Naçizane Hepsi Kendi Düşüncelerim Baştan Söyleyeyim de...

Evlenene kadar sadece bir kere bozdum ailemle beraber geçirdiğimiz yılbaşı ritüelini...

O da Bolu'daki ev arkadaşımın teyzesi geldi ailesiyle çok ısrarcı oldular babam da zor ikna oldu tabi alışkın değil evden ayrı olmama böyle müstesna bir gecede...

Sonrasında hep beraberdik...

Bugün aklıma geldi hazır her yan da yılbaşı havasına girilmişken...

Hatırlarım lisedeyim, babam eve gelirken içecek ne getireyim dedi, beni de alkollü içki içebilecek adamdan sayıp, hemen atladım tabi kırmızı şarap, tamam dedi getirdi...

Alışmadık bünyede us durur mu, sen git bir şişe şarabı 1 saatin içinde iç bitir, geceyarısını göremeden sız kal...

Hala içemem mereti, bir bardağı sündürür de sündürürüm...

Sonra birinde babam dükkanda, annem, o zamanki en yakın arkadaşım şimdi çok geçerli bir sebepten dargın olduğum (çok geçerli bir sebep yazarak da dargınlığın verdiği vicdanı sızıyı hafifletme çabamı da görmezden gelmeyiniz) arkadaşımla bizdeyiz üçümüz, o zaman da İbrahim Tatlıses konseri var televizyonda iki kafadar biralarımızı çekip şarkılara eşlik ede ede bir efkar bulutuyla girmiştik...

Bir de enteresan istekleri hevesleri olan bir anneciğim kuzucuğum var...

Yaklaşık 10 seneyi geçti içinde ukteymiş efendim, çam ağacı alacakmış, gelin kız gibi süsleyecekmiş karşısına geçip gece de, yakıp seyredecekmişiz...

O zaman da şimdiki gibi mahalle bakkalında satılmıyor ki bu meretin kendisi de süsü de...

Beğendik mağazasının en revaçta günleri, özene bezene alındı, kuruldu, süslenildi, ışıkları yakıldı bakıldı duruldu, sonra ilerleyen senelerde tekrar edildi...

Tabi heves bitti gitti ağaç da süsleri de masal oldu...

Şimdi Rengin çok istiyor ama benim hevesim bitti gitti annem be...

Ha bir de neden bütün evlerde evin önünden geçenlerin gözüne sokarcasına illa cam kenarına konulur o ağaç bilemedim yıllarca...

Bana hani son 10 saniye kala sayıyorlar ya on dokuz .... diye bir saçma geliyor anlatamam ne manasız...

Sıfırı duyan birbiriyle bir yakın temas kuruyor çözmüş değilim...

Hep mi öpüşülecek seneye o faaliyetle girenler...

Bir de 31 Aralığa bir iki gün kala esnaftan alışveriş edilir iyi günler diye çıkılmaz tükandan iyi seneler...

Eee sen iki gün sonra tekrar gideceksin o dükkana ne iyi senesi okuldaki seneye görüşürüz geyiğinden ne farkı kaldı bu lafın?

PTT diye tabir edilen terlikle pijamanın dayanılmaz uyumunu hep takdirle karşılamışımdır...

Çünkü nedense geçe gezmelerinden sonra eve gelindiğinde o güm güm güm lerin başımı yastığa koyduğumda beynimde ve tüm vücudumda hala devam ediyor olması beni o dayanılmaz uyumlu kombinasyonun aşığı yapmıştır...

Ben böyle atıyor tutuyorum ya kimseler atıfta bulunmak değil haşa haddimi bilirim, NAÇİZANE bizzat şahsen kendim bizati benim fikirlerim...

Beni böyle sevin sevecekseniz...

Sağlık sıhhat afiyet hayırlar hayatınızdan eksik olmasın her daim...

Yine Yeniden... "Hazreti Beklenti..."

Onsuz yaşamayı çok önce öğrendim ben...

Yoo sesimde serzeniş yok bilakis "aşmışım ben bunu onun haklı gururunu yaşıyorum"un vakur duruşu üzerinde sesime yansıyan işareti var...

Neden onsuzluğa sevindiğimse tahmin edeceğiniz üzere tabi ki sürekli beklentili halin sisteme verdiği zarardan olsa gerek...

Ama ya şimdi?

Başka kulvardayım kalbimi bağladım ben Yaradana, rahat ettim en sonunda... İnandım ki her olayın bir vakti zamanı var ve O en hayırlı zamanda vuku bulduruyor ona...

Bana da, rahmetli dedemin dediği gibi "tedbir senden takdir Allah'tan" deyip, yapılabilir, uğraşılabilir her etkeni yerine getirdikten sonra hayırlısıyla olsun' la arkama yaslanıp başka bir olaya yönelmek...
İşleri oluruna bırakmak durumunu özümsedim ben, kimseden sevdiklerimden, çevremden, amirimden beklentim yok, o halde herhangi bir olumsuz durumda da hayal kırıklığı yok...
"Beklenti" yle "hayal kırıklığı" bundan ilişkideler işte...

Kraliçe "beklenti" hazretleri sopasını vurduğu zaman yere, "hayal kırıklığı" kulu yol alıyor boynunu eğip kaderinin götürdüğü yere doğru...

Su altından not: epey olmuş yazıyı yazalı, lakin hala etkisi hatırımda olup, bakıp bakıp vay be ne güzel yazmışım dedirtir her seferinde kendini bana hınzır...

Senenin Sonu Mi mi...

2010 dan ne bekliyor sunuz demiş Tatelsalım ?

Hiç birşey beklemiyorum zaten yeni yıl çılgınlığı yok gece program yeni yıl pardon ama hiç mi hiç hem de bana göre değil...

Alalade birgünden öte gitmedi hiç bir zaman "O" gün...

Yapana eyvallah tabi ama benim ne beklentim var yeni yıldan ne de geleceklerden, insanlara dileklerimi savuruyorum o ayrı...

Ama kendim için ya da o şu bu için beklentim yok 2000 den de 10 undan da...

Bir önceki senenin kazıdıklarını geri yerine koysun yeter...

Kızgın mıyım öfkeli mi yoooo o da nereden çıktı...

Temizlik Gelişme/Sonuç Arasında Bir Kuple Pasta Müsadenizle...

Hayat böyle birşey işte değişik gel-git yanında kağlumbağa hızı kalır...

Başlığı yazıp evden çıktığım zaman, herşeyin ne kadar yalan olduğunun tokadı patladı yine yüzümde...

Diyecektim ki kitap doğurmuş gelmiş, Öykü Atölyesinin jestine çok teşekkür ederim...

Diyecektim ki temizlik bitti, pastadan kayıp dilim de tarafımdan yendi bitti...

Hepsi yalan oldu...

Ama vicdanım beni boğuyor şimdi kötü evlat mıyım ben...

Ya da umursamaz mı...

Tarifi de yok ki...

Babam bugün abdest alırken kaymış düşmüş olayı ben büyütmedim demek ki...

Bilmem bahanem neyse...

Başlığı yazdım çıktım dedim ya, nöbetçi eczaneden kas gevşetici aldım eve vermeye gittik Rengin' le...

Beni görünce ağladı neden gelmedin dedi, o gözyaşları babamın, kalbime ok oldular saplandılar...

Kim geçmişte ne yaparsa yapsın hesaplaşması kendiyle, tamam herşeyine çok kızdım, olana bitene senelerin muhakemesi ama şimdi yapayalnız kalan ben değilim, annem değil, kardeşim de, yalnız olan babam...

Sağlıksız, işsiz, eşsiz, dostsuz, arkadaşsız...

Hayatın yedirdiği en büyük darbesini aldı işte, benim de çok isyanım oldu, çok kızgınlığım oldu... Fakat var mı çaresi nereye kadar yargılanabilir ki, bitti geçti gitti, üzerine sayfayı örtmezsen, temiz sayfa açmaya çalışmazsan o sayfada boğulur gidersin...

Kurşun kalem çizgilerinin, çalakalem şekillerin arasında öfkene yenilip...

Yarın babamın tetkikleri yenilenecek...

Tedavi sonrası 1,5 ay bitti şimdi yeniden tomografiler filmler testler uygulanacak...

Tedavinin işe yarayıp yaramadığı sonucunu alacağız...

Hayat böyle yalandan birşey işte...

Elimizdekilerin kıymetini bilelim demeye ve geçmişin hataları üzerinden olan hesaplaşmaları durdurun dememe gerek var mı...

Yok...

Bence hiç yok :(

İznin Hafifliği Temizliğin Zerafeti...

Yanmasın ziyan olmasın diye alınan izin, beni hacamat etti ki hacamatı tamamen argo kullandım...

Bir bakıma ziyan yeni yıla girerken başlığı altında yapılan istemsiz aktivite...

Aktivitemiz yardımsız, giriş gelişme sonuç şeklinde başlayıp, gelişmesi ertesi güne sonucu da bitimindeki uzun oturuşa tekabül ediyor tamamen...

Zaten çalışan kadın kısmının ki bahsettiğim tamamen ben, sayahat dışında ya da çocuğu hasta olmasının dışında ne demeye izin alır benim gibi izni yanmasın diye...

Hazır evdeyim, haydi evi ev haline tekrar sokayım diye...

Bir miktar ucundan ev olduğu göründü tünelin ucunda ışık her daim var...

Al işte izin dediğin nedir ki?

Bir de en çok neye kızarım...

Daireden birinin izni biter işe başlar soru klişe zaten

"eeee nasıldı izin nasıldı tatil?

" tatilin kötüsü olur mu iznin kötüsü olur mu"

Olur ya neden olmasın benim gibi domestosun içine batar kalırsın al sana kötü işte...

Buradaki domestos evin kazınması hadisesinde kullanılan maddeyi temsil ederken sanılmasın ki evi götüren bişi var yok öyle birşey ben onsuz yaşayamadığımdan mütevellid tamamen...

İlla Uyuyarak mı Dinlenmem Gerekir... Zzzzz....

Zamanında hatırlarım öğlen vakit geldiğinde odama yatağıma bırakılır annem tarafından, kapı kapatılmak suretiyle odaya hapis olurdum...

"Hapis olurdum" tabi o zamanki aklımın dediği, şimdiyse kendi çocuğuma aynısını yapmasam da mutlaka yanına uzanıp öğlen uykusuna yatırıyorum...

Annem gibi düşünüyorum uyumasa da dinlenecek...

Allahtan uyuyor da iyice dinleniyor...

Velhasıl tamamen "öğlen uykusu uyusun çocuklar" diyen taraftayım...

Gerçi bizim tarafta da pek kimse kalmadı, benim gibi yeni annelerin karşı tarafta olanları çok...

Neyse eyvallah kim neyi düşünürse...

Bugün benim için apayrı heyecan verici bir sabahtı...

Beden eğitimci anne baba olarak, çocuğumuzun yaşı gelse de spor sıralamasına başlasak diye saydığımız günlerin sonuna geldik şükür...

Bütün sporların ilk basamağı cimnastiğe başladık...

Her geç edinilmiş çocuğun, görmemiş ebeveyni olarak biz, birimizin elinde kamera diğerimizin elinde fotoğraf makinası küçük hanım ne yaptıysa çektik de çektik..

Gün gibi aşikar bizimkinden cimnastikçi olmaz narin değil bir kere vücudu fakat çok güçlü bir çocuk mutlaka diğer branşlarda değerlendirilmesi şart...

Fakat basamak da belli, bir dönem cimnastik, sonrasında yüzme, sonrasında ister yüzmeye devam eder, ister başka bir branşa yönelir...

Artık kendi isteğine kalmış...

Şimdilik başladık bismillah, bugün çok iyi geçti fakat bu kadar hareket bünyeye ağır geldi, öğlen dinlenmek üzere yattık birlikte yatağa dedim:

"haydi annecim kapatalım gözlerimizi"

"kapatmayacağım ben hem uyumayacağım da...

hem uyuyarak mı dinlenilir illaaaa.........."

dedi baktım gözler gitti...

Uyuyor hala...

Sakin Hep Sakin...

Ne zaman huzursuzluk hasıl olsa, hareket olsa, bir kıpraşma, sakinliği bulmak hep Yasin Suresi' nin satırlarını okurken yok olur...

Sonrasında eller açılıp da yürek açılıp da istekler sıralanınca...

Her hecesinde gider o sıkıntı da kasavet de...

Sonunda bir bakmışsın ki dinginlik almış yerini, sisin dağılması gibi sakinlemiş ortalık, çıkmış pespembe kalp orta yere...

O çıktı mı göründü mü, bitti tamam oh der derin havayı çekersin, ciğerlerin sonu ne ki bütün vücudunda dolaştığını hissedersin o mis havanın...

Bir bakmışsın kan gelmiş yüzüne, huzur dolmuş içine yeniden...

Sonra yola devam dersin hayata da ...

Ama hep sığınmasında Allah' ın...

Yaradılanı Severim YARADANDAN Ötürü...

Bana her sıkıntımda destek olan;

yorumlarıyla, dualarıyla, mesajlarla, aramalarla

her zaman yanımda olan

Beni

Severek de okuyan,

Söverek de okuyan,

Hepiniz Allah' a emanet olun...

Yok bir yere gitmiyorum içimden geldi sadece :)

Yeni Yer Keşfim...

pasttelblog ne demek bilmiyorum ama yeni buldum hem de ilk izleyicisi oldum...

Güzel yazmış kadını anlatmış bir parça kendimi de buldum...

Özlediğim;

Uzakta olan şimdi,

Hem de çok

Hiç geri gelmeyecek olan

Araya depremlerin girmediği

Keşke dediğim hep

Eski halinde kalsaydı ya,

Çocuğuna dilediği gibi bir annenin

Keşke hiç büyümese hep aynı kalsa diye,

Benim aklımda kalanı da annenin çocuğu gibi olan işte

Hep aynı, tıpkı eskisi gibi

Eskimeden hatta,

Hatıralarının hala sıcacık

taptaze kaldığı...

Özlediğim...

Hep ona/oraya geri gelmeyene

Gelemeyene...

Uğurum Olsun mu Olsun O Zaman...

Çok öyle uğurlu nesnem yok uğur bellediğim bir kolyem var bizim Bey in getirdiği o bir iyi geldi...

Şimdi de ilk defa uğur belledim Tülin' in emeğini...

Haydi fularım göster marifetini beklediğim haberleri getir bana...

Dedim...

Telefon, halam, daha dediğimin dakikasında güzel güzel haberler aldım ayrıca beklediğim değil...

Enerjimi depoladım...

Hava güzel su güzel keyifler ala...

Daha ne olsun şükür olsun :)

Akşam Akşam Bir Dolu Kısmet Daha Eve Girmeden...

Eve geldim bir baktım apartmanın kapısında bir kargo pusulası geldim evde yoktun kağıdı bırakmış, Rengin' i aldım beraber kargoya gittik gittik gitmesine de bri baktık ta Bursa' dan Sevgili Fatma' dan Rengin' e şirin bir saat :)

Nasıl mutlu oldu nasıl memnun mesut...

Sonra akşam yemeği telaşında mutfakta çırpınırken, karşı komşu abla geldi elinde bir paket bu sana gelmiş ben aldım diye...

Tamam Tülin' e adres verdim ama bu kadar çabuk beklemiyordum...

İçinden bir alay hediye çıktı aç aç bitmez...

Meğersem geçenlerde Tülin' in kendi blogunda bahsettiği bizmişiz, bir dünya gururlandım...

İyi birşey tabi başımıza gelen, diyecek kelime söz ve buna benzer birşey bulamıyorum, iyi ki varsınız ben de iyi ki buradayım ki sizlerle tanışmışım hediyeleri kapmışım :)

Starbucks Diyor ki;

Gelin size sıcacık kahvemizden ikram edelim, keklerimizin tadına bakın, sonra bir bilen de size kahve nerelerden geliyormuş, sizlerin yudumladığınız buralara kadar bunları dinleyin...

Biliyor muydunuz kahvenin ilk yudumu höpürdeterek içilirmiş ki ağzın her yanına ulaşsın...

Deneyin gerçekten de bütün ağzınıza yayılıyor...

Bir de fotoğraftaki gibi dört parmağınızı yudumlayacağınız yerde boşluk bırakacak şekilde tutar da yudum almadan önce koklarsanız en iyi şekilde aromasını hissedermişsiniz...

Kahvenin tadı dilin ortasında kalmalıymış ki kaldı denedim...

Sonra öğrendim ki kahve ağacı 7-8 metre olurmuş onu 1-2 metre oluncaya kadar budarlarmış...

Senede bir kez ürün veren kahve ağacından toplamda 560 gram kahve çıkarmış ki bu da kahve tutarının yüksek olmasının bir cevabı...

Bir de kahvenin işlenme dakikasının en iyi kavrulma ayarı 11 dakika imiş...

Bir de kahve, aromalı filan olmazmış, ancak o aroma denilen kahve ağacının yetiştiği yerdeki bitki veya coğrafi konumundan değişebilirmiş...

Oğlak ve yengeç dönenceleri arasındaki tropikal alanda yetişirmiş en iyi kahve ki ağaçlar volkanik bölge civarındaysa içiminde hafif bir is kokusu veya farklı aromalar alabilirmişsiniz...

Kızkardeşimle gittik kahvenin hikayesini dinlemeye, kahvelerimizi içip keklerimizi yedik sonra üzerine bir de herhangi bir Starbuck mağazasında kullanmak üzere kahve kuponumuzu aldık mesut çıktık oradan...

Siz de böyle buyrun...

Sıcacık Fırından Gelen Hamur Kokusu Gibi Koksa Ev Her Daim...

Bugün sırf o kokuyla sarmalansın diye ev kalktım hamurla oynaştım, içine de peynir koydum fırından taştı ki, benim fırın da mutfakda değil enteresandır arka odadan dağıldı kokusu eve dalga dalga...

Sonra dedim bu dalgayı bir de yumuşatıcının kokusuyla perçinleyeyim...

O da tamam ama iki parti dememiştim hesaplarım tutmadı...

Sonra dedim ben en iyisi aşure işini de hale yola koyayım...

Yıl geçtikçe kendimle duyduğum gurur tavan yaparken tekebbüre bulaşmayıp hiç, bu sene geçen sene yaptığım gibi cevizi içine atıp da simsiyah etmedim...

Güneş pencereden vurmuş da, kalın perdeden süzülen ışığı benim aşure tenceresine olanca ışığını akıtmış gibi...

Velhasıl yorgunlukla mutlu huzurlu keyifli gün arası salınım benimki...

Geceyi Bundan Seviyorum... Usturuplu Cümle Kuramadığım Gerçeğini Örtüyor...

Bu denli düzgün yazalım, Türkçe' yi layıkiyle konuşalım' ın en ateşli savunucusuyken bile, çizgisinden çıkmak isteği, şeridinden kopmak isteği sonra bir bakmışsın iki otobüs arasında sıkışmış kalmışsın...
Ne halt yemeğe diyor, desin çıkarı ne ki, yalandan avucunda kalan huzuru ya da iki üç gün olan hayatındaki uç değişimin etkisinden kurtulamamam sendromu mu?
Bu ucu ben yaşamadım, ama yaşanmışını tahmin edecek kadar da uzayıp gider hayal gücümün süpermeni, uçtuğu damların altındakileri hayal ederek...
Ne boktan hayat deyip, bir yandan da Allahım elimdekileri de alma nidalarıyla elleri havada dolanan, kırk tilkinin kuyruklarını birbirine takmadan aralarından geçmeye çalışan...
En arada derede kalan renklerini bile kar sayıp oh ne keyif işte budur be diyen... Mamafih kaldın mı dımdızlak ortada al bakalım, diyen iç sesine "hadi be zaten ortadaydım"; kıyımdakilere sahibim de... Kıyım bana ne kadar sahip, hep git-gel yerinde durmadan, amaaan sat anasını diyor taşını da toprağını da...
İyi mi böylesi, ne ki senin ihtiyacın; hep direk olmak, yan yatmana müsade olmadan, üşüsen bile "sıkı giyinseydin ya" cevabına hep alışkın, belki de numaradan dedi üşüdüğünü, cevabını bu kez değişik alırım "gel ısıtayım seni"yi duymak arzusu ve umuduyla...
Gerçi ummak nedir ki; Umman gibi uzak bir diyar olsa gerek...
Evet uzak işte; o yüzden ne eğil sen, ne de üşü...
Otur efendi gibi, adam gibi, ne kalıbının dışına çık, ne şeridinle oyna...

Sonra iki otobüs arasında sıkıştın mı, şoför beni görse de, bir rica etsem yol verir misiniz bakışı atacağım diye çabala dur...

Vallaha da Billaha da Allah Beni Seviyor...

Nasıl açım para çekilecek yer uzak para da çekmemiş miyim aksi gibi...

Yanımda bir otobüs kartı, bir kaç da bozukluk yalandan...

Burada kerbela açım ki nasıl...

Msn de ortaokul-lise o kadar uzuncadır arkadaşımla yazışıyoruz, açım ya dedim, para yok, para çekilecek yer uzak, hava da soğuk zaten miskin bünye...

Adresi ver, nasıl, ciddi misin, ta nerelerden, hadi canım, yok artık derken...

Yukarıda görülen yemek kapıdan bir delikanlı tarafından elime tutuşturuldu yedim de kendime geldim meğersem açmışım ben ondanmış miskinlik...

Yazmış Olmak İçin...

Bugün nasıl bir ağırlık üzerimdeki, el ayak kalkmayan yerime mıhlanmış halim...

Yağmurun yıkadığı gri şehrimin havasını da normalleştiren ılıman, içi geçmiş havanın bana sirayet etmiş hali...

-de hali gibi...

Yalın haldeyim ama bugün...

Şu hediye çekilişi için hediyeyi çoktan aldım ama kargoya verecek adam lazım, duruyor iş yerinde benimle...

Sabah serviste kırmızı ışıkta dururken, yan arabada bir adam camını bir parmak indirmiş, elinde sigarası fosurdatıyor, arka koltukta eşi kucağında da en fazla 3-4 aylık bebek...

Çok kızdırdı beni, demek serviste de tanımışlar beni de "kına bunu Funda" diyor arkadaşlar...

Yıldım mı bilinmez, adama baktım bir de arka koltuğa, anlamış mıdır bilemem ama kınadım valla...

Yazık yavruya, demek annesi de ses çıkarmıyor ki hoplatıyor, seviyor bebeği arkada...

Hiç makyaj yapmayan ben ki zamanında yapmışım bıkmışım ondan, teyzemin komşuları tarafından feci tazice uğradım geçenlerde, güzel kızsın neden boyanmıyorsun diye...

Alın hafta başından beri boyuyorum kirpikleri yeter işte, yalandan allık, yalandan ruj, zaten de bilmezdim pudra fondoten...

Hep kocaya iyi görünmek lazımmış mantık bu...

E gün boyu koca görüyor mu ki beni, akşama da kalıyor mu ki o yüzdekiler...

Kalan kirpik yeter o da...

Kirpik deyince teyzem gençliğinde nereden duydu öğrendiyse, kırpmış kirpiklerini bir güzel ama yenileri çıkmış pek güzel olmuşlar...

Ben de dokuz sene önce ilk işe girdim kış vaktiydi zaten Aralık sonu, kırptım kirpiklerimi ama ne kırpma eğri büğrü, komik komik gezdim öyle Allahtan pek farkedilmedi uzadılar neyseki komik kalmadılar...

Hayatın yalandanlığına inat geçiyor günler ben de kargaları elinde sopayla kovan Atam' ın misal kovalıyorum saatleri-günleri...

Akşamları daha hisli yazdığıma karar verdim, sabah hissiyat derecem akşamınkiyle bir değil, şimdi de olanca uykusuzluğuma yorunluğuma parmaklarımı zoraki tuşlarda gezdirerek...

Bitmez ki bu yazı mıyıl mıyıl halimle, sonlandırmak en iyisi...

Ya da misafir gelse de kahve içsek, sohbetle taçlandırsak an' ı, kendime gelsem anca...

Ne Şanslı Bir Kişiliğim Yarebbim...

Şundan dolayı bu derin nefes sonrası edilen lafım; böylesi bir arşivim var düşünsenize, Rengin büyüyecek okuyacak, ne kurtlu annem varmış diyecek, sonra aaa burda bu olmuş vay anasını diyecek...

Ben de demek isterdim anneme dair, babama dair, o günlerine hüzünlerine sevinçlerine dair ne varsa okumak isterdim...

İşte teknolojiyle peşisıra giden bir ayrıcalık bu belki...

Orta okulda da kardeş gibi o zamanlardan dostumla alfabe uydurmuştuk ben tam dört kalın ajanda bitirmiştim, yaz Allah yaz...

Şimdi alfabeyi unuttum ajandalar Zülalde yeniden sökmem lazım...

Ne diyecektim ne diyorum...

Benden size naçizane bir tavsiye benim gibi Uğur Dündarcılık oynamayın ki bu lafı sevgili avukatım etmiştir gerek yokmuş başa bela almaktan başka işe yaramazmış...

Kendisine şöyle bir teklifte bile bulundum hukuki editörüm olur musun...

Şimdi ne yazsam başa bela...

İsim soyisim belirten yazı yazmayacakmışım, dalga geçti benimle millet doktora giderken benim blogu araştıracakmış gidilebilir mi gidilemez mi diye (yazmıştım ya hani babamınkileri de )...

Daha dedim ilk evlendiğimiz vakit oturduğumuz ev sahibinin de foyasını dökmüştüm (o da kızına takmış nişan yüzüğünü eee kızım evlenecek çıkın. Peki dedik çıktık, evin yaptırdı her yanını, kiraya verdi ama ne oldu habire kiracı değiştirdi durdu oh olsun) yazmıştım ki google dan da altıncı arama listesindedir adı...

Ne yapayım burası benim meydanım değil mi ?

Neyse şu saat itibariyle yeni yazı dizime başlıyorum...

İlk basın savcısı görüşmemde büyük olasılık dava açılırmış onu bekliyorum...

Hakkımda edilen ikinci şikayetin şahitleri geçen hafta itibariyle dinlenmiş ben de bu aralar çağırılırım şu dükkan basıp küfür edip hakaret olayı hikayesine...

Külliyen iftira...

Ben dükkan basacağım, bir sürü adamın içinde heeeyt uleeeeyn siziiiin şeklinde başlayıp stadyum küfürleri savuracağım o dükkandan da sağ olarak çıkacağım???????????????

Vay be elimi yumruk yapıp, kolumu kaldırdım mı da uçarım zaten ben...

Efendim benim bir şikayet durumum vardı, tarafımıza edilen ciddi bir mevzudan ötürü onun da ifadesini geçen hafta vermiş bulunuyorum, karşı tarafı eli kulağındadır çağırırlar...

Bu arada ilahi adalet saat gibi işlemekte...

Anti-jönün sevgilisi senden hamileyim yandım ben ne edersen et banane senin karından iki çocuğundan deyip izleyenleri şaşkına çevirecek açıklamalarda bulunmuş ki o dizinin de devamı merakla beklenmekte...

Bu arada tabi avukatım da tarafımdan yüzde yüz tavsiye...

Sürecek...

Öyle Bir Çal ki... ( Öykü Atölyesi...)

Öyle bir çal ki daha çalışından anlayayım sen olduğunu...

Fakat açtığımda karşımda bulduğum sen, konuşmamızla yad ettiğimiz zamanlar, geçirilen yıllar, telefonun eskimişliği kadar var dediğimiz vakit...

Telefonu kapatır kapatmaz kendi hayatımıza döndüğümüz, kaldığımız yerden başladığımız vakittir...

Bastım Boka Bastım Ben Sen Beni Hafife Aldın...

İlk sürücülük zamanlarında kördür göz, bir cesaret gelir, sürülür ya o araba son hız...

Ben de öyleydim seneler evvel neyse dert, bir hız yapardım ki şehir içinde, sonra sonra tövbeler olsun o kadar hız yapamadım, yapmam da gözümün perdesi kalktı...

Her işim böyle demek ki benim blogda da ilk yazılarım filan hergün hergün mübaşir gibi yaz Allah yaz...

Çok pardon iç organlarımı döktüm zaten, hayatım da şeffaf, dilimin ayarı yok kemiksiz...

Sonra başına oturunca bir de okuyan olunca akraba eş dost...

Kimseyle araşıp sorulmasa bile, okudum seni diyen geldi...

Bir korku mu oldu, gözüme perde mi indi bilemedim...

Elim titrer oldu ki ne özledim yazmayı da...

Sonra süpürgeye etti dört bir yana saçtı derdi anneannem...

Benimki de o hesap...

Pisliğe battım o ayrı gerçi amaaan bu da hayatımın rengi diyorum, neler geçmedi ki bunlar mı geçmeyecek...

Severim ben adrenalini hem :)

Merakla bekliyorum kalbim Allah' a bağlı ferahım da bir yerde...

Ferah olmayan ne o zaman diyorum "iç" e, o da diyor ki "sen sakin ol sahip, herşey yoluna girecek neleri atlatmadınız ki, babanı görmüyor musun bitti gitti, şimdi iki yalandan balığın kılçığı mı rahatsız olduğun?"

Evet dedim ya evet amaaaaan "iş olacağına varır ahmaklar uğraşır" derdi rahmetli Gül...

Ne olacaksa hayırlısı olsun güzeli olsun ki olacak da...

Olmayan bıyık altından tebessümdeyim, yarını-olacakları heyecanla beklemede...

Öte taraf hayat güzel yavrum iyi maşallah sağlık sıhhat yerinde huzur ala...

Daha ne ki hakketen "iç" in dediği gibi;

"İki yalandan balığın kılçığı mı, rahatsız olduğum..?"