En Nihayetinde Cuma...

Bugün hayatımdaki iyi insanların kıymetlilerinden birinde; çok iyi geçti birkaç saatim...

Dönüşündeki nergisle son bulup, kumam küçük hanım tarafından odasına el konulmak üzere yerleştirilerek nergis hasretim de burada sonlandı...

Arada odasına kafamı uzatıyorum mis kokusunu içime çekmek için...

İnelim Çocukluğa İnin İnin...

Gidelim geriye doğru...

Hatırlayalım şöyle bir...

Kim istediğini aldıktan sonra bıkmadı...

Hevesi geçmedi, çok istisnalardan bahsetmiyorum...

Alın benim kız Rengin, beğene heveslene alıyorum, ertesi gün en masum ses tonu başı önde "anne bunu aldığın yerde daha güzeli var mıydı?"

Ben yapmadım, billahi ben yapmadım...

Eskiden de mi böyleydim dedim kendime, baktım "iç" e sordum "evet" dedi, sen de elde edene, aldırana kadardın...

Hayatın her döneminde oldu, sevgiliyi de ya da en basit aldığın bir pantolonu...

Hani erkek kısmı koşar koşar hoop tamam oldu bitti...

Oldu bitti o manada değil tabi, ahlaka aykırı yazmıyorum...

Ha belki tamam o da olur, hayatın gerçeği değil mi?

Sonuç itibariyle hayatın elde etme durumu ve ettiğinde "hııı daha iyisi yok muydu acaba" kısmı var olunduğu sürece, söylenmeye devam edecek bir klasik demek...

Bunu değiştiririm, yok ben böyle değilim diyecek babayiğit de var mı bilemiyorum tabi...

Bu insanların bu herşeyin daha iyisi var mıydı acaba mentalitesini taşıyıp da, hayatın dönüm noktası evlilik kurumu ya da seçilen meslek veyahut daha keskin hayat virajından döndürülmesi zor girişlerde?

Nasıl bir çözümlemedir bilinmez ama böyle bir gerçeği de yadsımamak lazım...

Konu nereden çıktı kısmına tamamen spontan dedim, gittim içeri çocuk yemek bekler...

Cemreler Düştü Bile...

Benimkiler düştü...

Hepsi birden beklemeden havayı suyu toprağı...

Dün evet çok güzel bir gündü fakat ayırdımında değil ki bünye,kendini sıkmaktan ,üyesi oldugum ANKAN grubuna da yazmıştim insanın kalbi boğazında atar mı diye?

Kendimi sıkmaktan, sürekli sigaraları devirmekten, ne oldu, ne çıkacak diye beklemekten...

Hatta hastanede görülmeye değerdim, elimde tomografi ve film sonuçları, gözüme bir doktor kestirsem de yolunu kessem oku kardeş şunları bana desem diye doktor bakındım durdum...

Hatta filmin arşivden çıkmasını epey uzunca bir süre bekledikten sonra Allah dedi herhalde kulumu rahatlatayım diye, babama bakan çok şeker doktor bayan vardı, ilk hastanede o bakmıştı bir de ben bakayım gelin diyen bayan babama...

Geçen hafta gittiğimizde çekimler için, o yoktu hatta şehir dışındaydı...

Beklerken onu görüp de eteklerine bir yapışmam vardı...

18 Eylül'de hiç unutmam ciğer filminin sonucunun temiz olduğunu da o söylemişti kollarına yapışıp ne ağlamıştım sevincimden, kendimi nasıl sıktıysam o ana kadar o kadar kötü haberin üzerine bunun iyi çıkması nasıl bir mucizeydi bizim için...

O ana kadar ki duyduklarımız tüyler ürpettici olunca, onun ciğerleri temiz demesi...

Dün de öyle oldu ellerine yapıştım ayak üstü sonuçlar gayet iyi dediğinde...

Şimdi asıl bahar bugün geldi bana, dün anlamadım ki pelte gibilikten kendimi sıkmaktan...

Dödürüp kafamı geriye bakmama gerek kalmadan film şeridini başlatınca beynimde, amanın neler geçti 18 Eylül' den bu yana...

Maneviyatın tümden yıkıldığı, düzenlerin dengelerin değiştiği, sırf babam mıydı hasta olan bizler onunla hasta olduk, bizler de onunla tedavi gördük sonra madalyonun öbür yanındaki yıkımlar...

Fakat dedik ki Ey Allahım dert senden dermanı da senden elbet...

Sen kaldıramayacağımız yüklerin altında bırakma bizi...

Herşeyi sen bilirsin sen en iyisini de verirsin...

Sebat etmek önemli demek ruhu kalbi Allah' a bağlamak...

İyilik de kötülük de zorluk da bizler için...

Önemli olan sıyrıklar hafif olsun...

Hakkaten de öyle oldu...

Şimdi babam da yeni doğdu, bizler de...

Her yaşadığımız ders yanımıza kar hatta...

Doğum günümüz kutlu olsun...

Böyle mutluluğumu, neşemi anlatmaya kelimeler kifayet etmez...

Sarılasım var herkese yoldan geçene tanıdık tanımadık, biliyor musun biz neler yaşadık ama üstesinden geldik herşeyler düzeldi demek...

Varsın onlar bu hatun delirmiş desinler...

Herkes benim gibi delirse keşke...

Toplanın.... Blog Sarılması...

Ne yazayım, ne diyeyim doktor aynen şunu dedi...

"Bu safhadaki (3. safha) tonsil CA tanısına, vücudun bu tedavilere bu derece cevap vermesi ve neredeyse hiç birşeyin kalmaması bir MUCİZE ve ilk defa böyle bir vakayla karşılaşıyorum"

Yorumların kelimelerin bittiği yer burası işte...

Herkese ayrı ayrı teşekkür etmek, hepinize kocaman sarılmak istiyorum, iyi ki varsınız, iyi ki ben de buradayım, Allah hepinizden razı olsun, teşekkür etmek bile yetmez ki...

Allahım sana hamdolsun, sevincin tarifi yok yazarken ellerim titriyor içim kıpır kıpır...

Ohhhh beeeeeeeeeeeeee :)

Bitti...

Bitmeden...

Gün bitmeden sallamak lazım hayata hisleri duyguları...

Bitmeden olsun ki ah vah denmesin...

Bitmeden de ki, oltana gelen senin olsun...

Bitmeden de ki, alacağın sevincin olsun, hem umudun, hem beklediğin olsun...

Ama bitmeden yap ki bak bitiyor bir gün daha...

Yakala saldığın misinanın ucundakini...

Fotoğraf: Onur Kıratlı...

Yarın Çok Büyük Gün Çooook...

Aslında yarın yazacaktım ama heyecanı ne zamandır sardı benliği...

Şafak saydığım günleri hatırlıyorum, bıkmadan her şafağa tekrar tekrar dualarınızı destek mesajlarınızı gönderdiğinizi...

Babamın durumunu buraya yazmıyorum, çünkü istemediğim okuyucular olur, o bir sürü kötü olayların yaşandığı iyisi kötüsü, o sebepten ne kötüyü yazıp kimseyi sevindirmek ne de başka birşey olmasın artık sıtkımız da sıyrıldı daha yeter...

Herşeyi Allah' a bağlamışız zaten, kim ne derse, kim ne düşünürse kendine ki kimsenin arkasından kötü konuşmak ne bana ne aileme yakışır görmedik aksini biz...

Hayatta hep şunu savundum her şeyin şerefli olsun düşüşün bile...

Ya da en kötünün, biz böyle bildik haysiyetli olanı bildik de yaşadık da...

Haysiyetli sanıp da olmadığını anladığımızda zaten zarar görmekten öte fayda gördük Allah esirgedi her daim uzak tutarak bir vesileyle...

Aman töbeler olsun bunu kimseye ithaf etmiyorum sonrasında kimseden haberi gelmesin kendi kendime yazıyorum efendi gibi...

Ama sonrası için garanti yok temkinli şimdi çok sıkıldım...

Ayrıca da ne yazıyordum ne yazdım...

Babamın tedavi sonrası 1,5 aylık zamanını doldurduk, geçen hafta tomografisi ve röntgeni çekildi...

Sonuçlar sabaha, doktora göstermesi öğleden sonraya...

Müjdeli haberi alacağız Allah' ın izniyle...

Heyecanlı bekleyişten alnımızın akıyla çıkmak nasip olacak biliyorum...

Ya da bilmek istiyorum...

Yarın ola hayır ola...

Aman da Ben Öykü Tamamlama Çalışmasına Katıldım...

Öykü Atölyesi' de öykü tamamlama çalışması şeklinde bir yazı oluduğumu hatırlıyorum, bir de ben de katılabilirim şeklinde parmağını sırayla aynı hizada kaldırmış öğrenci misali çekinik bir şekilde seslendim...
Sonra bir baktım çalışma sırasında kızlar uçuyorlar, ben yazdığım satırları çıkarana kadar göbeğimi çatlatırken onlar bakıyorum gitmişler, ben bir kıskan bir kıskan...
Çok güzel bir çalışma çıktı ortaya çok gururlandım iki satır yazımla da olsa...
Hepsine ayrı ayrı teşekkür ediyorum...
Daha önce hiç denemediğim çok keyifli ayrıca ne kadar az okuduğum gerçeğini de yüzüme vuran bir çalışma oldu ama ben çok memnunum.
Öykümüz burada "Ebruli Hayaller"

Bildiğin Masumum Ben...

Bu akşam artık neredeyse kanka olduğumuz semtimizin karakoluna uğrayıp ikinci ve son davanın ifadesini de verme aşamasında, benim bildiğim ama bilmekten öte durduğum bir durum var ki zamanında da bununla ilgili bir yazım hala durur sandığın dibinde bir yerde...

Şu benim efe duruşum, bir feminenlik durumu yok bir ne bileyim bu bize söver olmadı, döver, heeeeeyt diye dalar gibi bir intiba bırakıyorum demek insanların üzerinde...

Halbuki yok öyle birşey, duruş kartal tamam içte de var ama, icraatta birşey yok damarımın yeri bulunmazsa, gayet ılımlı, baklavalık yufka kıvamı ki o kadar ince bir yürek, aman kimse kırılmasın incinmesin durumu hasıl beden ve ruh ikilemimde...

Hani eski Türk filmlerinde olur iri yarı çam yarması fedainin aslında bir küçücük çocuk yüreği vardır içinde hatta bir serçe kırılganlığındadır o yürek...

Bugün de benden o intibayı alan memur arkadaşlarla, sonra gülme konusu oldu ee tabi ilk izlenim önemli husus...

Korkutucu duruyormuşum...

Kiminde vardır ya adam öldürür ama tanıdıkları eş dost "aman ne kadar da saygılıydı masum bir duruşu vardı inanamıyoruz" der arkasından, demek ben olsam "hııı hanım hanım kesin bu yapmıştır" diyecekler...

Yok öyle birşey al sana yüreğicin içinde kartalla beraber yaşayan ve baskın olan bir serçe duruyor öyle kardeşçe yaşayıp gidiyorlar... Allahtan böyle insanların en çok, insan sarrafı oluşlarını beğeniyorum hani senin görüntün tamam duruşunda bir efelik var ama direk anlarız hadisesine de vakıflar...

Dur bakalım şimdi Şubat' ın son zamanlarına denk gelen duruşmada da böyle bir efelik duruşu olursa olmaz işte, kendime bir postür belirlemeliyim ya da hakim de insan sarrafıdır görür görmez anlar beni de yürekteki serçeyi de...

Üç Kuruşluk Ömür İşte...

Üç kuruşluk ömür işte çekilesi

Ne tarafından bakarsan bak aynı

Hele ki yaşadığının adı "esaretse"

Kopart ipini geçsin gitsin

İstemediğin zorakinin kime faydası var

Üç kuruşluk ömür işte çekilesi

Çek çek bitmiyor ki

En güzel tarafından bak yüzün gülsün

Ama içini deşme çıkman dert

Üç kuruşluk değil miydi çekilen

Ne demeye çekilir sal ipini

Girmek istemediğin ayaklarının geri geri gittiği yerden

Topuklarını vura vura kaç git

Üç kuruşluk ömür işte değil mi neticesi

Hatta başa gelmiş hep çekilesi...

Haydi Bakalım Rast Gele...

Şaşılası ama bir o kadar da memnuniyet verici bulduğum, ağırlığından sürekli şikayet ettiğimiz bürokrasi artık bir mesaj uzaklığınızda...

"Sayın TC ... Şubat 2010 saat .... bilmem kaçıncı bilmemnerde duruşmanız var gelin...." şeklindeki mesaj beni şaşırttı mesaj yoluyla gelmesinden dolayı...

Şey geldi bir de aklıma; şanslı azınlıktayım sokaklarda doyasıya oynayabildiğim için orada geçen diyalogdur...

Arkadaşlar tartışırlar sudan oyundan bir sebepten

"bak anneme bağıracağım" der evi yakın olan bahçe sahibi, diğeri de "bağır bağırsana benim Allahım var ben de ona güveniyorum" :)

Gel yeni yıl geeeel :)))

Gitti Ama Gidişine de Bir Miktar Sinirli Sanırım...

Giden geleni aratmasın diye bir söz var, asla ve kat'a inancımın olmadığı...

Herkeste bir acısı var gibi, kime dönsem serzenişte gidenden için...

Hatırlamıyorum ki hiç bir sene için böyle konuşulsun...

Şimdi de dışarıda ağaçlar bir o yana yatıyor, bir bu yana hele ki sesi vuuuuuuuuu abartmıyorum bütün evi inletiyor...

Aksine ev, dışarının bunca hengamesine nazire yaparcasına çıt'sız dakikalar geçiriyor, Rengin hanımın cimnastik yorgunluğuyla kendini attığı yatağında mışıldaması, benimse klavyenin o en sevdiğim ses tuş sesinden başka sesi çıkmıyor evin...

Ses deyince bir de ıssız sokaktaki ayakkabı tıkırtısını çok severim aklıma geldi...

Hiç başka ses yok tıkırt tıkırt topuk sesleri...

Zaten Amerikan sinemasında bütün ahalinin dans ettiği müzikallere de bayılırım ki hele oradaki step dansının çıkardığı seslere...

Ne ilginç düşününce herkesin türlü türlü ses sevmesi var ne demekse ses sevmesi...

Gecenin sahaba çalan saatlerindeki ezan sesi, çok güzel okuyacak ama hoca...

Saba makamında okunan ezan sesi ve o sessizlikte gecenin huzurunda yankılanan o ezan...

Başka ne sesi, sevdiğinin sesi ansızın kulağına gelen en ihtiyaç hasıl olunduğu anda...

Çocuk sesini hiç saymıyorum ki o artık listeye bile giremeyecek kadar özel, onur ödüllü...

Yağmurun arabanın ön camına geldiğindeki çıkardığı ses...

Uzun süre susuz kalan çeşmenin sular geldiğindeki ilk çıkardığı gurultu sesi...

Gecenin sessizliğinde çıtır çıtır şöminede odun yanıyormuşcasına ses çıkaran pikapdan gelen müzik sesi...

.

.

.

Başka başka....?

Reydiyo Nüv Yiır...

Eveeeet işte sevgili dinleyenler yeni yılın ilk ışıklarıyla ilk aşk şarkımız da sevenlere sevgililere ayrılanların tekrar kavuşması için Orhan Babadan gelsin bakalım...

Yeni yılda aşk olsun meşk olsun mutluluk olsun

Kulağınızı esirgemeyin bizden...
Şimdi bir reklam arası ve sevilen şarkı radyonuzda...

Hadi bakalım...

Naçizane Hepsi Kendi Düşüncelerim Baştan Söyleyeyim de...

Evlenene kadar sadece bir kere bozdum ailemle beraber geçirdiğimiz yılbaşı ritüelini...

O da Bolu'daki ev arkadaşımın teyzesi geldi ailesiyle çok ısrarcı oldular babam da zor ikna oldu tabi alışkın değil evden ayrı olmama böyle müstesna bir gecede...

Sonrasında hep beraberdik...

Bugün aklıma geldi hazır her yan da yılbaşı havasına girilmişken...

Hatırlarım lisedeyim, babam eve gelirken içecek ne getireyim dedi, beni de alkollü içki içebilecek adamdan sayıp, hemen atladım tabi kırmızı şarap, tamam dedi getirdi...

Alışmadık bünyede us durur mu, sen git bir şişe şarabı 1 saatin içinde iç bitir, geceyarısını göremeden sız kal...

Hala içemem mereti, bir bardağı sündürür de sündürürüm...

Sonra birinde babam dükkanda, annem, o zamanki en yakın arkadaşım şimdi çok geçerli bir sebepten dargın olduğum (çok geçerli bir sebep yazarak da dargınlığın verdiği vicdanı sızıyı hafifletme çabamı da görmezden gelmeyiniz) arkadaşımla bizdeyiz üçümüz, o zaman da İbrahim Tatlıses konseri var televizyonda iki kafadar biralarımızı çekip şarkılara eşlik ede ede bir efkar bulutuyla girmiştik...

Bir de enteresan istekleri hevesleri olan bir anneciğim kuzucuğum var...

Yaklaşık 10 seneyi geçti içinde ukteymiş efendim, çam ağacı alacakmış, gelin kız gibi süsleyecekmiş karşısına geçip gece de, yakıp seyredecekmişiz...

O zaman da şimdiki gibi mahalle bakkalında satılmıyor ki bu meretin kendisi de süsü de...

Beğendik mağazasının en revaçta günleri, özene bezene alındı, kuruldu, süslenildi, ışıkları yakıldı bakıldı duruldu, sonra ilerleyen senelerde tekrar edildi...

Tabi heves bitti gitti ağaç da süsleri de masal oldu...

Şimdi Rengin çok istiyor ama benim hevesim bitti gitti annem be...

Ha bir de neden bütün evlerde evin önünden geçenlerin gözüne sokarcasına illa cam kenarına konulur o ağaç bilemedim yıllarca...

Bana hani son 10 saniye kala sayıyorlar ya on dokuz .... diye bir saçma geliyor anlatamam ne manasız...

Sıfırı duyan birbiriyle bir yakın temas kuruyor çözmüş değilim...

Hep mi öpüşülecek seneye o faaliyetle girenler...

Bir de 31 Aralığa bir iki gün kala esnaftan alışveriş edilir iyi günler diye çıkılmaz tükandan iyi seneler...

Eee sen iki gün sonra tekrar gideceksin o dükkana ne iyi senesi okuldaki seneye görüşürüz geyiğinden ne farkı kaldı bu lafın?

PTT diye tabir edilen terlikle pijamanın dayanılmaz uyumunu hep takdirle karşılamışımdır...

Çünkü nedense geçe gezmelerinden sonra eve gelindiğinde o güm güm güm lerin başımı yastığa koyduğumda beynimde ve tüm vücudumda hala devam ediyor olması beni o dayanılmaz uyumlu kombinasyonun aşığı yapmıştır...

Ben böyle atıyor tutuyorum ya kimseler atıfta bulunmak değil haşa haddimi bilirim, NAÇİZANE bizzat şahsen kendim bizati benim fikirlerim...

Beni böyle sevin sevecekseniz...

Sağlık sıhhat afiyet hayırlar hayatınızdan eksik olmasın her daim...

Yine Yeniden... "Hazreti Beklenti..."

Onsuz yaşamayı çok önce öğrendim ben...

Yoo sesimde serzeniş yok bilakis "aşmışım ben bunu onun haklı gururunu yaşıyorum"un vakur duruşu üzerinde sesime yansıyan işareti var...

Neden onsuzluğa sevindiğimse tahmin edeceğiniz üzere tabi ki sürekli beklentili halin sisteme verdiği zarardan olsa gerek...

Ama ya şimdi?

Başka kulvardayım kalbimi bağladım ben Yaradana, rahat ettim en sonunda... İnandım ki her olayın bir vakti zamanı var ve O en hayırlı zamanda vuku bulduruyor ona...

Bana da, rahmetli dedemin dediği gibi "tedbir senden takdir Allah'tan" deyip, yapılabilir, uğraşılabilir her etkeni yerine getirdikten sonra hayırlısıyla olsun' la arkama yaslanıp başka bir olaya yönelmek...
İşleri oluruna bırakmak durumunu özümsedim ben, kimseden sevdiklerimden, çevremden, amirimden beklentim yok, o halde herhangi bir olumsuz durumda da hayal kırıklığı yok...
"Beklenti" yle "hayal kırıklığı" bundan ilişkideler işte...

Kraliçe "beklenti" hazretleri sopasını vurduğu zaman yere, "hayal kırıklığı" kulu yol alıyor boynunu eğip kaderinin götürdüğü yere doğru...

Su altından not: epey olmuş yazıyı yazalı, lakin hala etkisi hatırımda olup, bakıp bakıp vay be ne güzel yazmışım dedirtir her seferinde kendini bana hınzır...

Senenin Sonu Mi mi...

2010 dan ne bekliyor sunuz demiş Tatelsalım ?

Hiç birşey beklemiyorum zaten yeni yıl çılgınlığı yok gece program yeni yıl pardon ama hiç mi hiç hem de bana göre değil...

Alalade birgünden öte gitmedi hiç bir zaman "O" gün...

Yapana eyvallah tabi ama benim ne beklentim var yeni yıldan ne de geleceklerden, insanlara dileklerimi savuruyorum o ayrı...

Ama kendim için ya da o şu bu için beklentim yok 2000 den de 10 undan da...

Bir önceki senenin kazıdıklarını geri yerine koysun yeter...

Kızgın mıyım öfkeli mi yoooo o da nereden çıktı...

Temizlik Gelişme/Sonuç Arasında Bir Kuple Pasta Müsadenizle...

Hayat böyle birşey işte değişik gel-git yanında kağlumbağa hızı kalır...

Başlığı yazıp evden çıktığım zaman, herşeyin ne kadar yalan olduğunun tokadı patladı yine yüzümde...

Diyecektim ki kitap doğurmuş gelmiş, Öykü Atölyesinin jestine çok teşekkür ederim...

Diyecektim ki temizlik bitti, pastadan kayıp dilim de tarafımdan yendi bitti...

Hepsi yalan oldu...

Ama vicdanım beni boğuyor şimdi kötü evlat mıyım ben...

Ya da umursamaz mı...

Tarifi de yok ki...

Babam bugün abdest alırken kaymış düşmüş olayı ben büyütmedim demek ki...

Bilmem bahanem neyse...

Başlığı yazdım çıktım dedim ya, nöbetçi eczaneden kas gevşetici aldım eve vermeye gittik Rengin' le...

Beni görünce ağladı neden gelmedin dedi, o gözyaşları babamın, kalbime ok oldular saplandılar...

Kim geçmişte ne yaparsa yapsın hesaplaşması kendiyle, tamam herşeyine çok kızdım, olana bitene senelerin muhakemesi ama şimdi yapayalnız kalan ben değilim, annem değil, kardeşim de, yalnız olan babam...

Sağlıksız, işsiz, eşsiz, dostsuz, arkadaşsız...

Hayatın yedirdiği en büyük darbesini aldı işte, benim de çok isyanım oldu, çok kızgınlığım oldu... Fakat var mı çaresi nereye kadar yargılanabilir ki, bitti geçti gitti, üzerine sayfayı örtmezsen, temiz sayfa açmaya çalışmazsan o sayfada boğulur gidersin...

Kurşun kalem çizgilerinin, çalakalem şekillerin arasında öfkene yenilip...

Yarın babamın tetkikleri yenilenecek...

Tedavi sonrası 1,5 ay bitti şimdi yeniden tomografiler filmler testler uygulanacak...

Tedavinin işe yarayıp yaramadığı sonucunu alacağız...

Hayat böyle yalandan birşey işte...

Elimizdekilerin kıymetini bilelim demeye ve geçmişin hataları üzerinden olan hesaplaşmaları durdurun dememe gerek var mı...

Yok...

Bence hiç yok :(

İznin Hafifliği Temizliğin Zerafeti...

Yanmasın ziyan olmasın diye alınan izin, beni hacamat etti ki hacamatı tamamen argo kullandım...

Bir bakıma ziyan yeni yıla girerken başlığı altında yapılan istemsiz aktivite...

Aktivitemiz yardımsız, giriş gelişme sonuç şeklinde başlayıp, gelişmesi ertesi güne sonucu da bitimindeki uzun oturuşa tekabül ediyor tamamen...

Zaten çalışan kadın kısmının ki bahsettiğim tamamen ben, sayahat dışında ya da çocuğu hasta olmasının dışında ne demeye izin alır benim gibi izni yanmasın diye...

Hazır evdeyim, haydi evi ev haline tekrar sokayım diye...

Bir miktar ucundan ev olduğu göründü tünelin ucunda ışık her daim var...

Al işte izin dediğin nedir ki?

Bir de en çok neye kızarım...

Daireden birinin izni biter işe başlar soru klişe zaten

"eeee nasıldı izin nasıldı tatil?

" tatilin kötüsü olur mu iznin kötüsü olur mu"

Olur ya neden olmasın benim gibi domestosun içine batar kalırsın al sana kötü işte...

Buradaki domestos evin kazınması hadisesinde kullanılan maddeyi temsil ederken sanılmasın ki evi götüren bişi var yok öyle birşey ben onsuz yaşayamadığımdan mütevellid tamamen...

İlla Uyuyarak mı Dinlenmem Gerekir... Zzzzz....

Zamanında hatırlarım öğlen vakit geldiğinde odama yatağıma bırakılır annem tarafından, kapı kapatılmak suretiyle odaya hapis olurdum...

"Hapis olurdum" tabi o zamanki aklımın dediği, şimdiyse kendi çocuğuma aynısını yapmasam da mutlaka yanına uzanıp öğlen uykusuna yatırıyorum...

Annem gibi düşünüyorum uyumasa da dinlenecek...

Allahtan uyuyor da iyice dinleniyor...

Velhasıl tamamen "öğlen uykusu uyusun çocuklar" diyen taraftayım...

Gerçi bizim tarafta da pek kimse kalmadı, benim gibi yeni annelerin karşı tarafta olanları çok...

Neyse eyvallah kim neyi düşünürse...

Bugün benim için apayrı heyecan verici bir sabahtı...

Beden eğitimci anne baba olarak, çocuğumuzun yaşı gelse de spor sıralamasına başlasak diye saydığımız günlerin sonuna geldik şükür...

Bütün sporların ilk basamağı cimnastiğe başladık...

Her geç edinilmiş çocuğun, görmemiş ebeveyni olarak biz, birimizin elinde kamera diğerimizin elinde fotoğraf makinası küçük hanım ne yaptıysa çektik de çektik..

Gün gibi aşikar bizimkinden cimnastikçi olmaz narin değil bir kere vücudu fakat çok güçlü bir çocuk mutlaka diğer branşlarda değerlendirilmesi şart...

Fakat basamak da belli, bir dönem cimnastik, sonrasında yüzme, sonrasında ister yüzmeye devam eder, ister başka bir branşa yönelir...

Artık kendi isteğine kalmış...

Şimdilik başladık bismillah, bugün çok iyi geçti fakat bu kadar hareket bünyeye ağır geldi, öğlen dinlenmek üzere yattık birlikte yatağa dedim:

"haydi annecim kapatalım gözlerimizi"

"kapatmayacağım ben hem uyumayacağım da...

hem uyuyarak mı dinlenilir illaaaa.........."

dedi baktım gözler gitti...

Uyuyor hala...

Sakin Hep Sakin...

Ne zaman huzursuzluk hasıl olsa, hareket olsa, bir kıpraşma, sakinliği bulmak hep Yasin Suresi' nin satırlarını okurken yok olur...

Sonrasında eller açılıp da yürek açılıp da istekler sıralanınca...

Her hecesinde gider o sıkıntı da kasavet de...

Sonunda bir bakmışsın ki dinginlik almış yerini, sisin dağılması gibi sakinlemiş ortalık, çıkmış pespembe kalp orta yere...

O çıktı mı göründü mü, bitti tamam oh der derin havayı çekersin, ciğerlerin sonu ne ki bütün vücudunda dolaştığını hissedersin o mis havanın...

Bir bakmışsın kan gelmiş yüzüne, huzur dolmuş içine yeniden...

Sonra yola devam dersin hayata da ...

Ama hep sığınmasında Allah' ın...

Yaradılanı Severim YARADANDAN Ötürü...

Bana her sıkıntımda destek olan;

yorumlarıyla, dualarıyla, mesajlarla, aramalarla

her zaman yanımda olan

Beni

Severek de okuyan,

Söverek de okuyan,

Hepiniz Allah' a emanet olun...

Yok bir yere gitmiyorum içimden geldi sadece :)