Kıyımda Kalanlar...

Az önce gönderdi bu fotoğrafı Onur...

Birçok yazımı da süsler fotoğrafları, çok beğeniyorum karelerini bakışını onun...

Bu fotoğraf da Tisan' dan... Oraları çok, bilmiyorum Taşucunu geçince Mersin' e 2,5 saat uzaklıkta bir yermiş, oynadın mı dedim üzerinde "hiç" dedi, gece çekmiş...

Doğa kendi oynamış oynayacağı kadar işte...

Fotoğrafı görünce, "ne yazılır ama" dedim buna, "o zaman adını da koy" dedi...

"Kıyımda Kalanlar"

geldi aklıma yazıyı görünce, o da görmüş olacak sürpriz ona da...

"Hayatı kocaman ucu bucağı olmayan bir su kütlesi düşünün, kıyıda kalanlar ömrün size bıraktıkları, sahip olduklarımız. Mesleğimiz, eşimiz, sevgilimiz, eski sevgilimiz, anneannemiz, dedemiz, arkadaşlarımız, okul yılları... ne yaşadıysak, ne kadarı kalsın dersek o kadar kalanlar...

Ömür geçip, yaş ilerledikçe kıyıdakiler artıyor, birikiyor, üst üste yan yana hizalı hizasız...

İşte bir nevi hatıralar gibi ... Çok mu canın sıkıldı çık birinin üzerine, dik gözünü ufka, bırak kendini o taşın sana düşündürdüklerine,anlattıklarına...

Sonra çık kıyıya, dön gerçeğine, istediğin zaman oradalar nasılsa, çıkarsın yine..."

Ellerine sağlık gözüne sağlık güzel arkadaşım...