Behzat Ç. için otururken gördüm...
Yalnızım da, üzüntüm bir yerde şaşkınlığım bir yerde aldım mutfağa götürdüm...
İki senemizi birlikte geçirdiğimiz Cafer devrini kapatmış olduk...
Hayır o değil de ben balıkların gittiklerinde gözlerinin kapandığını sanıyordum, uyurken açık olduğu için giderken de açık demek ki...
En önemlisi Rengin' e haber vermekti...
Babası da seyahatte...
İş başa düştü, sabah ilk alarmı mutlak iki kere ertelerim, onardan yirmi dakika hazine gibidir gitti yirmi dakikam...
Baktım ki Rengin yanımda gözlerini açmış, şimdi içeri gidecek Cafer yerinde yok kendi karşılaşacak...
Anlatmaya çalıştım, on beş dakika iptal ağla ağla içi çıktı...
Neyse atmayacağımıza, onu beraber gömeceğimize karar vererek dindirdik kendisini, aramıza sonradan katılan annemle birlikte...
Yalnız anneanneyi kapıda karşılarken ona da sarılıp ağlaması annemin de gözleri doldurmasın mı...
Alışınca kötü oluyor evet...

Babamın Tedavisinde Sıkça Yaşadım... Tıp Bayramının Kutluluğuna...

Bugün tıp bayramı...

Bir de kağıt katlama ustası Akira Yoshizawa' nın 101. doğum günü...

Bu sabah serviste radyodan rahmetli Dr.Aydemir Yalman' ın kanser tedavisi sürecinde meslektaşlarını hasta gözünden gördüğüne dair onlara yazı bıraktığını dinledim...

Meraklandım okuyunca da çok üzüldüm, tabi ki hemen babamla tedavi sürecine geri döndüş, gözyaşı, sigara efkar filan amaaaan...

Bizim de can babamın kanser tedavisi sırasında yaşadığımız ve bir çok kimsenin yaşadığını çok güzel kaleme almış...

Burada...

O nedenle tıp bayramını kutlayanlara selam eder, kimsenin başına gelmesini asla temenni etmediğim yalnız kendilerinin sevdiklerinin de başına gelebilme ihtimali göz önüne alarak kendilerini Sayın Yalman' ın serzenişlerini kaleme aldığı yazısında değindiği konulara davet ederim naçizane...

Sevgililer Günü Akrostiş' imiz...

Sevgililer günü için sınıfta yapılan çalışmadan Rengin Hanım'dan payımıza düşen dizeler...

Kaynak; burası...

Akrostiş / İlkleme, bir şiirde dizelerin ilk harflerinin yukarıdan aşağıya doğru sıralandığında anlamlı bir sözcük meydana getirmesidir.

Divan edebiyatında akrostişe muvaşşah ya da istihrac denir.

Eski Yunan ve Latin edebiyatında akrostiş "üç dize" anlamına gelir.

Kadınlar Gününde Yapılacak Kıyaklar...

Madem cennet anaların ayağı altındadır...
Madem kadın çiçektir...
Madem kadın iyidir, güzeldir, hastır...
O zaman bugün neler yapılabilir onlar için kıyak manasına gelebilecek...
Benim aklıma gelenleri yazacağım hatta aklıma sonra gelenleri de eklerim siz de aklınıza gelenleri yorum atarsanız yazıya ekleyeceğim...
Bakalım neler çıkacak...

__ Bugün çalışan kadınlara komple izin verilmeli mesela...
Ha diyeceksiniz ki çocuğunuzun öğretmeni kadın, o da izinli eee çocuk ortada, yok erkek öğretmen sınıflarına pay edilsinler bir günden bir şey olmaz...
__ Bütün sinemalar her seansları kadınlara açılsın ücretsiz olsun mısırları da koltuk kenarlarında hazır edilsin...
__ Akşama yemek yapmak yok onu da ileteyim de...
__ Telefonlar bugün bedava dememe gerek yok herhalde...
__ Benim de kıyak diye sıralayabildiğim maddelere bak hayal gücümün sınırı masamın bitişiyle eşkenar zaar...
__ Bitti abi bitti, sizlerden gelenlere bakacağız aklıma sonradan gelirse ki inşallah yazacağım...

Meslektaşım ve arkadaşım Semiha' dan da şu öneri geldi bana uyar :)
"canım bugün işe gelmeme kısmına katılıyorum. bayan öğretmenlere gelince onlar zaten kar, kış, sömestr vs tatilleri var. o yüzden bugün
en çok sevdiğim bir yemeği dışarıda yemek olabilir,
yada ücretsiz otobüs seyahati olabilir
yada markette 30 tl üzeri alışveriş yapana ücretsiz bir kozmetik olabilir"

"Rengin Dur Annem Sabah Sabah Kırışığım Açılmadı Daha..."

Sabahın körü 07:30 civarları...
Hanımın elinde telefonum Mehmet Turgut olacak benim kızım bu gidişle...
Gerçi kadraj ayarı filan o kadar usta ki...
En sevdiği iş fotoğraflarımızı çekmek onları birleştirmek ayarlarıyla oynamak sonra Facebook da paylaşmak...
Bazen diyorum "Anneciğim bu fotoğraf olmaz hocam var listede o var bu var ayıp olur" anca durdurabiliyorum...
Bu sabahkine de eh peki dedik...
Bu arada ne kadar babacı bir kızım var onun fotoğrafının boyutundan da belli olduğu üzere...

Hediyeee...

Muhtelif zamanlarda takdim edilen hediye paketini kabul ederken mahçup olduğum, başkasına verdiğimde ise kendimden çok sevindiğim hadisenin en büyük handikabı zamanından önce alıp dayanamayıp zamanından önce vermemdir...
Kayseri ağzıyla "Şipilik" deniyor bu benim yaptığımın adına...
Şipilik  baba memleketim Sivas ağzında hoppa demekmiş...
Anne memleketim Kayseri' de işgüzar, her işe atlayan ve yakın manalarında kullanılıyor...
Sık sık bu lafın Kayseri ağzı manasına yakışır işler yaparım, kendi kendime hallenir, atlar işleri yapar eder, üzerime vazife bilir falan filan...
Şimdi de ta ta ta Eylül 22' de canım babamla doğum günleri aynı olan kuzum Rengin' e hediyesini aldık iyi mi...
Ben bizim beye demiştim zamanında bi alevlenmişti yok artık diye, o da yavaş yavaş bana benzemeye başladı (aklıma koyduğum anında olmak zorunda) baktım gittiği iş seyahatinden beni arıyor ben buldum bundan alayım mı?
Al dedim bebeeem al, korkak alıştırma elini...
Halbuki ben ikinci elini bile alabilirdim meblağı yüksek diye...
Neyse hazır, paketlendi, heyecanla 22 Eylül' ü bekliyor, göstermek vermek nasip olsun da inşallah...
Kullanmak da...
Bizim Bey' e de geçen sene babalar günü hediyesini iki hafta öncesinden alıp hazır edip ondan önce heyecanlanıp veren de aynı kişidir bu satırları yazanla...

Acun Gibi Oldum Farkındayım Her Yandan Reklam Fışkıran... Ekmek Parası İşte...

Sabah Sabah içimi fışkırtan bir rahatlık, bir sürpriz beklemede gibiyim...
Böylesi sanal huzur hele hele pazartesi, herkesin sendrom dediği ama benim sevdiğim bir gün aslında...
Herkese iyi haftalar dilerken, sendromlardan sıyrılmış mutlu mesut geçecek günle işleriniz yolunda gitsin o zaman...

 

Miskin...

Aygaz gerginliğinin ardından sütliman ortalık şükür...

Aynı akşam bizim beyi iş seyahatine göndermemiz ve kar sebebiyle burnumuzun ucunu evden dışarı çıkaramamız neticesinde ana kız evdeyiz...

Annemlerle evcilik oynuyoruz mütemadiyen ne yapalım....

Bu hafta sinema planımız vardı Renginle, yapamadık yarın olmazsa kar, gerçekleştiririz gibi... 

Gerçi pazartesine de sınavı var, çalışmak da lazım...

Önümüzdeki durumlara bakacağız...

Geçende Aynur ablayla birlikteydik, o der her zaman, insan aklı pamuk ipliği ne zaman kopacağı hiç belli olmaz diye...

Sonrasında intihardan açıldı konu, edenlerin de kimbilir nasıl kapandı gözlerindeki perde, dilleri nasıl lal oldu, akıllarına nasıl bir durgunluk geldi de o yola girdiler...

Sonra aklıma benim ortaokulda bir denemem vardı o aklıma geldi...

Salak saçma bir mevzudan annemden de nasıl korkarım babamdan da tabi...

Döktüm salondaki masanın üzerine ilaçları, renklerini beğendiklerimi attım ağzıma ama midem de bulanmasın diye her bir tabletten sonra mandalina portakal hazırlamışım onlardan birer tane atıyorum...

Zehirin panzehiri gibi...

Sonra ben nerden baksan bi yirmiyi bulmuşumdur adette...

Sonrasında uyku bastırdı, yattım uyudum kalktım...

Hiçbir şey olmamış gibi...

Nasıl bir bünye varsa bende de...

Ondan beridir ilaç yutmak benim için ölüm, yutarken elli şekle girerim, öğürürüm, böğürürüm, sıkıntı çokça, o zamandan kalma...

Allah kimsenin aklını pamuk ipliğini kopartacak raddeye getirmesin, akıl sağlığımız bize kalsın son nefesimizi verene dek...

Adamın Dibisin Aygaz...

Çok değil 45 dakika kadar önce kardeşimden bir telefon tüp gaz kaçırıyor diye...
Ses panik, durumu anlatamıyor ortam karışık, ben ne yapması gerektiğini anlatamıyorum detandörü çek çıkar diyemedim...
Allahtan hemen önümüzdeki apartmandalar, koştum vardım yanlarına...
Apartman görevlisi, apartman sakinlerinin bekleyişi...
Aygaz bayii arandı tarafımdan en az beş kere, apartman tarafından da...
Sakin bir bayan sesi dedantörü çıkarsanız hiç birşey kalmayacak, ben yönlerdirdim hanımefendi diye ama o ses tonuyla yönlendirse gelecek adam işin vehametini anlamaz ki öyle sakin, aman ne var altı üstü gaz kaçırıyor hep telaş hep telaş...
Tamam hanım ata binmediysek de bokuna da basmadık değil ya!
Onu akıl edebiliyorum ama annem yemin verdiriyor aman ha tüpe dokunma diye...
Neyse gençten bir efe geldi...
Abicim sen dişi ağrıyan hastanın doktor kapısında ağrısının geçmesi misali tüpteki kaçak sen dur!
Hay anasını sayın seyirciler lan biz bu kadar tantanayı tedirginliği boşuna mı çıkardık da yaşadık...
Baktı bizim efe tüpe bir şey yok dedi gidecek meyil etti kapıya...
Kardeşim mutfağa girdiğinde ışığı yakmayın isterseniz çok gaz kaçağı oldu...
Bizim efe ne dedi...
"Abla ne korkuyorsunuz isterseniz siz kapıyı kapatın ben çakmağı çakayım burada"
Allahımmmm dedim, o an nurla doldu etraf, sırtı yere gelmez işte Yurdumun insanının bu akılla...
Dedim tüpü değiştirin, o giden gazlar eskinin küçük altın parasıyla tıslaya tıslaya havada şimdi...
Dedi efe, benim yapabileceğim bir şey yok bayii yi arayın...
Ama abi o kadar efe söylüyor ki gel abla döv beni bir de üzerime tükür diyor bana bak dedim onu biliyoruz  da sen ne dikleniyorsun...
Neyse aradım bayiiyi, uykusunu bozmuşum da, sıcak yatağından kaldırmışım gibi bir ses tonuyla ve tavrıyla olan hanıma anlattım derdimi dedi müşteri hizmetlerini arayacaksınız 444 4 999...
Aradım ve anında tüpümüz değişti...
Bu kadar tantanaya bir telefondaki Deniz Hanım sağolsun...
Yoksa bu bizim efe tüpten için hiç bir şeyi yok demez mi?
Neyse sayın AYGAZ şikayet olarak mı algılarsınız tavsiye mi lütfen dikkate alıp gereğini yapınız...
Bayiinizden bu konudaki hassasiyetsizliğinden hiiiiç memnun değiliz...
Bu geceki olayda sınıfta kaldı...
Lütfen hizmet içi eğitimlerinizle donanmış, özellikle beşeri ilişkilerde kendilerini geliştirebilen, daha anlayışlı hoşgörülü ve güleryüzlü insanlarla çalışınız...
Müşteri hizmetleri olarak bugünkü krizimizi çözdüğünüz ve bizleri daha fazla dert anlatmak zorunda bırakmadığınızdan ötürü de teşekkürlerimi sunuyorum...
Kabul buyurunuz efendim...

Yurdumun Kumbarasına Beş Lira da Bizden Diyor "Van" yazıp 5283' e Gönderiyoruz...

Rapor verenlerin çok olsun deyip, geçen haftaki oryantiring hakemliğinden bahis açmak istiyorum...
Bu yıl üçüncüsü düzenlenen "Uluslararası 1. Kademe (Murat Karataş)   Antalya Manavgat Oryantiring Yarışları " vardı yine geçen seneki gittiğimiz yerde, hatta yemekleri rezil kepaze o otel denen kalınamayası mekanda...
Efendim oryantiring deyince hangi akla hizmet insanın aklına oryantal gelir nedendir bilinmez...
Sırf "oryant" kısımlarından mı çağrışım yapar ki...
Hatta Rengin' in sınıf öğretmeni 23 Nisan da oryantal gösterisi yapacaklarını benim de hakemliğine gittiğim oryantiring den yardım edip edemeyeceğimi sordu...
Hay Allah dedim oryantiring pusula ve harita eşliğinde arazide hedefle yön bulma sporu...
Kıvırmayla alakadar değil kendisi...
Sizlere naçizane tavsiyem, mutlaka şehrinizdeki oryantiring gruplarını bulun, onların düzenledikleri hafta sonu etkinliklerine katılın, piknik şeklinde geçen organizasyonlar yapıyorlar, bebenizi, eşinizi alıp araziye çıkıyorsunuz...
Arazi dediysek dağ bayır orman gibi çok teferruatlı yerler değil pek tabi...
Hobby olarak yapılabilecek şahane bir rekreasyon faaliyeti...
Daha detaylı bilgi için şu kısma yönlendirebilirim sizi...
Bir de fotoğraflarında göreceksiniz, bir spor branşı bu kadar mı tabiatla bir bütün olur...
Şundan pay biçin, ikinci gün yapılan Side' deki yarışın startı Antik kent in girişinde yapıldı o şekil...
Ben de start hakemiydim, sütunları, taşları hayran hayran seyrede seyrede bitirdik o günkü ayağını yarışın...
Bir de yazının üst kısımlarında otele giydirdim dikkatli okuyucu farkındaysan...
Nedenine gelince bir işletme bu kadar mı facia olur arkadaş...
Yemekleri de o kadar lezzetsiz...
Sadece sabah ve akşam yemeklerinden faydalandığımız otelin ahçılarının el lezzeti malesef ki yok ayol...
Bildiğin bir önceki öğünden artanları ayan beyan koymuşlar karıştırmışlar birbirleriyle nimetleri...
Bir de otel, bildiğin Alman Huzurevi kıvamındaydı...
Anacım ne iştah millette, otur evinde o yaşta, elin memleketinde ne işin var...
Bir de o etleri titreye titreye ellerinde rakı bardakları...
Banane tabi de, benim yurdum yaş almışına (yaşlı kelimesini kulanmayı sevmediğimden) da bakınca sonra diyorum ki lan bizimkilerde para mı var gezecekler sanki, ayrıca da kendi memleketimizde misafir gibiyiz...
Allah sizi inandırsın dolmuşa bindik ne kadar dedik 1 euro dedi dandik şoför...
Sonra hemen kur çevirme pozisyonuna girdi 2,25 Tl dedi...
Vay dedim vay...
Bu arada bileklerimden ötesi ve yüz kısmım bildiğin isaura daki köleler halt etmiş yanımda o derece...
Karasal bölgeden gitmişim, her sene de aynı şeyi söylerim güneş kremini unutmayacağım diye, hep aynı terane bende...
Hele iki ve üçüncü günler gözlükten çerçeve şeklindeydi yüzüm de, en son gün takmadım bu sefer de karışın ortasını büzmekten iki yol şeklini aldı...
Şahdım şahbaza kaydım bir nevi...
Bir de ne nanemollaymışım dedirten sadece üzerimdeki kabanı çıkarıp hırkayla da dursam mının ceremesini çekiyor şu an bünyem, bademciklerimin ağzımdan çıkışını kontrol etmeye çabalıyorum...
Sesim tıpkı bir travesti gibi şakırken, burnum bir çeşme misali durmazken, hapşırmam iki sokak öteden duyulmaktadır arz ederim...

Ece Sükan Benim Bloguma Yakışan Sony VAIO'yu Seçti... Sıra Sende!

Sony, en renkli VAIO serisi için Ece Sükan'la güzel bir işe imza attı. Ünlü moda ikonu Ece Sükan, benim bloguma yakışacak olan rengi belirledi. Blogları tek tek inceleyen Ece Sükan içerik, tasarım ve duruşa göre 6 farklı rengi olan Sony VAIO içinden bana kırmızı VAIO'yu seçti.

Ayrıca Facebook üzerinde yapılmış özel bir aplikasyonla Ece Sükan profil fotoğraflarını inceliyor ve sana yakışan Sony VAIO'yu belirliyor. Sen de fotoğrafa tıklayarak Facebook üzerinden VAIO kazanma şansı yakalayabilirsin…

Bir bumads advertorial içeriğidir.

Tembel miyiz? Duyarsız mı?

Kaç zamandır aklımda olup da fırsatını bugün bulabildiğim, bir iş gerçekleştirdim...
Başlangıçta tabi ki Gamze için, sonrasında bütün hastalar için kan verdim...
Aslında bir elin verdiğini, öbür elin bilmemesi gerektiğine inananlardanım...
Fakat konu hakkında söyleyeceklerim var...
İbni Sina Hastanesi hemotoloji bölümünde alınıyor diye yazıyor kaynaklarda...
Ben de saat yanılmıyorsam 11 sularında gittim...
Hemotoloji bölümüne günaydın böyle böyle ilik nakli için gerekli kan bağışında bulunmak üzere geldim...
Karşımdaki hanım bir aşağı kata inmem gerektiğini, iç hastalıklar (dahiliye) bölümü 13 numaralı odada Yeşim/Yasemin (ismi ikisinden biri) Hanımı görmem gerektiğini söylediler...
Eyvallah...
İndim aradım buldum...
Yeşim/Yasemin Hanım bana bir form uzattı doldurdum, elime iki adet tüp verdikten sonra ilk girişteki yere gidin kan verin dedi...
Peki dedim sonrasında gidiyor muyum...
Hayır dedi, o tüpleri bana getireceksiniz...
Verdim kanımı, aldım tüplerimi, bir elimde koca palto, hırka, çanta, öbür elimde koluma pamuk kıstırmışım falan pejmurde, dökülen ben, odaya girdim verdim tüpleri, tamam mı dedim...
Tamam dedi, hanımefendi...
Döndüm işime...
Bakınız ben gönüllüyüm, kanımı verip hayırlı bir işe vesile olmak maksadıyla oradayım...
Kapılardan karşılama beklemiyorum ama oradan oraya da sürüklenmemeliyim...
İnsanlar işlerinden güçlerinden zaman ayırıp, zamanla yarışarak geliyorlar, bir oraya bir buraya gitmemeleri lazım...
Ha derseniz ki devlet hastanesi ne bekliyordun canım?
O zaman da gönüllü olunmaz, yapılsa da içine gönül koyulmaz diye düşünürüm...
Bir de naçizane bu işin pazarlaması daha janjanlı olsa keşke diye düşünüyorum...
Tembel milletiz biz...
Hani Kızılay'ın kan bankası araçları, işlek yerlerde konuşlanıyor ya, acaba dedim tabi ki olabilecek gibi mi onu da bilmeden konuşmak istemem ama öyle bir tertibat işlek meydanlara kurulsa, herkes saniyesinde iki tüp kanını verse gitse...
Bir de konuyla ilgili (Gençlik ve Spor Bakanlığı'na) kurumuma bir mail attım...
Kurum olarak kan verelim, hem diğer kurumlara örnek olalım, hem de bu büyük bir insanlık yardımıdır şeklinde...
Mailime cevap gecikmedi, gerekli yerlere iletildi şeklinde, inşallah hayata geçer ve katılım sayısını arttırırız...
Bütün hastalara hayırlı şifalar dualarımla...

Yemek... Yapmak... ve Ben...

Öyle her yemeği annenden beklersen, ohhh dayamışım sırtımı dersen, 37 ni doldurduğun an itibariyle, yaptığın etli lahana sarmasını da, bokunda boncuk bulmuş bebeler gibi sevindirik olursun böyle...
Ne zaman büyüyeceğim ben ki acep...
Talimat veriyordum anneme anneeee eti çıkardım şunu yapar mısın...
Canım annem de zaten söylemeden yapanlardan...
Allah ondan razı olsun bin kere...
Bugün Rengin'in beslenmesinde ev yemeği var...
Küçük hanım da etli lahana sarması istedi...
Anneme dedim ki ıspanak var pırasa var onlardan yesin...
Kıyar mı kuzusuna "oturup çekirdek çitleyeceğine otur da akşama sar"  dedi...
Ama asansörün kapısında da neyse dedi eti çıkar sabah geleyim de yetiştireyim öğlene...
Ben dedim yaparım bu işi...
Pratikte bir numaram olmayabilir ama teorim iyi...
Yaptım...
Fakat benim için annemin onayından geçmesi en mühimi...
Du bakali ne olacak :)

Bir Kutup Ayısı Eksik...

Herkeste olduğu gibi gün, erken başlıyor bizde de...

Bugün sabahtan nüfus müdürlüğüne yeni ikametimizi bildirmek için uğramam lazım...

Onun öncesinde muhtardan alınan belge apartman yönetimine imzalattırıldı, herşey tamam..(!)

Allahtan mesaiye başlama saatleri 08:00 miş yoksa bekleyecektim neyse çok kısa bir sürede gittim görevlinin yanına Qmatik ten aldığım sıra numaram geldikten sonra...

Benim o muhtardan alınan kağıdımın üzerinde muhtarın imzası var kaşesi yok...

Hey Allahım zaten atla deve iş yapmıyorsun Sayın Muhtar, yaptığın işi de adam akıllı eksiksiz yapsan ne vardı?

Gerisin geriye döndüm tabi...

Dedim bir poğaça alayım...

Cüzdanımın fermuarının tutacak deri kısmı cart diye elimde kal!

Allah Allah dedim hayırdır sabaha iyi başladık...

Ring servisine de 45 dakika var, otobüse bineyim o halde zaten saat daha 09:00...

Ben büyük bir güvenle bindim otobüse, ilk koltuğa koydum çantayı, çıkarttım cüzdanı, kartı koyduğum yerdeki rüzgar yüzüme vurdu birden...

Derken orada iki genç kızdan biri hiç bir şey söylemeden kartını uzattı, gülümsedim aldım geçirdim aletten, şoför sevimli(!) bir ses tonuyla paso demez mi?

Oldu dedim tüy diktin...

Bir kere daha bastım...

Tabi bu kadar tantanaya Sıhhıye' ye geldik, kızlar inmek için yeltendiler ben de uzattım parayı ne olur dedim al bunu...

Al dediğim para 10 TL aksilik bozuk yok...

İki kere de basmışım kartından mağmaya doğru yol alıyorum zaten, almam da almam, ya kızım öğrencisin al işte koyma beni zor durumda...

Almadı indiler...

Deliye döndüm nereye koydum kartı hay Allah derken...

Bir ışık yandı kafamda,  attım elimi paltonun cebine...

Ne buldum dersiniz?

Geçtiğimiz Perşembe yürüdüğümün resmidir...

Seni Unutmadım... Kandırıyorum Sadece...

Beynimin bana oynadığı, Ali Cengiz oyununa isteyerek karşılık veriyorum...

Bırak beni yendiğini sansın...

Yoksa unutur muyum seni...

Kokunu...

Sesini...

Boyunu posunu...

O iki elinle saçlarını geriye itişini...

Kravatını bağlayışını...

Sadece çok düşününce  seni, kuyudan birinin boynumdaki ipten, beni dibe doğru çekmesini önlemeye çalışıyorum aklıma her geldiğinde, ötelemeye çalıştıkça seni...

Son halinle değil de, o kapılardan sığmaz halinle aklımdasın, hep o tok sesinle...

Ne diyeyim ki köpekler gibi özlüyorum seni...

En çok da sarılmayı özledim, bir de sesini...

Başım yastıktaydı az önce, uyuyakalmışım kanepede, almış gibiyim de uykumu....

Baktım kelimeler bulut olmuş tepemde, sonra bir el tuttu ensemden getirdi makinanın başına, sanırsın bütün gece bebekler gibi mışıldadım...

Şimdi bir sigara tellendirmek istedi canım, şöyle gruba karşı savurayım dumanını, soğuğun da etkisinden kesilmesin duman, karışsın gözyaşıma salyama sümüğüme...

Şimdiki karıştığı gibi, bir duman eksik...

Rengin kaç gündür soruyor "Anne doğum gününe ne istersin" diye sonra "Biliyorum ama sakın kocaman bir öpücük deme ben başka bir şey soruyorum" diyor...

Diyemiyorum ki "Bak anneciğim annen tekrar babasının kucağındaki yerini almak istiyor, babası onun saçlarını okşasın istiyor, dizinde yatsın istiyor...........

Ama sen yine de bana kocaman bir öpücük ver anneciğim...

Dedenin yerine de................................"

Hemşerim Yolculuk Nire?

Bunlar kaldırımda, biz yollarda... Bu işte bir terslik kokusu alıyorum... Yürürkenki zorluklardan bahsetmiyorum bile...

İnsanın Kızkardeşi Mimler de Aman da Aman Kardeşim de Neler Yapmış Denmez mi?

Mimsever saymıyorum kendimi...
Arada oluyor da, ne bileyim zaten malum iç çamaşırıma kadar döküyorum maşallah ortaya...
Kızkardeşim beni mimlemiş cevaplarımı da merak edermiş...
Sorular var...
Abla olduğum için istediğim soruya pas deme hakkım var...
1-) Sence Çok Anlamlı Bir Söz...
"Hayırlısıyla"
Bu söz eklenmedi mi temennilerin ya da yapılacakların arasına, huzursuz oluyorum...
Bknz:Rabia...
2-) Makyajda Olmazsa Olmazların...
Hiç bir zaman pür makyaj olmadım...
Ne fondotenim oldu, ne pudram, sadece üniversite mezuniyet balosunda kullandım bu ikisini de...
Lakin maskarasız olmaz, sonra çok doğal renkte bir ruj yetmekte, bir yere gidilecekse de şeftali allık...
Yalnız öyle uyduruktan marka olmayacak bunlar, tövbe kullanamam...
Ukalalıktan filan değil, psikolojik belki de malesef kötü takıntı diyelim...
3-) Uyguladığın Güzellik Tüyosu...
Her sabah yüzümü saf zeytinyağı sabunuyla yıkarım, üzerine de rosense nin gülsuyuyla temizlerim...
4-) En Sevdiğin İçecek...
Türk Kahvesi
5-) Nefret Ettiğin Birşey...
Nefretlik duygularına haiz değilim...
Bknz: Rabia...
6-) En Çok Sevdiğin İltifat...
Yok öyle birşey, utanırım duyduğumda zaten...
7-) Favori Kitabın...
Çok okur, çabuk unuturum...
Hatta gecesine bitirir, sabahına unuturum, ne yazarı aklımda kalır, ne kahramanın adı ne fena...
Ne yalandan bir durum ama eski okuduklarım daha çok aklımda mesela...
Orhan Pamuk' un tüm kitapları...
Kürşat Başar' ın "Başucumda Müzik"...
Murathan Mungan In Son İstanbul ve Paranın Cinleri...
Perihan Mağden' in "Biz Kimden Kaçıyorduk Anne" hala aklımdadır mesela çok etkilenmiştim sonra "Ali ile Ramazan" var şimdi aklıma gelenler benim kitapları bir daha okumam lazım böyle sorunca çıkmaz ne film ne kitap ne şarkı...
8-) Sana Görünüş Olarak Yakın Bulduğun Ünlü...
Pas... Benzemez kimse bana tavrıma yandığım...
9-) Herkesin Beğendiği ama Senin Sevmediğin Bir Ürün...
Aklıma gelmedi bak kibarlığımdan pas bile demedim...
10-) Şu An En Çok Almak İstediğin Kozmetik Ürünü...
Yok şükür istediklerime sahibim...

Memnun kaldınız mı Fulya Hanım?

Reklamlarında Tablet Miktarını Ayarlamak Kolay Olmayabilir Diyen Pril'in, "Sıvısı" Çıkmadan Önce Tabletinin Olması Ne Talihsiz Bir Durumdur..?

Çok tatlı bir arkadaş grubumuz var...
Beş aileyiz...
Aynı iş yerinden...
Ayda bir toplaşıp, yiyip içip, gülüşüp, bebişlerini sevip hasret giderip, dönüyoruz evlerimize...
Bugün de öyle bir gündü...
Beyler maç izlerken, biz de çocuklarla birlikte toplaşıp da sohbet eder iken, konu kocalardan, sevgililerden ve onların gününden açıldı...
Kesinlikle yalandan olarak nitelendirdiğim, şahsım adına, işin tamamen para harcayın günü post makinasından şifrenizi girin, olmadı nakit akıtın tarzında geçirilmesi şart koşulan gün işte, sıradan...
Kızlardan biri kocasına iphone 4 almak isterken, diğeri ihtiyacı olan gömleği alacağım dedi, ben de yok bir iş dedim ne lüzumsuzdur gereksizdir bu hareketler...
Ama dedi telefon alacak olan, sevgili ruhumuzu kaybetmeyelim, sevişgen olalım, gezelim elele kolkola, hayatı bayram şekeri kıvamında yaşayalım...
Bu kadar abartmadı da ben salladım şimdi ona...
Anlamak istediğim ya da ben mi salağa yatıyorum, bu evlilik işinden sonra sevgili sınıfından mezun oluyorsunuz...
Bu iş sınıf sınıf, hazırlık flört devresi...
Birinci sınıf, evliliğin ilk evresi adaptesi sınıfta kalması, yaz okulu filan olabilir...
İkinci ve üçüncü sınıflarda da tökezlemeler olabilir aman diyim...
Gerçi bu işin zinciri, çekme halatı, takozu olsa taşıyın kullanın diyeceğim ama elde malzeme de olsa olmasa da duruma intibak etmek lazım...
Sonraki dönemler, mezun olduktan sonra sittin sene okuma halinde olacağınız, araştırma yapacağınız, taktikler geliştireceğiniz, eş dost akraba kulislerinde kavrulacağınız dönem olan, halk arasında "ya bu deveyi güdeceksin ya bu diyardan gideceksin" isimli dönemdir ki; master, doktora derken ordinaryusluğa kadar gider bu işin sonu...
Çok istisnaları saymıyorum tabi ki elimde istatistiki bir bilgi yok elbette, olsa da inanır mıydım bilemem...
Gözlemlerim yaşadığım...
Hani yazıyorlar ya hatunlar sevgilim, bebişim, can parem  hödö hödö, yalan külliyen, öyle çok kocam aşkım geberiyorum diyene de kulak asma....
YALAAAAAAAAAAN...

Yalan Dünya'nın Yükü Nurhayat'ın Omuzlarında...

Ev teslim töreni kapora iade işlemi, %50 kesintiye uğramak suretiyle elimize geçecek yarın (inşallah tabi)...
Ben de bulunabilir miyim dedim Bizim Beye, ne diyeceksin dedi, valla dedim birşey demeyeceğim, hakaret yok sadece öne doğru eğilip, gözlerimi belertip "Haram olsuuuuun" deyip kaçacağım dedim...
Cık dedi...
İçimde şişmesini önlemek için kafi miktarda soda tüketiyorum...
Bugün babacığımın yanına gittik Renginimle, O, dedesinin mermerlerindeki karları temizleyip bir yandan duasını ederken, ben de Yasin' i hatmedip, olanı biteni anlatamadım, derdimi dökemedim, mezara bakım yapan Mehmet geldi, ziyareti kısa kestik soğuk yüzünden...
Sonra 11 yaşımızdan beri hayatımızda olduğumuz, orta lise gibi eğitim kurumlarının sıralarını paylaştığımız, arkadaş dost denmez ki sıfatı olmuyor ki böylesi uzunluktaki tanışıklıkların...
Neyse Rengin yaşında oğlu var, bizim kız kah kumandayı vermedi diye geçirdi ayağına, sonra özrünü kabul etmeyen onu affetmeyen Kuzey Bey derken, Ankara' nın diğer ucundan kalkıp evimize 50 dakikada ulaşabildik...
Allahtan yollar açıktı, Rengin' de o elli sıcak dakikayı uyuyarak geçirdi, arkada ben de radyodaki nağmeleri mırıldanarak...

Soğan-Domates-Biber Üçlüsüyle Bulgur Pilavı Olsa da Yesek...

Dünkü gergin duruma Bizim Bey hır çıkarmayayım diye beni dahil etmedi...

Kendi indi aşağıya, epey de uzun sürdü, ben de gerilmiş tef gibi bekliyorum, aşağı ineyim Cüneyt Arkın gibi dalayım ben direk diyorum...

Neyse geldi, ne oldu dedim, tabi ki vermediler dedi, mutfak mermeri çatlamış 30 senelik mamul, onu yaptırmamız gerekiyormuş, Bizim Bey de dalaşmaktansa çalıyı dolaşmayı tercih ederekten, vermezseniz vermeyin yaptırın bizim de başımız gözümüz sadakası olsun demiş...

Bugün bir mermerci gelecek sıkışanı çıkartacak bizden...

Ben herşeyi Allah' a havale ederim ya, yeni bir internet sitesi açılmış, herkes girip birilerini Allah' a havale ediyor...

Gerek yok kalbinizden geçmesi bile yeter, ey inananlar...

Neyse bu arada elektrik aboneliği, su aboneliği filan var, tabi bunlar için güvence parası alırlar ya burayı iyi okuyun bunlar hep detay ama şu zamma bakın şu artışa bakın...

Üç sene önce elektirik aboneliği güvence bedeli 30TL iken, şimdiki fiyatı okuyoruz 90 TL...

Hayat hakikaten zor...

Allah hepimize güç kuvvet versin...

Bulgur pilavının yanına da, sarımsaklı, naneli, zeytinyağı üzerinde damlacık damlacık duran, salatalıkları rende değil küp küp kesilmiş, koyu kıvamlı bir cacık olsa ne iyi olmaz mıydı?

  

Bu sabah...

- Rengin bi bak annem...

- Öfff anne yeter ama!!

Sabah Kılığı...

Yeni Serilmiş Nevresimde Yatmayı Herkes Sever...

İzinliyim kızımla beraber olmak üzere, Bizim Bey de seyahatte bugün döndü birazdan karşılamaya almaya gideriz...

Asıl bugün büyük gün...

Çıktığımız evin teslim töreni var...

Ev sahibi çiftten, bey olanı aradı beni, bayan olanıyla irtibat sayesinde kesildiği için...

Ev geçen haftadan boyandı temizlendi teslime hazır tabi depozitosu alınmak üzere az para değil...

Beni karşılaştırma dedim Bizim Beye alacağımız paradan olmayalım alalım alacağımızı ettiğimiz yere Allah' a havaleye devam...

Bu arada kız kardeşimin doğum gününü devirdik Rengin ne hediyeler hazırladı teyzesine ne sürprizler deliler gibi döndü ortada...

Şimdi gelen telefonla Bizim Beyi almaya yola çıkmalıyız...

O zaman müsade bize...

Westwing'den Sizlere Özel 15 TL Hediye Çeki!

Westwing nedir? Almanya’da başlayan müthiş bir özel alışveriş hareketi. An itibariyle 20 ülkede faaliyette olan, ev ve yaşam konseptli ürünleri %70’e varan indirimlerle satın alabileceğimiz bir online alışveriş klübü. Westwing Home & Living, stil sahibi evlerin yeni adresi niteliğinde. Westwing Ailesi, Westwing Türkiye’deki birbirinden özel markaları ince eleyip sık dokuyarak belirliyor, editörler tarafından belirlenen özel konseptlerle ekranımıza düşüyor.

Peki kimin başının altından çıktı bu fikir? Dünyanın en çok satan dergisi Elle ve Elle Decoration’da uzun yıllar editörlük yapan Delia Fisher, Almanya’da Westwing akımını başlattı. İyi de yaptı! Şimdi Türkiye’de online alışveriş ve stil önerilerinde bambaşka.

Westwing Türkiye, tabi ki bundan ibaret değil. Online dergi bölümü de mevcut. Aynı zamanda dünyadan farklı yaşam stillerinin, son trendlerin ve tasarım harikalarının yer aldığı bir ilham kaynağı.  Ev yaşamına dair ipuçları, pratik dekorasyon tüyoları da cabası.

En özel markalar, titizlikle hazırlanan koleksiyonlar ve müthiş indirimler... Bo Concept, Koleksiyon, Maxxdepo gibi tasarım öncüleri seçiliyor. Diğer alışveriş sitelerinden bir başka farkı da stil önerileri, dekorasyon ipuçları, en yeni trendler ve dünyadaki dekorasyona dair olup bitenlerin de yer alması.

Bize de böylesine güzel özelliklere sahip bir stil öncüsü www.westwing.com.tr ailesine dahil olmak ve bu özel klübe dahil olmak kalıyor. Görünen o ki, hepimizin dilinden düşmeyecek bu format, fenomen olmaya aday.

Size özel 15 TL indirimden yararlanmak için tıklayın.

Bir bumads advertorial içeriğidir.

Anlam Veremedim de...

Renginimle evdeyiz ara tatil boyunca, hem annemi dinlendirmek sabahları kuşluk vaktine çekilen servis saati sebebiyetiyle okuldan alma görevinin üzerine bir de bırakma işi binmişti anacığımın sırtına, hem de kuzumla beraber olalım maksadıyla...

Gerçi o inanılmaz bir aşkla yapıyor Renginle alakadar işleri...

Görmedim ben annemde bana ya da kardeşime bu kadar sevgi selini, Rengin'de çağlayan mübarek...

Duygularını çok belli etmezle geçiştirip kendimizi avutmuşuz Fulyayla meğer, öyle değilmiş annem sevmezmiş bizi :P

Eve tıkıldık diyebilirim, sadece gittiğimiz bir sinema onun dışında evdeyiz...

Hoş evde de akşam nasıl oluyor anlamıyoruz ya...

Derslerimiz, tv miz, ana kız kahvaltılarımız, anneanneli teyzeli geçirdiğimiz saatler, boyamamız resmimiz, bir de apartmandaki Rengin e arkadaşımız derken zaman akıp gidiyor...

Bu arada az önce yeni ev sahibesiyle konuştum ki ev sahipleriyle konuşmaktan imtina ederim Bizim Beye paslarım, çünkü en son söylenileceği başında söylerim ya da hırlı bir halt olmadığımdan eder batırırım ortalığı...

Şimdi o olmadığı için bana kaldı konuşmak, efendi efendi konuştum tabi, nasıl dedi memnun musunuz deyince evet ama dedim balkonu eve kattığınız kısımdaki iki pencere altlarından akıtıyor geçende yağmur yağdığında, bir de yien yağmur yağdığı o gün mutfak balkonu su alıyor(o da kapatılmış)... Eee dedi artık o sizin sorununuz siz yapacaksınız...

Çok merak ediyorum bu ev sahipleri evlerini kiraya verdikten sonra içtikleri suyu mu değiştiriyorlar da direk bizden çıktı o iş şuuruyla yaklaşıyorlar olaya...

Hayır ben ev sahibi olsam o Türk Filmi lehçesiyle nayırrr nbeni ilgilendirmez bakın başınızın çaresine höööyt mü diyeceğim de şimdi kiracıyım sadece sinirlerim zıplıyor sadece?

Aşk Koltuğu...

Bugünün programını dünden yaptığımıza göre; bugünkü duruşmadan sonra Rengin' i bizim gençlik merkezindeki gitar kursuna götürecektim...
Kısmet olmazsa kendini yırt gerçekleşmiyor işte...
Oradaki arkadaşım bana yanlış saat söyleyince, tam giyindik hazırlandık, hayda bitmesine yarım saat olduğunu öğrendik...
Rengin hanımda bir ağıt, gerçi çok heveslenmişti, saçı örüldü, rahat hareket edeyim diye eşofmanlar giyildi filan olmadı...
Kıyamadı tabi ana yüreği, haydi dedim İKEA nin bulunduğu Anatolia Alışveriş Merkezindeki sinemaya götüreyim seni, ne zamandır istiyordun Çizmeli Kedi'yi, hem de dolaşmış oluruz, nasılsa evde bekleyenimiz ve Bizim Bey' de yok...
Anne kız dolaşırız...
Velhasıl çok güzel bir gün geçirdik kızımla birlikte, sinema, yemek, alışveriş derken yorgunluktan bitap düştük diyebilirim...
Şimdi ben vazifemin başında, Rengin de Öyle Bir Geçer Zamanki nin özeti bitene kadar Disney XD sinde...
Benim asıl sözünü etmek istediğim aslında sinemedan da bahis etmek de, önce koca sözü dinlemenin fazileti hakkında...
Demiştim ya ben kendi başına Hasan Ağa diye, iyi birşey değil aslında...
Rengin bebekken sabahları anneme götürmek için arka çevre yoldan giderken, şimdi İKEA nın bulunduğu yerden geçerdik, o zaman oralarda apartman filan tek tük, Bizim Bey demişti Funda buralardan borca girsek filan ev alsak diye...
Sadrazam çocuğu ya ben, nasıl otururuz ki burada peh, yok dedim ya nasıl olur...
Al sana oldu, oralar şimdi tanınmaz halde, yaklaş yanlarına yaklaşabilirsen şimdi de :)
Neyse kendimi ziyadesiyle kadere teslim etmiş biri olarak, Allah büyük demek ki nasibimiz orada değilmiş derim geçerim ne olacak ki...
Bu arada alış veriş merkezinde oyun alanı da açılmış Gençli Parkının o oyuncaklarından alanından filan hallice, o kadar güzeldi ki orada da oyun oynadık Rengin Sultanla...
Bahsetmek istediğim bugünden aslında, sinemasının çok güzel olduğu ve mekanın ne kadar ferah olduğu, salonlarının şirinliği, koltuk aralarının güzelliği, hatta aralarda aşk koltukları adı verilen iki koltuk arası kolun olmadığı ikili koltuk durumu...
Biz de anne kız aşk yaşadık o koltukta...
Başımızın dayanacağı yer de ala...
Sinemaya çok giden insanlar değiliz aslında işin doğrusu, onun yerine interneti sınırsız kullanmak suretiyle açığı kapatmakla idare edip sadece konu Rengin oldu mu parasına puluna bakmadan atlıyoruz...
Düşündüm de gidilebilmeli aslında gerçi sonra bir sürü şey çıkıyor neyse...
Bu sinemanın biletleri de gayet ehvendi...
Şimdi aynı filmi diğer yakın yer Panora' da izlesem bir buçuk kat fazla bilet parası verecektim o kesin...
Zaten daha da bitmiştir orası burayı gördükten sonra...
Mekanın duvarları aşağıda gördüğünüz tablolarla bezeli, bir masaları var her biri ayrı güzel, aydınlatmak için koydukları avizeler, bakmalara doyamadım...
Hele hele Alaska Frigo buzdolabını görmemle yanında bitmem de bir oldu...
Bu arada iyi ki gitmişiz diyorum Rengin' e, bir kar başladı biz eve girdikten sonra, her yanlar bembeyaz olduğu gibi yollar filan da sekteye uğradı, efendi gibi zamanlamayla şeker şerbet bir gün geçirmiş olduk Rengin Hanımla...
Al işte ne güzel karne hediyesi de oldu...

Nazınla Sazınla Sözünle...

Çocukluğum da büyüklüğüm gibi kendi başına Hasan Ağa şeklinde geçti...
Evin ilk çocuğu olmama rağmen her işimi kendim yapar, okula kendim gider, sorunları veliye bulaşmayacak şekilde kendim çözmeye çabalardım...
Anaokuluna bir sefer götürdü mesela annem beni, ilk gün sonrasında okula ben gittim ben geldim...
Tabi o zamanki koşullar, etraf güvenilirliği, insanların ahlaki boyutunun yüksek oluşu vesaire bu kavramlar önemliydi...
Fakat kötü yola düşmek de an meselesiydi o zamanlar bizim mahallede...
Sene 76-81 arası Maltepe'de otururken, bildiğin kadınlar yol kenarında mesleklerini icra etmekte, müşteri kabullerini yapmaktalardı...
Biz de evin yan sokağındaki ismi aramızda "Yakan Sokak" diye geçen yerde, gece 00:00 lara kadar oyun oynar, annemin ismimi çınlayan sesiyle çağırmasına cevaben noluuur biraz dahaların ardından geç kalmışsam yediğim köteklerle son bulurdu akşam...
Ben de tabi öğlen çıkıp, eve sadece ekmak arası reçel almaya gelmekten başka uğramazdım ki...
Ayıptır söylemesi, oyun kaçmasın da çiş önemli değil diyerek, çoğu kez bacaklarımdan dökülen yaşlara aldırmadan oyuna devam ederdim...
O yaşlar ne zaman ki kapanmayan dizlerimdeki yaralara geldi, o zaman bir yerden su bulur, bacak yıkanır oyuna devam ederdim...
O zamanlar karne almış çocuk, yok kalem tutmuş, kağıdı karalamış gibi b.kunda boncuk bulmuş anne modunda değil annem, hiç bir zaman da olmadı hevesini Rengin' e saklarmış meğer...
Ama bizler ne olduk, üzerine titremeden öte, çocuğun üzerine balıkçı ağı gibi atılmış duran ebeveyn modeli olup çıktık...
Hanımefendinin karne almasında bulunalım dedik ki, bu sefer gitmeyi düşünmüyordum Allah var, anneme dedim sen git diye sonra ona da kıyamadım, o kadar ev taşıdı benimle, uğraştı, çıkma dedim sen soğukta ben alırım, girdim sınıfa bir surat bir yüz saldırmaya hazır hanım kızımız...
Neymiş efendim bir sarılı paketle gelemez miymişim?
Ben ne biçim anney mişim?
Zaten babası habire seyahatteymiş zaten yalandan şeyler de getiriyormuş...
İnsan hiç mi karne hediyesi bilmezmiş...
Bir araba dolusu laf...
Şeytan dedi koy kızı gel eve...
Hiç konuşmadım, annem de bizi bekler ki torununun karnesini görecek, bizimki bir çalımla gitti odasına, koyverdi kendini yatağa, baktım ki uyumuş...
Seni serseri! Seninle uğraşacaktım ben, kaprisinle nazınla..
Alacağım varsa da almıyorum hadi bakalım...
Kötü anneyim ben...

Nerde Kalmıştık...

Taşındık sonunda, iki kat yukarı gidince bir haftaya yayılarak taşındık...
Tabi ki artı yönleri çok fazla taşınma uygulamasının...
Dışarı çıkmadan, koli yapmadan vesaire vesaire...
Annem çok yardımcı oldu, kardeşim, küçük yavru...
Bizim Bey in o tarihler arası hazırlaması gereken organizasyon dolayısıyla akşamları katılsa da bize evelAllah altından kalktık...
Nakil işlemlerimiz derbeder durumda...
Telefon arızayı ikinci aramamda bugün halloldu akabinde internetle birlikte...
Digiturk de hala tık yok...
Perşembe aradım pazartesine gün verdiler, ara ara arıyorum araya sıkışamaz mıyız diye...
Teknolojiye bak, şu zamandaki imkanlara bak, bir nakile verdikleri güne bak pes!
Eve ısınma konusuna geldiğimizde ise bir tuzluğun yerini değiştirirken belli bir müddet düşünen ben, koskoca evi hop diye taşıdık, kafamda düşünmeye fırsat bile bulamadım...
Sonra da kalakaldım ben bu evi sevmedim diye mızıldanmaya başladım...
Pis huyum benim, önce mızıldanırım sevmem sonra fena çarpılırım zor vazgeçerim (bu lafı an itibariyle arkadan geçen reklamdan arakladım)...
Şimdi bir miktar yok pencere önü yok halılar serildi hafif hafif derken bir parça...
Yoksa hala alttaki her yanı dökülen evi arıyorum misafir gibiyim...
Bir de karşı komşumu arayacağım bu karşı komşum Allahın selamına karşılık vermeye erinen bir insanevladı...
Arkadaş ne menem bir dünyadayız selamına karşılık vermeyen dünyalı...
Kendileri bilir...
Bu arada tv siz hayat hoş sessiz, radyoda ajans dinlememe imkan verdi misal...
Olmasa da olurmuş da esiri olmuşuz bir kere...
Bu arada atıp tuttuğum Saba Tümer' in telaffuzuyla "tuvitıra" ben de duhul ettim dün itibariyle...
insanların "ettikleri çıkar"ın yayınlandığı şey yok ne işim var dedim dediğimi yaladım yuttum...

Evde Yapilan Eylem...

Biz kari koca cigerlerimizin kirlendigine bakmayiz da evde icilecek sigaradan imtina ederiz nedense... Gerci Rengin en onemli etken de, Reno hayatimiza girmeden once de icmezdik evin icinde... Bu gece evdeki son gece, kizimiz anneannede... Yorgunluktan gebermis kanepeye atmis kendimi bir de sigara yakinca uzerine bizim beyin gozleri portledi, durumu idrak edince eslik etti bana... Yanlis anlasilmaya mahal vermek istemem, ozendirici yazi yazmak degil amacim, durumun ilgincliginden... Oturdugum yerden eylemi gerceklestirince goruntu bi egreti durdu uzerimizde... Ne de olsa balkonda dona dona yapilan is... Hayir simdi bu evde de balkonlar eve dahil ne hallt yiyeceksek derdi sardi... Bu arada Allah anacigimi kocami basimdan, bebisimi kardesimi hayatimdan, yanimdan eksik etmesin onlar olmasaydi hicbirsey yapamazdim bu kesin...

Arada Oluyor...

Ne kadar geçmiş hatırlamıyorum ama çok enteresandır, asansöre bindiğim zaman sıkça iki kat yukarının düğmesine gidiyordu elim her defasında...
Tekrar benim katın düğmesine basıp, indikten sonra mecburen iki kat yukarıyı da ziyaret ediyordu asansör...
Bu durum bir değil iki değil epey olunca hatta en son Rengin' le de aynı durumu yaşayınca, "hay Allah annem" dedim "acaba buradan çıkınca bu katta mı oturacağız ki elim ikide bir o kata basıyor" diye de kendime şahit de buldum duruma uygun...
Netice de evet o bastığım düğmenin bulunduğu kata çıkıyoruz...
Sıkça olan bu ve buna benzer durumlar karşısında bir miktar endişeli duran ben, artık elim o katın düğmesine basacak, bakalım bu katın ömrü kaç zaman sürecek...

Tabanları Patlar mı İnsanın?

Eşyalar için yaşıyoruz kabul edelim...
Al al al, önü sonu olmayan upuzun yol...
Her silkinmede, her yer değiştirmede bir o kadarı yoldan atılmasına rağmen yine almalara doyulmayan yaşam biçimi...
Annemle kardeşim ki özellikle kardeşim, atmaya pek meyilli aslında ne kadar haklı kendimiz taşınmıyoruz ki fazlalıklarımızı da uğruna yaşadıklarımızı der top edip taşıyoruz gittiğimiz yere belki de biz onların ardı sıra gidiyoruz...
Minimalist olmak lazım, her anlamda...
Şimdi atılanları görünce ferahlık sardı dört bir yanı...
Bundan gayrı ben eşyaların ardı sıra koyulmayacağım yola, onlar benimle gelecekler azı ve işe yarayanı...

Kar, Temizlik, Belediye...

Seviyorum kar'ın dingin halini...
Yalın durumunu...
Her yanlar sessiz, tek tük arabalar yolda çabalıyorlar...
Daha dün hiç bir şey yokken ortada, sabah pencereden bir bakış baktım ki bembeyaz, hangi ara oldu dedim...
Gün boyunca da temizliğe eşlik etti...
Temizlik evet, dün "gün" adı verilen dostlar toplantımızın sonunda yorgun argın bünyeyi yatağa atıp bugün de taşınılacak evin temizlik günü olunca, amanın değmeyin keyfe...
Bir yanımda çayım, dizimde meydanım, bir yanımda bugünün gazeteleri...
Kimse beni kıpırdatamaz hiç bir yerlere...

Toplumsal Not: Ey Belediye!!
Yarın iş günü, herkes işine gücüne gidecek, belli ki buza çalacak hava dolayısıyla yollar pert...
Allah var, ne bir tuzlama aracı gördüm, ne tuzlayan bir çalışan...
Neyi bekliyor sunuz?
Yoksa tuzladınız da ben yalamadığımdan mı anlamıyorum...

Aşkın Ömrü...

Sahi kaç yıldı aşkın ömrü?
Bizim malum bedeviliğimizden...
Bir evde oturma ve o evle olan aşk süremiz, kendi aşkımıza zıt kısa sürüyor da, yerleşim konulu dizimiz reyting katakülliyesinden yayından kaldırılıyor...
Bu kez kanal değiştirmiyoruz, aynı kanalda iki kat üstteyiz...
Ondandır bende herhangi bir heyecan olmayışı...
Taşınmak için yayılma süresi on dört koca gün olmasından...
Bu ev nasıl der top edilecek sıkıntısına düşmeyişim...
Gergin tef gibi ortalarda dolanmayışım...
İki kat yukarıya taşınmayı hopbidi deyip gidecek sanıyor beynim...
Gerçi diğer göçlerden kolay olacağı şimdilik aşikar gibi...
Eh paragrafımızı yürekten ta derinlerden gelen bir temenniyle noktalamak da caiz olur kapanışa yakışır ...
Bundan sonraki taşınma kendi şahsi eve olur inşallah bütün isteyenlerle birlikte...

60'lar...

Hani kedileri evden, elden, hayattan çıkarmak için uzak diyarlara bırakırlar ya, akşamına sahibinden önce gelir eve hoş...
Beni de bırakın bu parçaların geçtiği yıllara, söz gelmeyeceğim...

Kanmaaam...

Gün içinde illaki bir kere yeni trend, ucuz tüketim fırsatı sunan siteleri dolanırım...

Bunlar önce birdi, eve geldiler nar gibi çoğaldılar...

Yalnız benim üzerinde durmak istediğim nokta, ilk zamanlarında gerçekten avantajlı olan ürünler, şimdilerde üzerinin çizildiği fahiş fiyatları ve çocuk kandırır gibi indiği fiyatın piyasada satılan hale gelmesi...

Başlarda cazip hale getirmek için ciddi ucuz tutulan ürünler şimdi piyasanın iki katı fiyat verilip de üzerini çizip vay bakın nasıl da indirim yaptık denmesini kimse yemiyor...

Yürek Dayanmaz...

 Hayır Hayır! Yaptığını iyi bir şeymiş gibi lanse etmeni istemiyorum...

Bunun on iki ay boyunca mutfağımda duruyor olması fikri, her geliş gidişimde, her başımı çevirişimde, her gözlerimi diktiğimde hele hele Mart'a...

İş yerindeki lakabımdı Dr.Oetker hakkını verdim tabi...

Yine de yapacaklarımın listesi şimdiden hazır kafamda...

Reklam Konusuna Geçemedim Bile...

Küçük ve orta ölçekli bir blog benimki...
Efendi efendi yazılan, arada fırtınalanan hayatı okunan, özünde içiyle dışı bir blog...
Sahibi evde otursa bile, çok gezen görünmeyen...
Şaşalı hayatım var anasını satayım, dert yok keder yok tey teeey, ultra hayatım var demiyor...
Çocuğum da akıl küpü, kocam nasıl da ilgili, süper de bir evliliğimiz var, kayınvalide, görümce sorunsallarım hayatta yok,  hepimiz bildiğin ruh ikizleri üçüzleri beşizleriyiz böyle birşey de yok..
B.k gibi de para ohhhh...
Peki hayatı başka tarafından gösterme çabası niye?
Bu pembeleşme çabaları bir nevi terapi mi?
Lan yaşayamıyorum bari -mış gibi yapayım...
Hasta eder insanı demedi demeyin...
Demiyorum ki donunuza kadar paylaşın, ben yaptım gerçi iyi birşey değil...
Malum sonra akbabalar arası geziyor şehir şehir bir de dost var, gibi görünen var, varoğlu var...
O zaman madem buralara geldik, mesaj vererek çekileyim huzurdan, reklam konusuna değinecektim blogdaki reklamlara ve onların akibetine...
O hal bir sonrakinde değinmek üzere hayırlı haftasonları...

Adım Mesut Soyadım Bahtiyar....

İkinci soyadım da kızgın...

Kızkardeşim Rengin' e kızınca "kızgın bamya" diyor, ben de anası olarak kendime paye çıkarıyorum durumum itibariyle...

Malumunuz hayat zor, işe girmek yerleşmek için tanıdık eş dost gerekirken, malk mülk sahibi olmak için de anadan babadan arka veyahut milyar milyar paracıkların kazanılması gereken günümüzde, bizde ikisi de olamadığından ev sahibinin bir evi, bize de hepsi diyerek yaşayıp gidiyoruz, sağlığımıza, varlığımıza ve bugünümüze şükrederek...

Günler ya kredi borcu ödemekle ya da arabayı satalım model yükseltelim, o da bir birikim olur, evin peşinatı olur,ardından sırtımıza bir de ev kredisi borcu bindiririz tey teyyyy deyip geçen ömürde, araya da güzel mutluluklar sığdırabildiğimiz yanımıza kardır tesellisini kahve fincanlarının yanında tüttürülen sigaralarda arıyoruz...

Bugünlerde bir kez daha idrak ettim ki, deveye diken, hakkaten de insana da ne gerekiyorsa yapandan lazım efendim...

Ne kadar iyi niyetli, Allah'tan korkan, merhametli, karşı tarafı düşünen desturda bir duruşunuz olursak ki bu biz oluyoruz, duruma inat her seferinde de burnunuz saplandığı çamurdan çıkmıyor...

Arkadaş, bu kadar düzenli kirasını, yakıtını ve bilimum ödenecekleri zamanında ödeyen biz ki hiç tevazu gösteremeyeceğim, namütenahi mülk sahibinin açtığı ya çıkın ya da kirayı arş-ı alaya çıkarın şeklindeki isteklerinden adliye koridorlarına bir de bu cihetle gidiyoruz...

Hayır ben zaten o koridorlarda halen yürüyorum, Ocak ve Şubat aylarında yine geçeceğim de, bir de ev sahibi kiracı kombiniyle boy gösteriyoruz ki bıktık gayrı...

Tez tarafından, bütün kiracılarla birlikte içinde bize de, gönlümüze göre hayırlı bir ev dilerken, bizim de bu sınavlarımızdan alnımızın akıyla geçmemizi Allahtan niyaz ediyorum...

Velhasılı Allah sevdiği kullarını sınarmış...

Yılın dördüncü gününü geldi bile...
Bu da su gibi akıp gidecek belli...
Soğukların el ayak kaldırmasına izin vermediği günler, karlara bastığımızda hart hurt sesler çıkaran bir dönem hoş şehrin içine doğru kardan eser yokken bizim oralar kar-buz...
Rengin'in burun akıntısından, öksürüğünden geçilmediği eve, kendimizi zor attığımız bizim de hafiften arada burnumuzu çekip hapşırdığımız bu zamanlarda aileye yeni katılacak bireyin gelmesinin merakı sararken ortalığı dingin açık bir hava esmekte...

Adamı paylaşamamışız yalnız...

En Tatlisi...

Benim meydanı izlemeye başlayan blogları mutlaka ziyaret eder, ilgime göre bir iki sayfasına mutlak bakarım, kafama uyarsa ben de takipçisi olurum...
Geçtiğimiz hafta gördüm sağolsun ziyaretine istinaden bakıp da sayfaları arasında kaybolduğum bir blog oldu kendisi "Umut Sepeti" ...
Peynirli keke can verecek kadar severim, her gittiğim yerde dener, beğendiğim yerlere dadanırım...
Enteresandır yapmaya hiç cesaret edemedim gözümde büyüdü hep...
Fakat Umut Sepet'in de görüp de denenebilir düşüncemle birlikte yılın son günü soframızın en tatlısı oldu bir anda...
Kendisine teşekkür ederken, yapımına bakmak üzere sizi oraya yönlendirmek üzere adresini buyrunuz...
TIKKKK...