Doktorun Yoksa Öl...

Beylik laflar var ya, hayat kısa, sevelim sevilelim, sevdiğimizi söyleyelim gezelim...

Cidden bu lafları küpe yapıp kulağımıza asalım...

Sonra diyoruz ki şu yalan dünya bak daha dün şöyleydi böyleydi diye...

Cumartesi plan şu, kızımı alıp annemlere gidip, babamı, annemi ve anneannemi alıp pazartesi Umre ziyareti yapacak halama gideceğiz...

Tam çıkacağım evden annemden bir telefon, anneannenin göğsü yanıyor iyi hissetmiyor hastaneye gidiyoruz...

Onlar gittiler hastaneye ne de cenabet gün cumartesi, ne doktor ne başka birşey...

Gidiyorlar hayli kalabalık bir hastanenin aciline ki sonradan köpekler gibi pişan olarak o hastaneye gidilir mi diye ama basireti bağlanır ya insanın öyle zamanlarda...

Acil müdahale ediliyor hemen, kalp krizi geçirmiş 83 yaşındaki pamuğum, her an geçirebilir diye acilde yatıyor servise de yer yok zaten acilin kah koridorlarında kah yerinde, geldik pazartesine ki acil anjio olması şart...

Ancak bir doktor geliyor bizimkilere "doktorunuz var mı?"

Yok acil geldik bileydik muayenehanesinden geçerdik zaten usül buysa kaidesiyle yerine getirirdik...

Ancak yok şimdi doktoru olmadığı için ve koca hastanenin iki anjio makinası varmış biri bozuk, listede görünmesine rağmen özel hastalar alınacak anneannem de kimbilir ne zaman alınacak aç bilaç sırasının gelmesini bekliyor olmazsa yarına...

Şimdi alıp başka bir hastaneye götürülecek, aklım da yüreğim de orada...

Dün bir defter ilaç yazdırmaya bekliyorum doktoru, hemşireler kendi aralarında konuşuyorlar "Allah vere de bugün bilmemne hastası gelmese çünkü ilacı yok". Öbürü de "sen onu diyorsun, bence toptan hasta gelmese çünkü normal ilaçlar da suyunu çekiyor"...

Sonra biri döndü bana "Ben asla ne çocuğumu, ne eşimi, ne yakınımı buraya getirmem, siz neden geldiniz? Baksana arkandaki ilaç dolabına tamtakır"

Talihsizlik dedim tamamen...

Götürebilir miyiz peki?

Götürün neyse ki şimdilik benzin parası var hastanenin, ambulans verebiliriz...

Vay anasını sayın seyirciler vay...

Bütün hastalara acil şifalar...