Kitleeee..??? %50 küçülmüş :) Şafaklara Devam :)

Hani takım kazanır da alınması en güç kupayı alır anlatılmaz mutluluğu şaşar sevinir, hani anne doğum yapar, alır kucağına bebeğini hem inanamaz ama mutluluktan da delirir...

Dün öyle bir mutluluktu yaşadığımız, inanamadığımız...

Dün üç günlük seans arasının ardından, radyoterapi alanı daraltılmak üzere yeni maskesi yapıldı babamın hem de tomografisi çekildi kitlenin durumu için...

Nasıl bir heyecan ki tarifi yok...

Sonra sonucu öğrenmek için üst kata çıktığımda -babam gelemedi çünkü, sen git dedi- baktı baktı ekrana doktor ben baktım o an saat mi durdu zaman mı geçmedi hiç birşeyler...

Sonra aaaaaaa dedi kitleniz küçülmüş tadeviye çok iyi cevap vermiş baban...

Nasıl dedim gerçekten mi?

Evet dedi hem de %50 lik bir küçülme olmuş bile...

Annemle babamın nasıl bir sarılması ağlamaları hıçkırıklarla apartmanın önünde, gözümün önünden gitmiyor...

Hepimiz nasıl bir mutluluk Allahım devamı gelsin bütün hastaların şifa haberlerini ver onlara...

Ayrıca da sizlerin hakkı ciddiyim ödenmez, benim dertlerimi paylaşıp okuyup düşüncelerinizi belirtmeniz, dualarınız...

Hepinizin işi gücü rast gitsin, Allah sizleri sevdiklerinizi, içinde Allah korkusu olan iyilerle karşılaştırsın...

:)

Ha bu arada diğer taraftan olan hadiseler tam gaz devam, mafyacılık oynayan kanun kitap tanımam ben diyen bir tarafla karşı karşıya oynuyoruz, sanıyorlar... ama nafile biz onların durumunu Allah' a havale ettik ama bir çıkıyor bir çıkıyor ama tabi hepsi malesef bizden bilinerek :) hayır iki gün sonra kar yağacak yağmur yağacak ayak kayıp düşülecek .............???????????

Allah muhafaza :))

Kötülüğün Sınırı Var mı?

Babamın şafakları durdukduk, saymasını tabi...

23. seans radyoterapiden sonra dün bugün almadı yarın da almayacak, ara verip cuma devam edeceğiz...

Bu cuma alacağımız 5. doz kemoterapiyi de büyük ihtimal almayacağız...

Çünkü artık bünyesi kaldıramıyor, konuşması iyice gitti fısıldıyor, yemesi malesef suya hasret içemiyor gitmiyor çünkü...

İki günden beri serum alıyor, yarısını çıkartarak yarısı mideye gitmesiyle mamalarını almaya çalışıyor...

Pazartesinden itibaren ışın verecekleri alanı daraltacaklar, o bir miktar rahatlık sağlar diyorlar ama babamın derdi hastalığı değil ki...

Başlıkta yazmışım ki "kötülüğün sınırı var mı?"

Bana kalırsa yok, bulunmadığım gün sayısınca kat be kat belalarla boğuşmaktayım son aldığım habere göre ne kadar doğru ne kadar yanlış bilinmez, yazmış olduğum ve sırf babam ailem yıpranmasın haydi onu da Yaradan'a sevk edelim deyip kaldırdığım yazı için dava edilmişim, ihbarı gelir nasılsa...

Hayır da haydi ben yazıyı yazdım bre karşı taraf, dediniz mi peki biz de cevap olarak bunun mailine küfürlü bol tehditli mesaj attık diye...

Olsun uğraşırız onunla da yalnız benim bir avukata ihtiyacım olacak onu da halletmek lazım...

Sonra babamın hastalığını unutturan hadise cengaverlerinden de çılgınlar gibi tehditler hem de ölüm böyle tumturaklı laflarla gülüyorum artık sinirlenmeyi bırakıp...

Yalnız küçükken annem büyükler lafa başlarlardı büyüklerimiz demiş ki... filan diye aman derdim her duruma uygun da bir büyük sözü...

Hakikaten dediğimi yedim şimdi boşa dualar etmiyoruz büyüdükçe piştikçe "Allah hepimizi iyilerle karşılaştırsın" diye...

Gerçekten "SIR KAPISI" geçen hayatlarda kötü olunca bozuk plak gibi dön dön dur...

Ulen işte kötülüğü yapan sonunda yiyor ayvayı işte daha ne halt yemeğe karşındakinin hayatını kahrediyorsun vesaire vesaire...

Öyle insan kimliğindekilerle karşılaştım ki ömrü hayatım boyunca ki sizler de aynı şekildedir...

Ahkam kesecek de değilim ama Allah kat be kat çıkarıyor tamam bu vadede yaşadığım için diyorum bize zarar gibi görünse de sonrasında gülecek biziz işte iki kere iki dört...

Ve inanılmazdır ki dünbir bugün iki daha tazecikten iki darbe büyüksün Ya RAB...

Daha vaaaar Rabbim öyle bir yanak sonra dön öbür yanak vurayım değiiil anasından doğduğuna pişman eder adamı daaaa herşey boşa O'na havale değil...

Hala sükunetimizi koruyarak, hala hareketsizliğimizi koruyarak, olanları seyr halinde olarak, sadece ve sadece sağlığa şifaya dua ederek zaman geçirirken bizler, haykırarak diyorum ki;

"ALLAHIM ŞERDEN, KÖTÜLERDEN, İFTİRADAN, YALANDAN DOLANDAN, İNSAN KİMLİĞİNDE DOLANANLARINDAN PİSLİKLERİNDEN SANA

SIĞINIRIM"

GÖSTERMEYE DEVAM ET RABBİM BANA ONLARA YAPTIĞINI, ÇÜNKÜ ATEŞ BU BAŞKA TÜRLÜ SÖNMEZZZZZ!!

Bol atraksiyon hayat işte bu dönem bizimki...

Bu arada bugün birinci ölüm yıldönümü olan babaannem ve bütün ölmüşlerimize Allah rahmet eylesin günahlarını affetsin...

Neye Ne için ki Çaba?

Koşu bandında yürümek gibi yol almadığını bile bile yol aldığını sanıp...

Elinde hiç birşey olmadığını sonradan fark ederek...

Sen gülünce güller açar Gülpembe diyor şimdi satır arasında Barış Manço...

Şimdi güz zamanı, ben bu ellerden bir gidiş yapmadan nadasa bırakırken kendimi ..............

Lafa Nereden Başlamalı???

Bir yorum geldi pek tabi sanı/adı olmayanından...
Birçok blogda okudum bu sansız/adsızların yorumlarını ve sizlerin onlara cevaplarını...
Şimdi sıra bendeymiş...
Benim şu yazıma istinaden zannımca taraf olan biri pek de ahlaka uymayan, içi adab-ı muaşeret kurallarına dibine kadar aykırı, tehditli küfürlü sansız/adsız bir içi boş yorum...
Ne yazsam, ne düşünsem, biz o kısmı tamamen ailecek Rabbime havale ettik çoktan, önümüze bakıyoruz, kalbimiz ferah...
Hatta sizden dükkanınızdan gelen yardım istekli telefonlarınıza da bizati babam o konuşması anlaşılmayan babam, elinden geldiği kadarıyla yetmeye çalıştı...
İnsanın ciğeri yanınca, canı yanınca yazıyor be Allahın sevmesini temenni ettiğim kulu!
Neler geçiriyor aklından, yüreğinden de dökebildiği kadarını, yazabildiği kadarını aktarıyor...
İnsan neden yazıyor ya da ben? Tamamen rahatlamak için, uğranılan bu haksızlığı kabul etmeye, yaşanılanı hazmetmeye, babamın dişiyle tırnağıyla kurmaya çalıştığı bir yeri, sırf parası olan birinin babamın iyi niyetinden ve durumundan istifade edip -artık onun adına birşey deniyor da ben demiyorum haydi- dükkanı ele geçirmek demek akla ziyan akla sığmayan talihsizlik...
Şimdi sen ben o yazıyı kaldırmazsam adıma siteler kuracakmışsın, internet alemine rezil edecekmişsin, bense ne diyorum seni sizi yüce Rabbime havale ediyorum islah etmesi için...
Allah'ın selameti, affediciliği üzerinize olsun...
Bu kabus günler geçsin diye ben dualar ederken, babamın sizin sebep olduklarınızdan mütevellid daha da tepeye çıkan bu sağlık sonuçlarından dualarla çıkmaya çalışırken ve kimseye zarımız zorumuz olmadan hayatımızı idame ettirmeye çalışırken bu talihsizlikleri Allah'ın verdiği imtihanlar şeklinde yorumluyor yine ve yine Allah' a gönderiyorum bizlere kötülüğü dokunanları, oku Nahl suresinin 126-127-128. ayetlerini feyz al...
Böylesi durumlarda tek tavsiyem, iyi insan olun, yapılan kötülük misliyle karşılık bulurken yapılan iyilik derya deniz yanınıza kar kalır...
İyilikten kimse zarar görmez uzun vadeli düşünürsek iyilikten maraz asla doğmaz, ilerleyen zamanlarda başa bir iş geldiğinde bir düşüşün ardındaki ayağa kalkmada bu bir zamanlar yapılan iyiliklerdir yerden kalkmaya yardımcı el...
Her zaman kendim ve ailem adına yazdıklarımdan ne bir eksik ne bir fazla oldum...
Haksızlığa tahammül edemedim, kimsenin hakkızlığa uğramasını hazmedemedim, kendi dertlerim için haykırmak değil hiç farketmez yoldan geçenin hakkını arayacağım diye de çok kez başımı belaya soktum...
Üzgünüm bu sefer benim kemiğe saplanan bıçağın eğer bu şekilde bir tehditle hakaretle karşılaşacağını bilmek beni ne üzer, ne yaralar ne de endişelendirir...
Ben Allah'a çoktan sığınmışım, " YARABBİM BÜTÜN KÖTÜLERDEN ŞERLERDEN KÖTÜLÜKLERDEN SANA SIĞINIRIM" demişim, zaten dilime pelesenk her an her dakika...
Kalbimi bağlamışım ben sigortamı yapmışım ben gönlümce aklımca hesap vereceğim tek merci O'dur...
Korkacağım bir Allah gerisi zaten teferruat...

Uzaklardan Misafir...

Bu sabah, çiftçiyiz ya facebookta her iş bitti ekim dikim kaldı...

Kafam dağlılıyor aslında, tık tık tık minicik minicik bas tarla olsun filan bir uğraş mırç mırç...

Sabah kalktım tarlanın hasat zamanı malum hasadı heder etmeye gelmez, iyiki de bakmışım...

Mailime de bakayım dedim...

Bir mail "ben ankaraya geldim seninle görüşmek isterim müsaitsen" şeklinde...

Tabi bizim evde tatil zamanı da dahil hayat sabah 07:00 de başladığından, ben verdiği telefon numarasından aradım Dersaadet' i 09:30' da...

Uyandırdım bir güzel onu utanmadan...

Sözleştik öğlen kızılay' a ineriz diye zaten bizim de Rengin'le işimiz vardı buluştuk...

Hani daha önceden tanışıyormuşuz gibi, aylar olmuş görüşmemişiz gibi, zaten o da okul arkadaşlarıyla yemek organize etmişler ona gelmiş Bursalardan...

Ben de onun uzun süredir görüşmediği sınıf arkadaşıymışım da sanki ne çok konu birikmiş öyle görüşmeyeli...

Döktük içimizi dışımızı ettik sohbetimizi tabi öğlen uykusu vakti geçmek suretiyle yapılması caiz bütün hareketleri yapan Rengin' in huysuzluklarına rağmen...

Çok keyif aldım çok iyi geldi bana tahminim ona da...

E ayıptır söylemesi sohbetinden keyif alınmayacak kadın mıyım ayol :)

Eve geldikten sonra küçük hanıma söz verildiği gibi kurabiyeleri yapıldı, fırından çıkınca süslemeleri de eklenildi, sıcak sıcak fotoğraflandı, yalnız anne kendini bu faaliyet konusundaki eğilmezliğini bükülmezliğini görüp kızına üzüldü tabi elden ne gelir...

R.terapi : 18 , K.terapi : 3... Hani Kayahan Demiş Ya...

Yılandan korkmam yalandan korktuğum kadar diye ben de bir yeni versiyon eklemek istiyorum izninizle...

" Kimselerden korkmam, doktorlardan korktuğum kadar"

Ben anlamıyorum bu tıp kitapları her okulda aynı değil mi? Kongrelerde anlatılan konusu gereği tek tip değil mi? Derslerde aynı kitaplar takip edilmez mi?

Peki ne demeye bir doktorun dediği ötekini ne hikmetse tutmaz...

Anlayabilen varsa beri gelsin...

Bir meslekte bu kadar yorum farklılığı, hele ki bu kadar hassas konuda...

Haydi kuaföre gidersin en fazla saçın yanar bilmeyen birine denk gelirsen hasbel kader...

Peki ya yanlış teşhiste bulunan doktora denk gelirsen? O da ne bileyim o an ne kısmetse Allah ne verdiyse artık kör topal hatta musalla taşında alırsın da yerini...

Ne acı, gülerim ağlanacak halime...

Bu hastanede biz bekleşenlerle, bir iki dakikadan sonra bir iki bakışmadan sonra artık kader kardeşliği gibi birşey oluyor insan...

Aynı zora girmişiz de hepimiz, onun etrafında birbirlerine iyi temennilerde bulunurken, ağızlardan aminler şifasını versinler uçuşurken havada...

Çoğunlukla ya üzüntünün dibine vurulur böylesi vakitlerde veyahut dinlenir geçilir...

Millet olarak dinlenir geçilir şıkkını tamamen geçiyorum, biz bize anlatılanla ağlayan, gülen, şaşıran, sinirlenen yapıya sahip duyarlı bir toplumuz genel itibariyle...

Bu kardeşlik demiştim ya kader kardeşliğiniz, hastanede bekleşirken öyle oluyor bir an yan masadaki kadına cafede otururken, kendimi nasıl kaptırmışsam çakmağımı istediğinde "alın dedim sizde kalsın", "olmaz nasıl alırım" cevabına aldırmayan ben, sanki kırk yıllık tanışmışız gibi "amaaan hasiyeti ne allasen bir çakmağın, dursun işte yanınızda annemde var nasılsa ikimiz kullanırız" şeklindeki samimi cevabını vermenin ardından şaşıran ben, çoktan dedim uymuşum kardeşliğin kimliğine en saygınından sadığından...

Sonrası ayakta kemoterapi salonunun önündeki koltuklarda içerdeki hastaların yakınlarıyla kendi çapımızda bir gün muahbbeti döndürürken dinlememem gereken fakat olayın seyrine kendimi salıverdikten sonra zaten günlerdir çektiğim migrenimin iyice azmasına sebep olan hikaye beni, doktorlardan iyice uzaklaştıran...

Kadının 28 yaşında kızı içerde kemoterapi alıyor, kadın da belli gecekondusunu müteahite vermiş zenginiz diyor sohbetin aralarında, çekinmeden dile getiriyor neyse konu zaten paraları pulları değil Allah daha çok versin...

Kızcağız ki sonradan gördüm yanaklarından kan damlıyor nasıl tatlı, hanım hanımcık Allahım şifasını versin hepsiyle, bebeğine bağışlasın...

Kızcağız hamilelik kontrollerinden birinde ne hikmetse ya da nereden icap etti bilinmez bir memesinde küçücük bir kitle tespit edilir edilmez onun alınması gerekli şeklindeki birçok hastanenin komisyonlarından aynı karar çıkıyor...

Ki kadıncağız Gata' da Gazi' de Hacettepe' de komisyonların verdikleri karar şeklinde açıklamasını yaparken Gazi'deki doktorda karar kılıp kız 8 aylık hamileyken ameliyat masasına yatırıyorlar, ameliyat ekibinde kadın doğum uzmanları da hazır, bebeği alıyorlar...

Bebek alınıyor, ardından meme alınıyor, sonra kemoterapi veriliyor derken aradan ne kadar zaman geçiyor bilinmez metaztas yapıyor hain CA ve kana sıçrıyor...

Kadın ekliyor 21 günde bir üç doktor geziyorum diyor üç dal doktoru 150 şerden düşün diyor...

Ne gerekiyorsa ama diyor hocası yanlış ilaç vermiş özür diliyor üzgünüm diyor benden deyip ağlayarak anlatıyor...

"Hiç umudum yok diyor harcadılar kızımı"...

Demeyin öyle diyorum bozmayın moralinizi düşürmeyin gardınızı hemen Allahtan ümit kesilmez derdi veren dermanını da verecek elbet onu da sizlere bebeğine bağışlayacak inşallah...

Eeeee sayın doktor, pardon sayın profesör ,sözüm tabi ki iyilerine meslek aşkıyla yananlara değil, bu hata yapana/yapanlara şu an, bunun vebalini kim verecek, nereye kadar yanlış ilaç kurbanı ya da yanlış teşhis kurbanı ya da yanlış tedavi kurbanı daha duyacağız?

Benim babam en yakınım işte yaşıyoruz...

Ankara doktora iki parti ilaç kullanımı zamanı gitti hadi nerede bademciğin şişmiş deyip gönderdin...

Peki bir diğer KBB doktoru sen neden burnunuzda kolib mi ne öyle birşeyler dedin de bastın antibiyotiği?

İşte korkum bundandır...

Boşa demiyorum...

"KİMSELERDEN KORKMAM, DOKTORLARDAN KORKTUĞUM KADAR"

R.terapi: 20, K.terapi: 4 ... Kalbim Konuşuyor Dilim Değil...

Tokatlar vardır insanın hatayında birden patlayıverir...

Sesi gerçeğininki gibi olmasa da, etkisi gerçeğinden farksız...

Benim hayatımda da var böylesi tokatlar...

Mesela Bolu' ya beden eğitimi sınavına gidip de ilk günkü cooper testinden sonra annemi aramıştım "anne ben okulu filan kazanamıyorum ümitlenme (sanki neyse bendeki efelik, kendi hayatım bitireceğim de, başlatacağım da ) ben iki gün tatil yapar gelirim" annem telefonda birden ağlamaya başladı, sakın dedi sakın benim ümidimsin, kazanacaksın elinden geleni yapacaksın...

O benim için tokat mıydı, alasıydı hem de...

Evlendikten sonra ne ağladım ne ağladım öyle böyle değil, ne yardan ne serden misali, annemden gelirken yolda hıçkırıklarla ağlardım, uzun süre alışamadım evimi aradım ( eeee 29 unda evlenirsen kazık çakar evi bırakırken de zırıldarsın) iki ay geçti herhelde böyle ağlak zırlak bir gece annemden geliyoruz, ben telef, bizim Bey asansörde dedi ki: " bak böyle ortada birşey yokken ağlıyorsun Allahın gücüne gider, sonra bir dert verir al kulum şimdi layıkiyle ağla bakalım der"...

Bendeki bir susma ki o günden sonra...

Sonra arada yine böylesi tokatlar oldu benim durulmaz ruhumun akarlarında...

En yakın zamandaki tokadımı babamdan yedim...

Ben babamın hastalığına yanarken, dükkan da böyle olmuş adamlara sönmeyen ateşle harla doluyum, fakat bendeki durum öldüreyim keseyim dükkanı başlarına yıkayım durumu yok tabi kendi kendimize hazmedemiyoruz Allah onları bildiği gibi yapsın şeklindeki cümleyi ağzımızı doldura doldura haykırıyoruz elden gelen bu...

Annemle konuştuğumda dün dükkandan aradılar dedi anlamadıkları yapamadıkları yer varmış babandan yardım istediler...

"eee dedim babam ne yaptı"...

"Ne yapsın dedi anlattı tabiki de"

Durdum bir an...

Biz olayı çoktaaaan aşmışız, önümüze bakmaya başlamışız, işte dedim annem babam bu iyi niyetine karşılık şifasını bulacak inşallah...

Genel itibariyle bir ruh rahatlaması özellikle bende...

Başka bir bakış açısı sanki, bakıyorum gördüklerim, baktıklarım değil...

Kalbim konuşuyor, dilim değil...

İyiyim ama son zamanlarda hiç olmadığım kadar iyi hem de...

İçim Hınç Dolu Öyle Böyle Değil...

Gerçekten insanların katil olmaları, hani hunharca olanlarından bahsetmiyorum, bu canı çok yananlardan kastım, öldürene değil ölene bakılsın durumu içimdeki...

Babamın kötüleşen boğazı, dayanılmaz ağrılarının yanı sıra o içindeki diğer sancı yüreğini daha çok dağlayan...

Gerçekten kabus bu her yandan bastıran, insanda ne yaşama sevinci bırakan, ne yemek yeme isteği bırakan, ne etrafa bakası gelen, elini kolunu kesen atan...

İnanılır gibi değil, bir önceki yazıda O'nların ismi önü yazdıklarım, arkadaşlarımı endişelendirmiş olacak ki başın belaya girmesin hakaret davası filan açılmasın diye ki dün de bilgisayar bozuldu sardunyadan rica ettim kes at dedim o kelimeleri, ben içimden zaten saydırıyorum...

Mahluklara laf düşmesin hoş hiç umurum mu dava açmaları daaa annemle babam çok yıpranırlar...

Elim kolum bağlı inanılır gibi değil akıl sır ermiyor ........ diyor "alın benden bu dükkanı ben istemiyorum zaten babanıza yakışır bu dükkan" sonra lafı geliyor "onu dükkandan içeri sokmayacağım"...

Nasıl bir zihniyet bunu diyen ............, yılın neredeyse 4/3'ünü hastanede yatarak geçiren bir .........

Yüksek şeker, kalp, sürekli dil altı kullanma gereksinimi...

İlk karısını yüzüstü bırakıp, mal mülk ilk eşten çocuklara kalmasın diye ikinci eşin üzerine kaçıran bir .........

Şimdi de Hoşdere Telekom 64 Nolu bayiisini babamın yarı hissesini iç etmiş bir ........

Hoş kendi hissesi bile ikinci eşin üzerine ya da ne katakulliler var da.....

Ama ne oluyor, kendi hastaliktan hastanelerden kurtulmuyor, sürekli birinci eşten olan çocukların açtıkları davalar ve ikinci eşten olan bu çocuğun sürekli ruhunun hastalığından dolayı kullanmak durumunda olduğu antidepresanlara mahkumiyeti...

Hiç mi düşünmez insan olan insan evladı, nasıl hasta birine bu şekilde muamele yaparsın sen nasıl insanların hakkını yersin?

Hoş birinci eşin ve birinci eşten olan çocuklarına bu muameleyi yapan ................ benim babama insansızlık yapmış çok da görmemek lazım o zihniyetteki bir ............... için...

Fakat ciğeri yanan babam, ciğeri yanan annem, ben, kardeşim...

Diliyorum Rabbim senden, sen önce babama bütün hastalarla beraber hayırlı şifalar ver, sonra öyle kapı aç ki bu kapanılanın ardından, öyle bereketli olsun öyle hayırlı olsun ki...

Sonra biz seyredelim .............. nın başına gelenleri ama bize de göster Rabbim...

Çünkü içimizin ateşi sönmüyor...

Bize de ferahlıklar ver...

Çok kötü çoook ama diyorum bir yandan da bu da bir sınav en çetininden bu da bir sınama yine sabır yine sabır elden gelen birşey yok işte...

Her fenalık üst üste geldiği gibi her hayırlı işlerin de ardı arkasına geleceği günler gelecek İNŞALLAH!

R.terapi:25 , K.terapi:5...

Bu sabah ilk defa tek başına gitti babam radyoretapiye, haftada birgün bakım zamanı, o gün de bütün hastaları 12:00 ye kadar alıyorlar, illa gelme dedi kötü hissedersem dükkandan birini çağırırım dedi kendi gitti, kaldı 25 iş günü...

Morali güzel, hala kapışmaya devam, gelmeyin üzerime diyor, sağolsun ağzımız da bozuk bir miktar, Allaaaah meydan muharebesi...

Dedim ki blogdaki arkadaşlarımdan ne dualar alıyorsun bak söylemiştim sana o yüzden denileni yap yanındakileri üzme...

Ne hikmetse doktoru kendi anlamak istediği yerden dinliyor ve anlıyor, yok o öyle demedi uyduruyor Funda, oldu kendim için uyduruyorum ayrıca da ne uydurması annemin evinde konsolun üzerine renkli kalemlerle yazılmış ilaç kullanımları önünde ilaçlar her ilaç saati aramalar sıkıştırmalar ne fayda çocuk gibi peşinde dolanıyorum dolanıyoruz...

Bir dolu iyi yürekli arkadaşlarımdan dostlardan destek telefonları, sizlerin destekleri önce benim moralimi düzeltirken sonra ben de babama eve yansıtıyorum tabi...

Bu arada hayatım o kadar annemlere babama endeksli ki Allahtan bizim Bey arada bir ses çıkarma girişminde bulunsa da düşünüyor aklınca ki o sesi de geri alıyor, Rengin sorunsuz kreşe devam tek derdi giydiği eşofmanın cebi olsunmuş, bir de saçlarına bir sürü ince örgü örmeliymişim...

O kadar yorgunum ki değil örgü sabah akşamdan kalma mutfağı bile toparlayamadığım zaman oluyor...

Üzerine de bir soğuk algınlığı edindim kendime çok lazım gibi, artık babamın yanında maskeli dolanacağım ki ona bulaşmasın...

Bizim beyi uzunca bir süre gurbet ellere göndereceğiz ilerleyen günlerde...

İş yeri de sessiz şimdilik pürüz yok demek ki diyorum arkadaşlardan gelen yorumlardan da aklıma geldi, yazın yırtınıyordum depoda ne işim var diye işte bu iş için gelmişim demek...

İşte bu da bunun hayrı...

Balayı Bitiyor mu? R.terapi:27, K.terapi:5

Demek daha kıyıda yüzüyormuşuz, derinlere de gidecekmişiz ya da bunlar balayı dönemlerimizmiş zoru ilerdeymiş...

Çok az ağlayarak yazı yazdım, zor oluyormuş Bey'in omuzu lazım demek bana devreleri gevşetmem gerek...

Bu kadar yemek yiyor diyoruz, bu kadar öğün kaçırmıyor hayatının yemeğini yiyor derken 1 kg vermiş bile...

Hafif mide bulantılarıyla, yutkunma zorlukları başladı...

Cumaya bunun için ilaç verecek doktoru, sabret cumaya dedi çünkü o ilaç kan şekerini yükseltiyormuş babamınki de sınırda zaten...

Glutamin verdi beslenme uzmanı hemşire, çünkü ilerde ağzında ve boğazında yaralar çıkacakmış onları engellemek için, ayrıca çok işe yarıyormuş bugün radyoterapi sonrası ona başladık beslenme takviyesi karışımla birlikte...

Aslında doktor söyledi işte ilk iki hafta bariz bir iyileşme süreci görülür, bu iyi birşey vücudun tedaviye olumlu cevap verdiğini anlarız sonrası sıkıntılar artarak devam eder...

Sanki o kadar lafı bize etmedi hemen havaya girdik oh ne iyi gidiyor diye...

Şimdi babamın morali de sıfır çünkü dükkanında problemli insanların babamın hayatını kahretme gibi bir durumları var hatta dükkanını elinden alma istekleri, o taraftan bitik durumda hastalıktan dolayı çok huysuz...

Hatta bana bugün küsmüş bile, arıyorum meşgule düşürüyor sürekli telefonunu sonra yine, aklıma elli bin tane şey geliyor sonra radyoterapiye götürmek için geliyorum dükkana diyorum bir surat gelme ben kendim giderim...

Ay dedim babam ne oldu bilmeden kalbini mi kırdım söyle bak üzme beni dediği lafa bakın...

"bir daha size maç seyretmeye gelmeyeceğim"

Hasta Galatasaraylıdır babam ölür o derece...

Dün de maç vardı annemle balkondan girerken içeri ne bileyim ben de söylemez olaydım Ankaragücü gol attı ben de sandım Galatasaray attı dedim ki "ohh ayağımız uğurlu geldi" ay sonra bizim bey annem nasıl sessiz sessiz gülüyorlar babam çıldırmış vaziyette...

Bendeki de salaklık işte...

Meğersem küsmüş bana bilerek yapar mıyım elimde olsa çıkar kendim oynamaz mıyım ne dualar ediyorum yensinler diye...

Sürekli saldırı halinde annem bazen sinirleniyor tabi ben ve kardeşim alttan alıyoruz ama bütün nazı anneme işte...

Allah yardımcımız olsun bütün hastaların tabi, daha başındayız Allahtan tıp ilerledi ona duacıyız ilaçlar etkili...

Sonra ben de teyzeler gibi oldum Allah devlete zeval vermesin diyorum çünkü bir doz kemoterapi ilaçlarının tutarı 700-800 TL...

Bir kuruş çıkmadı cebimizden sonra beslenme takviyeleri, glutaminler ki bunlar Kasım sonuna kadar kullanılacak...

Daha çok yolumuz var çoook ama umudumuz da var bir yerde diye kandırayım kendimi yoksa çıkamıyorum içinden Kasım 15' e tedaviler bitiyor inşallah şifa ile ve bu sıkıntılar sadece ve sadeve 1,5 ay...

Yine şükür bugünleri aratmasın Allah...

Bu arada babama diyorum ki baba inanamazsın o kadar çok dua alıyorsun ki hepinize "Allah razı olsun" dileklerini iletmemi istedi...

Bana da büyük destek yorumlarınız tahmin edemeyeceğiniz kadar...

Ben gideyim benim Bey'in omzuna bir...

Kocaman Maşallah... Şafak Radyo 28... Kemo 5...

Bu satırları bağıra çağıra sevinç nidalarıyla yazıyorum Allahım utandırmasın NAZARLARDAN KORUSUN...

Dün ilk kemoterapimizi aldık durumumuz şu an için tahtalara vurayım iyi şükür hatta dün eve geldiğimizde canı hamsi istedi yedi o yiyince ben doyuyorum ilaçlarını alıyor bulantı için ve yan etkileri bertaraf etmek için...

Evi aramaya korkuyordum aradım tabi de annem baban iyi kahvaltısını etti şimdi işe gidecek deyince iki damla yaş boğazımdan aktı sevincimden...

Allah bütün dua eden dostlarımdan razı olsun, desteklerinize teşekkür ediyorum demek bile yetersiz anlayın o kadar mutlu oluyorum, emeklerimizi boşa çıkarmasın bütün hastalara babacığımla beraber tez hayırlı şifalar versin inşallah...

Yaşasın hafta sonu, babam da tatil yani tedavi tatil, şimdi kızımla Bey le kendimizi dışarı atacağız, hafta içi dışarı çıkmalarımız stresli hep hastane yolları olduğundan bu keyif olacak, değişiklik olacak hafta içindeki yorgunluklarımın enerjisini önümüzdeki haftanın koşturmasına hazırlamak lazım...

Hastalara hasta peşinde koşanlara güç kuvvet...

Hey beeee! Allahım güzel Allahım sen nelere kadirsin, sonunu da iyi et...

Şafak İşte Bugünü Alırsak 29 kalacak...

Yarın büyük gün kemoterapiye başlıyoruz...

Bugün deniz çekti yine getirdiklerini hastanedekilerle konuşmak bana iyi gelmiyor...

Eylül 18 de babamın ultrasonu çekilirken dışarı hava almak için çıktığımda bir kadınla karşılaşmıştım hatta kadın sigara içerken içmeyin şunu deyip kadınla sohbete başlamıştım kadın meğerse kemoterapiden çıkmış o anda o zaman sohbet ederken önümüzden bir kızcağız ağlayarak geçiyordu bir mendil çıkarmak için hamle yapıp neden ağlıyor acaba dediğimde kadın demişti ki "sorma sorma üzüntüsü kendinde kalsın" demişti...

Sesimi kestim ben de...

Rahmetli babaannem de aynı şeyi derdi "çok üzülme üzüntü evden dışarı kalsın"...

Şimdi ben de hastanede sabah sıra beklerken b.ok var ya ne gezersin milletle konuşmakta işini bitir çık işte...

Zaten kemoterapiden korkuyor babam, konuştun mu diyor kemoterapili hastalarla konuştum diyorum kiminde değişiklik yok ki hakkaten de öyle kiminde etkilemiş tabi...

Sabah kanımızı verip üç saatlik ilaç alımına başyacağız haftada bir 6 sefer...

Radyoterapimiz hergün devam...

Yanlış hesaplamadıysam Kasım' ın 13' ünde ikisi de bitmiş olacak...

Sağlıkla hayırlısıyla en az etkiyle...

En önemlisi moralle tabi...

Şafak 31...

Bu moral dalgası ne menem birşeydi ki böyle gel-git misali, bir bakıyorum kıyıma deniz neler getirmiş, içinde inci taneleri olan midyeler mi desem rengarenk balıklar mı desem...

Sonra onları bir geri alıyor, ucu bucağı görünmeyen, sağı solu belli olmayan deniz...

Bakakalıyorum öyle gidene ardından...

Dün de öyle nemrut bir gündü anca gecesine düzelebilen...

Bu hastanelerde bekleme onca sıkıntı ne bileyim Kasım ortası bitecek herşey dönüp okuyacağım buraları ne yapmışım ne demişim...

Bir de dün yazamadım akşam eve gelince kapıdaki sepette bir zarf Allah dedim kitaplarım geldi nasıl moral oldu ne sevindim anlatamam ama şimdi de kafamı veremediğimden okuyamıyorum ancak geçecek hepsini okuyacağım sonra isteyene gönderirim...

Elden Ele blogdan güzel insanlardan geldi kitaplarım...

Çok güzel hayırlı bir işe imza atıyorlar hepsini çok öpüyorum ne kadar teşekkür etsem az hele ki öyle bir anda geldi ki ilaç gibi o paketi görmem açmam yetti...

Ayrıca bütün dualarım babamla birlikte Ayşenciğime, Dijlemin anneciğine, Smilena nın kayınvalidesiyle birlikte bütün hastalara...

Şafak 32...

Hatırşinas günlüğüm haberler iyi şükür, babam Pet CT ye girmişti geçen hafta onun sonucunu aldık bugün... Hani yarı litreyi geçkin ilaçlı su veriyorlar içiriyorlar, bekletiyorlar 45 dakika filan sonra MR tarzı bir cihaz var iki saat vücudunun neresinde kötü pis hücreler var onu buluyor daha doğrusu o içilen sıvı vücutta dolaştıkça kötü hücreler o sıvıyı tutuyormuş bak şu tıbbın geldiği noktaya...

Neyse işte boynunun karşı tarafına bile sıçramamış...Vücut temiz bin şükür, boynunda sağ tarafında olan o kadar bademcikleri işte, dilin yarısı, Allah'ın bu sınavına da şükür be gündelik, hastanelerde neler var gördüm hepsiyle hoşbeş ettim o yüzden baktım onlara daha şükrettim...

Doktorumuz şeker şerbet Müge Hanım, Prof.Dr. Müge Akmansu, inanılmaz yardımcı zaten yüzüne bakan gülümser babam da gülümsüyor inanıyor yola umut dolu çıktık...

Yalnız sevgilim günlüğüm ara sıra düşünüyorum babam kendine yoldaş bellemiş sigarasını hala aramakta canım benim... Elden ne gelir sağlık işte değil mi önemli olan...

Bugün üçüncü seans radyolu terapimizi aldık, Allahtan beş dakika girmesiyle çıkması bir oluyor...

Yalnız bitkin yorgun süzgün bir de yemeklerine itina gösterse çocuk da değil ki heytle hüytle yemek yedirelim...

Bu işin daha kemoterapi safhası var onda daha da güçlü olmalı...

Başında inzibat gibiyim kapışıyoruz sürekli...

Kurban adadım günlük, babam sıhhatine kavuşursa diye kestiğimi de yazacağım...

Annem de korkusundan sigarayı bırakıyor, zaten babamın yanında içme bitti de, onun da gözü korktu yeter 34 sene çekmiş içine...

Ben mi benim içtiğim sayılmaz az sayısı zaten, bu aralar bir miktar arttı sonra haftada bir pakete düşerim...

Çok ferahladım be günlük bu haber ilaç oldu yarın sabah yine hastane yolları bana kemoterapi ne sıklıkla verilecek filan ona bakan doktorun peşindeyim yarın yakalayacağım azimliyim ki bir an önce de başlasın hop bitsin kurtulalım...

Onun dışında oh be şükür Yarabbim elimdekilere yanımdakilere sıhhate herşeye şükür!

idillehayat'tan Ayşen'e , babama, bütün hastalara şifa dualarım hepsine...

Yalandan Tutunmalar...(Öykü Atölyesi Fotoğrafın Dili)

Deniz bana hep sonsuzluğu anlatıyor kendi dilinde, ucu bucağı olmayanım ben diyor...

Bu sefer deniz "Hayat' ım" ben diye fısıldadı kulağıma...

Bu gördüklerinse kattıkların kendine, ömrün boyunca...

Ama dedi ekledi, bak ne kadar ince birleşim yerleri görüyorsun, tutunuyorlar üst üste, ucu ucuna her an yıkılabilir dönebilirsin en başa...

O denge işte önemlisi, en nazik yer aslında üzerinde durman gereken...

İşte senin yalandan dediğin ucu ucunalara denge dedim ben, sana ne kadar ince gelse de, istanbul'un köprüsü gibi sağlam aslında...

Belki de o sağlamlık da senin tabirinle yalandan tutunmalar da senin elinde, topu sana atıyorum üzerine kattıklarının ayarını...

Ben sadece elçiyim, sense kullanan, yaşayan, harcayan...

Ne kadar ne dilediğin ve ne yaşadığın sana ait...

O yalandan birleşimleri kuvvetlendirmek deee birden yıkılmalarını sağlamak da...

Dediğim gibi ben elçi, sense aslolansın...

Şafak 33...

Normal yollardan bloga giriyorum bu sefer de giriş yapamıyorum yine tunnel li bir kanaldan yardım aldım ki onun da kendi istediği kadarını gösteriyor namuzsuz...
Asker gibi şafak sayıyorum ikinci radyoterapiyi aldık bu sabah erkenden kaldı 33...
Demek ben şafak saymayı beceremiyorum erkek olsam askerde çok dalga geçerlerdi...
35 iş günü radyolu terapi işte ikisini aldık 33 seans daha...
Haftaya kemoterapi destekli, sanıyorum yedi haftalık dedi ama onunla ilgilenen doktorların tümü kongredelermiş, iyi ya işte daha çok bilgilenip dönecekler memlekete, belki babamın durumu ile ilgili ve diğer hastalarla tabi yeni olumlu gelişmeler vardır dağarcıklarına ekledikleri...
Yalnız insanoğlu nasıl desem herşeye ne kolay adapte oluyoruz alışıyoruz, gerçi öyle olmasa da nasıl olumsuzluklara katlanılır ki...
İlk zamanlarımı hatırlıyorum da ben de babam gibi yutkunamıyordum hatta nefes alamıyordum hele ilk öğrendiğimde sol kolum uyuştu avuçlarım hissizleşti, beynim hele...
Girdim ağladım, çıktım ağladım...
Şimdi daha iyiyim, babamın yanında ve bizimkilerin yanında dik durmak lazım geldiğinden, üzerime düşenleri yapmak için güce ihtiyacım olduğundan...
Gerçi babam da benim derdimde, yemek yemememe iyi ya babacım dedim senelerdir veremediğim kiloları veriyorum işte ben memnunum hayatımdan lafı çok içini soğutmadı sanıyorum...
Eeee ben yanarım yavruma, yavrum yanar yavrusuna işte o hesap bizimki babam da bana yanıyor...
İçimdeki elli bin çeşit Fundayı savdım başımdan, kimi küfreder, bağırır, çağırır kimi ellerini açmış dua eder, kimi sessizleşip köşede, bekler kimi öyle kimi böyle...
Hal böyle olunca da hepsinden ayrı bir ses derken derken de içim şişti...
Şimdilerde bir sakinlik hasıl, daha çok bekleme, olacakları özellikle yan etkileri, sonrasını parçaların küçülüp küçülmeme durumlarını...
Babamın hastalığının adı "squamöz hücre Ca" ya da "tonsil Ca" da diyorlar...
Kötü huylu pis hücreler bademcikleri sarmış, dilin yarısına kadar gelmiş boynunun özellikle sağ tarafını filan derken, 4 safha dersek dedi doktor en şiddetlisine, sizinki üçüncü safha...
Olsun dördüncü olmamasından iyi değil mi?
Yine de benim içim rahat ve diliyorum bütün hastalar da şifalarını bulurlar, bu sabah babamla Gazi nin radyoloji onkoloji neyse işte ikisi bir yazılan bir yeri var kemoterapi radyoterapi o merkezde, ne hastalar var, hayatın öbür yüzü de oralar işte...
Demek ki diyorum bu da bir sınav ve bu sınavdan başarıyla atlatmamız için sabretmemiz şart...
Babamın bu rahatsızlığı bir sürü hayra yol açtı özellikle kendisinde, 40 yıllık arkadaşlarından geçti mesela...
Sonra küsler barıştı...
Çok alem bu babam, hastanede bekleme sırasında arayan arkadaşlarıma babamı soranlara babam çok iyi ama sigarayı bıraktı çok mutsuz de diyor yanımdan... Onun en büyük mutsuzluğu sigarasından geçmesi...
Sanıyorum şu aşamada en çok o sorun, kendisi için...
Hastanede bölümlerden geçerken dışardan geçmeyi tercih ediyor akıllım, çünkü kenarda bekleşip sigara içenlerin dumanlarından istifade edecek aklınca :)
Hani hep yazılarımda şükredin şükredelim takmayın kafanızı ota b.ka diyorum ya bu sefer haykırıyorum takmayın evet söylemesi kolay belki her dert kendince büyük dert ama gerçekten sonra hastalık yapışınca bünyeye haydi al diyor Allah al bakalım üç kuruşluk dertleri dert ettin kendine layıkıyla şununla uğraş...
En büyük hazine sağlık ve sevdiklerinin yanında olması insanın, ötesi yok...
Benim kızın da bu arada en büyük derdi, Çınar Minaya aşıkmış, Allah a dua edecekmiş Çınar da bizimkini sevecekmiş, ağlıyor ki nasıl o ağlıyor, benim içim parçalanıyor ne diye döküyor gözyaşlarını diye... Aşkla seviyormuş annesiyle konuşacakmış ya da önce annesiyle ben konuşmalıymışım...
Hayat işte Hey Allahım :)

Şafak 34...

Bugün radyoretapiye cuma da kemoterapiye başlıyoruz inşallah...
Şimdi babam vücudunun herhangi başka bir yerinde kötü huylu var mı diye teste girecek 2 saatlik bir test...
Sonra 35 iş günü radyoterapi aynı anda da yani aynı günde de kemoterapi...
Başladık şafak saymaya sonu hayırlı olsun ne diyelim...

Bak Hocam...

- Düşün ki dükkanına 5 kişi girdi, sana zarar verecekler... Ama sen de eli kolu bağlı durmayacaksın ki, alacaksın eline levyeni kapışacaksın...

Evet kötü bir durum ama çaresiz değil... Sana zarar verecekler evet, ama senin de elin kolun armut toplamayacak be hocam...

Moral moral moral...

Biz akciğer knsr olunca elimizi koyacak yer bulamaz melül melül bakarız hastaya, bellidir o, ama sana bakmıyoruz savaşacaksın...

Fakat şu an ameliyat etmek gibi bir kahramanlığa soyunamam hem parçaları toparlayamama durumundan hem de bünyeni boş yere neden harap edeyim...

Önce radyoterapi 5000 raddan sonra bakalım devam mı en azından yayılmasını önleriz sonra küçülteceğiz bir de şansın büyük ki ciğerlerin tertemiz...

Sonra kemoterapi devam ederiz...

Ama sen yılmadan savaşacaksın...

Bunları söyledi cumartesi gittiğimiz doktor...

Fakat cuma günü sonucu açıklayan doktor öyle fena öyle fena şeyler söyledi ki 10 saatlik ameliyattan girdi sonrasının vahametini tabir-i caizse ballandıra ballandıra anlattı...

Doğal olarak da babam iyi bir portre çizen doktoru muhtemelen dinlemedi bile...

Çökmüş durumda, onun yanında dimdik duruyorum gerçi zaman geçtikçe evet yine dik olacağım çünkü zor bir süreç bizi bekliyor tedavi aşaması zor çevreden bildiğim kadarıyla ama babama tam destek hep destek yorulduğu yere han acıktığı yere restoran...

Dua dua dua elimizden gelen destek ve yalvarma...

Bütün hastalara şifa babamla birlikte inşallah...

Bu arada beş aydır tam dört doktor gezen ve teşhisi koyamadıkları için bu kadar yayılmalarını sağlayan doktorları da Allah a havale ediyorum...

Haberi Mübarek Kadir Gecesi Aldık Sonucu Mübarek Cumaya...

- Efendim Babacım

- Ben ..................... ben biyopsi yaptırdım...

- ..................... nasıl sesin neden kötü ne oldu babacım anlatsana

- Hastanden geliyorum yoldayım knsr dediler...

- Babacım ne knsr i dur hele anlat daha sonuç çıkmamış dur bi dur....

- işte öyle kızım...

Böyle bir konuşmaydı babamla dün öğlen aramızda geçen...

Soğuk duş mu, en yüksek binanın tepesinden atlamak mı yere çakılıp, bilmem uyuştum bir anda nefes almayı da unuttum, yutkunmayı da, ağlamayı da, ellerim saçlarımdaymış kapattıktan sonra telefonu...

Saat 17:00 de gittik hastaneye, nasıl durdum babamın yanında dimdik, hatta ne maymunluklar yaptım beton gibi ama sıkmaktan kendimi bilemedim, saat nasıl geçti Rengin'i kreşten nasıl aldım, anneme bıraktım, babamı aldım nasıl hastaneye gittik babamı MR a soktum dışarı attım kendimi boşalayım dedim ağlayayım o yarım saatte...

Ama Allah izin vermedi ki bir kadınla tanıştım sigara içiyorduk elimde sigara kadına "içmeyin şunu ne olur" dedim durduk yerde...

"Ahhh" dedi "elimde olsa bırakmaz mıyım ikinci defa kanserim yine de içiyorum işte"

Ama dedim benim babam da içerde MR de, biyopsisi yapıldı, o da sizin gibi çok içiyor ama çok da sıkıntısı vardı...

" Sen benim sıkıntımı bilse o kadar çok derdim var ki"

Onu dinledim dinledim yarım saat geçti babamın çıkışına gittim sonra röntgene gittik ciğerleri nasıl diye...

Hepsinin sonucu CUMA 10:30 a...

Yine babamla beraber gideceğiz dik durmam lazım, destek olmam lazım, içimin fırtınasını dışıma taşırmamam lazım...

Yer gök dua ile çok yalvardım Rabbime babamı bize bağışla dedim bütün hastalarla beraber şifasını ver dedim...

Cumayı bir atlatalım dedim hayırlısı ile...

Hızlı Tren Uçar Gider...

Hafta sonu tatili münasebetiyle yazanımız Eskişehir' de olacağından meydanını boş bırakacaktır...

Arz ederim...

Nesi meşhur ki acaba, blogger var mı tanışabileceğim, nere gezilir, ne yenir, ne içilir?

Hııım ben biraz geç yazdım sanırım neyse ben bakarım yorumlara o zaman...