4' le Başlayan Hane...

Ha Yendi mi Yendi...

Dr.Oetker markasına çok güvenirim adım dairede Dr. Oetker e çıkmıştı bir zamanlar o derece bağımlıydım ki hala da bağımlıyımdır marka güvenim tamdır kendisine...

Bu güvenden hareketle reklamlarında salınan rüzgar gibi uçan uçuşan Wolke keke ekrandan da olsa bağlandım aklımın bir köşesine yazdım alınıp denensin diye...

Geçen gün kısmet oldu yaptım gördüm ki benimki alçak uçuşta...

Ne kabardı ne birşey...

Şimdi google görsellerden ürün resmi ararken baktım ki yapan yapmış bende bir numara yok...

Kiiii hamur işi pasta konusunda da elime güvenirim, düşer elimden layıkıyla bunlar, e kek bastırmışlığım da yok geçmişimde, anlamadım velhasıl...

Daaa bu düşmedi ben de, şeker yoğunluğu çok olduğundan mütevellid keki bastırdı şeklinde yorumladım ben de, bir de tadı mekanikti böyle ıssırdın mı geçmedi içine dişler...

Beni hayal kırıklığına uğratan Wolke vanilyalı kek bir daha denenememek üzere market raflarındaki yerinde kaldı üzülerek...

Başka deneneceklere kısmet ne yapalım...

Her an araftayım ....
Hayır kötü manada değil hep öyle oldu...
Fazla mütevazi oldum karşımdaki önceleri son söylenileni en başta söyler s.çar batırırdım...
Islah oldum şimdi yaş hayat yaşanılanlar çocukla büyüme baba kaybı velhasılı yüze tokat gibi çarpan hadiseler ıslah etti...
Dedim ya çekilir dert değildim bazen baksan bir taraftan, aslıma baksam herkesin herşeyine koşup erkek gibi olmak, erkek gibi yetişmek, sorumluluk almak ziyadesiyle beni kadınlık hormonundan uzaklaştırdı...
Sonra baktım ki tamam ben erkek gibi kadınım da biri de beni eylese hani yaslasam başımı sağlam bir yere içimdeki küçük çocuğa ilgi gösterse hırçınlıklarım biterdi belki bu kadar tokat yemeden önce...
İçime söz geçiremeyişimden doğan öfkem olmazdı ya da şimdiki olduğu gibi öfkemi ilaçlarla bastırmazdım...
Kumaşımı bu kadar ucuzlatmazdım bu kadar efelenmezdim kıymetimi kendim bilmediğimden kimseye de bildirmedim...
Son bağlı bulunduğum kurumda da böyle oldu önce efelendik karşılıklı kimin borusu ötecek dedik ben erkektim ya kendi başıma hasan ağaydım ya cahillik mi desem politikayı mı edebiyle yapamadık desem bitti son bir parça kaldı onda da zamanı gelince son eti kalmış tırnak gibi düşecek o da zamanını bekliyor...
Canlar sağolsun diyorum şimdi sağlıklar yerinde akıl başa çoktan geldi büyüdüm en güzel betimleyeni bu büyüdüm...
çok da memnunum şimdi kumaşımın ucuz olmadığını biliyorum ayaklarımın her zamankinden daha sağlam yere bastığından da haberdarım...
buna da hayat anasını satayım dedim gitti kalan sağlar bizim benim hatta...
yine de seviyorum hem kendimi daha fazla herkesi herşeyi de daha fazla...
esenlikler efendim...

Her gece

sesinin duvarından

uçurtmalar salarım gök yüzüne

resim yaparım sokağına da

gidemem

yemyeşil bir dünya gözlerin

gitsemde gelemem

kendime

ismini hecelerim

söyleyemem yanyana getirip

benim yeşilim güneşim

kendime gelişim

gecem ve gündüzüm

zaman yolculuğum...

Ramazan Çam

Bu ara Kanlı Meri, Dabbe ve benzeri uyduruk korkunç zamazingoyla uğraşıyoruz Rengin Hanımla...

Kanlı Meri uydurması sınıftan bir arkadaşının üst sınıflardan bir kızdan öğrendiği bizim sınıfa yaydığı bir tevatür...

Efendim bu kanlının alamet-i farikası karanlıkta aynaya bakınca ortaya çıkıyor kanlı merinin yüzünün hata vücudunun yarısı kanlarla kaplı sonra kapılar kapanıyor "anneni bile çağıramıyorsun" ( korku esnasında çocuğun çağıracağı tek varlık) sonra perdeler uçuşuyor vesaire vesaire...

Bütün sınıf değil odalarına tuvalete bile gidemiyorlar korkularından :)

Bir de Dabbe miz var...

O da cinlerin başıymış...

Hay sizin hayal gücünüze...

Uyurken sürekli telkin halindeyim annem yok öyle birşey hadi deneyelim diyor bakalım karanlıkta aynaya bu sefer halüsinasyon görmesinden de korkuyorum karartı görür filan ayıkla pirincin taşını bu sefer de...

Velhasıl dördüncü sınıfın ders zorluklarına göğüs germeye çabalarken bunlar da aralarda renk oluyor bize...

Hayat engebeli arazi, ara ara düz ovada sekerken arada tırmanmak lazım gelen türlü sınavlardan geçtiğimize inanıyorum...

Bunların hepsinin birer sınav olduğunu bilip hepsine hamdediyorum bu da Allahtan diyorum...

Sonra elimde kalanlara şükrediyor, en büyük kazançlarım için yüzüm gülüyor açıkçası...

Bir de bütün bunların atlatılmasına en büyük yardımcı Hz. Zaman var ya iş onda da bitiyor ki o da ilaç oluyor sağolsun...

Onun dışında her şey güzel Allah' a çok şükür...

İnsanın depresyona girmesi çok kolay demişti izinliyken tv den izlediğim psikiyatr...

Cidden de öyle, ağdalı bir şarkı, hüzünlü düşünceler hooop diptesin...

Severiz de ölesiye...

Kafa dolu olunca, kalp de karanlıktaysa şarkıya filan da ihtiyaç kalmıyor ya...

Karanlığım bazen diyorum yanağıma küçücük bir buseyle uykunun en kabuslu yerinde uyandırılacakmışım da aydınlanacakmışım gibi gelse de....

Kendimi sürekli telkinlerle alıştırmaya tersi durum olur mu acaba iyisi olur mu diye düşündürmeye teselliye çalışsam da, uzun vadede plan yapmaktan nefret etsem de, elimi yüzümü boyayıp iyi hissetmeye çalışsam da, bekleyişin de sonunun ne şekilde geleceğini bilsem de, altı üstünden daha iyi belki uydurmasıyla günleri güne eklesem de ilerde düğüm var onu nasıl aşacağım onu bilemiyorum...

Ona da yazgı deyip geçeceğim aslında...

Rengin 1. Renkli, parlak renkli. 2. Güzel, hoş. 3. Süslü. kız ismi...

Yazma melekemi kaybettiğimi düşündüğüm şu sıralar, sana yazmak istediklerim kafamda birbirleriyle boğuşurken ve ben onları zapt edemezken, seni buncasına gark ettiğim için...?

İyi ki doğmuşsun güzel kızım, varlığına da, sağlığına da şükürler olsun...

Canım babam, senin de doğum günün kutlu olsun, nur içinde yat inşallah...

Vay Arkadaş Annen de mi Pan Kekçiydi?

En sevdiğim yiyecekti sabah kahvaltılarında annemin akıtması...
Sonra bizim krebimiz...
Rengin de benim gibi çok sever oldu ona her şekil yaptım taki düne kadar yaptığım pan kek le birlikte krebin tahtına pan kek oturdu...
Enteresan huyum var kapı/cam açıkken yumurta yiyemem mesela kokar sası sası...
Pan kekte de korkum ya yumurta kokarsaydı buram buram...
Dün bu siteden  buldum onlarca tarif arasından tam da tuttu...
Pıtırcık pıtırcık kabarık şirin pan keklerimiz oldu...
Özellikle de yumurta kokmaması beni benden aldı...
Siz de deneyiniz yapınız yiyiniz...

1 Su Bardağı Süt
2 Yumurta
1,5 Su Bardağı Un
1 Yemek Kaşığı Toz Şeker
1/2 Paket Kabartma Tozu (ben 1 paket kullandım)
1 Yemek Kaşığı Zeytinyağı
1 Paket Vanilya (ben kullanmadım)

...kendi diş izleri...

En büyük kaybım babam...

"Babasız kız çocuğu mu olur" yazmış kardeşim ne de doğru yazmış...

Olsaydı da bana arka çıksaydı dediğim ne çok şey oluyor büyüdükçe...

Büyüdükçe küçülüyorsun çocuklaşıyorsun güç müç hikaye...

Belirsizliklerin hakim olduğu, neyin ne bok olacağı belli olmayan, çirkin şansı dilediğim AN da elimden birşeyin gelmemesi acı, işte o zaman arıyor insan evladı arkasındaki baba dayanağını...

Güzel müzel demesinler istemem şans baht en güzeli...

Güzelliğe de doyuluyor, yakışıklılığa da hemencecik, kalbine ruhuna inmek istiyor,

inilmesi isteniyor...

Velhasıl tünelin ucu karanlık ışık mışık hakgetire...

Hastalıklı dönemin orta yerinde yaşarken az önce mailine baktın mı anneciğim diye aldığım telefonun sonucudur aşağıdakiler...

Sonrasındaysa mutlu oldun mu anneciğimle beni dünyalar kadar mutlu eden kuzumun düzenlemesi...

Kader...

Çok güzel dedi kardeşim;

"Kararı "kader" verecek şimdi"

Versin o halde...

(Yüzük canım babamın anneanneme anneler günü hediyesi var bir 25-30 yılı...)

Hem Sütlü... Hem Şekersiz... Hem de Çikolata...

İçimdeki bitmez tükenmez tatlı düşkünlüğünün vicdanımı darmadağın etmesinin verdiği, onlarca insanı katletmişim hissinden dolayı zaman zaman diyet, düşük kalori sözleriyle bezeli ambalajlı ürünleri aldığım çok olmuştur...

Hepsinden de aynı hisle sıtkımı sıyırmışlığım da garantidir...

Geçenlerde Beğendik mağazasının ki mağazaların iyi birer taktiğidir kasa kenarına üç beş ürün dizmek sonrasında uzun kasa kuyruklarında her birimiz nasılsa deneyeceğizdir...

İşte bu da böyle bir üründü haydi deneyeyim dediğim...

Üzerinde yazanı haklı kılan tadının değişmediği ve söyledikleri doğruysa 87 kalorilik masum çikolata...

Yedikten sonra vicdanımla barışık olmamı sağladığından masum fazlasıyla...

Aptamil Akademi'de yerinizi almaya hazır mısınız?

Bebeklerin güvenle beslenmelerine ve gelişimlerine katkıda bulunarak sağlıklı nesiller yetiştirme amacıyla yola çıkan Milupa Aptamil, 29 yıldır bulunduğu Türkiye bebek beslenmesi pazarının lideri olarak, şimdiye kadar gerçekleştirdiği seminerlerle binlerce anneye bebek beslenmesi konusunda bilgilendirme yapmıştır.



Aptamil Akademi ile anneler ve anne adayları, hamilelikten bebeklerinin 36 ayına kadar geçen sürede bebekler ile ilgili en çok merak edilen; gerek bebek beslenmesi, gerek bebek bakımı, gerekse bebeklerin yaşadığı sağlık problemleri ile ilgili tüm bilgileri konunun uzmanlarından öğrenme ve izleme fırsatı bulacaklar.

Bebek beslenmesi alanındaki yüzyılı aşan tecrübe ve uzmanlığın ışığında bebeklerin en doğru beslenme olanaklarına ulaşabilmesini birincil önceliği olarak gören Milupa Aptamil, hazırlanan dört farklı bölümle  hamilelik, 0-6 ay, 6-12 ay ve 12-36 ay bebekler için bilinmesi gerekenleri uzmanların anlatımıyla görüntülü olarak annelere ulaştırıyor. Her videonun sonunda ise anneler kendileri için iki farklı soruyla karşılaşacaklar. Her bölüme ait soruları doğru olarak yanıtlayan anneler ise Aptamil Akademi sertifikasının sahibi olacak.

Bebeklerin en hızlı geliştikleri ilk yıllarında annelerin doğru bilgilerle bebeklerinin beslenme ve bakımını yapmasının önemini vurgulayan Milupa Aptamil, Aptamil Akademi ile bebeğini en iyi şekilde yetiştirmek isteyen anneleri http://www.milupa.com.tr/aptamil-akademi adresine bekliyor.

Milupa Aptamil’i sosyal hesaplardan takip edebilirsiniz:

https://www.facebook.com/milupaannebebekkulubu
https://twitter.com/milupatr



Bir bumads advertorial içeriğidir.

Mutluluk sizin ondan ne anladığınız ve ne beklediğinizle alakalı... 

Hep elimizdekiyle yetinme durumu da yetmiyor çoğu kez... 

Elimdekiyle sahip olduklarımla mutlu olma durumuna geçmek de ruhi sağlığım için besleyiciyse dozaşımına maruz bırakıyorum kendimi... 

En mahçup edeni de bu evrede korkmadan karar vermekte... 

Etkileyen bir dolu şey ayağını bağlayan metre metre misina olsa da hieeeyt nidasıyla savurmak lazım... 

Bende çok yemiyor gerçi de... 

Hayal kurma özrüm ve ileri vadeleri konuşma alerjim sebebiyle; 

 Ey Hayat! 

 Sana ya yeniden başlayacağım "yeniden"... 

Ya da devam edeceğim kanayan yere turnike bağlayarak...

-mış gibi...

Hırsız olsam halk tabiriyle feys benim tabirimle -ki kısaltma takma isim asla sevmediğimden hiç üşenmeden her defasında yazabilirim- facebook takip etmem yeterli olurdu.

X - bilmemkimle havaalanında tatile gidiyorum :)

H - tamam lan havaalanında işte dur bir iniş yapsın da garantiye alalım işimizi

X - oh nem yüzümü yaladı bilmemkimle vardığı yerdeki havaalanında...

H - acaba otele giriş yazısını da mı görsem ki..?

X - bu sefer elinde bir kitap bacağını çekmiş veya uzatmış yeni pedikürlü ayaklarını denize/havuza karşı yalandan bir not yazmış...

H - hayde bre Allah ne verdiyse bakalım işimize...

Deliriyorum facebook sayfalarında bunları görünce; ulaşılabilen ve etki gücü günden güne artan bu mecrada an be an tatil durumlarının deklare edilmesinden...

Tamam hepimiz uzaktaki akrabalar arkadaşlar için fotoğraf koyuyoruz ya da neyse işte, ona sözüm yok burada kendi arkamı da kurtarayım da okuyan hadi len kendine bak demesin...

Hele bir arkadaşım var; arkadaş bütün hayat mı bu kadar fotoğraflanır, o kadar kendinden geçiyor ki her an, net, bulanık, aynı poz hiç farketmiyor... 

Sanırsın herkes hayatını hayatında bir kere olmuş fotoğraf karesinde yaşıyor, yok aslında denk gelmiş çekilmiş sonra bakir hayata devam...

Çoğu blogda da öyle değil mi, kavga ettiği kocasına aşkitomlu hadise anlatanı mı dersin, bir yerde kahve içmiştir sanırsın oraya kamp kurdu her daim orada mı yaşıyor dersin... 

Ya da benzeri bir sürü prenses tadında hayat yaşıyorum bakın görün durumları...

Neyse o işte...

Benim Kayseri gezisi ve içindeki düğünü misal...

Düğünün sadece on beş dakikasında bulunabildim çünkü Rengin ateşlendi eniştenin otoparktaki arabasında uyuklarken kuzen geldi nöbetçi eczaneden ilaç alındı eve gidildi uyundu...

O fotoğraftan da sanırsın ki şatafatlı düğün, sonuna kadar hazmedildi yok öyle bir şey...

Kediye alerji durumu testle teyit edilen Rengin'de durum, köpekte de vuku buldu...

Fotoğraftaki body isimli terrier 1 nolu köpeğe ayılıp bayılan, kucağından indirmeyen Rengin'in gitmemize iki gün kala sağ ayağının altında kırmızı kırmızı su toplamasından beter yere ayağını bastırmayan kabarcıkları oluştu...

Yine eczane, yine alerji ilacı sonu hüsran...

Oysaki fotoğraflar ne kadar şahane değil mi ben de bakınca olumsuzlukları unutuyorum valla...

Demek ki neymiş birkaç fotoğraf karesinden bütünü kestirebilmek çok olası değilmiş...

Bu arada iki konuyu da bir güzel birbirine bağlayıp da yazmış oldum...

Bir de aklımda "o kadar tevazu gösteriyorum ki bırakın insanların gerçek sanmasını, iyice kendimi sefilleştiriyorum" konulu yazı var onu da derleyeceğim...

Sosyal medya kullanıcılarının paylaştıkları fotoğraf veya yazıları nadiren paylaşırım çok çok beğendiklerimi...

O nadirler de vay be nereden buluyorlar bu sözleri ya da fotoğrafları diyerek olur hep...

İşte bu beni çok etkiledi, hakikaten büyüyene kadar vakit var çocuklar, gülün gülebildiğiniz kadar...

Geride bıraktıklarındır seni adam eden...

Ayaklarını yere zoraki bastıran...

İçindeki çocuğun katilidir de geride bıraktıkların...

En basitinden sigara bile bir geride bıraktığınsa var gerisini sen düşün artık...

Tebrik Et Beni Blog :)

Ha oldu ha olacak geldi gelecek derken 12 yıllık o zamanki adıyla Gençlik ve Spor Genel Müdürlüğü, şimdiki adıyla Gençlik ve Spor Bakanlığı' nda "Sözleşmeli Spor Uzmanlığı" ünvanına dün itibariyle 657 Devlet Memurluğu KADROsu alarak veda etmiş, yeni bir ünvana yol almak üzereyim...

Muhtemel yeni ünvan henüz kesinleşmese de Sportif Eğitim Uzmanı...

Yola çıktığımızda 500 kişi şimdi ise 324 kişi kalan tüm meslektaşlarıma hayırlı olsun diyorum...

bazen...

Bazen aklıma fikrime s.çmak istiyorum sonra da sıvarım bak bilemedim şimdi...
Herşeyi kolayca, umarsız unutabildiği, kaldığı yerden devam edebildiği için...
Kincilik değil de hafiften hatırlayabilsem hemen affedemesem...
Mesafeli olsam...
Oyun bilsem...
Dümdüzlükten sıyrılsam...
Bugün yazdım twitter ' e sonra da aferin dedim kendi kendime ne iyi buldun...

"oluyor "-muş" gibi hissedip kıçının üzerine oturduğunun farkına varmaktır HAYAT..."