Sabah İçime Düşen Ateş...

Herkeste oluyordur muhakkak...

Görülen rüyalar, içe doğmalar filan...

Bende de -fazlasıyla- aynı durum hasıl, kimin ne sıkıntısı var akşamdan hallederim rüyamda...

Ya da neyse işte...

Genel itibariyle tanırsınız yazdıklarımdan ya da kendimi anlatmamdan, herkese ayrı gaz vermeyi çok severim, küçük şeyleri büyütmeyin aman sağlığımızdan öte birşey yok, ne güzel hayat ne güzel biz şeklinde...

Bu sabah serviste işe gelirken içime bir ateş düştü olmadık yerde durup dururken...

Birden babam aklıma geldi...

Ki babam dünyam... Genelde çok anneci bir tavır sergilesem de babam başka...

Düşündüm de babama yazdığım yazıyla anneme yazdığım yazıya baktım şimdi babacıyım demek ben bir miktar...

Birden babamın hasta olduğunu filan aklımdan geçirdim ama kötü düşünmekten imtina ederim, hep hayır düşüneyim hep hayır gelsin başıma diye...

Öğlen de kardeşimi aradım, babam eve gelmiş kendini kötü hissediyormuş...

Kendi kendime telkin vere vere oturdum...

Rengin'i kreşten alacak, tüm "alma sakın" zorlamalarıma rağmen...

Sesini duyunca ferahladım, bu arada kur'an-ı hatmettim resmen içim ferahlasın diye, akşam da görünce gönlüm rahat eder...

Allahım beni okuyan tüm babasını kaybetmiş arkadaşlarıma tekrar tekrar sabırlar ver, yaşayan babalara da Allah başlarından eksik etmesin dualarımı gönderiyorum...

Hele ki benim can babamın, kimse canını sıkmasın vallaha gidip tepelerim, ateş cürmü kadar yer yakar ben dünyaları yıkarım öyle de deliyim...

Sevdiklerimiz ne hasta olsunlar, ne şer şerefsizlerle karşılaşsınlar...

(yazıyı düzeltmek için tekrar okuyordum da ne efelenmek bu benimki böyle vay vay vay)

Rengin'in sürekli dua ettiği gibi "annem, babam, dedem, anneannem, teyzem yaşlanmasın Allahım ben buruşuk olunca çok üzülüyorum bir de onlar ölmesinler"....