Hayatın Alış verişi...

Aslında biraz önce evi süpürürken düşündüm bunu, öncesinde halamla konuştum telefonda, o söyleyince hem süpürürüm hem düşünürüm, hazır Rengin de uyuyor, salınır dururum şeklinde derken...

Temizlik bitti, klasik hafta sonu posta posta çamaşır, mis kokulu askıdalar öte yandan da evde yoğun domestos kokusu hakim...

Uzattım yine...

**************

Ben böyle düşünüyorum bilmem sizler de mi aynı fikirdesiniz...

Arkadaşlık bana birşeyler vermeli, aynı şekilde ben de ona. Ortak paydada buluşmaktan öte o en birinci unsur tamam ama gidişatını da başlıktaki gibi alma-verme belirliyor... Ben ne kadar alabiliyorum, yeni neler öğrenebiliyorum, nelerden kastım hatun kişileriz aramızda konuşurken birşeyin lekesini nasıl çıkarılacağını öğrenmem bile benim için çok önemli ya da erkek arkadaşlardan ne bileyim ticari bir konu olur genel kültür olur çok seviyorum bu anlamdaki alış verişi...

Sonuçta zaten dediğim gibi bu alma verme verimli ise devam ediyor arkadaşlık sonuna kadar...

Bu kadar lafı şuraya bağlayacağım...

Blog okuyorum sürekli, yenilerini, takip ettiklerimi, sizler de öyle...

İçinde toplu iğne başı kadar faydalanacağım birşey olursa izliyorum okuyorum uyguluyorum sonrasında (her takip ettiğimden faydalanıyor muyum hayır bazılarını ki bu sadece bir ikidir onları okuma sebebim yok seviyorum öylesini de belki)...

Temizlik öncesi halamla konuştum demiştim...

Hanife teyzeyi sordum nasıl diye...

Nasılmış biliyor musunuz?

Bitik o ayrı ama şükrediyormuş sürekli...

Çünkü kızının bedeninin tüm olduğuna, yaklaşık 20 gün önce öldürüldükten sonra testereyle kaç parçaya ayırdığı belli olmayan o müsvettenin, kızının başına gelmediğine şükrediyormuş...

Olanla ölmüşe var mı çare?

Bu şükreden kadının okuma yazması yok, eğitimi yok, evde çalışmayan ve sürekli kendisini sömüren, babalıktan bihaber bir koca var ama kendisi bildiğimiz sütten çıkma ak kaşık, mübalağa etmiyorum gerçekten o kadar temiz, o kadar verici, o kadar vicdanlı ki...

Bütün bunların üzerine naçizane derim ki, ukalalık yapmak haşa hiç aklımdan bile geçmez...

Hepimiz ufacık meselelerden canımızı hiiiiç sıkmayalım, birbirimizi kırmayalım, olur olmaz herşeyi dert etmeyelim ne olur, hayat herşeye rağmen her zorluğa rağmen bizi dinlemeden devam ediyor...

En ufak sinir takıntı fiziken bir başka yerden patlak veriyor... Eskiden var mıydı sakinleştiriciler, terapiler...

İşte hal böyleyken demem o ki;

Çok şükür bizim ve sevdiklerimizin aldığımız nefese,

Çok şükür birlikteliklere...

Çok şükür sağlıklara...

Çok şükür eldekilere...

Gerisi gerçekten boş...

Ha bu arada Allah hiç bir kimseyi, önce çocuklarının sonra sevdikleriyle sınamasın...

Herkese iyi hafta sonları...

** Bu arada farkettiniz mi izlenilen blogların yeni yazı güncellemeleri görünmüyor**