Bir Kutup Ayısı Eksik...

Herkeste olduğu gibi gün, erken başlıyor bizde de...

Bugün sabahtan nüfus müdürlüğüne yeni ikametimizi bildirmek için uğramam lazım...

Onun öncesinde muhtardan alınan belge apartman yönetimine imzalattırıldı, herşey tamam..(!)

Allahtan mesaiye başlama saatleri 08:00 miş yoksa bekleyecektim neyse çok kısa bir sürede gittim görevlinin yanına Qmatik ten aldığım sıra numaram geldikten sonra...

Benim o muhtardan alınan kağıdımın üzerinde muhtarın imzası var kaşesi yok...

Hey Allahım zaten atla deve iş yapmıyorsun Sayın Muhtar, yaptığın işi de adam akıllı eksiksiz yapsan ne vardı?

Gerisin geriye döndüm tabi...

Dedim bir poğaça alayım...

Cüzdanımın fermuarının tutacak deri kısmı cart diye elimde kal!

Allah Allah dedim hayırdır sabaha iyi başladık...

Ring servisine de 45 dakika var, otobüse bineyim o halde zaten saat daha 09:00...

Ben büyük bir güvenle bindim otobüse, ilk koltuğa koydum çantayı, çıkarttım cüzdanı, kartı koyduğum yerdeki rüzgar yüzüme vurdu birden...

Derken orada iki genç kızdan biri hiç bir şey söylemeden kartını uzattı, gülümsedim aldım geçirdim aletten, şoför sevimli(!) bir ses tonuyla paso demez mi?

Oldu dedim tüy diktin...

Bir kere daha bastım...

Tabi bu kadar tantanaya Sıhhıye' ye geldik, kızlar inmek için yeltendiler ben de uzattım parayı ne olur dedim al bunu...

Al dediğim para 10 TL aksilik bozuk yok...

İki kere de basmışım kartından mağmaya doğru yol alıyorum zaten, almam da almam, ya kızım öğrencisin al işte koyma beni zor durumda...

Almadı indiler...

Deliye döndüm nereye koydum kartı hay Allah derken...

Bir ışık yandı kafamda,  attım elimi paltonun cebine...

Ne buldum dersiniz?

Geçtiğimiz Perşembe yürüdüğümün resmidir...

Seni Unutmadım... Kandırıyorum Sadece...

Beynimin bana oynadığı, Ali Cengiz oyununa isteyerek karşılık veriyorum...

Bırak beni yendiğini sansın...

Yoksa unutur muyum seni...

Kokunu...

Sesini...

Boyunu posunu...

O iki elinle saçlarını geriye itişini...

Kravatını bağlayışını...

Sadece çok düşününce  seni, kuyudan birinin boynumdaki ipten, beni dibe doğru çekmesini önlemeye çalışıyorum aklıma her geldiğinde, ötelemeye çalıştıkça seni...

Son halinle değil de, o kapılardan sığmaz halinle aklımdasın, hep o tok sesinle...

Ne diyeyim ki köpekler gibi özlüyorum seni...

En çok da sarılmayı özledim, bir de sesini...

Başım yastıktaydı az önce, uyuyakalmışım kanepede, almış gibiyim de uykumu....

Baktım kelimeler bulut olmuş tepemde, sonra bir el tuttu ensemden getirdi makinanın başına, sanırsın bütün gece bebekler gibi mışıldadım...

Şimdi bir sigara tellendirmek istedi canım, şöyle gruba karşı savurayım dumanını, soğuğun da etkisinden kesilmesin duman, karışsın gözyaşıma salyama sümüğüme...

Şimdiki karıştığı gibi, bir duman eksik...

Rengin kaç gündür soruyor "Anne doğum gününe ne istersin" diye sonra "Biliyorum ama sakın kocaman bir öpücük deme ben başka bir şey soruyorum" diyor...

Diyemiyorum ki "Bak anneciğim annen tekrar babasının kucağındaki yerini almak istiyor, babası onun saçlarını okşasın istiyor, dizinde yatsın istiyor...........

Ama sen yine de bana kocaman bir öpücük ver anneciğim...

Dedenin yerine de................................"

Hemşerim Yolculuk Nire?

Bunlar kaldırımda, biz yollarda... Bu işte bir terslik kokusu alıyorum... Yürürkenki zorluklardan bahsetmiyorum bile...

İnsanın Kızkardeşi Mimler de Aman da Aman Kardeşim de Neler Yapmış Denmez mi?

Mimsever saymıyorum kendimi...
Arada oluyor da, ne bileyim zaten malum iç çamaşırıma kadar döküyorum maşallah ortaya...
Kızkardeşim beni mimlemiş cevaplarımı da merak edermiş...
Sorular var...
Abla olduğum için istediğim soruya pas deme hakkım var...
1-) Sence Çok Anlamlı Bir Söz...
"Hayırlısıyla"
Bu söz eklenmedi mi temennilerin ya da yapılacakların arasına, huzursuz oluyorum...
Bknz:Rabia...
2-) Makyajda Olmazsa Olmazların...
Hiç bir zaman pür makyaj olmadım...
Ne fondotenim oldu, ne pudram, sadece üniversite mezuniyet balosunda kullandım bu ikisini de...
Lakin maskarasız olmaz, sonra çok doğal renkte bir ruj yetmekte, bir yere gidilecekse de şeftali allık...
Yalnız öyle uyduruktan marka olmayacak bunlar, tövbe kullanamam...
Ukalalıktan filan değil, psikolojik belki de malesef kötü takıntı diyelim...
3-) Uyguladığın Güzellik Tüyosu...
Her sabah yüzümü saf zeytinyağı sabunuyla yıkarım, üzerine de rosense nin gülsuyuyla temizlerim...
4-) En Sevdiğin İçecek...
Türk Kahvesi
5-) Nefret Ettiğin Birşey...
Nefretlik duygularına haiz değilim...
Bknz: Rabia...
6-) En Çok Sevdiğin İltifat...
Yok öyle birşey, utanırım duyduğumda zaten...
7-) Favori Kitabın...
Çok okur, çabuk unuturum...
Hatta gecesine bitirir, sabahına unuturum, ne yazarı aklımda kalır, ne kahramanın adı ne fena...
Ne yalandan bir durum ama eski okuduklarım daha çok aklımda mesela...
Orhan Pamuk' un tüm kitapları...
Kürşat Başar' ın "Başucumda Müzik"...
Murathan Mungan In Son İstanbul ve Paranın Cinleri...
Perihan Mağden' in "Biz Kimden Kaçıyorduk Anne" hala aklımdadır mesela çok etkilenmiştim sonra "Ali ile Ramazan" var şimdi aklıma gelenler benim kitapları bir daha okumam lazım böyle sorunca çıkmaz ne film ne kitap ne şarkı...
8-) Sana Görünüş Olarak Yakın Bulduğun Ünlü...
Pas... Benzemez kimse bana tavrıma yandığım...
9-) Herkesin Beğendiği ama Senin Sevmediğin Bir Ürün...
Aklıma gelmedi bak kibarlığımdan pas bile demedim...
10-) Şu An En Çok Almak İstediğin Kozmetik Ürünü...
Yok şükür istediklerime sahibim...

Memnun kaldınız mı Fulya Hanım?

Reklamlarında Tablet Miktarını Ayarlamak Kolay Olmayabilir Diyen Pril'in, "Sıvısı" Çıkmadan Önce Tabletinin Olması Ne Talihsiz Bir Durumdur..?

Çok tatlı bir arkadaş grubumuz var...
Beş aileyiz...
Aynı iş yerinden...
Ayda bir toplaşıp, yiyip içip, gülüşüp, bebişlerini sevip hasret giderip, dönüyoruz evlerimize...
Bugün de öyle bir gündü...
Beyler maç izlerken, biz de çocuklarla birlikte toplaşıp da sohbet eder iken, konu kocalardan, sevgililerden ve onların gününden açıldı...
Kesinlikle yalandan olarak nitelendirdiğim, şahsım adına, işin tamamen para harcayın günü post makinasından şifrenizi girin, olmadı nakit akıtın tarzında geçirilmesi şart koşulan gün işte, sıradan...
Kızlardan biri kocasına iphone 4 almak isterken, diğeri ihtiyacı olan gömleği alacağım dedi, ben de yok bir iş dedim ne lüzumsuzdur gereksizdir bu hareketler...
Ama dedi telefon alacak olan, sevgili ruhumuzu kaybetmeyelim, sevişgen olalım, gezelim elele kolkola, hayatı bayram şekeri kıvamında yaşayalım...
Bu kadar abartmadı da ben salladım şimdi ona...
Anlamak istediğim ya da ben mi salağa yatıyorum, bu evlilik işinden sonra sevgili sınıfından mezun oluyorsunuz...
Bu iş sınıf sınıf, hazırlık flört devresi...
Birinci sınıf, evliliğin ilk evresi adaptesi sınıfta kalması, yaz okulu filan olabilir...
İkinci ve üçüncü sınıflarda da tökezlemeler olabilir aman diyim...
Gerçi bu işin zinciri, çekme halatı, takozu olsa taşıyın kullanın diyeceğim ama elde malzeme de olsa olmasa da duruma intibak etmek lazım...
Sonraki dönemler, mezun olduktan sonra sittin sene okuma halinde olacağınız, araştırma yapacağınız, taktikler geliştireceğiniz, eş dost akraba kulislerinde kavrulacağınız dönem olan, halk arasında "ya bu deveyi güdeceksin ya bu diyardan gideceksin" isimli dönemdir ki; master, doktora derken ordinaryusluğa kadar gider bu işin sonu...
Çok istisnaları saymıyorum tabi ki elimde istatistiki bir bilgi yok elbette, olsa da inanır mıydım bilemem...
Gözlemlerim yaşadığım...
Hani yazıyorlar ya hatunlar sevgilim, bebişim, can parem  hödö hödö, yalan külliyen, öyle çok kocam aşkım geberiyorum diyene de kulak asma....
YALAAAAAAAAAAN...

Yalan Dünya'nın Yükü Nurhayat'ın Omuzlarında...

Ev teslim töreni kapora iade işlemi, %50 kesintiye uğramak suretiyle elimize geçecek yarın (inşallah tabi)...
Ben de bulunabilir miyim dedim Bizim Beye, ne diyeceksin dedi, valla dedim birşey demeyeceğim, hakaret yok sadece öne doğru eğilip, gözlerimi belertip "Haram olsuuuuun" deyip kaçacağım dedim...
Cık dedi...
İçimde şişmesini önlemek için kafi miktarda soda tüketiyorum...
Bugün babacığımın yanına gittik Renginimle, O, dedesinin mermerlerindeki karları temizleyip bir yandan duasını ederken, ben de Yasin' i hatmedip, olanı biteni anlatamadım, derdimi dökemedim, mezara bakım yapan Mehmet geldi, ziyareti kısa kestik soğuk yüzünden...
Sonra 11 yaşımızdan beri hayatımızda olduğumuz, orta lise gibi eğitim kurumlarının sıralarını paylaştığımız, arkadaş dost denmez ki sıfatı olmuyor ki böylesi uzunluktaki tanışıklıkların...
Neyse Rengin yaşında oğlu var, bizim kız kah kumandayı vermedi diye geçirdi ayağına, sonra özrünü kabul etmeyen onu affetmeyen Kuzey Bey derken, Ankara' nın diğer ucundan kalkıp evimize 50 dakikada ulaşabildik...
Allahtan yollar açıktı, Rengin' de o elli sıcak dakikayı uyuyarak geçirdi, arkada ben de radyodaki nağmeleri mırıldanarak...

Soğan-Domates-Biber Üçlüsüyle Bulgur Pilavı Olsa da Yesek...

Dünkü gergin duruma Bizim Bey hır çıkarmayayım diye beni dahil etmedi...

Kendi indi aşağıya, epey de uzun sürdü, ben de gerilmiş tef gibi bekliyorum, aşağı ineyim Cüneyt Arkın gibi dalayım ben direk diyorum...

Neyse geldi, ne oldu dedim, tabi ki vermediler dedi, mutfak mermeri çatlamış 30 senelik mamul, onu yaptırmamız gerekiyormuş, Bizim Bey de dalaşmaktansa çalıyı dolaşmayı tercih ederekten, vermezseniz vermeyin yaptırın bizim de başımız gözümüz sadakası olsun demiş...

Bugün bir mermerci gelecek sıkışanı çıkartacak bizden...

Ben herşeyi Allah' a havale ederim ya, yeni bir internet sitesi açılmış, herkes girip birilerini Allah' a havale ediyor...

Gerek yok kalbinizden geçmesi bile yeter, ey inananlar...

Neyse bu arada elektrik aboneliği, su aboneliği filan var, tabi bunlar için güvence parası alırlar ya burayı iyi okuyun bunlar hep detay ama şu zamma bakın şu artışa bakın...

Üç sene önce elektirik aboneliği güvence bedeli 30TL iken, şimdiki fiyatı okuyoruz 90 TL...

Hayat hakikaten zor...

Allah hepimize güç kuvvet versin...

Bulgur pilavının yanına da, sarımsaklı, naneli, zeytinyağı üzerinde damlacık damlacık duran, salatalıkları rende değil küp küp kesilmiş, koyu kıvamlı bir cacık olsa ne iyi olmaz mıydı?

  

Bu sabah...

- Rengin bi bak annem...

- Öfff anne yeter ama!!

Sabah Kılığı...

Yeni Serilmiş Nevresimde Yatmayı Herkes Sever...

İzinliyim kızımla beraber olmak üzere, Bizim Bey de seyahatte bugün döndü birazdan karşılamaya almaya gideriz...

Asıl bugün büyük gün...

Çıktığımız evin teslim töreni var...

Ev sahibi çiftten, bey olanı aradı beni, bayan olanıyla irtibat sayesinde kesildiği için...

Ev geçen haftadan boyandı temizlendi teslime hazır tabi depozitosu alınmak üzere az para değil...

Beni karşılaştırma dedim Bizim Beye alacağımız paradan olmayalım alalım alacağımızı ettiğimiz yere Allah' a havaleye devam...

Bu arada kız kardeşimin doğum gününü devirdik Rengin ne hediyeler hazırladı teyzesine ne sürprizler deliler gibi döndü ortada...

Şimdi gelen telefonla Bizim Beyi almaya yola çıkmalıyız...

O zaman müsade bize...

Westwing'den Sizlere Özel 15 TL Hediye Çeki!

Westwing nedir? Almanya’da başlayan müthiş bir özel alışveriş hareketi. An itibariyle 20 ülkede faaliyette olan, ev ve yaşam konseptli ürünleri %70’e varan indirimlerle satın alabileceğimiz bir online alışveriş klübü. Westwing Home & Living, stil sahibi evlerin yeni adresi niteliğinde. Westwing Ailesi, Westwing Türkiye’deki birbirinden özel markaları ince eleyip sık dokuyarak belirliyor, editörler tarafından belirlenen özel konseptlerle ekranımıza düşüyor.

Peki kimin başının altından çıktı bu fikir? Dünyanın en çok satan dergisi Elle ve Elle Decoration’da uzun yıllar editörlük yapan Delia Fisher, Almanya’da Westwing akımını başlattı. İyi de yaptı! Şimdi Türkiye’de online alışveriş ve stil önerilerinde bambaşka.

Westwing Türkiye, tabi ki bundan ibaret değil. Online dergi bölümü de mevcut. Aynı zamanda dünyadan farklı yaşam stillerinin, son trendlerin ve tasarım harikalarının yer aldığı bir ilham kaynağı.  Ev yaşamına dair ipuçları, pratik dekorasyon tüyoları da cabası.

En özel markalar, titizlikle hazırlanan koleksiyonlar ve müthiş indirimler... Bo Concept, Koleksiyon, Maxxdepo gibi tasarım öncüleri seçiliyor. Diğer alışveriş sitelerinden bir başka farkı da stil önerileri, dekorasyon ipuçları, en yeni trendler ve dünyadaki dekorasyona dair olup bitenlerin de yer alması.

Bize de böylesine güzel özelliklere sahip bir stil öncüsü www.westwing.com.tr ailesine dahil olmak ve bu özel klübe dahil olmak kalıyor. Görünen o ki, hepimizin dilinden düşmeyecek bu format, fenomen olmaya aday.

Size özel 15 TL indirimden yararlanmak için tıklayın.

Bir bumads advertorial içeriğidir.

Anlam Veremedim de...

Renginimle evdeyiz ara tatil boyunca, hem annemi dinlendirmek sabahları kuşluk vaktine çekilen servis saati sebebiyetiyle okuldan alma görevinin üzerine bir de bırakma işi binmişti anacığımın sırtına, hem de kuzumla beraber olalım maksadıyla...

Gerçi o inanılmaz bir aşkla yapıyor Renginle alakadar işleri...

Görmedim ben annemde bana ya da kardeşime bu kadar sevgi selini, Rengin'de çağlayan mübarek...

Duygularını çok belli etmezle geçiştirip kendimizi avutmuşuz Fulyayla meğer, öyle değilmiş annem sevmezmiş bizi :P

Eve tıkıldık diyebilirim, sadece gittiğimiz bir sinema onun dışında evdeyiz...

Hoş evde de akşam nasıl oluyor anlamıyoruz ya...

Derslerimiz, tv miz, ana kız kahvaltılarımız, anneanneli teyzeli geçirdiğimiz saatler, boyamamız resmimiz, bir de apartmandaki Rengin e arkadaşımız derken zaman akıp gidiyor...

Bu arada az önce yeni ev sahibesiyle konuştum ki ev sahipleriyle konuşmaktan imtina ederim Bizim Beye paslarım, çünkü en son söylenileceği başında söylerim ya da hırlı bir halt olmadığımdan eder batırırım ortalığı...

Şimdi o olmadığı için bana kaldı konuşmak, efendi efendi konuştum tabi, nasıl dedi memnun musunuz deyince evet ama dedim balkonu eve kattığınız kısımdaki iki pencere altlarından akıtıyor geçende yağmur yağdığında, bir de yien yağmur yağdığı o gün mutfak balkonu su alıyor(o da kapatılmış)... Eee dedi artık o sizin sorununuz siz yapacaksınız...

Çok merak ediyorum bu ev sahipleri evlerini kiraya verdikten sonra içtikleri suyu mu değiştiriyorlar da direk bizden çıktı o iş şuuruyla yaklaşıyorlar olaya...

Hayır ben ev sahibi olsam o Türk Filmi lehçesiyle nayırrr nbeni ilgilendirmez bakın başınızın çaresine höööyt mü diyeceğim de şimdi kiracıyım sadece sinirlerim zıplıyor sadece?

Aşk Koltuğu...

Bugünün programını dünden yaptığımıza göre; bugünkü duruşmadan sonra Rengin' i bizim gençlik merkezindeki gitar kursuna götürecektim...
Kısmet olmazsa kendini yırt gerçekleşmiyor işte...
Oradaki arkadaşım bana yanlış saat söyleyince, tam giyindik hazırlandık, hayda bitmesine yarım saat olduğunu öğrendik...
Rengin hanımda bir ağıt, gerçi çok heveslenmişti, saçı örüldü, rahat hareket edeyim diye eşofmanlar giyildi filan olmadı...
Kıyamadı tabi ana yüreği, haydi dedim İKEA nin bulunduğu Anatolia Alışveriş Merkezindeki sinemaya götüreyim seni, ne zamandır istiyordun Çizmeli Kedi'yi, hem de dolaşmış oluruz, nasılsa evde bekleyenimiz ve Bizim Bey' de yok...
Anne kız dolaşırız...
Velhasıl çok güzel bir gün geçirdik kızımla birlikte, sinema, yemek, alışveriş derken yorgunluktan bitap düştük diyebilirim...
Şimdi ben vazifemin başında, Rengin de Öyle Bir Geçer Zamanki nin özeti bitene kadar Disney XD sinde...
Benim asıl sözünü etmek istediğim aslında sinemedan da bahis etmek de, önce koca sözü dinlemenin fazileti hakkında...
Demiştim ya ben kendi başına Hasan Ağa diye, iyi birşey değil aslında...
Rengin bebekken sabahları anneme götürmek için arka çevre yoldan giderken, şimdi İKEA nın bulunduğu yerden geçerdik, o zaman oralarda apartman filan tek tük, Bizim Bey demişti Funda buralardan borca girsek filan ev alsak diye...
Sadrazam çocuğu ya ben, nasıl otururuz ki burada peh, yok dedim ya nasıl olur...
Al sana oldu, oralar şimdi tanınmaz halde, yaklaş yanlarına yaklaşabilirsen şimdi de :)
Neyse kendimi ziyadesiyle kadere teslim etmiş biri olarak, Allah büyük demek ki nasibimiz orada değilmiş derim geçerim ne olacak ki...
Bu arada alış veriş merkezinde oyun alanı da açılmış Gençli Parkının o oyuncaklarından alanından filan hallice, o kadar güzeldi ki orada da oyun oynadık Rengin Sultanla...
Bahsetmek istediğim bugünden aslında, sinemasının çok güzel olduğu ve mekanın ne kadar ferah olduğu, salonlarının şirinliği, koltuk aralarının güzelliği, hatta aralarda aşk koltukları adı verilen iki koltuk arası kolun olmadığı ikili koltuk durumu...
Biz de anne kız aşk yaşadık o koltukta...
Başımızın dayanacağı yer de ala...
Sinemaya çok giden insanlar değiliz aslında işin doğrusu, onun yerine interneti sınırsız kullanmak suretiyle açığı kapatmakla idare edip sadece konu Rengin oldu mu parasına puluna bakmadan atlıyoruz...
Düşündüm de gidilebilmeli aslında gerçi sonra bir sürü şey çıkıyor neyse...
Bu sinemanın biletleri de gayet ehvendi...
Şimdi aynı filmi diğer yakın yer Panora' da izlesem bir buçuk kat fazla bilet parası verecektim o kesin...
Zaten daha da bitmiştir orası burayı gördükten sonra...
Mekanın duvarları aşağıda gördüğünüz tablolarla bezeli, bir masaları var her biri ayrı güzel, aydınlatmak için koydukları avizeler, bakmalara doyamadım...
Hele hele Alaska Frigo buzdolabını görmemle yanında bitmem de bir oldu...
Bu arada iyi ki gitmişiz diyorum Rengin' e, bir kar başladı biz eve girdikten sonra, her yanlar bembeyaz olduğu gibi yollar filan da sekteye uğradı, efendi gibi zamanlamayla şeker şerbet bir gün geçirmiş olduk Rengin Hanımla...
Al işte ne güzel karne hediyesi de oldu...

Nazınla Sazınla Sözünle...

Çocukluğum da büyüklüğüm gibi kendi başına Hasan Ağa şeklinde geçti...
Evin ilk çocuğu olmama rağmen her işimi kendim yapar, okula kendim gider, sorunları veliye bulaşmayacak şekilde kendim çözmeye çabalardım...
Anaokuluna bir sefer götürdü mesela annem beni, ilk gün sonrasında okula ben gittim ben geldim...
Tabi o zamanki koşullar, etraf güvenilirliği, insanların ahlaki boyutunun yüksek oluşu vesaire bu kavramlar önemliydi...
Fakat kötü yola düşmek de an meselesiydi o zamanlar bizim mahallede...
Sene 76-81 arası Maltepe'de otururken, bildiğin kadınlar yol kenarında mesleklerini icra etmekte, müşteri kabullerini yapmaktalardı...
Biz de evin yan sokağındaki ismi aramızda "Yakan Sokak" diye geçen yerde, gece 00:00 lara kadar oyun oynar, annemin ismimi çınlayan sesiyle çağırmasına cevaben noluuur biraz dahaların ardından geç kalmışsam yediğim köteklerle son bulurdu akşam...
Ben de tabi öğlen çıkıp, eve sadece ekmak arası reçel almaya gelmekten başka uğramazdım ki...
Ayıptır söylemesi, oyun kaçmasın da çiş önemli değil diyerek, çoğu kez bacaklarımdan dökülen yaşlara aldırmadan oyuna devam ederdim...
O yaşlar ne zaman ki kapanmayan dizlerimdeki yaralara geldi, o zaman bir yerden su bulur, bacak yıkanır oyuna devam ederdim...
O zamanlar karne almış çocuk, yok kalem tutmuş, kağıdı karalamış gibi b.kunda boncuk bulmuş anne modunda değil annem, hiç bir zaman da olmadı hevesini Rengin' e saklarmış meğer...
Ama bizler ne olduk, üzerine titremeden öte, çocuğun üzerine balıkçı ağı gibi atılmış duran ebeveyn modeli olup çıktık...
Hanımefendinin karne almasında bulunalım dedik ki, bu sefer gitmeyi düşünmüyordum Allah var, anneme dedim sen git diye sonra ona da kıyamadım, o kadar ev taşıdı benimle, uğraştı, çıkma dedim sen soğukta ben alırım, girdim sınıfa bir surat bir yüz saldırmaya hazır hanım kızımız...
Neymiş efendim bir sarılı paketle gelemez miymişim?
Ben ne biçim anney mişim?
Zaten babası habire seyahatteymiş zaten yalandan şeyler de getiriyormuş...
İnsan hiç mi karne hediyesi bilmezmiş...
Bir araba dolusu laf...
Şeytan dedi koy kızı gel eve...
Hiç konuşmadım, annem de bizi bekler ki torununun karnesini görecek, bizimki bir çalımla gitti odasına, koyverdi kendini yatağa, baktım ki uyumuş...
Seni serseri! Seninle uğraşacaktım ben, kaprisinle nazınla..
Alacağım varsa da almıyorum hadi bakalım...
Kötü anneyim ben...

Nerde Kalmıştık...

Taşındık sonunda, iki kat yukarı gidince bir haftaya yayılarak taşındık...
Tabi ki artı yönleri çok fazla taşınma uygulamasının...
Dışarı çıkmadan, koli yapmadan vesaire vesaire...
Annem çok yardımcı oldu, kardeşim, küçük yavru...
Bizim Bey in o tarihler arası hazırlaması gereken organizasyon dolayısıyla akşamları katılsa da bize evelAllah altından kalktık...
Nakil işlemlerimiz derbeder durumda...
Telefon arızayı ikinci aramamda bugün halloldu akabinde internetle birlikte...
Digiturk de hala tık yok...
Perşembe aradım pazartesine gün verdiler, ara ara arıyorum araya sıkışamaz mıyız diye...
Teknolojiye bak, şu zamandaki imkanlara bak, bir nakile verdikleri güne bak pes!
Eve ısınma konusuna geldiğimizde ise bir tuzluğun yerini değiştirirken belli bir müddet düşünen ben, koskoca evi hop diye taşıdık, kafamda düşünmeye fırsat bile bulamadım...
Sonra da kalakaldım ben bu evi sevmedim diye mızıldanmaya başladım...
Pis huyum benim, önce mızıldanırım sevmem sonra fena çarpılırım zor vazgeçerim (bu lafı an itibariyle arkadan geçen reklamdan arakladım)...
Şimdi bir miktar yok pencere önü yok halılar serildi hafif hafif derken bir parça...
Yoksa hala alttaki her yanı dökülen evi arıyorum misafir gibiyim...
Bir de karşı komşumu arayacağım bu karşı komşum Allahın selamına karşılık vermeye erinen bir insanevladı...
Arkadaş ne menem bir dünyadayız selamına karşılık vermeyen dünyalı...
Kendileri bilir...
Bu arada tv siz hayat hoş sessiz, radyoda ajans dinlememe imkan verdi misal...
Olmasa da olurmuş da esiri olmuşuz bir kere...
Bu arada atıp tuttuğum Saba Tümer' in telaffuzuyla "tuvitıra" ben de duhul ettim dün itibariyle...
insanların "ettikleri çıkar"ın yayınlandığı şey yok ne işim var dedim dediğimi yaladım yuttum...

Evde Yapilan Eylem...

Biz kari koca cigerlerimizin kirlendigine bakmayiz da evde icilecek sigaradan imtina ederiz nedense... Gerci Rengin en onemli etken de, Reno hayatimiza girmeden once de icmezdik evin icinde... Bu gece evdeki son gece, kizimiz anneannede... Yorgunluktan gebermis kanepeye atmis kendimi bir de sigara yakinca uzerine bizim beyin gozleri portledi, durumu idrak edince eslik etti bana... Yanlis anlasilmaya mahal vermek istemem, ozendirici yazi yazmak degil amacim, durumun ilgincliginden... Oturdugum yerden eylemi gerceklestirince goruntu bi egreti durdu uzerimizde... Ne de olsa balkonda dona dona yapilan is... Hayir simdi bu evde de balkonlar eve dahil ne hallt yiyeceksek derdi sardi... Bu arada Allah anacigimi kocami basimdan, bebisimi kardesimi hayatimdan, yanimdan eksik etmesin onlar olmasaydi hicbirsey yapamazdim bu kesin...

Arada Oluyor...

Ne kadar geçmiş hatırlamıyorum ama çok enteresandır, asansöre bindiğim zaman sıkça iki kat yukarının düğmesine gidiyordu elim her defasında...
Tekrar benim katın düğmesine basıp, indikten sonra mecburen iki kat yukarıyı da ziyaret ediyordu asansör...
Bu durum bir değil iki değil epey olunca hatta en son Rengin' le de aynı durumu yaşayınca, "hay Allah annem" dedim "acaba buradan çıkınca bu katta mı oturacağız ki elim ikide bir o kata basıyor" diye de kendime şahit de buldum duruma uygun...
Netice de evet o bastığım düğmenin bulunduğu kata çıkıyoruz...
Sıkça olan bu ve buna benzer durumlar karşısında bir miktar endişeli duran ben, artık elim o katın düğmesine basacak, bakalım bu katın ömrü kaç zaman sürecek...

Tabanları Patlar mı İnsanın?

Eşyalar için yaşıyoruz kabul edelim...
Al al al, önü sonu olmayan upuzun yol...
Her silkinmede, her yer değiştirmede bir o kadarı yoldan atılmasına rağmen yine almalara doyulmayan yaşam biçimi...
Annemle kardeşim ki özellikle kardeşim, atmaya pek meyilli aslında ne kadar haklı kendimiz taşınmıyoruz ki fazlalıklarımızı da uğruna yaşadıklarımızı der top edip taşıyoruz gittiğimiz yere belki de biz onların ardı sıra gidiyoruz...
Minimalist olmak lazım, her anlamda...
Şimdi atılanları görünce ferahlık sardı dört bir yanı...
Bundan gayrı ben eşyaların ardı sıra koyulmayacağım yola, onlar benimle gelecekler azı ve işe yarayanı...

Kar, Temizlik, Belediye...

Seviyorum kar'ın dingin halini...
Yalın durumunu...
Her yanlar sessiz, tek tük arabalar yolda çabalıyorlar...
Daha dün hiç bir şey yokken ortada, sabah pencereden bir bakış baktım ki bembeyaz, hangi ara oldu dedim...
Gün boyunca da temizliğe eşlik etti...
Temizlik evet, dün "gün" adı verilen dostlar toplantımızın sonunda yorgun argın bünyeyi yatağa atıp bugün de taşınılacak evin temizlik günü olunca, amanın değmeyin keyfe...
Bir yanımda çayım, dizimde meydanım, bir yanımda bugünün gazeteleri...
Kimse beni kıpırdatamaz hiç bir yerlere...

Toplumsal Not: Ey Belediye!!
Yarın iş günü, herkes işine gücüne gidecek, belli ki buza çalacak hava dolayısıyla yollar pert...
Allah var, ne bir tuzlama aracı gördüm, ne tuzlayan bir çalışan...
Neyi bekliyor sunuz?
Yoksa tuzladınız da ben yalamadığımdan mı anlamıyorum...

Aşkın Ömrü...

Sahi kaç yıldı aşkın ömrü?
Bizim malum bedeviliğimizden...
Bir evde oturma ve o evle olan aşk süremiz, kendi aşkımıza zıt kısa sürüyor da, yerleşim konulu dizimiz reyting katakülliyesinden yayından kaldırılıyor...
Bu kez kanal değiştirmiyoruz, aynı kanalda iki kat üstteyiz...
Ondandır bende herhangi bir heyecan olmayışı...
Taşınmak için yayılma süresi on dört koca gün olmasından...
Bu ev nasıl der top edilecek sıkıntısına düşmeyişim...
Gergin tef gibi ortalarda dolanmayışım...
İki kat yukarıya taşınmayı hopbidi deyip gidecek sanıyor beynim...
Gerçi diğer göçlerden kolay olacağı şimdilik aşikar gibi...
Eh paragrafımızı yürekten ta derinlerden gelen bir temenniyle noktalamak da caiz olur kapanışa yakışır ...
Bundan sonraki taşınma kendi şahsi eve olur inşallah bütün isteyenlerle birlikte...

60'lar...

Hani kedileri evden, elden, hayattan çıkarmak için uzak diyarlara bırakırlar ya, akşamına sahibinden önce gelir eve hoş...
Beni de bırakın bu parçaların geçtiği yıllara, söz gelmeyeceğim...

Kanmaaam...

Gün içinde illaki bir kere yeni trend, ucuz tüketim fırsatı sunan siteleri dolanırım...

Bunlar önce birdi, eve geldiler nar gibi çoğaldılar...

Yalnız benim üzerinde durmak istediğim nokta, ilk zamanlarında gerçekten avantajlı olan ürünler, şimdilerde üzerinin çizildiği fahiş fiyatları ve çocuk kandırır gibi indiği fiyatın piyasada satılan hale gelmesi...

Başlarda cazip hale getirmek için ciddi ucuz tutulan ürünler şimdi piyasanın iki katı fiyat verilip de üzerini çizip vay bakın nasıl da indirim yaptık denmesini kimse yemiyor...

Yürek Dayanmaz...

 Hayır Hayır! Yaptığını iyi bir şeymiş gibi lanse etmeni istemiyorum...

Bunun on iki ay boyunca mutfağımda duruyor olması fikri, her geliş gidişimde, her başımı çevirişimde, her gözlerimi diktiğimde hele hele Mart'a...

İş yerindeki lakabımdı Dr.Oetker hakkını verdim tabi...

Yine de yapacaklarımın listesi şimdiden hazır kafamda...

Reklam Konusuna Geçemedim Bile...

Küçük ve orta ölçekli bir blog benimki...
Efendi efendi yazılan, arada fırtınalanan hayatı okunan, özünde içiyle dışı bir blog...
Sahibi evde otursa bile, çok gezen görünmeyen...
Şaşalı hayatım var anasını satayım, dert yok keder yok tey teeey, ultra hayatım var demiyor...
Çocuğum da akıl küpü, kocam nasıl da ilgili, süper de bir evliliğimiz var, kayınvalide, görümce sorunsallarım hayatta yok,  hepimiz bildiğin ruh ikizleri üçüzleri beşizleriyiz böyle birşey de yok..
B.k gibi de para ohhhh...
Peki hayatı başka tarafından gösterme çabası niye?
Bu pembeleşme çabaları bir nevi terapi mi?
Lan yaşayamıyorum bari -mış gibi yapayım...
Hasta eder insanı demedi demeyin...
Demiyorum ki donunuza kadar paylaşın, ben yaptım gerçi iyi birşey değil...
Malum sonra akbabalar arası geziyor şehir şehir bir de dost var, gibi görünen var, varoğlu var...
O zaman madem buralara geldik, mesaj vererek çekileyim huzurdan, reklam konusuna değinecektim blogdaki reklamlara ve onların akibetine...
O hal bir sonrakinde değinmek üzere hayırlı haftasonları...

Adım Mesut Soyadım Bahtiyar....

İkinci soyadım da kızgın...

Kızkardeşim Rengin' e kızınca "kızgın bamya" diyor, ben de anası olarak kendime paye çıkarıyorum durumum itibariyle...

Malumunuz hayat zor, işe girmek yerleşmek için tanıdık eş dost gerekirken, malk mülk sahibi olmak için de anadan babadan arka veyahut milyar milyar paracıkların kazanılması gereken günümüzde, bizde ikisi de olamadığından ev sahibinin bir evi, bize de hepsi diyerek yaşayıp gidiyoruz, sağlığımıza, varlığımıza ve bugünümüze şükrederek...

Günler ya kredi borcu ödemekle ya da arabayı satalım model yükseltelim, o da bir birikim olur, evin peşinatı olur,ardından sırtımıza bir de ev kredisi borcu bindiririz tey teyyyy deyip geçen ömürde, araya da güzel mutluluklar sığdırabildiğimiz yanımıza kardır tesellisini kahve fincanlarının yanında tüttürülen sigaralarda arıyoruz...

Bugünlerde bir kez daha idrak ettim ki, deveye diken, hakkaten de insana da ne gerekiyorsa yapandan lazım efendim...

Ne kadar iyi niyetli, Allah'tan korkan, merhametli, karşı tarafı düşünen desturda bir duruşunuz olursak ki bu biz oluyoruz, duruma inat her seferinde de burnunuz saplandığı çamurdan çıkmıyor...

Arkadaş, bu kadar düzenli kirasını, yakıtını ve bilimum ödenecekleri zamanında ödeyen biz ki hiç tevazu gösteremeyeceğim, namütenahi mülk sahibinin açtığı ya çıkın ya da kirayı arş-ı alaya çıkarın şeklindeki isteklerinden adliye koridorlarına bir de bu cihetle gidiyoruz...

Hayır ben zaten o koridorlarda halen yürüyorum, Ocak ve Şubat aylarında yine geçeceğim de, bir de ev sahibi kiracı kombiniyle boy gösteriyoruz ki bıktık gayrı...

Tez tarafından, bütün kiracılarla birlikte içinde bize de, gönlümüze göre hayırlı bir ev dilerken, bizim de bu sınavlarımızdan alnımızın akıyla geçmemizi Allahtan niyaz ediyorum...

Velhasılı Allah sevdiği kullarını sınarmış...

Yılın dördüncü gününü geldi bile...
Bu da su gibi akıp gidecek belli...
Soğukların el ayak kaldırmasına izin vermediği günler, karlara bastığımızda hart hurt sesler çıkaran bir dönem hoş şehrin içine doğru kardan eser yokken bizim oralar kar-buz...
Rengin'in burun akıntısından, öksürüğünden geçilmediği eve, kendimizi zor attığımız bizim de hafiften arada burnumuzu çekip hapşırdığımız bu zamanlarda aileye yeni katılacak bireyin gelmesinin merakı sararken ortalığı dingin açık bir hava esmekte...

Adamı paylaşamamışız yalnız...

En Tatlisi...

Benim meydanı izlemeye başlayan blogları mutlaka ziyaret eder, ilgime göre bir iki sayfasına mutlak bakarım, kafama uyarsa ben de takipçisi olurum...
Geçtiğimiz hafta gördüm sağolsun ziyaretine istinaden bakıp da sayfaları arasında kaybolduğum bir blog oldu kendisi "Umut Sepeti" ...
Peynirli keke can verecek kadar severim, her gittiğim yerde dener, beğendiğim yerlere dadanırım...
Enteresandır yapmaya hiç cesaret edemedim gözümde büyüdü hep...
Fakat Umut Sepet'in de görüp de denenebilir düşüncemle birlikte yılın son günü soframızın en tatlısı oldu bir anda...
Kendisine teşekkür ederken, yapımına bakmak üzere sizi oraya yönlendirmek üzere adresini buyrunuz...
TIKKKK...

Bu Seneyi...

 Reno'yu okuldan almama bir kaç saat kala, anneme uğrayıp iki kızkardeş-anne, kahve keyfi yapıp fallarımızın dillendiği izin zamanımdan...

                                                     Hafta sonu derslerimizi de bitirdik...


Ey vatandaş! sizlere kıtlık gününün saatini yarın bildireceğim...
Marketlerin kasalarına abanmaya devam edin...
Bu nasıl iştir mirim, bu nasıl bir tüketim şuursuzluğudur...
Bu nasıl bir büyütmedir bir gecelik zevki...
Senenin volesini otomobil satışlarında nasıl Ford vurduysa, süs püs, aksesuarda voleyi de Boyner vurdu zannediyorum...
Birçoğunuz da gördüğü üzere, diğer mağaza vitrinlerindeki süslemelerde bile bu mağazadan alınma ürünler var...
98'di yanılmıyorsam bizim ilk ağaç süsleme dönemimiz...
Annem çok meraklıdır böyle işlere, o zaman böyle süsler gırla gitmiyor memlekette, bir Beğendik'te var ağacı, üç ayrı lambası, bilumum süsleri... Bir araba dolusu da para etmişti...
Çok ciddiye alır annem böylesi işleri, ağaca özel koca bir saksı aldı, içine parktan üşenmedi çakıltaşı topladı, ağacı içine oturttu filan, ışıklar yandı...
O zamanki hevesle ışık filan iyiydi fakat yine de bir yılbaşı oldu ho ho ho coşalım, eğlenelim durumu yok bizde...
Babam hep serbest çalıştığından, hiç bir yılbaşı yemeği yenmedi bizde efendi gibi, geceyarısı geldi eve hep, bizim yılbaşı geceleri de başbaşa geçti annem, ben, kardeşim şeklinde...
Hatta bir keresinde, çok eski bir kız arkadaşım, ben, annem almıştık ellerimize içecekleri, çerezleri, Star tv de İbrahim Tatlıses konseri var, damardan damardan, efkarlıca, bağıra çağıra eşlik etmiştik, öyle tamamlanmıştı misal o gece...
Bir dışarı çıkayım coşkusu olmadı, sandalyenin tepesinde, gecenin ilerleyen saatlerinde üzerimde iki beden küçük geleceğini hissedeceğim, eşofman rahatlığını asla vermeyecek kıyafet, saç, makyaj, gürültüden bir müddet sonra karnımda vuracak davul sesleri...
Neyse her sene hazırlandı o ağaç, nefasetini yitirmeden, sonra Rengin hanım sayesinde bizim eve tayini çıktı...
Bu sene nedendir bir el değmedi ona, onu hazırlamaya, Rengin' de hatırlatmayıp, üstelemeyince ağaçsız kaldık çok birşey kaybetmeden hatta sabaha anlamı hiç kalmadan...
Velsasılı...
Noel/yılbaşı günlerinin şaşasını yaşamadığım, yaşayana ses etmediğim, yarının esnafa hayırlı bereketli geçmesini temenni ettiğim bir 31 Aralık...
Böylesi manidar günlerde yüzü gülen esnafın, işletmecinin, satıcının, işportacının işi gücü rast gitsin her gün tabi...
Zaten Noel Baba adam olsa evlere bacadan değil efendi gibi kapıdan girerdi...
Dolayısıyla günü gözde büyütmemek lazım...
Yukarıdaki fotoğraflar renklerinin arasında kaybolduğum, annem kasasında beklerken benim etrafı tırtıkladığım, öncesinde öğretmenimize hediye baktığımız anne kızhalimi , çıkışında da en küçük kızımızı okuldan almaya gittiğimiz bir gün oldu, dolayısıyla iznimin de son günü böylece bitmiş oldu...

Yapmayın Etmeyin...

İlkokuldayken hepimiz öğretmenlerimizden çılgınlar gibi korkardık...

Şimdinin çocukları nerdeee, kafa tutuyorlar artık... 

Bizler o korkunun altyapısıyla mı artık, şimdi hayata atıldığımızda sesimizi çıkaramıyoruz gayrı haksızlıklara, bilemiyorum...

Umuyorum ve de ümitliyim şimdinin kendine ultra mega güvenen çocukları küstahlık çizgisinin ötesine geçmeden haklarını savunabilsinler bizler gibi olmasınlar...

Ne çok isterdim bulunduğumuz bizati sıkıntısını çektiğimiz, ekonomik anlamda yurdu saran sarmalayan sağanak halindeki maddi imkansızlıkların ceremesini hep birlikte çeksek...

Vatandaş olarak bizler çekiyoruz eyvallah da, büyüklerin tabiriyle" iki taş bir baş" 

(alelacele,yangından mal kaçırır gibi) geçen vekil zamlarının hatta emekli vekillerin bile, bu şekil bir artışta bizlerin maaşları %4 lerde sürünsün...

Oysaki bizler de gidiyoruz düğünlere değil mi?

Bizlerin de zaruri harcamaları var...

Makam araçlarını sizin seçtiğiniz gibi değil de, evimize alacağımız araçların kredi faizleriyle cebelleşiyoruz, altımızda daha kiradan kıçını kurtaramamış evlerimizde otururken, dünyanın en pahalı arabasını almak ve onu dünyanın en pahalı benziniyle kullanmak durumunda kalıp kırk yılın bir başı evimize giren dünyanın en pahalı etiyle beslenememek durumunda kalıyoruz...

Emekliler günlerce ekrana yapışıp ağızlarına bir parmak bal sürüldükten sonra kabı geri çekilen intibak yasasıyla helak oldular ki yakinen biliyorum annemden...

Bizler gözünün içine baktık ki aman memur maaşlarında azıcık hareketlenme olsun diye...

Peki bunun için sokakta bu işi protesto etmek isteyen ama gözüne gözüne biber gazını yiyen, sürüklenerek götürülen halkın vatandaşın suçu günahı neydi ki...

Hiç mi sesimizi çıkarmayalım, hiç mi tepkimizi koymayalım, hepten mi mal olalım...

Yapmayın o şu bu değil ekmek kavgası hepimizin kavgası...

Evet sonuna kadar desteğim bu konuda sesini çıkaran olmasını istemeyenlere; vekil maaşları danışman maaşları ve faiş zam arzusunda olan bütün zamlara karşıyım...

Adalet adalet adalet bütün isteğimiz budur...

Kurumlararası maaş dengesizliğini çoktan geçtik geçmesine de, yapmayın Sayın Cumhurbaşkanım etmeyin kabul etmeyin maaş artışlarını...

Çekilen sıkıntıları başlar ortalar arkalar hep birlikte çekelim ya da sefasını hep birlikte sürelim...

Hoş bu artışın geçmesi halinde de paranın kişilere ne hayrı olacak ki bunca insanın üzerinde üzüntüsü ve gözyaşı varken...

Senenin Karıştırması...

Bu sene geçmedi geçti çok fark etmedim açıkçası...
Asıl senelerin en kötüsüydü 2010...
1 Eylülünde babamın gidişinin ardındaki fevriliklerimin neticesi adliye koridorlarındaki serüvenlerim onların ki hala bu seneye hatta ve hatta önümüzdeki seneye sirayet eden durumları...
Bu sene babamın gidişinin üzerimizdeki feci ruh halinin sıyrılması değil de tene hepten nüfuz etmesi gibiydi...
Kalbe çöküşü, çayın dem alması gibi belki de hart diye bıçağın saplanıp yerine oturması, geminin çipasını suya salıp hiç oradan ayrılmaması benzetmelerinin yeterli gelmeyeceği bir durum hasılı...
Bu senenin suyu hoplatan fırtınasını senenin ikinci yarısında yaşayıp, sonucu belli bahse gerek yok derken durumun dinginleşmesi adeta süt liman olması en şaşırdığım ve alaşağı olduğum mevzusu...
Sonrasındaki bu bendeki bezginlik kaynaklı durgunluğun kendi tabirimce demi almam sonucu gözlerimin bir başka bakması başlıca kazanımım...
Babamın gidişine hep içimizden döktüğümüz gözyaşının aradaki dışa vurum krizlerini de saymazsak öyle böyle geçti işte...
Çift sayıları sevmemin 2012 ye duyduğum sempatinin sebebidir diyerek kendi hanemle birlikte bütün haneler için dileğimdir ki huzurun çokça yaşandığı, bereketin bol olduğu, sağlık sorunlarının yaşanmadığı, gönüllerin hep hoş olduğu, sevdiklerin sevilenlerin gülüşlerinin duyulduğu, hayırlı mutlu nice seneler olsun...
Allah kalplerimize göre versin bütün istediklerimizi...

Neden...

Neden annem kadar dayanıklı değilim güç anlamında?
Neden illa izinliyim diye evi tepe takla, köşe dip temizlemeliyim...
Neden gözümün gördüğü yerleri değil de sadece... elimin ermediği yerleri de yapmalıyım...
Neden bir günümü de boş boş kanepeden kalkmadan, kitaptı, internetti harcamayayım...
Bu kadar nedenin arasında yine de kendi çapımda evet çapım ne kadarsa acayip bir nirvanada durduğumu hissettiğimden mütevellid temizlikti oydu  buydu şuydu çok önemli mi?
Oysaki herşey öyle temiz öyle naif seslerin içinde öyle sakin...
Ivıra zıvıra oyalamayınca beyni, yavaş yavaş hissedince kötülerin yukarı çekildiğini gökyüzünde kaybolmak üzere...
Formül de belliymiş tilkilerin kuyruklarını komple kes kurtul...
Ne diyelim şükür bolca...
Oh be!

Etiketi Bol...

Sıcak ev, huzurlu ev, evcil ev...

Bir evde hissettiğimiz olumlu duygularımıza verdiğimiz isimler...

Doğduğum ev olan babaannemin evi benim için bu anlamda sayılabilecek bütün "en güzel" lerin toplandığı hane...

Huzurhane...

Kimi evlerde bariz soğukluk vardır, iter sizi kapıdan dışarı hafiften...

Eğreti kalırsınız, üzerinize giydiğiniz gömleğin dar gelmesi gibi sıkar sıkar, fırtlar oranız buranız...

Bugün ben öylesi "iyi" bir evdeydim, ilk gittiğim zamanki hissettiğim aynı duygular baki, hatta bir ara dedim ki burası benim evim gibi...

O burası benim evim gibi olan evde, bugün karanfilli-tarçınlı çayımı yudumlayıp, iki saatin nasıl geçtiğini anlamadığım, bolca yüzümün güldüğü, en sonunda minik adamımı, sporcu güzel Su'yu gördüğüm ve her zamanki gibi kütüphanesini tırtıklayıp kendi sıcacık evime döndüğüm şahane bir öğleden sonrayı noktaladım...

İki genç kızın romanı nı okumuştum ama net hatırlamıyorum da, uzun zaman önce okuyup da hala ara ara aklıma gelen romanın sahibinin, yukarıda bahsettiğim evin kütüphanesinden tırtıkladığım iki kitaptan biri şimdi okuduğum "Ali İle Ramazan"

Yazarın bir diğer kitabı kalbimi asıl delen, sözünü edeceğim...

"Biz Kimden Kaçıyorduk Anne?"

Kitabı Dost Kitabevinden başka yerden alamıyorum...

Yerini yurdunu bildiğim, kitapların raflarını tanıdığım ki özellikle küçük Dost' tan bahsediyorum...

Kitabı elime alıp sayfalarını şöyle bir üfürdükten sonra, arka kapağı okuyup kitapla aramızda duygusal bağ kurup o elektriği aldım mı o kitabı okuma da al koynuna sarın yat...

İç sesi de dedi ki an itibariyle; keşke de insanların da arka kapağını okusak, sayfalarını savurttursak anlasak bilsek onları...

Neyse...

Zamanı evvel zaman diyeceğim bir vakitte okumuştum 2007 de ilk basım, ben de üç aşağı beş yukarı o zaman aldım desem epey oldu...

Ve bugün bile aklıma gelen hikayesiyle, sayfaların birbirini kovalamasıyla, hele hele sonuyla, koşarken birinin elinden tutup seni sürüklediği gibi nefes nefese kalışınla...

Kötü bir huyum da okurum her bulduğumu; yazarını da unutuyorum yeri geliyor konusunu da unutuyorum...

Biliyorum kötü huy kabul ama kimi kitaplar da yer ediyor...

Bu kitap konusuyla yer etti ama yazarı uçtu gitti... 

Bugün de "Ali ile Ramazan" ı kütüphanesinden alınca Deniz' den, bir baktım ki "Biz Kimden Kaçıyorduk Anne? (2007)" ...

Ali ile Ramazan'a bir başka sarıldım şimdi...

Bu kendini büyük görmek değil tabi ki de ama bu kadın benim gibi yazıyor, benim gibi düşünüyor, içimin ısınması etkilenmem de ondan kelli...

Velhasıl aklınızın bir kenarına bu dediğim kitabı yazınız okuyunuz...

Tabi Ali İle Ramazan' ı da es geçmemek lazım...

Şimdiden biteyazıyor...

sonradan ek: kitap bitti, boğazımı, yüreğimi yaktı geçti...

Okumak Cahilligi... Eseklik ....

Anlamlandıramadığım hayat olgularından bir tanesi de insanları titrlerinin insanlıklarının önüne geçmesi durumu...

Adın önüne konan kısaltmaların, kişinin kendinde ve dalga dalga etrafındakilere ağırlığını yüklemesineyse sinir olmamak içten değil...

Sen bana mı okudun behey insan evladı!

Ben senin diplomana göre ya da derecelerine, cv ne ya da her neyse ona göre ilişki kurmayacağım ki...

Büyüklerimizin söylediği herkes iki metre beze sarınıp gidecek işte neticede...

Veya ünlü düşünür facebook duvarları ne der, oyun bittiğinde şah da piyon da aynı kutuya girer...

Ee o zaman titri kabarık insan evlatları niçin insanlığınızın üzerini "san" larınızla örtmeye çabalar sınız?

Yitirdiğiniz değerleriniz yetiştirdiğiniz çocuklarınıza da sirayet ediyor sonrasındaki nesil al başına ...... ve buyrun cenaze namazına...

Hani mevki makam sahiplerinde de öyledir ya koltuktan kalkana kadar, kalktın mı senin de kaba etin diğerlerinin oturduğu sana göre basit sandalyede yerini alacak...

Dileğim odur ki; okumanın cahiliyeti aldığı eşekliğinse baki kalmadığı yetişkinlerle dolu yaşanılası yer ve ilerleyen nesli...

Uzungil...

Marketteyim, ne alacağım hakkında bir fikrim yok dolanıyorum, hal böyle olunca da lüzumlu lüzumsuz herşey kucağımda...

Akşam menüsune göre de yanına alınabilecek bir Rus salatası yakışır diye düşünürken üzerinde de "Uzungil" ibaresini görünce önce bir şaşırdım...

Yılların şeker, lokum, helvacısı meze işine de girdi demek! hımmm şaşırtıcı... Yine de denemeli diyerek kucağımdaki yerini aldı...

Eve gelince dıştan ye beni dedirten görüntüsüne aldanıp bir çatal vasıtasıyla tadına bakmamla geri dışarı tahliye etmem aynı zamana tekabül ediyor...

Dedim bir mail atayım bu ne patateslerin hali havuçların hali dalından koparılmış da yerini almışcasına ham kıtır kıtır...

Sağolsunlar hemen cevap verdiler mailime...

Meğersem işin rengi başkaymış...

Bir başka firma ürünlerini Uzungil ismiyle piyasaya sürüyormuş...

Hayda biz de marka güvenilirliğine aldanıp çiğ ürünlerden oluşan derlemeye para veriyoruz...

Sizin de aklınızda bulunmasını tavsiye edip Uzungil yetkilisinin cevaben gönderdiği maili aşağıya yapıştırıyorum...

"Rengin   hanım elimden geleni yapıyorum konu en kısa zamanda yargıda
olacak zaten  internet sitemden duyurmağa çalışıyorum  fakat marka
bilindik geçen beğendikte idim karı koca helva alacaklar dinledim izledim
gitti uzungil yazan helvayı aldı merak ettim sordum durumu anlattım başka
ne alayım dedi abdurrahman tatlıcıdan şu aşamada şaşma yada bulayhan al
dedim tabi ikiside yoktu genede ben uzungil alayım dedi elden ne gelir
markayı kulananlar eski nazar marketlerin sahibi meze imalatı yapan çatak
gıda çankırılı ihtar çektim 1 ay dolmak üzere bu arada bloguğunuzu gezdim
sizde dilerseniz bu yazıyı yayınlamakta serbestsiniz ."