İnsan Gördüm Birçok...

Dün denizkızının doğum günü dolayısiyle üç kişilik dışarda bir toplanma yaşadık ki ben kalkana kadar sürekli çok yoruldum kendime gelemedim nidaları ata ata...

Yürümediğim kadar yol yürüdüm...

Öyle tembelliğe alışmışım ki, eve giderken otobüse bineceğim zaman bile 200mt. durakla ev mesafesi bulunan otobüse binmiyorum da yakında bırakanı bekliyorum, incilerim dökülecek ya sanki yürürsem...

Ne fena sürekli yürümekten bihaber, halbuki severim ne yürürdüm, baktım sokaklar değil ben aşınacağım bıraktım...

Karanfil sokaktı geçtiğim, Aylak Madam a gidene kadar, boylu boyunca hem birini hem ikisini...

Hani yeni bir şehre gelir insan da, geçerken yollardan bir oyana bir bu yana bakacağım diye bakınır sürekli birşey kaçırmayayım sevdasında, ben de aynen öyle, mesela ben yeni gördüm koca koca 106 ekran plazmaları koymuşlar dizi dizi, playstation oynuyor gençler, çok hoşuma gitti hem de dışarda cafenin bahçesinde...

Sonra iki adamın önüne geçtim, yüksel caddesinde ilerlerken...

Ağır abiler belli, biri telefonla konuşuyor "sen merak etme sıkarım ben gerekirse, ayaklarını ters çevirir, öyle giydiririm pabuçlarını" vay dedim, bu kadar tumturaklı laflar eden son ütücüler...

Sonra oturduğumuz yerde öpüşen gençlere ki epey oldu buna benzer bir yazı yazmış idim (tık)...

Ya tamam yerleri yok filan, hoş bahane mi de ama bağnaz görüş açısı mıdır benimki bilinmez, itici geliyor hayır şeye döndü olay sen yapmadın mıya, yapmadım tabi, yapmam, yapanı da tasvip etmem...

Edene de ses çıkarmam, görüşümdür arz ederim...

Velhasıl adam insan gördüm iki, yürümemin yorgunluğu da kızları gördüm uçtu gitti, gerçi bir miktar uhunetliydi masa ama ben eğlendim çapımda ama eğlendiremedikse de oturduk koklaştık güzel dündü...

Nice yıllara tekrar tekrar Denizkızım...

Fotoğraf: Tamamen benim canımın Amasra salatası çekmesinden mütevellid...