3 Mayıs 2011 Salı

Hep oturamadığımızdan değil mi kalkmamalarımız...
Açıp da giremediğimiz ya da çıkarken üzerimize devrilen kapılar...
Girmeye ceraset edemediğimiz haneler veya üzerimize kapattığımız kapılar...
Kendi dikine yaşanılan hayatlar beyhude geçedursun...
Akıl başa intikal ettiğinde çizgilerin derinliği artmış...
Gözler daha bir bulanık bakmaya başlamışsa eğer geç kalınmışlığın kabahati bende değil, sendedir ey oğul!

4 yorum:

aysencifci dedi ki...

O kırışıklıklara her baktığımda kimbilir neler yaşandı diye düşünüyorum. Sonra kafaya taktığımız şeylerin, hırsların, iş güç mehfumun ne kadar boş olduğunu. İnşallah sağlıkla o yaşları görürüz. Öptüm

Gezi/yorum... dedi ki...

Resim ve yorum uyumu çok güzel omuş.. elinize sağlık

Unknown dedi ki...

Amin Ayşencim ama daha umut dolu bakışlı olursa hani ne yıllardı mutluluktan geberdim nasıl hoşum bakışı olursa :)

Unknown dedi ki...

Sevgili GEZİ/YORUM
çok teşekkür ederim...