Uzun öğle molaları gibi şu ara günler...
Her birinin aynı geçmesi yarın ne olacak merakına gark etmiyor beni açıkçası...
Bu ara içimde bir his uyanıyor ki sanırım kitap okuma hissi...
Her sabah dadandığım kardeşimin yoğun akıcı ısrarıyla House MD seyretmemin ve sonrasında eee her seferinde bir vak'a, o da çözülüyor işte dememin kardeş nezdinde sen de birşey anlamıyorsuna dönüşmesi aşikar olduğumuz tablolar...
Oruç sebebiyle konuşmaya mecalimin olmadığı yazmaya ara vermek suretiyle de öyle seme gibi oturmanın dışında iftar olsa da yemek yesek hayalleri sarmalıyor aklımı...
Millet su ister ben yemek, acıkıyorum annem ben, küçülmedi demek ki midem...
Arada çıkılan iftar yemekleri, arkadaşlarla muhabbet anı zenginleştirse de şu ağzımız bir açılsa temennilerini unutturmuyor malesef...
Allah iş yeri esintili daha da öteye gidip ortam esen olsun varsın şalı alırım üzerime diyip sarınıyorum kedinin kıvrıldığı gibi sarınıp kıvrılıyorum sandalyeme...
6 yorum:
bazı bölümlerde hasta ölüyordu:)
amanişte sıkıcı günler dediğin gibi
Hadi ya :)
Geçen izlerken düşünüyordum ki bu hastalar da beli bükük girip koşarak çıkıyorlar oh ne ala diye :)
çok sıkıcıııı
Ben çok severek izlerdim ama artık izlemiyorum. Zamansızlık hala var mı?
Zamansızlık bayramdan sonra olacak şimdi bütün bakanlık tebası Londra' da olimpiyatlarda dairede kalem oynamıyor...
Az kaldı az..
Üçte ikisi bitti bile :)
evet fekat ben hala küçülmeyen midemden gelen açım aççç sinyalleriyle debeleniyorum :)
Yorum Gönder