Yılandan korkmam yalandan korktuğum kadar diye ben de bir yeni versiyon eklemek istiyorum izninizle...
" Kimselerden korkmam, doktorlardan korktuğum kadar"
Ben anlamıyorum bu tıp kitapları her okulda aynı değil mi? Kongrelerde anlatılan konusu gereği tek tip değil mi? Derslerde aynı kitaplar takip edilmez mi?
Peki ne demeye bir doktorun dediği ötekini ne hikmetse tutmaz...
Anlayabilen varsa beri gelsin...
Bir meslekte bu kadar yorum farklılığı, hele ki bu kadar hassas konuda...
Haydi kuaföre gidersin en fazla saçın yanar bilmeyen birine denk gelirsen hasbel kader...
Peki ya yanlış teşhiste bulunan doktora denk gelirsen? O da ne bileyim o an ne kısmetse Allah ne verdiyse artık kör topal hatta musalla taşında alırsın da yerini...
Ne acı, gülerim ağlanacak halime...
Bu hastanede biz bekleşenlerle, bir iki dakikadan sonra bir iki bakışmadan sonra artık kader kardeşliği gibi birşey oluyor insan...
Aynı zora girmişiz de hepimiz, onun etrafında birbirlerine iyi temennilerde bulunurken, ağızlardan aminler şifasını versinler uçuşurken havada...
Çoğunlukla ya üzüntünün dibine vurulur böylesi vakitlerde veyahut dinlenir geçilir...
Millet olarak dinlenir geçilir şıkkını tamamen geçiyorum, biz bize anlatılanla ağlayan, gülen, şaşıran, sinirlenen yapıya sahip duyarlı bir toplumuz genel itibariyle...
Bu kardeşlik demiştim ya kader kardeşliğiniz, hastanede bekleşirken öyle oluyor bir an yan masadaki kadına cafede otururken, kendimi nasıl kaptırmışsam çakmağımı istediğinde "alın dedim sizde kalsın", "olmaz nasıl alırım" cevabına aldırmayan ben, sanki kırk yıllık tanışmışız gibi "amaaan hasiyeti ne allasen bir çakmağın, dursun işte yanınızda annemde var nasılsa ikimiz kullanırız" şeklindeki samimi cevabını vermenin ardından şaşıran ben, çoktan dedim uymuşum kardeşliğin kimliğine en saygınından sadığından...
Sonrası ayakta kemoterapi salonunun önündeki koltuklarda içerdeki hastaların yakınlarıyla kendi çapımızda bir gün muahbbeti döndürürken dinlememem gereken fakat olayın seyrine kendimi salıverdikten sonra zaten günlerdir çektiğim migrenimin iyice azmasına sebep olan hikaye beni, doktorlardan iyice uzaklaştıran...
Kadının 28 yaşında kızı içerde kemoterapi alıyor, kadın da belli gecekondusunu müteahite vermiş zenginiz diyor sohbetin aralarında, çekinmeden dile getiriyor neyse konu zaten paraları pulları değil Allah daha çok versin...
Kızcağız ki sonradan gördüm yanaklarından kan damlıyor nasıl tatlı, hanım hanımcık Allahım şifasını versin hepsiyle, bebeğine bağışlasın...
Kızcağız hamilelik kontrollerinden birinde ne hikmetse ya da nereden icap etti bilinmez bir memesinde küçücük bir kitle tespit edilir edilmez onun alınması gerekli şeklindeki birçok hastanenin komisyonlarından aynı karar çıkıyor...
Ki kadıncağız Gata' da Gazi' de Hacettepe' de komisyonların verdikleri karar şeklinde açıklamasını yaparken Gazi'deki doktorda karar kılıp kız 8 aylık hamileyken ameliyat masasına yatırıyorlar, ameliyat ekibinde kadın doğum uzmanları da hazır, bebeği alıyorlar...
Bebek alınıyor, ardından meme alınıyor, sonra kemoterapi veriliyor derken aradan ne kadar zaman geçiyor bilinmez metaztas yapıyor hain CA ve kana sıçrıyor...
Kadın ekliyor 21 günde bir üç doktor geziyorum diyor üç dal doktoru 150 şerden düşün diyor...
Ne gerekiyorsa ama diyor hocası yanlış ilaç vermiş özür diliyor üzgünüm diyor benden deyip ağlayarak anlatıyor...
"Hiç umudum yok diyor harcadılar kızımı"...
Demeyin öyle diyorum bozmayın moralinizi düşürmeyin gardınızı hemen Allahtan ümit kesilmez derdi veren dermanını da verecek elbet onu da sizlere bebeğine bağışlayacak inşallah...
Eeeee sayın doktor, pardon sayın profesör ,sözüm tabi ki iyilerine meslek aşkıyla yananlara değil, bu hata yapana/yapanlara şu an, bunun vebalini kim verecek, nereye kadar yanlış ilaç kurbanı ya da yanlış teşhis kurbanı ya da yanlış tedavi kurbanı daha duyacağız?
Benim babam en yakınım işte yaşıyoruz...
Ankara doktora iki parti ilaç kullanımı zamanı gitti hadi nerede bademciğin şişmiş deyip gönderdin...
Peki bir diğer KBB doktoru sen neden burnunuzda kolib mi ne öyle birşeyler dedin de bastın antibiyotiği?
İşte korkum bundandır...
Boşa demiyorum...
"KİMSELERDEN KORKMAM, DOKTORLARDAN KORKTUĞUM KADAR"
