38,5 ateş... Antalya... Bayram... Et...

Antalya'nın 23 derecesine inat iki hırka bir mont oturan ben dişlerimin takırtısını durdurdum nihayet...

Bugünse doktora giderek ne hayrettir antibiyotiksiz atlatılabilecek bir durum olduğunu öğrenip bir benical bir boğaz spreyi bir parol fortla önce yattım şimdi üzerimden kamyon geçmişcesine sersem sepelek dolanıyorum...

Antalya' ya bizim bey evinde etlerle dolu bir bayram geçirirken yarınki dönüş yolundaki gerginliği şimdiden yaşarken herkese iyi bayramlar diler huzurlardan çekilirim hastayım bulaşmasın...

Pardon Ben Maç Yerine Denizi Seçtim...

Benim memleketimde deniz yok ...

Önce maçı seyretme fikri cazip geldi tabi, coşarız tezahürat yaparız dedim ama bir yanım dedi ki kalk hava güzel tıkılma, deniz kokla hafta sonu insan cıvıltısı, doğa güzelliği renk cümbüşü gez dolaş...

Cidden o kadar sıkıntılı geçen 18 Eylül ve sonrası ağır travmalar, yaşanılanlar derken, o denizi görmek, üzerinden gelen esintisini koklamak nasıl bir güzelliktir inanılası değil...

Şükredecek o kadar çok şey var ki; görüyorum o güzellikleri, içime çekebiliyorum o havanın rüzgarın tadını, yürüyorum koşuyorum...

Şöyle bir bakıyorum hayatın olanca yalandanlığına inat, hala hayat hırsına sahip olanlara, gülüyorum gülmekten öte üzülüyorum zavallı onlar çünkü...

Ömre bedel o koku, o görüntü, dünyalar benim olsa kaç yazar o anı yaşadım ya...

En şahane yerdeyim işte, sağlık oldu, üzerine şahane hafta sonu...

Tünelin sonu güneşmiş, aydınlıkmış, ne senaryolar yaşandı kafada ama kalp hep dedi ki iyi olumlu hayırlısı derken derken nihayete erdik...

Diliyorum can-ı gönülden her dertli her sıkıntılı ve her hasta müjdelerle nihayete ersin...

İzmir hakikaten yaşanılacak yer valla koca kazık oldum, hala ana kuzusuyum itiraf ediyorum onu babamı kardeşimi bırakıp bir yerlere gidemiyorum dizinin dibindeyim hala, böyle de zayıf o yanım...

Ama onlar da gelsin bir dakika durursam...

Aman bizim Bey duymasın da bu kısım bir miktar kızdırabilir ana kuzusu hadisesi :)

Bizim Bey İzmir sınırları içine girince bir sevgi kelebeği oldu hafta sonu ömürlü...

Bir güleç bir sevecenlik aman Allahım neredeyse herkesi kucaklayacak o kadar özlemiş ...

Nasıl yayalara yol veriş öyle keza arabalara neredeyse sırtlayıp taşıyacak...

Kolay mı ne günleri geçmiş ailesi rahmetli babacığı hayatının büyük bölümü...

Sevilmeyecek şehir değil tabi ki doğruya doğru...

Ankara' ya girdiğimizde deniz aradı gözüm desem yalan olmaz...

Bizi misafir eden dünya tatlısı şeker insanlar bizim Bey' in üniversiteden sınıf arkadaşı ve eşi...

Hatta sağolsun eşi rehberim oldu, sıkılmadan sokak sokak anlattı her yeri gezdirdi...

Rengin' de babasına havale olunca koca bir cumartesi iki kadın ve İzmir...

Kahveci Ömer (ağası var mıydı hatırlamıyorum) Alsancak' ı Kordon'u bir sürü yeri...

Bizim Bey in referansıyla sabah kendimizi attığımız kahvaltı, Güzelbahçe' de...

Eski Çeşme yolu çok severim ayrıca o yolu...

Çamlık Sokakta bir şirin cafe, dekorasyonu ilginç, yemekleri şahane dilek tutulacak çaputlar bile var kapıda, ortadaki açık renkli çaput da benimki...

Kahvaltı sonrası yerini hatırlamadığım İzmirspor tesislerine götürdü antrenman yaptığı yerler görünce de içi bir hoş oldu tabi...

Kolay mı 13 koca yıl...

İlk IKEA tanışıklığım, yemek faslına katılamadım dişimin yemek yememe müsade saati gelmediğinden...

Nasıl cıvıl cıvıldı heryer, yaşayan kent...

İki Saçaklı...

İzmir Butik GYM...

Bu adı ben koydum onlar "VIP hizmeti veriyoruz diyorlar..
Plates, hamile pilatesi, salon dansları, anne-çocuk ve çocuk cimnastiği, oryantal masaj ve daha bir çok hizmet...
Yedişer kişilik gruplar sekizinciyi almıyorlar yeni grup kuruyorlar...

Sıkış sıkış olmasın ferah spor yapılsın diyorlar...

Diyenler kim iki tane dünya tatlısı kadın...

İdealist, işine dört elel sarılan hep en iyisi olsun diye çırpınan ve kimsenin aklına gelmeyen incelikleri düşünen iki dünya tatlısı...

Herşeyler özenle hazırlanmış spor bitişi olur da deodorantınızı unutursunuz ihtimaline karşı sizin için hazırlayıp koymuşlar keza aseton kadınsal eksiklerinizi bile düşünmüşler...

Ev gibi sıcacık samimi...

Ayrıca da Alsancak' ın göbeğinde Kumrucu sabri' nin hemen üzerinde...

Hem gidin bir kahvelerini için hem de spora başlamak için yerinizi ayırtın...

Selamımı söylemeyi de unutmayın...

Adres: 1378 Sokak No:26 Koruluk Apt. B Blok K:2 D:5

Alsancak (Libas Sokağı) Kumrucu Sabri Üstü

Tel : 465 08 55

Ben Bu Kurbanı Keseceğim :)

Babamın tedaviler pazartesi bitmişti...
Bu cuma da bugün yani KBB cinin görmesi gerekiyordu...
Fakat ben yokum annem babam kız kardeşim gittiler...
Ve İzmirdeyken haber geldi ki babamın ıvır zıvır ne varsa hepsi bitmiş gitmiş şükürler olsun...
Hastalığı duyduğum ilk andaki hisleri anlatmak ne kadar imkansızsa, bunu duyunca da anlatmak ne kelime hayat-ı ömrümdeki ilk meşhuuur Ikea gezmemde kaldım öyle bu sefer sevinçten ağlaştık...
Ikea koridorlarında gezdim, hem ağladım hem sevindim...
Şimdilik 30 Ocak' ı bekliyoruz, yine de tam tetkikler o zamana...
Fakat doktorumuzun dediği bitti gitti olmuş...
Sevgili arkadaşlarım medine fukaraları gibi satır satır Allah ne muradınız varsa versin edebiyatı yapma kısmını sizleri sıkmamak adına yapmayacağım ama herhalde desem ki "Allah sizlerden razı olsun binlerce kez" anlarsınız beni değil mi?
Hala İzmir' deyim bol bol fotoğraf çektim bizim Bey' in İnciraltı İzmirspor tesislerinde hatıralararını canlandırdık...
Sonra Güzelbahçe de kahvaltı merasimi Ikea hatta arada dişçiye gidip birer dolgu yaptırmamız akşamına Ege Üniversitesi lokalinde bizim Bey' in sınıf arkadaşları katılımlı şahane akşam yemeği...
Şoför mahalline geçmem suretiyle şoför değiştirmemize rağmen çevirme görmeden eve varmamız...
Ki kimseler alınmasın İzmir trafiği nedir öyle anlamadım ki niçin kimse şeridine bağlı kalmaz ve niçin bu kadar makas atar sınız bre şoför kardeşler...
Bu kadar çok makas yapan arabayı topluca burada gördüm...
Neyse eve gidince fotoğraflı ayrıntılı yazarım...
Yarın basketbol maçını yönetecek hakem bizim Bey' in sınıf arkadaşı...
Telekomla-Bornova Belediye maçında tabi ki Telekomu tutup Ankaralı olmanın gereğini yapmam lazım :)
Yakamda kırmızı karanfil ben maçtayım efendim...
Başlıktaki kurban hadisesi, babam iyileşsin kurban keseceğim adağımın cümle halinde kullanılma halidir...

Sufi Yazınca Aklıma Geldi...

Dün daha otobüs beklerken durakta cüzdanımı açtım bir baktım Allah otobüs kartım yok, işim bitince hemen yerine cüzdanın köşesine iliştirirdim demek unuttum da şimdi ne olacak otobüsüm saatli, geldi gelecek...

Hemen koşayım 20 metre ilerdeki gişeden kart alayım dedim en az da iki binişlik satıyorlar ondan alacağım...

Tam ilerliyorum epeyce yaşlı bir teyzem elini uzattı ama nasıl titriyor o el...

"Bana da bilet ver kızım" dedi...

"Hay Allah teyze" dedim " sen nereyi bekliyorsun?" çünkü durakta en az 7-8 semtin otobüsü geliyor...

Şurası dedi dur dedim teyzem benim semt başka ben sana da alayım hemen bekle de, deyip koştum ikili kart bana ikili kart teyzeme aldım geldim...

Eline verdim kartını iki binişlik teyzecim dedim...

Aldı "Allah razı olsun kızım" dedi, gözlerinin içi parladı, nasıl da şeker görseniz küçücük kalmış canım iki büklüm...

"Senden de razı olsun teyzem ne demek" dedim, bir baktım otobüsüm gelmiş...

İşte o "Allah razı olsun" dedi ya bana, "Hızır" o teyze olmuş, göründü demek ki bana da, ferahlattı içimi...

Bu arada küçücük çekirdek aile biz İzmirdeyiz -bu satırları okuduğunuz sıralarda- efendim imkan olsa sizlerle görüşebilsek çok isterim...

İsterim de numara yazamam başka yol da aklıma gelmedi, aklına yol gelen.....????

Canım Halam Ya :)

Bir tane halam var, ona keza dört amcam...

Tersi ama aynı; bir dayım, dört teyzemin olduğu gibi...

Küçükken Fulya' yla birbirlerini eşleştirirdik :)

Neyse konu o değil tabi...

Uçak biletleri için onay kodlarını veriyorum telefonda halama ki ben kodlayınca az çok tahmin de ediyorum Trabzon deyince Allah'ın emri halam onu uzun uzun Trabzon yazıyordur...

Hiç bozmadım sonra itiraf etti...

"Funda ben bunların hepsini uzun uzun yazdım"

Karşılıklı krize girdik telefonda...

Hay Halam uzun uzun yazdığın gibi uzun uzun da hayırlı yaşa sen emi...

Herşeyleri Bitirdik :)

Artık şafak saymak yok, dün itibariyle bütün tedavilerimiz sonlandı...

Kuş gibi hafifim şimdi, 1,5 ay beklemedeyiz vitaminlerimizi kullanacağız, kalan mamalara devam, o bekleme iyileşme sürecinin ardından ki 30 Ocak' a tekabül ediyor tarih anlamında, tekrar bir tomografi ve düz ciğer filmi çektirip doktorumuza kontrole...

Ameliyatsız atlatırsak Allah' ın izniyle daha ötesi yok sevincimizin...

Bu arada babacımla küsüz ne kötü küs de değiliz de süreç çok yaraladı tabi bir hastalık değildi ki uğraştığımız, kötü adamlar da vardı arada Kurtlar Vadisi Hoşdere şeklinde...

Bir miktar yıprattık her birimiz, her birimizi...

Düzelecek herşey...

Hatta o kadar düzeliyor ki şükürler olsun herkesin haberlerini bir bir alıyoruz...

Hele bu sabah bir haber aldım ki serviste işle alakadar, bir gerdan kırmadığım kaldı...

Alma mazlumun ahını çıktı aheste aheste işte ooohhhh canıma değsin...

Şükürler olsun ve bitmesin, hep duyayım içim ferahlayana kadar...

Beter olmasınlar ama ciğerimi/zi yakanlar da Allah'ından bulsunlar...

Ohh yine şükür yine şükür, hava güzel, su güzel, herşey güzel bakmasını bilene işte...

Bütün hastalar şifa bulsunlar, bütün dara düşenler refaha kavuşsunlar, kötüler hep cezalarını bulsunlar, çekenler de bu cezaları görsünler, bereket bolluk her yanı sarsın...

Ben gerdan kırmaya devam ohh yandan çok da bilirim ya oynamayı işte.... :)

Öyle işte...

Epey Gecikmeli...

Babamda böyle yapardı anneme özellikle mi artık bilinmez denk gelmiştir diyelim...

Annenin kaderi kızına sirayetten benim de bu durumum galiba ki bizimki de arada bir belki bilerek belki bilmeyerek sirayeti hatırlatıyor bana yer yer...

Şöyle cereyan ediyor husus, özel günlerde ki benim için özel gün sadece doğum günü bir de evlilik yıldönümü zamanıdır ha bir de doğumdan sonra anneler günü ki o da şiddetle işime geldiğinden, diğerlerine önem vermem saymam da yalandan ticari kaygı taşır nezdimde...

Herneyse...

Geçende doğum günüm geçende dediğim 10 Şubat, sabahından bir bir kıvılcım haydaaa güme gitti ogün...

Sonra anneler günü hoop bir bakmışım bir numara daha...

Bakıyorum sağıma soluma ardıma önüme ya diyorum hakikat bu ya da bir kumpas var bunun ucunda...

Günah almayayım denk gelmiştir diyeyim geçiştireyim...

Bizim Beyin kendi doğum günü olan 5 Eylül zamanı tamamen hayatın olası tesadüfü bak şu Allahın işine dedirtecek kör noktada ben suratımı sallayıp otururken çift taraflı karşılıklı, güme gitti kocanın koca doğum günü...

Böyle zamanların da rapor aldım bir daha sınav et beni hoca mazeretim var bahanesi de olmuyor ki...

Olmadı tabi de yedin bir halt sonra düzelt olmaz, hay o kuyruğumun, inmez indirsen, eğilmez eğsen öyle melanet...

Yalnız içime oturdu boğazımda yumrusu...

Her hadiseyi ballandıra ballandıra yazan ben, buraya bunu yazmazsam ibret-i alem için açık yüreklilikle yapmazsam, o kuyruğumu sıkışan kapıdan kurtaramam ki rahatlayayım...

Eyyy Bizim Bey! üzerinden kaç zaman geçerse geçsin bak sesim yüksek yazıyorum...

Hay huyla geçen kıymetini bilemediğimiz ömrümüz yeter nasılsa yaparız dediğimiz hiç birşeyi ertelememek lazım...

Ben ettim bir hata ne var yani küsülür mü Bey' in doğum günü...

İyi ki doğurmuş annen seni de, bana eş yazmış Yaradan...

Sevmişim seni Beeeey :)

Bebeciğimizle, seninle birlikte, sevdiklerimizle önce sağlıkla tabi sonra ağız tadı huzur bereket gönlümüzce hayırlısıyla uzuuun uzuuun yaşayalım Beeey :))

İyilerin Şerefine...

Dün gittim efendi gibi ifademi vermeye, günün bol yağmurlu karanlık akşamına doğru...

Vermedim gerçi de... İyi insanlar var hala gerçekten inanmışımdır öteden beri, hep onlarla karşılaşalım hep beraber, ilaç gibi geldi cidden...

Bu arada babamın tedavi başladı şafaktı derken, yarın son kemoterapimizi alacağız üç tane de radyoterapi kaldı...

Durum itibariyle sona yaklaştıkça vücut direnci iyice düştü fakat düzeleceğine olan inanç direncimizi yüksek tutmaya yetiyor...

Çok bitkin, babamla aynı kilodayız merdivenlerden inip çıkarken kucaklıyorum neredeyse sonra gittiğimiz radyoterapi merkezindekilere ne kadar ne kadar teşekkür etsem öyle az ki işte iyi insanlardan orada da var...

Hatta internet sitelerindeki iletişim adresine teşekkür maili attım, çalışanlarınızın kıymetini bilin gibisinden her biri birer pırlanta diye...

İbrahim bey var mesela parktan sorumlu, zaten yol üzeri önünde 3 araçlık yer var bazen işi oluyor bir yere gitmiş oluyor, belli oluyor hemen, geldiğimde anlıyorum bütün arabalar birbirine girmiş olunca ha diyorum İbrahim Bey yok...

Bazen ambulans oluyor önünde, cambazlık yapmak icap ediyor, diyorum yavaş o kadar uzun boylu değil, hatta geçende dedim İbrahim beye sayenizde cambazlığı öğrendim :)

Fakat kemoterapi aldığımız Gazi Hastanesi ayakta kemoterapi merkezindeki bir iki hemşire için aynı şeyi söyleyemeyeceğim...

Beş parmağın beşi bir değil tabi ki kimseyi kötülemek de değil amacım ama babamı bir parça üzüyorlar o bölümün hastaları hassas alınıyorlar babam en başta...

Hatta yarınki seans için hafta başından beri telkin veriyoruz, dayan bak son, olsun "he" de yaptıklarına görmezden gel ne yapalım...

Zaten yarın da hastanenin halkla ilişkiler bölümüne yazı yazacağım biraz özen diye...

Hatta geçen haftalarda yazdım, başhekimlik çok duyarlı davrandı...

Şöyleki; hastanede sabahtan kan veriliyor, çıkan sonuca göre doktor o haftaki kemoterapi için ilaçları belirliyor, eczacı çocuk getiriyor derken alım başlıyor...

Şimdi onkoloji hastaları için kan kağıdında acil yazmasına rağmen üç saatte çıkıyordu sonuç...

Bekle Allah bekle...

Ben de sonuç kağıdını sürekli soran tip, ilk hafta çok oturdu çünkü üç saat bekle bekle...

Ertesi hafta oradakiler acıdı halime sonucu veren yere telefon ettiler sağolsunlar bir saat sonra sonuçlar elimdeydi...

Her hafta onlara gittim telefon ettirdim...

Meğersem süreç şöyle işliyormuş bütün acillerin sonuçları üç saatin sonucunda toplu giriliyormuş...

Yani ilk saatte çıkan da üç saat bekleyecek...

Ben de başhekimliğe dilekçe yazdım bu mağduriyete bir çare bulunuz diye...

Aradılar sordular çare buldular ve ilk saatte alıyoruz artık sonuçları...

Ağlamayana meme yok gerçekten, illa dürtülecek yoksa kimsenin sesini çıkardığı yok düzene devam ama kendi aralarında esip yağıyorlar onu da kimse duymuyor malesef...

Bir de bu ara beni beğenmiyorlar galiba blogumu terkeden çoğaldı şu iki gün içinde dört izleyen yok, gitmiş bitmiş :)

Beni beğenmiyor musunuz yoksa :)

Gidenin Ardından...

Pencerenin kenarında oturup içtiğimiz kahveler miydi, yoksa karşı fincanın sahibi sen olduğundan mı bu özlemim?

Hani perde yarımdı da zaten, içerisi görünüyordu içerken kahvelerimizi... Kaldırımdan geçenlerin kafalarına değecekmişiz gibi elimizi uzatsak...

Arada bir bakışlarını kaldırıp onlarla göz göze gelmelerimiz tam kahveden yudumu alacakken...

Fondaki radyo programında çalanları birbirimize ithaf ederken...

Şimdi düşünüyorum da, neden gidenin gittikten sonraki anılmasında hiç kötü şeyi gelmez akla?

Hep mi iyiydi giden, iyiyse neden gitti, kim gönderdi ki onu, sen mi...

Ne istediğimi bilmediğinden mi, elindekinden olman ya da gidene, gideceği yokken gitmeyi aklına sokan...

Geri de gelmişti işte, ne güzel...

Sonra..?

Sonrasız bu hikaye, sonu da yok, başı da...

Bitti gitti, tıpkı giden gibi, ardında bıraktığı tişörtüne sinen kokusunun gittiği gibi, hayaller gibi, yıkılan ev gibi, bitti gitti...

Bir Biskrem Versem? le Olsa Keşke...

Ben aracıyım Terazinin Dirhemi diyor facebook a yazdı Ankaralı Anneler Grubu teyakkuzda elimizden ne gelirse...

"Senem, 13 yaşında evinin önünden tekerlekli sandalyesi çalındı ve okula gidemiyormuş. 2 bacağı ve sağ eli tutmuyor. %50 spastik %80 bedensel engelliymiş. Bir tekerlekli sandalye almak istiyoruz. belli mi olur çok el veren olursa belki akülü bile alabiliriz. babası 3,5 aydır çalıştıgı iş yerinden maasını alamıyor,temizlik işçisi. ilgilenmek isterseniz mesaj atın."

Belli mi olur belki dağlar olur tepeler olur da akülüsünü alırız...

İlgilenirseniz diye dedim...

Tünel Bit Tünel, Sonuna Geldim Tünel...

Güzel güzel bitiriyoruz tüneli, zaten aydınlığı da çıktı şu %50 kitleyi gönderdikten sonra...

Babamın ablasını gördükten sonraki yaşadığı moral de zaten işin olumlu cabası denilen cinsten...

Erkeklerin ablalarına, annelerine kendi ailelerine karşı ayrı bir zaafı vardır ya bilinen...

Ya da genelleyip de kimseyi üzmeyeyim ben, direk babam da böyle diyeyim, okuyucu bak bizim bey de bile var demiyorum o kadar iğneyi kendime batırıyorum, başkasına cuvaldıza gerek yok...

İşte insanoğlu alışıyor herşeye, o bakımdan günlerin geçişine de, aradaki girilen tünele de çıkılan aydınlığa da...

Gelen herşey üst üste gelir ya murrpy kanunları mı,artık başka birşey mi,yoksa diye diye mi yapılır bilinmez, gidince de toptan gider gelenler...

Uğurlar ola...

Harekete alışkın bünye, böyle oturmaya rahata alışkın değil, yalandan geçiyor iş, ev, kreş, baba evi filan...

Rahat batar ama bir miktar dinginlik de iyi tabi en azından ütü yaptım çok severim kendisini deli gibi ütü yapayım ben, buşalık yıkayayım ama temizlik ve en illeti toz al demesinler bana...

Sonra öğrendim ki ev hep iş istiyor, annemin evi istemiyordu ben de yeni yeni öğreniyorum gerçekten şaka değil bloglarda gezinirken hamarat hatun bloggerların durumunu gördükçe yenecek kırk fırın ekmeği alacak, bulacak ve yiyecek kapasite olmamasına üzüntü duysam da kısa süreli oluyor Allahtan geçiyor hemen...

Gerçi geçen bizim Bey şöyle bir yandan gülümseyişle "ne zaman öğreneceksin ev hanımlığını" şeklindeki sorusuna elimden gelmeyen sevimliliğimle "ehe ehe" diye gülümsemeyle cevap verip konuyu geçiştirsem de yapacak birşey yok, ayrıca ben ev hanımlığı kısmında iyi değilim ki benim işim hayatın fırtınalarının peşinden kovalamaca, ne işim olur zaten yapabildiğimi yapıyorum...

Nereden geldim ki buraya laf lafı açtı işte kendi kendime yazarken...

Bir de aklıma ne geldi, babamın kemoterapi günü babam içerdeyken annemle kafeteryadaki durumları da gözlemliyoruz ister istemez, orada gördüğüm bir husus da karı koca geliyorlar mesela kim hasta fark etmiyor ama o erkekler bu kadar mı huysuz olurlar, eşlerine bu kadar mı kızgın olurlar, sürekli bir çatık kaş durumu, sürekli bir azar hali kimseyi takmadan, o kadının düşeceği durumu hesaba katmadan.... O kadınlar da garibim sesi çıkmadan boynunu büküp ele güne rezil olma durumundan sıkıntılı seslerini çıkaramıyorlar...

Ah bu erkekleeeer ahhhh :)

Bir de şimdi haber geldi ki, kendim bizzat şahsen benim bir başvurum neticesi ifade vermeye gideceğim, müşteki olaraktan amaaaan işte hayat ne diyeyim :))

Yalnız nasılım müşteki filan terimler :))

Yan Masada Bildiğin Boşandılar...

Babam kemoterapideydi bugün, çıkmasına 2,5 saat var...

Amcam misafirim hastanedeki, hep annem babam ben şeklindeki çekirdek üçlüyü bozduk bugün...

Oturmuş kafede amcamla, laflıyoruz...

Yan masada da sonradan farkedeceğim üzere genç bir bayan, bir hala, sonradan gelen bir genç bey oturuyorlar...

Konuşmaları ilk önceleri duymadım neden sonra kulaklarım, boşanma, benden nafaka istiyor, ben evimden çıkmam sözleriyle bir tilkininki gibi dikildi...

Obdusmanları oğlanın dayı eşi, hala dedikleri bayan...

Zaten bunlar sanırım ayrılmışlar ama çocuğun maddi durumu yetersiz olduğundan aynı evi paylaşıyorlar, fakat parada filan bir anlaşmazlık söz konusu ki kız sürekli ben kimsenin hakkını yemeyeceğim ki diyor ama üzgün, çocuk üzgün o üzgün...

Hala mantıklı tarafsız ki aferin...

Fakat o an o kadar çok dua ettim ki, Yarabbim barışsınlar, evlerine mutlu mutlu dönsünler, sen bütün evlere huzur, ağız tadıyla oturmak ,yaşamak nasip et...

O kadar pırıl pırıllardı ki...

Bir ara oğlan gitti, hala gitti, kız tek başına kaldı, ablasıyla konuştu, konuşurken iki damla döküldü yanaklarından...

Amcam olmasa kalkıp giderdim hiç dinlemez...

Derdim ben de uzun yıllar önce aynının eşiğinden döndüm, hiç birşey değil aranızdaki hiç birşey, ne aileler ne başka birşey siz severek kurmadınız mı bu yuvayı ne demeye bozmaya çabalıyor sunuz?

Düzeltin, gelin hatta obdusmanınız ben olayım, yapmayın yeter ki...

O kadar hassasım ki bu konuda, hiç dayanamıyorum, bütün dualarımda "sen bütün evlere dirlik düzen ver, huzurla, sağlıkla, mutlulukla dolsun bütün evler Allahım" demeden yapamıyorum, eksik dua ediyormuşum gibime geliyor, inşallah öğlenki dualarım da tutar da barışırlar...

Üzüntü kaynağı benim için, yıkılan yuva, dağılan iş, ev, bark, hasta insanlar...

Allah kimseleri dara düşürmesin, düzenini bozmasın, varlıkla, sağlıkla mutlulukla yaşayalım gidelim işte yumuşak yumuşak :)

Aman Aman Maşallah Bu Ara Vukuatsızım :)

Güneş var şehrimde misler gibi...

Halam geldi amcamlar geldi, babamın moral daha bir yerine geldi...

İkinci parti amcalar da sıradalar...

Hatta babamı annemi Çeşme'ye götürecekler tedavi bitiminde...

Hafta sonuna da küçük teyzem gelecek, küçük dediysem en küçük teyze 4 teyzenin en küçüğü, babamı görmeye...

7 Rayoterapi, 2 de kemoterapi kaldı...

Kitlenin yarısı uçtu...

Yüzler gülüyor...

Umutlar da güneş gibi yeşerdi açtı...

Ses etmeyeyim vukuat yok bu ara...

Olacak olandan da ses yok şimdilik...

Ses etmeden kıvrılayım ben şuracıktan...

Sıtkı Sıyırtan Diyalog :)

O.S. : Ama sizin kızınız yazmış internette oğluma sütlü kahve diye ne kadar ayıp, uğraşacağız asla bırakmayacağız...

Annem : Bırakmayın tabi. Yalnız biliyor sunuz değil mi, oğlunuzun cevaben yazdığını da küfürleri ve tehditleri...

O.S. : Ama sizin kızınızın altında adı var benim oğlumun altında adı yazmıyor ki...

Annem : Olsun, haberiniz yok galiba bilişim suçları diye birşey var, ıp numarasından hangi bilgisayardan olduğunu çıkarıyorlar... Üstelik o bilgisayarın geldiği telefon kime kayıtlıysa, suçlu o kabul edilip oan göre işlem yapılıyor...

O.S. : Aaaaa olsun uğraşacağız biz...

Annem : Tabi tabi uğraşın siz...

Korkuyorum... (Fotoğrafın Dili)

Daha çok üşüyorum korkumdan öte...

Rüyada mıyım?

Az önce yumuşacık yatağımda, yastığa başımı koyduğumu hatırlar gibiyim...

Yalnızım ama ben hiç yalnız kalmadım ki, burada neden yalnızım korkuyorum öylesine belki belki aklımı yitirdim, olamaz mı?

Kesin kesin olacağı buydu, haydi buyur bir de bununla uğraş...

E peki burada işim ne kimden saklanıyorum ki, hem ayrıca neden kendime yukarıdan bakıyorum ki...

Ah canım nasıl da büzüşmüşüm yatakta...

Bu izbe yerde ne işim var, rüya mı bu, olmasını dilerim ya da olacağım mı ilerde bana gösterilen...

Bilmem ama şimdi üşümem geçti, korkum da...

Hatta burası kendimi dinlemem için harika, etrafta çıt yok ohhhh burayı sevmeye bile başladım...

Fakat sevdiklerimi özlediğimde...?

O zaman uyanırım uyanır yine eski yerimde olurum peki bir daha kendimle kaldığımda gelebilecek miyim ki buraya...?

Bilmem belki de...?