Ben Bu Kurbanı Keseceğim :)

Babamın tedaviler pazartesi bitmişti...
Bu cuma da bugün yani KBB cinin görmesi gerekiyordu...
Fakat ben yokum annem babam kız kardeşim gittiler...
Ve İzmirdeyken haber geldi ki babamın ıvır zıvır ne varsa hepsi bitmiş gitmiş şükürler olsun...
Hastalığı duyduğum ilk andaki hisleri anlatmak ne kadar imkansızsa, bunu duyunca da anlatmak ne kelime hayat-ı ömrümdeki ilk meşhuuur Ikea gezmemde kaldım öyle bu sefer sevinçten ağlaştık...
Ikea koridorlarında gezdim, hem ağladım hem sevindim...
Şimdilik 30 Ocak' ı bekliyoruz, yine de tam tetkikler o zamana...
Fakat doktorumuzun dediği bitti gitti olmuş...
Sevgili arkadaşlarım medine fukaraları gibi satır satır Allah ne muradınız varsa versin edebiyatı yapma kısmını sizleri sıkmamak adına yapmayacağım ama herhalde desem ki "Allah sizlerden razı olsun binlerce kez" anlarsınız beni değil mi?
Hala İzmir' deyim bol bol fotoğraf çektim bizim Bey' in İnciraltı İzmirspor tesislerinde hatıralararını canlandırdık...
Sonra Güzelbahçe de kahvaltı merasimi Ikea hatta arada dişçiye gidip birer dolgu yaptırmamız akşamına Ege Üniversitesi lokalinde bizim Bey' in sınıf arkadaşları katılımlı şahane akşam yemeği...
Şoför mahalline geçmem suretiyle şoför değiştirmemize rağmen çevirme görmeden eve varmamız...
Ki kimseler alınmasın İzmir trafiği nedir öyle anlamadım ki niçin kimse şeridine bağlı kalmaz ve niçin bu kadar makas atar sınız bre şoför kardeşler...
Bu kadar çok makas yapan arabayı topluca burada gördüm...
Neyse eve gidince fotoğraflı ayrıntılı yazarım...
Yarın basketbol maçını yönetecek hakem bizim Bey' in sınıf arkadaşı...
Telekomla-Bornova Belediye maçında tabi ki Telekomu tutup Ankaralı olmanın gereğini yapmam lazım :)
Yakamda kırmızı karanfil ben maçtayım efendim...
Başlıktaki kurban hadisesi, babam iyileşsin kurban keseceğim adağımın cümle halinde kullanılma halidir...

Sufi Yazınca Aklıma Geldi...

Dün daha otobüs beklerken durakta cüzdanımı açtım bir baktım Allah otobüs kartım yok, işim bitince hemen yerine cüzdanın köşesine iliştirirdim demek unuttum da şimdi ne olacak otobüsüm saatli, geldi gelecek...

Hemen koşayım 20 metre ilerdeki gişeden kart alayım dedim en az da iki binişlik satıyorlar ondan alacağım...

Tam ilerliyorum epeyce yaşlı bir teyzem elini uzattı ama nasıl titriyor o el...

"Bana da bilet ver kızım" dedi...

"Hay Allah teyze" dedim " sen nereyi bekliyorsun?" çünkü durakta en az 7-8 semtin otobüsü geliyor...

Şurası dedi dur dedim teyzem benim semt başka ben sana da alayım hemen bekle de, deyip koştum ikili kart bana ikili kart teyzeme aldım geldim...

Eline verdim kartını iki binişlik teyzecim dedim...

Aldı "Allah razı olsun kızım" dedi, gözlerinin içi parladı, nasıl da şeker görseniz küçücük kalmış canım iki büklüm...

"Senden de razı olsun teyzem ne demek" dedim, bir baktım otobüsüm gelmiş...

İşte o "Allah razı olsun" dedi ya bana, "Hızır" o teyze olmuş, göründü demek ki bana da, ferahlattı içimi...

Bu arada küçücük çekirdek aile biz İzmirdeyiz -bu satırları okuduğunuz sıralarda- efendim imkan olsa sizlerle görüşebilsek çok isterim...

İsterim de numara yazamam başka yol da aklıma gelmedi, aklına yol gelen.....????

Canım Halam Ya :)

Bir tane halam var, ona keza dört amcam...

Tersi ama aynı; bir dayım, dört teyzemin olduğu gibi...

Küçükken Fulya' yla birbirlerini eşleştirirdik :)

Neyse konu o değil tabi...

Uçak biletleri için onay kodlarını veriyorum telefonda halama ki ben kodlayınca az çok tahmin de ediyorum Trabzon deyince Allah'ın emri halam onu uzun uzun Trabzon yazıyordur...

Hiç bozmadım sonra itiraf etti...

"Funda ben bunların hepsini uzun uzun yazdım"

Karşılıklı krize girdik telefonda...

Hay Halam uzun uzun yazdığın gibi uzun uzun da hayırlı yaşa sen emi...

Herşeyleri Bitirdik :)

Artık şafak saymak yok, dün itibariyle bütün tedavilerimiz sonlandı...

Kuş gibi hafifim şimdi, 1,5 ay beklemedeyiz vitaminlerimizi kullanacağız, kalan mamalara devam, o bekleme iyileşme sürecinin ardından ki 30 Ocak' a tekabül ediyor tarih anlamında, tekrar bir tomografi ve düz ciğer filmi çektirip doktorumuza kontrole...

Ameliyatsız atlatırsak Allah' ın izniyle daha ötesi yok sevincimizin...

Bu arada babacımla küsüz ne kötü küs de değiliz de süreç çok yaraladı tabi bir hastalık değildi ki uğraştığımız, kötü adamlar da vardı arada Kurtlar Vadisi Hoşdere şeklinde...

Bir miktar yıprattık her birimiz, her birimizi...

Düzelecek herşey...

Hatta o kadar düzeliyor ki şükürler olsun herkesin haberlerini bir bir alıyoruz...

Hele bu sabah bir haber aldım ki serviste işle alakadar, bir gerdan kırmadığım kaldı...

Alma mazlumun ahını çıktı aheste aheste işte ooohhhh canıma değsin...

Şükürler olsun ve bitmesin, hep duyayım içim ferahlayana kadar...

Beter olmasınlar ama ciğerimi/zi yakanlar da Allah'ından bulsunlar...

Ohh yine şükür yine şükür, hava güzel, su güzel, herşey güzel bakmasını bilene işte...

Bütün hastalar şifa bulsunlar, bütün dara düşenler refaha kavuşsunlar, kötüler hep cezalarını bulsunlar, çekenler de bu cezaları görsünler, bereket bolluk her yanı sarsın...

Ben gerdan kırmaya devam ohh yandan çok da bilirim ya oynamayı işte.... :)

Öyle işte...

Epey Gecikmeli...

Babamda böyle yapardı anneme özellikle mi artık bilinmez denk gelmiştir diyelim...

Annenin kaderi kızına sirayetten benim de bu durumum galiba ki bizimki de arada bir belki bilerek belki bilmeyerek sirayeti hatırlatıyor bana yer yer...

Şöyle cereyan ediyor husus, özel günlerde ki benim için özel gün sadece doğum günü bir de evlilik yıldönümü zamanıdır ha bir de doğumdan sonra anneler günü ki o da şiddetle işime geldiğinden, diğerlerine önem vermem saymam da yalandan ticari kaygı taşır nezdimde...

Herneyse...

Geçende doğum günüm geçende dediğim 10 Şubat, sabahından bir bir kıvılcım haydaaa güme gitti ogün...

Sonra anneler günü hoop bir bakmışım bir numara daha...

Bakıyorum sağıma soluma ardıma önüme ya diyorum hakikat bu ya da bir kumpas var bunun ucunda...

Günah almayayım denk gelmiştir diyeyim geçiştireyim...

Bizim Beyin kendi doğum günü olan 5 Eylül zamanı tamamen hayatın olası tesadüfü bak şu Allahın işine dedirtecek kör noktada ben suratımı sallayıp otururken çift taraflı karşılıklı, güme gitti kocanın koca doğum günü...

Böyle zamanların da rapor aldım bir daha sınav et beni hoca mazeretim var bahanesi de olmuyor ki...

Olmadı tabi de yedin bir halt sonra düzelt olmaz, hay o kuyruğumun, inmez indirsen, eğilmez eğsen öyle melanet...

Yalnız içime oturdu boğazımda yumrusu...

Her hadiseyi ballandıra ballandıra yazan ben, buraya bunu yazmazsam ibret-i alem için açık yüreklilikle yapmazsam, o kuyruğumu sıkışan kapıdan kurtaramam ki rahatlayayım...

Eyyy Bizim Bey! üzerinden kaç zaman geçerse geçsin bak sesim yüksek yazıyorum...

Hay huyla geçen kıymetini bilemediğimiz ömrümüz yeter nasılsa yaparız dediğimiz hiç birşeyi ertelememek lazım...

Ben ettim bir hata ne var yani küsülür mü Bey' in doğum günü...

İyi ki doğurmuş annen seni de, bana eş yazmış Yaradan...

Sevmişim seni Beeeey :)

Bebeciğimizle, seninle birlikte, sevdiklerimizle önce sağlıkla tabi sonra ağız tadı huzur bereket gönlümüzce hayırlısıyla uzuuun uzuuun yaşayalım Beeey :))

İyilerin Şerefine...

Dün gittim efendi gibi ifademi vermeye, günün bol yağmurlu karanlık akşamına doğru...

Vermedim gerçi de... İyi insanlar var hala gerçekten inanmışımdır öteden beri, hep onlarla karşılaşalım hep beraber, ilaç gibi geldi cidden...

Bu arada babamın tedavi başladı şafaktı derken, yarın son kemoterapimizi alacağız üç tane de radyoterapi kaldı...

Durum itibariyle sona yaklaştıkça vücut direnci iyice düştü fakat düzeleceğine olan inanç direncimizi yüksek tutmaya yetiyor...

Çok bitkin, babamla aynı kilodayız merdivenlerden inip çıkarken kucaklıyorum neredeyse sonra gittiğimiz radyoterapi merkezindekilere ne kadar ne kadar teşekkür etsem öyle az ki işte iyi insanlardan orada da var...

Hatta internet sitelerindeki iletişim adresine teşekkür maili attım, çalışanlarınızın kıymetini bilin gibisinden her biri birer pırlanta diye...

İbrahim bey var mesela parktan sorumlu, zaten yol üzeri önünde 3 araçlık yer var bazen işi oluyor bir yere gitmiş oluyor, belli oluyor hemen, geldiğimde anlıyorum bütün arabalar birbirine girmiş olunca ha diyorum İbrahim Bey yok...

Bazen ambulans oluyor önünde, cambazlık yapmak icap ediyor, diyorum yavaş o kadar uzun boylu değil, hatta geçende dedim İbrahim beye sayenizde cambazlığı öğrendim :)

Fakat kemoterapi aldığımız Gazi Hastanesi ayakta kemoterapi merkezindeki bir iki hemşire için aynı şeyi söyleyemeyeceğim...

Beş parmağın beşi bir değil tabi ki kimseyi kötülemek de değil amacım ama babamı bir parça üzüyorlar o bölümün hastaları hassas alınıyorlar babam en başta...

Hatta yarınki seans için hafta başından beri telkin veriyoruz, dayan bak son, olsun "he" de yaptıklarına görmezden gel ne yapalım...

Zaten yarın da hastanenin halkla ilişkiler bölümüne yazı yazacağım biraz özen diye...

Hatta geçen haftalarda yazdım, başhekimlik çok duyarlı davrandı...

Şöyleki; hastanede sabahtan kan veriliyor, çıkan sonuca göre doktor o haftaki kemoterapi için ilaçları belirliyor, eczacı çocuk getiriyor derken alım başlıyor...

Şimdi onkoloji hastaları için kan kağıdında acil yazmasına rağmen üç saatte çıkıyordu sonuç...

Bekle Allah bekle...

Ben de sonuç kağıdını sürekli soran tip, ilk hafta çok oturdu çünkü üç saat bekle bekle...

Ertesi hafta oradakiler acıdı halime sonucu veren yere telefon ettiler sağolsunlar bir saat sonra sonuçlar elimdeydi...

Her hafta onlara gittim telefon ettirdim...

Meğersem süreç şöyle işliyormuş bütün acillerin sonuçları üç saatin sonucunda toplu giriliyormuş...

Yani ilk saatte çıkan da üç saat bekleyecek...

Ben de başhekimliğe dilekçe yazdım bu mağduriyete bir çare bulunuz diye...

Aradılar sordular çare buldular ve ilk saatte alıyoruz artık sonuçları...

Ağlamayana meme yok gerçekten, illa dürtülecek yoksa kimsenin sesini çıkardığı yok düzene devam ama kendi aralarında esip yağıyorlar onu da kimse duymuyor malesef...

Bir de bu ara beni beğenmiyorlar galiba blogumu terkeden çoğaldı şu iki gün içinde dört izleyen yok, gitmiş bitmiş :)

Beni beğenmiyor musunuz yoksa :)

Gidenin Ardından...

Pencerenin kenarında oturup içtiğimiz kahveler miydi, yoksa karşı fincanın sahibi sen olduğundan mı bu özlemim?

Hani perde yarımdı da zaten, içerisi görünüyordu içerken kahvelerimizi... Kaldırımdan geçenlerin kafalarına değecekmişiz gibi elimizi uzatsak...

Arada bir bakışlarını kaldırıp onlarla göz göze gelmelerimiz tam kahveden yudumu alacakken...

Fondaki radyo programında çalanları birbirimize ithaf ederken...

Şimdi düşünüyorum da, neden gidenin gittikten sonraki anılmasında hiç kötü şeyi gelmez akla?

Hep mi iyiydi giden, iyiyse neden gitti, kim gönderdi ki onu, sen mi...

Ne istediğimi bilmediğinden mi, elindekinden olman ya da gidene, gideceği yokken gitmeyi aklına sokan...

Geri de gelmişti işte, ne güzel...

Sonra..?

Sonrasız bu hikaye, sonu da yok, başı da...

Bitti gitti, tıpkı giden gibi, ardında bıraktığı tişörtüne sinen kokusunun gittiği gibi, hayaller gibi, yıkılan ev gibi, bitti gitti...

Bir Biskrem Versem? le Olsa Keşke...

Ben aracıyım Terazinin Dirhemi diyor facebook a yazdı Ankaralı Anneler Grubu teyakkuzda elimizden ne gelirse...

"Senem, 13 yaşında evinin önünden tekerlekli sandalyesi çalındı ve okula gidemiyormuş. 2 bacağı ve sağ eli tutmuyor. %50 spastik %80 bedensel engelliymiş. Bir tekerlekli sandalye almak istiyoruz. belli mi olur çok el veren olursa belki akülü bile alabiliriz. babası 3,5 aydır çalıştıgı iş yerinden maasını alamıyor,temizlik işçisi. ilgilenmek isterseniz mesaj atın."

Belli mi olur belki dağlar olur tepeler olur da akülüsünü alırız...

İlgilenirseniz diye dedim...

Tünel Bit Tünel, Sonuna Geldim Tünel...

Güzel güzel bitiriyoruz tüneli, zaten aydınlığı da çıktı şu %50 kitleyi gönderdikten sonra...

Babamın ablasını gördükten sonraki yaşadığı moral de zaten işin olumlu cabası denilen cinsten...

Erkeklerin ablalarına, annelerine kendi ailelerine karşı ayrı bir zaafı vardır ya bilinen...

Ya da genelleyip de kimseyi üzmeyeyim ben, direk babam da böyle diyeyim, okuyucu bak bizim bey de bile var demiyorum o kadar iğneyi kendime batırıyorum, başkasına cuvaldıza gerek yok...

İşte insanoğlu alışıyor herşeye, o bakımdan günlerin geçişine de, aradaki girilen tünele de çıkılan aydınlığa da...

Gelen herşey üst üste gelir ya murrpy kanunları mı,artık başka birşey mi,yoksa diye diye mi yapılır bilinmez, gidince de toptan gider gelenler...

Uğurlar ola...

Harekete alışkın bünye, böyle oturmaya rahata alışkın değil, yalandan geçiyor iş, ev, kreş, baba evi filan...

Rahat batar ama bir miktar dinginlik de iyi tabi en azından ütü yaptım çok severim kendisini deli gibi ütü yapayım ben, buşalık yıkayayım ama temizlik ve en illeti toz al demesinler bana...

Sonra öğrendim ki ev hep iş istiyor, annemin evi istemiyordu ben de yeni yeni öğreniyorum gerçekten şaka değil bloglarda gezinirken hamarat hatun bloggerların durumunu gördükçe yenecek kırk fırın ekmeği alacak, bulacak ve yiyecek kapasite olmamasına üzüntü duysam da kısa süreli oluyor Allahtan geçiyor hemen...

Gerçi geçen bizim Bey şöyle bir yandan gülümseyişle "ne zaman öğreneceksin ev hanımlığını" şeklindeki sorusuna elimden gelmeyen sevimliliğimle "ehe ehe" diye gülümsemeyle cevap verip konuyu geçiştirsem de yapacak birşey yok, ayrıca ben ev hanımlığı kısmında iyi değilim ki benim işim hayatın fırtınalarının peşinden kovalamaca, ne işim olur zaten yapabildiğimi yapıyorum...

Nereden geldim ki buraya laf lafı açtı işte kendi kendime yazarken...

Bir de aklıma ne geldi, babamın kemoterapi günü babam içerdeyken annemle kafeteryadaki durumları da gözlemliyoruz ister istemez, orada gördüğüm bir husus da karı koca geliyorlar mesela kim hasta fark etmiyor ama o erkekler bu kadar mı huysuz olurlar, eşlerine bu kadar mı kızgın olurlar, sürekli bir çatık kaş durumu, sürekli bir azar hali kimseyi takmadan, o kadının düşeceği durumu hesaba katmadan.... O kadınlar da garibim sesi çıkmadan boynunu büküp ele güne rezil olma durumundan sıkıntılı seslerini çıkaramıyorlar...

Ah bu erkekleeeer ahhhh :)

Bir de şimdi haber geldi ki, kendim bizzat şahsen benim bir başvurum neticesi ifade vermeye gideceğim, müşteki olaraktan amaaaan işte hayat ne diyeyim :))

Yalnız nasılım müşteki filan terimler :))

Yan Masada Bildiğin Boşandılar...

Babam kemoterapideydi bugün, çıkmasına 2,5 saat var...

Amcam misafirim hastanedeki, hep annem babam ben şeklindeki çekirdek üçlüyü bozduk bugün...

Oturmuş kafede amcamla, laflıyoruz...

Yan masada da sonradan farkedeceğim üzere genç bir bayan, bir hala, sonradan gelen bir genç bey oturuyorlar...

Konuşmaları ilk önceleri duymadım neden sonra kulaklarım, boşanma, benden nafaka istiyor, ben evimden çıkmam sözleriyle bir tilkininki gibi dikildi...

Obdusmanları oğlanın dayı eşi, hala dedikleri bayan...

Zaten bunlar sanırım ayrılmışlar ama çocuğun maddi durumu yetersiz olduğundan aynı evi paylaşıyorlar, fakat parada filan bir anlaşmazlık söz konusu ki kız sürekli ben kimsenin hakkını yemeyeceğim ki diyor ama üzgün, çocuk üzgün o üzgün...

Hala mantıklı tarafsız ki aferin...

Fakat o an o kadar çok dua ettim ki, Yarabbim barışsınlar, evlerine mutlu mutlu dönsünler, sen bütün evlere huzur, ağız tadıyla oturmak ,yaşamak nasip et...

O kadar pırıl pırıllardı ki...

Bir ara oğlan gitti, hala gitti, kız tek başına kaldı, ablasıyla konuştu, konuşurken iki damla döküldü yanaklarından...

Amcam olmasa kalkıp giderdim hiç dinlemez...

Derdim ben de uzun yıllar önce aynının eşiğinden döndüm, hiç birşey değil aranızdaki hiç birşey, ne aileler ne başka birşey siz severek kurmadınız mı bu yuvayı ne demeye bozmaya çabalıyor sunuz?

Düzeltin, gelin hatta obdusmanınız ben olayım, yapmayın yeter ki...

O kadar hassasım ki bu konuda, hiç dayanamıyorum, bütün dualarımda "sen bütün evlere dirlik düzen ver, huzurla, sağlıkla, mutlulukla dolsun bütün evler Allahım" demeden yapamıyorum, eksik dua ediyormuşum gibime geliyor, inşallah öğlenki dualarım da tutar da barışırlar...

Üzüntü kaynağı benim için, yıkılan yuva, dağılan iş, ev, bark, hasta insanlar...

Allah kimseleri dara düşürmesin, düzenini bozmasın, varlıkla, sağlıkla mutlulukla yaşayalım gidelim işte yumuşak yumuşak :)

Aman Aman Maşallah Bu Ara Vukuatsızım :)

Güneş var şehrimde misler gibi...

Halam geldi amcamlar geldi, babamın moral daha bir yerine geldi...

İkinci parti amcalar da sıradalar...

Hatta babamı annemi Çeşme'ye götürecekler tedavi bitiminde...

Hafta sonuna da küçük teyzem gelecek, küçük dediysem en küçük teyze 4 teyzenin en küçüğü, babamı görmeye...

7 Rayoterapi, 2 de kemoterapi kaldı...

Kitlenin yarısı uçtu...

Yüzler gülüyor...

Umutlar da güneş gibi yeşerdi açtı...

Ses etmeyeyim vukuat yok bu ara...

Olacak olandan da ses yok şimdilik...

Ses etmeden kıvrılayım ben şuracıktan...

Sıtkı Sıyırtan Diyalog :)

O.S. : Ama sizin kızınız yazmış internette oğluma sütlü kahve diye ne kadar ayıp, uğraşacağız asla bırakmayacağız...

Annem : Bırakmayın tabi. Yalnız biliyor sunuz değil mi, oğlunuzun cevaben yazdığını da küfürleri ve tehditleri...

O.S. : Ama sizin kızınızın altında adı var benim oğlumun altında adı yazmıyor ki...

Annem : Olsun, haberiniz yok galiba bilişim suçları diye birşey var, ıp numarasından hangi bilgisayardan olduğunu çıkarıyorlar... Üstelik o bilgisayarın geldiği telefon kime kayıtlıysa, suçlu o kabul edilip oan göre işlem yapılıyor...

O.S. : Aaaaa olsun uğraşacağız biz...

Annem : Tabi tabi uğraşın siz...

Korkuyorum... (Fotoğrafın Dili)

Daha çok üşüyorum korkumdan öte...

Rüyada mıyım?

Az önce yumuşacık yatağımda, yastığa başımı koyduğumu hatırlar gibiyim...

Yalnızım ama ben hiç yalnız kalmadım ki, burada neden yalnızım korkuyorum öylesine belki belki aklımı yitirdim, olamaz mı?

Kesin kesin olacağı buydu, haydi buyur bir de bununla uğraş...

E peki burada işim ne kimden saklanıyorum ki, hem ayrıca neden kendime yukarıdan bakıyorum ki...

Ah canım nasıl da büzüşmüşüm yatakta...

Bu izbe yerde ne işim var, rüya mı bu, olmasını dilerim ya da olacağım mı ilerde bana gösterilen...

Bilmem ama şimdi üşümem geçti, korkum da...

Hatta burası kendimi dinlemem için harika, etrafta çıt yok ohhhh burayı sevmeye bile başladım...

Fakat sevdiklerimi özlediğimde...?

O zaman uyanırım uyanır yine eski yerimde olurum peki bir daha kendimle kaldığımda gelebilecek miyim ki buraya...?

Bilmem belki de...?

Kitleeee..??? %50 küçülmüş :) Şafaklara Devam :)

Hani takım kazanır da alınması en güç kupayı alır anlatılmaz mutluluğu şaşar sevinir, hani anne doğum yapar, alır kucağına bebeğini hem inanamaz ama mutluluktan da delirir...

Dün öyle bir mutluluktu yaşadığımız, inanamadığımız...

Dün üç günlük seans arasının ardından, radyoterapi alanı daraltılmak üzere yeni maskesi yapıldı babamın hem de tomografisi çekildi kitlenin durumu için...

Nasıl bir heyecan ki tarifi yok...

Sonra sonucu öğrenmek için üst kata çıktığımda -babam gelemedi çünkü, sen git dedi- baktı baktı ekrana doktor ben baktım o an saat mi durdu zaman mı geçmedi hiç birşeyler...

Sonra aaaaaaa dedi kitleniz küçülmüş tadeviye çok iyi cevap vermiş baban...

Nasıl dedim gerçekten mi?

Evet dedi hem de %50 lik bir küçülme olmuş bile...

Annemle babamın nasıl bir sarılması ağlamaları hıçkırıklarla apartmanın önünde, gözümün önünden gitmiyor...

Hepimiz nasıl bir mutluluk Allahım devamı gelsin bütün hastaların şifa haberlerini ver onlara...

Ayrıca da sizlerin hakkı ciddiyim ödenmez, benim dertlerimi paylaşıp okuyup düşüncelerinizi belirtmeniz, dualarınız...

Hepinizin işi gücü rast gitsin, Allah sizleri sevdiklerinizi, içinde Allah korkusu olan iyilerle karşılaştırsın...

:)

Ha bu arada diğer taraftan olan hadiseler tam gaz devam, mafyacılık oynayan kanun kitap tanımam ben diyen bir tarafla karşı karşıya oynuyoruz, sanıyorlar... ama nafile biz onların durumunu Allah' a havale ettik ama bir çıkıyor bir çıkıyor ama tabi hepsi malesef bizden bilinerek :) hayır iki gün sonra kar yağacak yağmur yağacak ayak kayıp düşülecek .............???????????

Allah muhafaza :))

Kötülüğün Sınırı Var mı?

Babamın şafakları durdukduk, saymasını tabi...

23. seans radyoterapiden sonra dün bugün almadı yarın da almayacak, ara verip cuma devam edeceğiz...

Bu cuma alacağımız 5. doz kemoterapiyi de büyük ihtimal almayacağız...

Çünkü artık bünyesi kaldıramıyor, konuşması iyice gitti fısıldıyor, yemesi malesef suya hasret içemiyor gitmiyor çünkü...

İki günden beri serum alıyor, yarısını çıkartarak yarısı mideye gitmesiyle mamalarını almaya çalışıyor...

Pazartesinden itibaren ışın verecekleri alanı daraltacaklar, o bir miktar rahatlık sağlar diyorlar ama babamın derdi hastalığı değil ki...

Başlıkta yazmışım ki "kötülüğün sınırı var mı?"

Bana kalırsa yok, bulunmadığım gün sayısınca kat be kat belalarla boğuşmaktayım son aldığım habere göre ne kadar doğru ne kadar yanlış bilinmez, yazmış olduğum ve sırf babam ailem yıpranmasın haydi onu da Yaradan'a sevk edelim deyip kaldırdığım yazı için dava edilmişim, ihbarı gelir nasılsa...

Hayır da haydi ben yazıyı yazdım bre karşı taraf, dediniz mi peki biz de cevap olarak bunun mailine küfürlü bol tehditli mesaj attık diye...

Olsun uğraşırız onunla da yalnız benim bir avukata ihtiyacım olacak onu da halletmek lazım...

Sonra babamın hastalığını unutturan hadise cengaverlerinden de çılgınlar gibi tehditler hem de ölüm böyle tumturaklı laflarla gülüyorum artık sinirlenmeyi bırakıp...

Yalnız küçükken annem büyükler lafa başlarlardı büyüklerimiz demiş ki... filan diye aman derdim her duruma uygun da bir büyük sözü...

Hakikaten dediğimi yedim şimdi boşa dualar etmiyoruz büyüdükçe piştikçe "Allah hepimizi iyilerle karşılaştırsın" diye...

Gerçekten "SIR KAPISI" geçen hayatlarda kötü olunca bozuk plak gibi dön dön dur...

Ulen işte kötülüğü yapan sonunda yiyor ayvayı işte daha ne halt yemeğe karşındakinin hayatını kahrediyorsun vesaire vesaire...

Öyle insan kimliğindekilerle karşılaştım ki ömrü hayatım boyunca ki sizler de aynı şekildedir...

Ahkam kesecek de değilim ama Allah kat be kat çıkarıyor tamam bu vadede yaşadığım için diyorum bize zarar gibi görünse de sonrasında gülecek biziz işte iki kere iki dört...

Ve inanılmazdır ki dünbir bugün iki daha tazecikten iki darbe büyüksün Ya RAB...

Daha vaaaar Rabbim öyle bir yanak sonra dön öbür yanak vurayım değiiil anasından doğduğuna pişman eder adamı daaaa herşey boşa O'na havale değil...

Hala sükunetimizi koruyarak, hala hareketsizliğimizi koruyarak, olanları seyr halinde olarak, sadece ve sadece sağlığa şifaya dua ederek zaman geçirirken bizler, haykırarak diyorum ki;

"ALLAHIM ŞERDEN, KÖTÜLERDEN, İFTİRADAN, YALANDAN DOLANDAN, İNSAN KİMLİĞİNDE DOLANANLARINDAN PİSLİKLERİNDEN SANA

SIĞINIRIM"

GÖSTERMEYE DEVAM ET RABBİM BANA ONLARA YAPTIĞINI, ÇÜNKÜ ATEŞ BU BAŞKA TÜRLÜ SÖNMEZZZZZ!!

Bol atraksiyon hayat işte bu dönem bizimki...

Bu arada bugün birinci ölüm yıldönümü olan babaannem ve bütün ölmüşlerimize Allah rahmet eylesin günahlarını affetsin...

Neye Ne için ki Çaba?

Koşu bandında yürümek gibi yol almadığını bile bile yol aldığını sanıp...

Elinde hiç birşey olmadığını sonradan fark ederek...

Sen gülünce güller açar Gülpembe diyor şimdi satır arasında Barış Manço...

Şimdi güz zamanı, ben bu ellerden bir gidiş yapmadan nadasa bırakırken kendimi ..............

Lafa Nereden Başlamalı???

Bir yorum geldi pek tabi sanı/adı olmayanından...
Birçok blogda okudum bu sansız/adsızların yorumlarını ve sizlerin onlara cevaplarını...
Şimdi sıra bendeymiş...
Benim şu yazıma istinaden zannımca taraf olan biri pek de ahlaka uymayan, içi adab-ı muaşeret kurallarına dibine kadar aykırı, tehditli küfürlü sansız/adsız bir içi boş yorum...
Ne yazsam, ne düşünsem, biz o kısmı tamamen ailecek Rabbime havale ettik çoktan, önümüze bakıyoruz, kalbimiz ferah...
Hatta sizden dükkanınızdan gelen yardım istekli telefonlarınıza da bizati babam o konuşması anlaşılmayan babam, elinden geldiği kadarıyla yetmeye çalıştı...
İnsanın ciğeri yanınca, canı yanınca yazıyor be Allahın sevmesini temenni ettiğim kulu!
Neler geçiriyor aklından, yüreğinden de dökebildiği kadarını, yazabildiği kadarını aktarıyor...
İnsan neden yazıyor ya da ben? Tamamen rahatlamak için, uğranılan bu haksızlığı kabul etmeye, yaşanılanı hazmetmeye, babamın dişiyle tırnağıyla kurmaya çalıştığı bir yeri, sırf parası olan birinin babamın iyi niyetinden ve durumundan istifade edip -artık onun adına birşey deniyor da ben demiyorum haydi- dükkanı ele geçirmek demek akla ziyan akla sığmayan talihsizlik...
Şimdi sen ben o yazıyı kaldırmazsam adıma siteler kuracakmışsın, internet alemine rezil edecekmişsin, bense ne diyorum seni sizi yüce Rabbime havale ediyorum islah etmesi için...
Allah'ın selameti, affediciliği üzerinize olsun...
Bu kabus günler geçsin diye ben dualar ederken, babamın sizin sebep olduklarınızdan mütevellid daha da tepeye çıkan bu sağlık sonuçlarından dualarla çıkmaya çalışırken ve kimseye zarımız zorumuz olmadan hayatımızı idame ettirmeye çalışırken bu talihsizlikleri Allah'ın verdiği imtihanlar şeklinde yorumluyor yine ve yine Allah' a gönderiyorum bizlere kötülüğü dokunanları, oku Nahl suresinin 126-127-128. ayetlerini feyz al...
Böylesi durumlarda tek tavsiyem, iyi insan olun, yapılan kötülük misliyle karşılık bulurken yapılan iyilik derya deniz yanınıza kar kalır...
İyilikten kimse zarar görmez uzun vadeli düşünürsek iyilikten maraz asla doğmaz, ilerleyen zamanlarda başa bir iş geldiğinde bir düşüşün ardındaki ayağa kalkmada bu bir zamanlar yapılan iyiliklerdir yerden kalkmaya yardımcı el...
Her zaman kendim ve ailem adına yazdıklarımdan ne bir eksik ne bir fazla oldum...
Haksızlığa tahammül edemedim, kimsenin hakkızlığa uğramasını hazmedemedim, kendi dertlerim için haykırmak değil hiç farketmez yoldan geçenin hakkını arayacağım diye de çok kez başımı belaya soktum...
Üzgünüm bu sefer benim kemiğe saplanan bıçağın eğer bu şekilde bir tehditle hakaretle karşılaşacağını bilmek beni ne üzer, ne yaralar ne de endişelendirir...
Ben Allah'a çoktan sığınmışım, " YARABBİM BÜTÜN KÖTÜLERDEN ŞERLERDEN KÖTÜLÜKLERDEN SANA SIĞINIRIM" demişim, zaten dilime pelesenk her an her dakika...
Kalbimi bağlamışım ben sigortamı yapmışım ben gönlümce aklımca hesap vereceğim tek merci O'dur...
Korkacağım bir Allah gerisi zaten teferruat...

Uzaklardan Misafir...

Bu sabah, çiftçiyiz ya facebookta her iş bitti ekim dikim kaldı...

Kafam dağlılıyor aslında, tık tık tık minicik minicik bas tarla olsun filan bir uğraş mırç mırç...

Sabah kalktım tarlanın hasat zamanı malum hasadı heder etmeye gelmez, iyiki de bakmışım...

Mailime de bakayım dedim...

Bir mail "ben ankaraya geldim seninle görüşmek isterim müsaitsen" şeklinde...

Tabi bizim evde tatil zamanı da dahil hayat sabah 07:00 de başladığından, ben verdiği telefon numarasından aradım Dersaadet' i 09:30' da...

Uyandırdım bir güzel onu utanmadan...

Sözleştik öğlen kızılay' a ineriz diye zaten bizim de Rengin'le işimiz vardı buluştuk...

Hani daha önceden tanışıyormuşuz gibi, aylar olmuş görüşmemişiz gibi, zaten o da okul arkadaşlarıyla yemek organize etmişler ona gelmiş Bursalardan...

Ben de onun uzun süredir görüşmediği sınıf arkadaşıymışım da sanki ne çok konu birikmiş öyle görüşmeyeli...

Döktük içimizi dışımızı ettik sohbetimizi tabi öğlen uykusu vakti geçmek suretiyle yapılması caiz bütün hareketleri yapan Rengin' in huysuzluklarına rağmen...

Çok keyif aldım çok iyi geldi bana tahminim ona da...

E ayıptır söylemesi sohbetinden keyif alınmayacak kadın mıyım ayol :)

Eve geldikten sonra küçük hanıma söz verildiği gibi kurabiyeleri yapıldı, fırından çıkınca süslemeleri de eklenildi, sıcak sıcak fotoğraflandı, yalnız anne kendini bu faaliyet konusundaki eğilmezliğini bükülmezliğini görüp kızına üzüldü tabi elden ne gelir...

R.terapi : 18 , K.terapi : 3... Hani Kayahan Demiş Ya...

Yılandan korkmam yalandan korktuğum kadar diye ben de bir yeni versiyon eklemek istiyorum izninizle...

" Kimselerden korkmam, doktorlardan korktuğum kadar"

Ben anlamıyorum bu tıp kitapları her okulda aynı değil mi? Kongrelerde anlatılan konusu gereği tek tip değil mi? Derslerde aynı kitaplar takip edilmez mi?

Peki ne demeye bir doktorun dediği ötekini ne hikmetse tutmaz...

Anlayabilen varsa beri gelsin...

Bir meslekte bu kadar yorum farklılığı, hele ki bu kadar hassas konuda...

Haydi kuaföre gidersin en fazla saçın yanar bilmeyen birine denk gelirsen hasbel kader...

Peki ya yanlış teşhiste bulunan doktora denk gelirsen? O da ne bileyim o an ne kısmetse Allah ne verdiyse artık kör topal hatta musalla taşında alırsın da yerini...

Ne acı, gülerim ağlanacak halime...

Bu hastanede biz bekleşenlerle, bir iki dakikadan sonra bir iki bakışmadan sonra artık kader kardeşliği gibi birşey oluyor insan...

Aynı zora girmişiz de hepimiz, onun etrafında birbirlerine iyi temennilerde bulunurken, ağızlardan aminler şifasını versinler uçuşurken havada...

Çoğunlukla ya üzüntünün dibine vurulur böylesi vakitlerde veyahut dinlenir geçilir...

Millet olarak dinlenir geçilir şıkkını tamamen geçiyorum, biz bize anlatılanla ağlayan, gülen, şaşıran, sinirlenen yapıya sahip duyarlı bir toplumuz genel itibariyle...

Bu kardeşlik demiştim ya kader kardeşliğiniz, hastanede bekleşirken öyle oluyor bir an yan masadaki kadına cafede otururken, kendimi nasıl kaptırmışsam çakmağımı istediğinde "alın dedim sizde kalsın", "olmaz nasıl alırım" cevabına aldırmayan ben, sanki kırk yıllık tanışmışız gibi "amaaan hasiyeti ne allasen bir çakmağın, dursun işte yanınızda annemde var nasılsa ikimiz kullanırız" şeklindeki samimi cevabını vermenin ardından şaşıran ben, çoktan dedim uymuşum kardeşliğin kimliğine en saygınından sadığından...

Sonrası ayakta kemoterapi salonunun önündeki koltuklarda içerdeki hastaların yakınlarıyla kendi çapımızda bir gün muahbbeti döndürürken dinlememem gereken fakat olayın seyrine kendimi salıverdikten sonra zaten günlerdir çektiğim migrenimin iyice azmasına sebep olan hikaye beni, doktorlardan iyice uzaklaştıran...

Kadının 28 yaşında kızı içerde kemoterapi alıyor, kadın da belli gecekondusunu müteahite vermiş zenginiz diyor sohbetin aralarında, çekinmeden dile getiriyor neyse konu zaten paraları pulları değil Allah daha çok versin...

Kızcağız ki sonradan gördüm yanaklarından kan damlıyor nasıl tatlı, hanım hanımcık Allahım şifasını versin hepsiyle, bebeğine bağışlasın...

Kızcağız hamilelik kontrollerinden birinde ne hikmetse ya da nereden icap etti bilinmez bir memesinde küçücük bir kitle tespit edilir edilmez onun alınması gerekli şeklindeki birçok hastanenin komisyonlarından aynı karar çıkıyor...

Ki kadıncağız Gata' da Gazi' de Hacettepe' de komisyonların verdikleri karar şeklinde açıklamasını yaparken Gazi'deki doktorda karar kılıp kız 8 aylık hamileyken ameliyat masasına yatırıyorlar, ameliyat ekibinde kadın doğum uzmanları da hazır, bebeği alıyorlar...

Bebek alınıyor, ardından meme alınıyor, sonra kemoterapi veriliyor derken aradan ne kadar zaman geçiyor bilinmez metaztas yapıyor hain CA ve kana sıçrıyor...

Kadın ekliyor 21 günde bir üç doktor geziyorum diyor üç dal doktoru 150 şerden düşün diyor...

Ne gerekiyorsa ama diyor hocası yanlış ilaç vermiş özür diliyor üzgünüm diyor benden deyip ağlayarak anlatıyor...

"Hiç umudum yok diyor harcadılar kızımı"...

Demeyin öyle diyorum bozmayın moralinizi düşürmeyin gardınızı hemen Allahtan ümit kesilmez derdi veren dermanını da verecek elbet onu da sizlere bebeğine bağışlayacak inşallah...

Eeeee sayın doktor, pardon sayın profesör ,sözüm tabi ki iyilerine meslek aşkıyla yananlara değil, bu hata yapana/yapanlara şu an, bunun vebalini kim verecek, nereye kadar yanlış ilaç kurbanı ya da yanlış teşhis kurbanı ya da yanlış tedavi kurbanı daha duyacağız?

Benim babam en yakınım işte yaşıyoruz...

Ankara doktora iki parti ilaç kullanımı zamanı gitti hadi nerede bademciğin şişmiş deyip gönderdin...

Peki bir diğer KBB doktoru sen neden burnunuzda kolib mi ne öyle birşeyler dedin de bastın antibiyotiği?

İşte korkum bundandır...

Boşa demiyorum...

"KİMSELERDEN KORKMAM, DOKTORLARDAN KORKTUĞUM KADAR"

R.terapi: 20, K.terapi: 4 ... Kalbim Konuşuyor Dilim Değil...

Tokatlar vardır insanın hatayında birden patlayıverir...

Sesi gerçeğininki gibi olmasa da, etkisi gerçeğinden farksız...

Benim hayatımda da var böylesi tokatlar...

Mesela Bolu' ya beden eğitimi sınavına gidip de ilk günkü cooper testinden sonra annemi aramıştım "anne ben okulu filan kazanamıyorum ümitlenme (sanki neyse bendeki efelik, kendi hayatım bitireceğim de, başlatacağım da ) ben iki gün tatil yapar gelirim" annem telefonda birden ağlamaya başladı, sakın dedi sakın benim ümidimsin, kazanacaksın elinden geleni yapacaksın...

O benim için tokat mıydı, alasıydı hem de...

Evlendikten sonra ne ağladım ne ağladım öyle böyle değil, ne yardan ne serden misali, annemden gelirken yolda hıçkırıklarla ağlardım, uzun süre alışamadım evimi aradım ( eeee 29 unda evlenirsen kazık çakar evi bırakırken de zırıldarsın) iki ay geçti herhelde böyle ağlak zırlak bir gece annemden geliyoruz, ben telef, bizim Bey asansörde dedi ki: " bak böyle ortada birşey yokken ağlıyorsun Allahın gücüne gider, sonra bir dert verir al kulum şimdi layıkiyle ağla bakalım der"...

Bendeki bir susma ki o günden sonra...

Sonra arada yine böylesi tokatlar oldu benim durulmaz ruhumun akarlarında...

En yakın zamandaki tokadımı babamdan yedim...

Ben babamın hastalığına yanarken, dükkan da böyle olmuş adamlara sönmeyen ateşle harla doluyum, fakat bendeki durum öldüreyim keseyim dükkanı başlarına yıkayım durumu yok tabi kendi kendimize hazmedemiyoruz Allah onları bildiği gibi yapsın şeklindeki cümleyi ağzımızı doldura doldura haykırıyoruz elden gelen bu...

Annemle konuştuğumda dün dükkandan aradılar dedi anlamadıkları yapamadıkları yer varmış babandan yardım istediler...

"eee dedim babam ne yaptı"...

"Ne yapsın dedi anlattı tabiki de"

Durdum bir an...

Biz olayı çoktaaaan aşmışız, önümüze bakmaya başlamışız, işte dedim annem babam bu iyi niyetine karşılık şifasını bulacak inşallah...

Genel itibariyle bir ruh rahatlaması özellikle bende...

Başka bir bakış açısı sanki, bakıyorum gördüklerim, baktıklarım değil...

Kalbim konuşuyor, dilim değil...

İyiyim ama son zamanlarda hiç olmadığım kadar iyi hem de...