiktayiz, arkada Rengin...

 O da benim gordugumu goruyor mudur...

Yok yok gormuyor olsun lutfen...

Solda ileri de iki zevzek mendebur sarilmislar bir de uzerine opusuyorlar...

Bildiğin şapur şupur...

 Neyse bitti galiba, Rengin de gormemistir galiba...

Haydaaa yine mi?

İneyim asagiya yok acayim cami soverim...

 "Gencler yeter ama" haspa sanane demez mi? "gormuyor musunuz cocuk arkada"

"olabilir naaapalim" dedi bu sefer serseri...

"Yuh yuh edep yahu"

Yesil yandi gectik gittik...

Rengin mi?

Gormus gormez mi sipa?

Asayiş Berkemal...

Oruçla haşır neşir zamanların harici, yaz başı hareketinin geçici niyahet bulması dışında...

Yaşanan da, anlatılacak da çok şey olmasına rağmen yazmaktan alıkoyan da birşey var benden içerde...

Biliyorum çözüleceğim, akacak kan damarlarımda durmayacak yakında...

Tıkkıdı Tıkkıdı Hatunlar...

Hepimiz aynı modellere alıştık hatun kişilerde...

Hepsinde dirsekten taşıma çantalar...

Saç şekilleri, boyaları, taranış şekilleri, yivleri bile aynı yerden ayrılmış...

Gözlüklere iki surat sığar...

Kokular desen, köpeğe aratsan hangi birini bulacağını şaşırır...

Ayakkabılar, saçlar, pantolonlar, bluzler, konuşmalar, bakışlar, süzülmeler derkeeeeen...

Hatun kişilere bizler de dahil hep bakarız, hatta en çok da biz bakarız hemcinslere, ne giymiş, yakıştırmış mı makyajı, saçı fesatlıktan değil tövbe meraktan sadece...

Artık erkekler de maşallah bizler gibi, her biri birbirine denk, bermudalar bel altı...

Tişörtlerin yakaları katlanmıyor -ki hepsinin yanına gidip düzeltesim var-...

Ayakkabılar, kısa çoraplar hele hele de yürüyüşler...

Hiç kendime mal etmeyeceğim...

Bugünkü avm gezimizde anacığım, kardeşim, kızımla tam önümüzden iki model geçiyor onlar yürürlerken kardeşimden bir tespit...

"Bu erkeklerin hepsi de kakaları gelmiş gibi yürüyorlar..."

Demek ki o model giyime de o tarz yürüyüş...

Çok güldüm yalnız kim derdi ki günün birinde erkek kesiminin de giyiminden yürümesinden sohbet konusu olacak hatta sonunda çoook güleceğiz :)

Sınavsız Hayat Etsiz Köfte...

Hayat, en büyük hengamemizin sona ermesiyle ipinden boşanmışlar misali derin oh çekmemizle süregiderken...

Karnemizin yüzleri beşleri, aklımın ermediği eğitim mevzunun, eline aldığında hiç bir maddi değer vermeyip maneviyata boğan durumundan sonra yaz okulu faciası başladı...

Üzerine para verip çocuğu heder etmenin diğer adı yaz okulu hadisesi...

Okulların açılmasıyla tanıştığı tenis tesisinde günde iki antrenman yapmak ve diğer aktiviteleri devam ettirmek suretiyle eve geldiğinde halının üzerinde uyuyakalan Rengin kızımızın içi çıktı...

Fakat maşallah o ne enerjidir ki sabah olunca hazırlıklara başlıyor hemen yola çıkmak için sanıyorum servise binme kısmı heyecan veren çokça...
Sonra bizim ahretliği temelli gönderdik şehir dışına... Taşındılar hepten ağlak zırlak uğurlama fakat ben her yaz gittikleri gibi yazlığa gittikleri fikrini öyle yerleştirmişim ki beyne okul açılma vaktinde zor gelecek...

Geçen haftaki kısa Mersin seyahati hepimize ilaç geldi...

Daireden arkadaşımızı seneler sonra ziyaret etme faslı, kız kıza durumu, havuzu, lezzetleri ve şansımıza boğmayan havasıyla iyi geldi...

İçinde bulunduğumuz ayın ikinci yarısının Çeşme taraflarında geçecek olmasının heyecanıysa haftalar önce Rengin' i sardı sarmaladı bile hoş beni de, tebdili mekan durumu...

Android ruhumda, olabildiğince dingin, alabildiğine huzurlu, boğazına kadar baba özlemine batmış, içinde debelenen sınavlarından çıkmaya çalışıp kazanınca kıymetini bilen durumlar baştan gitmeyedursun...

Onlar da maceranın bir parçası deyip sineye sığdırıp önümüzdeki maçlara bakıp şike olayındaki gözaltılara şaşırıp yuvarlanıp gidiyoruz...

Herşeyden önce Rengin' e her zaman dediğim gibi anneciğim para olunca zengin demiyoruz kimseye...

Asıl zengin dediklerimiz sevdikleriyle mutlu olanlar, sağlıklı yaşayanlar...

Sana istediğin mısırı, sakızı, dondurmayı alabilmek ve senin onları yiyebilmen bile bizim zenginliğimizin en güzel kanıtı...

Her türlü zenginliğimize bin şükür...

Bu arada öğrenip de çok üzüldüğüm dualarımdan eksik etmediğim SUFİ SAJA ekibinden Tontininin en kısa sürede iyileşeğini umud ediyor onu kısmet olursa ziyaret etmeyi çok istiyorum...

Sağlıklı keyifli bol zenginlik dolu günler efendim...

Kendi Kendine Akan Sabun Dettol...

Akan suyun altında bile ellerini kuru temizleyebilme yeteneğine vakıf Rengin için Dettol ailesinin yeni ürünü elimize ulaştı...

Şimdi Dettol No-Touch Otomatik El Yıkama Sisteminin belirlediği kadar sabunu arıtmak için epey uğraşıyor dolayısıyla eller pırıl pırıl mikropsuz...

Anne yüreği de ferah mı ferah...

Hele paketten çıkan kendisi için gönderilmiş parmak boyalarla oynadıktan sonra boyanın ellerden terki için Dettol hayat kurtarıcı başrol oyuncumuz...

Diğer bütün ürünlerini en kısa zamanda yurdumda görmek umuduyla...