22 Ocak 2014 Çarşamba

Her an araftayım ....
Hayır kötü manada değil hep öyle oldu...
Fazla mütevazi oldum karşımdaki önceleri son söylenileni en başta söyler s.çar batırırdım...
Islah oldum şimdi yaş hayat yaşanılanlar çocukla büyüme baba kaybı velhasılı yüze tokat gibi çarpan hadiseler ıslah etti...
Dedim ya çekilir dert değildim bazen baksan bir taraftan, aslıma baksam herkesin herşeyine koşup erkek gibi olmak, erkek gibi yetişmek, sorumluluk almak ziyadesiyle beni kadınlık hormonundan uzaklaştırdı...
Sonra baktım ki tamam ben erkek gibi kadınım da biri de beni eylese hani yaslasam başımı sağlam bir yere içimdeki küçük çocuğa ilgi gösterse hırçınlıklarım biterdi belki bu kadar tokat yemeden önce...
İçime söz geçiremeyişimden doğan öfkem olmazdı ya da şimdiki olduğu gibi öfkemi ilaçlarla bastırmazdım...
Kumaşımı bu kadar ucuzlatmazdım bu kadar efelenmezdim kıymetimi kendim bilmediğimden kimseye de bildirmedim...
Son bağlı bulunduğum kurumda da böyle oldu önce efelendik karşılıklı kimin borusu ötecek dedik ben erkektim ya kendi başıma hasan ağaydım ya cahillik mi desem politikayı mı edebiyle yapamadık desem bitti son bir parça kaldı onda da zamanı gelince son eti kalmış tırnak gibi düşecek o da zamanını bekliyor...
Canlar sağolsun diyorum şimdi sağlıklar yerinde akıl başa çoktan geldi büyüdüm en güzel betimleyeni bu büyüdüm...
çok da memnunum şimdi kumaşımın ucuz olmadığını biliyorum ayaklarımın her zamankinden daha sağlam yere bastığından da haberdarım...
buna da hayat anasını satayım dedim gitti kalan sağlar bizim benim hatta...
yine de seviyorum hem kendimi daha fazla herkesi herşeyi de daha fazla...
esenlikler efendim...

21 Ocak 2014 Salı




Her gece
sesinin duvarından
uçurtmalar salarım gök yüzüne

resim yaparım sokağına da
gidemem
yemyeşil bir dünya gözlerin
gitsemde gelemem
kendime

ismini hecelerim
söyleyemem yanyana getirip
benim yeşilim güneşim
kendime gelişim
gecem ve gündüzüm
zaman yolculuğum...

Ramazan Çam