Ne vardı herşeye rağmen mutlu olsak?
Ne vardı belki dakikalar sonra göçüp gideceğimizi hiç aklımızdan çıkarmadan yaşasak!
Ne vardı sevdiklerimizin kıymetini bilsek!
Ne vardı kalp kırmanın kolay onu düzeltmeninse çoook zor olduğunu idrak edebilsek...
Ne vardı yitenlerin geri gelmediğini anlasak...
Ne vardı hayatta maddi değerlerin manevi değerlerin yanında beş para etmez olduğunu özümseyebilsek...
Ne vardı sanki sadece sağlığımızın birlikteliğimizin bir bütün olduğunu görüp sadece ve sadece bunlar için bile "dünyanın en zenginiyiz biz" diyebilsek...
Ne vardı tutkularımızın esiri olmasak...
Ne vardı değer versek, değer görsek...
Ne vardı tahammül sınırlarımız dipsiz kuyunun dipsizliğinden daha dipsiz olsa...
Ne vardı içimizdeki sevgi, anlayış, hoşgörü ve diğer bütün insani duyguların filizlerinin boyu arş-ı geçse...
Ah be hayat "aşkolsun" sana ...
9 yorum:
Ne vardı yitenlerin geri gelmediğini anlasak... da ona göre yitirmeden önce bilsek kıymetlerini değilmi?
ah bir anlasak zaten...
cok daha güzel ve anlamlı olurdu o zaman hayat.
Aslında hep bilsek , hep sevsek kırılmasak daha iyi ama...
Dünya işte dönüyor , hiç bir şeyine güven olmuyor.
İnsanoğlu varoldukça tutkularının.hırslarıı esiri olacak.Ve her dafasında pişman olacak.Bu devran böyle sürüp gideck...
Merhaba demeye geldim :))
Prima Rima'ya yurekten katiliyorum ne olur sanki onceden bilsek sahip olunanin kiymetini..
Nazlı' nın annesi bu hırslar mahveden bizi zaten...
Moonsun hoşgeldin :)
neden bilemiyorsak kıymet ben de bir anlasam :)
Çok ütopik bir hayat. Ama güzel olurdu.
ozgurruya biz insanoğluna rahat dürter ya, yine eskiye dönerdik gibi geldi bak bir an...
Yorum Gönder