Her bir basamak değerli bizim için...
El ele çıktığımız, yükümün yorgunluğumun yarısını aldığın...
Bıraktın ama elimi...
Kendim yürüdüm, epey çıktım yukarı...
Hala da devam ama senin elin olmadan...
İn aşağıya, elim hala boş, sıcaklığını kaybetmeden gel yetiş...
Buz gibi olmadan...
............................................................
OYUN ATÖLYESİ Tembelliğimden kaçırmışım epey ...
Oysaki ne kadar çok severim...
16 yorum:
elını bırakmıs
sonra kossa yetısse aradakı mesafeler kapanır mı sence
ne çok istedim öykü atölyesine bişeyler yazmak, bi fotoğrafın dili olmak. ama bi türlü olamadı. kısmet bi ara takılıcam peşinize :)
Öykücüm kapanmaz derim ben...
Gülcancım geç kalmadın ki takıl valla...
ben bir fotoğraf bir hikayeyi atlamışım nasıl olduysa yeni gördüm çok da sevindim...
haydi sen de yaz :)
Bu fotoğraf en anlamlı yaklaşım... Gerçekten çok güzel eline sağlık.
Dilek
Yıldız Yağmurları beğendiğine çok sevindim güzel sözlerin için teşekkür ederim :)
Sevgiler...
çok güzel bi anlatım ve cuk bi fotoğraf
fundacım öykü atölyesi ne anlatırmısın bana lüüfen
sevgiler çok
hiç bir şey için geç değildir yeterki isteyin sevgiler
çok güzel fotoğrafmış bence sadece çıkmak önemli değil arada inmeyi de göze almalı insan
Güzel bir fotoğraf ve güzel bir anlatım olmuş.Ama mesafeler koşsa yanına gelse de kapanmıyor, bir süre kapanmış gibi oluyor sadece...
Eller bırakılsa da gönüllerin bir olduğu nasıl da anlaşılıyor fotoğrafta...Güzel yaklaşım sevgilerimle.
En uzun mesafe kalpler arasına koyulandır diye bir söz vardı , mesafeleri hep kendimiz koyarız be adaşım, keşke uzaklar hep yakın olsa...
üff bugün çok dokundu valla bana bu yazı :(
Ne güzel bir hikaye olmuş bu Funda herkes kendince bir şeyler bulmuştur bu yazında ve fotoğrafta bende buldum inan ,yazdıkların dokundu biraz bana...
Meltemcim öykü atölyesi böyle arada çalışmalar yapıyor bir fotoğraf verip sana ne çağrıştırıyorsa kaleme döküyorsun veya bir kelime verip o kelimenin sende uyandırdıklarını yazıyorsun bu sefer...
nefis...
mükemmel olmuş,
çok güzel yorumlamışsın canım,
insan basamakları "bazen" tek başına çıkmak zorunda kalıyor hatta bazen mi dedim ben "çoğu zaman" demeliydim:)
Yorum Gönder