Aydınlanarak büyüme şerefine nail olan bir birey olarak -ki hiç tevazu göstermeyeceğim fazla tevazu avamdan nasihat dinletiyor bol bol- attığım her adımın ne vaatte bulunacağına dair sorgulama durumuna anca ermiş bulunmaktayım. Gerçekten...
"Keşkesiz" hayatlarımız da olmayacağına göre, denize girerken bile temkini elden bırakmadan hop diye dalmayan ben, her dönemde kalp sesime kulak verip atlayıp, her yanıma batan her türlü zevattan kurtulamaya kurtulamaya artık her hadiseye "bana ne vaat ediyor" şeklindeki girişimdeki bencilliğime seviniyorum tabi...
Vaat ettiği derken illa maddesel bir çıkar değil demek istediğim ha belki o da olabilir neden olmasın ki bir fiske bencilliğin kime ne zararı var...
Vaat dediğim, sıkça yazıda geçirdiğim, kendime vird edindiğim, felsefesini sevdiğim, bana kattığından mutlu olduğum hadise bu haliyle bende sakil durmadı, sevdim hayatıma tatlı tatlı bir abajur aydınlanması sıcaklığı verdi...
Kendi kıymetime anca erip ben de bu hayata bir defa geldim, bu hayat bana da tek kullanımlık düşüncem, yolu keyifli kat etmeme sebep olduğu gibi yolun sonu da çiçeklendi.
Yıllarca sevdiğimi sandıklarımca çok manipüle edildim hem de misler gibi, bunu kabul ettim hep veren taraf oldum kendi inisiyatifimle bile isteye, değersiz görülmeye ses çıkarmadım hatta. Kim ne yaparsa kendi eliyle yapar der annem, üzüntülerime de kendi kendime sebep olmuşum, sevinçlerime de... Karayolunda bile bir dünya kasis, çukur, bir sürü frene bastıracak şey varken temkini elden bırakmamak yürüdüğüm yolun, vereceğim kararların günün sonunda bana ne vaat ediyor bu bana muhasebesi bana çok iyi geldi...
Denenmelidir salık veririm yürekten, pişman olunmaz...
Bu arada aşağıdaki postların birindeki sınav mevzumun sonucuna göre şube müdürlüğünü aldım şükür, çok severek yaptığım işin bana bu ödülü iyi geldi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder