...Renginle Renkli Hayat...

Zihnimin kasisi çok benim...

İndisi bindisi...

Gaz vermem yeterli, o kasislerin sayısının artması için...

Biraz koyverdin mi -ki en güzeli evet farkındayım- o zaman ne kasisi, ne ineceği, ne bineceği, ne durağı, ne yolu...

Gerçi bakınca şöyle uzaktan, olmasa da olmazmış düzün kıymeti, o kasislerle anlaşılırmış gibi de...

Velhasıl hükmediyorum artık sayılarına, malumunuz yaş aldıkça akıl, kendi kararlarını da kendi verebilir vaziyete geliyor...

O halde bir o yana, bir bu yana, bakar gider aklım, gönlüm, yönüm...

Akşam akşam efkardan değil aklıma geldi, çamaşır astığım odadaki yumuşatıcının gevşettiği zihnimden parmaklarıma sirayet eden lakırdılar...

Öylesine...

Bu da ışıkta dururken gözüme takılan...

Mesaj gibi...