Bayramda Antalya'dan gelen kocamın ablası ve çocukları ile birlikte Atam'ın huzurundaydık...
İyiki de gitmişiz nasıl görkemliydi hoş 9 yaşına kadar Anıtkabir'in 2-3 sokak karşısında oturduk çocukken oyunlarımızın mekanıydı çok ciddiyetine varmadan ama sonraları içteki o ateşle gidince daha bir haz alıyor insan...
Çok kalabalıktı çok sevindim o kadar kalabalığa daha da dolsun taşsın... Sonraki günlerde tv den öğrendiğim şehitlere ağlıyorum şimdi de yazık hakikaten diyecek söyleyecek söz var mı bilmiyorum ağlıyorum ama...
Anıtkabir' deki nöbet değişiminde ağlamamdan daha öte ağlıyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder