28 Aralık 2008 Pazar

İki Küçük Damlacık...

Bizim mesai Rengin'den dolayı erken başlar, yine bir pazar sabahı ve yine de benim için geç sayılabilecek bir saat olan sekize doğru uyandık ve süper vazgeçilmez dizimiz Bez Bebek' i(!) ararken TRT2' de sanat arşivi diye bir program var sunuculuğunu Uğur Dündar yapıyor konuk da kim? Adile Naşit...
Hatırlar mısınız bir zamanlar Yasemin'in Penceresinden programı vardı konuğun eşi dostu gelip ne süper arkadaşımızdır edebiyatı yaparlardı...
Bu program bir kere sunucusuyla edepli ve de konuklarıyla...
İzleyeyazdım hemen tabi bir görseniz sabah sabah nasıl iyi geldi gelen arkadaşlarını görseniz hele bir Gazanfer Özcan, Münir Özkul, Sezen Aksu, Müjde Ar ve Adile Naşit' in 13 yıllık bir arkadaşı...
Çok keyifle ama bir o kadar da hüzünle izledim çünkü hatırlıyorum "Uykudan Önce" programını izler öyle uyurdum...
Sonra bilmiyordum tek çocuğu olan Ahmet' in açık kalp ameliyatı sırasında vefat ettiğini hem de annesi Adile Naşit' in doğum günü olan 17 Haziran'da...
Annesi Amelya Hanım' ın bağırsak düğümlenmesinden kendisinin de bağırsak kanserinden vefat ettiğini de programdan sonra dolaştığım siteden öğrendim...
Çok hüzünlü bir sabah oldu iki küçük damlacığın gözlerimden aktığı kısa süreli de olsa hüzünlü bir sabah...
Nur içinde yat Adile Teyze...

27 Aralık 2008 Cumartesi

Ah Yurdum Caanım Yurdum...

Bu işi gerçekten anlamadım nasıl iki yüzü farklı bir Türkiye burası, batan hepten batıyor tepedekilere zaten deprem bile kar etmiyor...

Tabi ki istemem kimse gördüğünden geri kalmasın ama uçurum da bu kadar olmasın...

Bugün Ankaramın Tunalı Hilmi caddesindeydim, o mağazaların kasa önlerindeki uzayan dükkan dışına taşan kuyruklarına baktım bir daha baktım şaştım da kaldım...

Sonra akşam ajansı (rahmetli benim derdi benim de dilime pelesenk oldu) seyrettim seyretttim de şaştım kaldım...

Yine de bugünümüzü aratmasın Allah bütün aşılması güç uçurumlara rağmen... Amin...

26 Aralık 2008 Cuma

İki kadın...

İki kadın konuşuyorlar, diyor ki biri diğerine: "Sevgili kardeşim Allah diyor ki; kulum eğer uzun süre dert kedere uğramamışsan endişelen ki Rabbim beni unuttu mu diye..."
Sonra ekliyor: "Allah sevdiği kulunu sınar ya hep sıkıntıya derde düştüğünde de şükreder mi, Allah'tan geldi buna da razıyım der mi, yine de adımı umutla zikreder mi diye...
Diğeri cevap veriyor: "Allahım bu sınavılarına hep şükür yine de şükür beterinden sakla ama omuzlarım çok acıyor..."
Kadın sırtını sıvazlıyor diğerinin: "şükretmeye devam et sen buna yine de, geçecek bitecek oh diyeceksin sen de..."

25 Aralık 2008 Perşembe

Susamıyorum...


İnsanın hiç "çok susadım gideyim de bari içeyim" dediği bir an olmaz mı?

Olmaz o insan benim işte su içmeyi hiç sevmiyorum, ilaç gibi tadı ve itiraf ediyorum bir bardak su içmediğim günlerim geçip gidiyor. Şimdi evdeyim de gözümün önüne koydum şişeyi içinden yüzüm buruşa buruşa içiyorum biraz...

İş yerinde oda arkadaşımın gelininin babası hastaneye yattı kanser dediler üzüldük süzüldük sonra kanser olmadığı ortaya çıktı sevindik ama ne çıktı susuzluktan böbrekleri iflas etmiş :(

Ben geldim aklıma hemen al işte susuzluğun sonu budur...

Gerçekten hiç sevmiyorum suyu anca yazın yanacağım da hararetimden içeceğim...

İş yerinde de el gördülük bir şişem var içinden su eksilmeyen fakat içilmeyen sonra bayatladı sonucunu alıp çiçeği sulayan...

Sonum kötü biliyorum, Allahtan bizim Bey ve kuzu çok su içerler hatta 2 sene önce zatürreden Rengin' le hastanede geçirdik bri kaç günümüzü de hemşire gelip gelip ne kadar su içtiğini kaydediyordu Rengin' in litresini söyleyince şaşırıp gidiyordu ve biz o çok fazla su içişlerimiz yüzünden iki gün önceden tahliye olduk...

İyi ki bana çekmemiş yavrum...

Ben de işte alışacağım yolun yarı yaşında suya...

Bana Aldanmayın... (Fotoğrafın Dili...)

Söyleyemediklerimi İşitin Lütfen
Bana aldanmayın!
Yüzüm bir maskedir,
Sizi aldatmasın.
Binlerce maskem var.
Çıkarmaya korktuğum.
Ve, hiç biri ben değilim...
Olmadığımı göstermek
İkinci doğam oldu.
'kendinden emin biri' dersiniz,
sanki güllük gülistanlıkbenim için herşey...
adım güven belirtir.
Ve,
Oyunumun adı
Ağırbaşlılıktır.
İçimde ve dışımda denizler sakin,
Herşeyin kumandanı ben...
Fakat, inanmayın bana,
Lütfen!..
Herşey dışta düzgün ve cilalı,
Hiç yıpranmayan, her zaman saklayan
O maske!..
Altta ne güven, ne de rahatlık...
Altta,
Karışıklık, korku ve yalnızlık içinde bocalayan
Gerçek ben!..
Ama saklarım bu gerçeği savunuculukla
Kimsenin bilmesini istemem
Zayıf taraflarımı düşündükçe,
Titrer ve sararırım...
Ve başkaları görürse iç dünyamı...
Gerçek beni ve yalnızlığımı!
İşte, maskelerimi onun için takarım...
Onun için, arkalarına saklanacak maskelerim var.
Onlar, gösterişle kullanabileceğim
Parlatılmış yüzlerim.
Bana,
"sen değerlisin" diyecek,
"maskesizken daha bir insansın''
"daha bir bendensin''
"daha yakın, daha bir dostsun"
diyecek bir bakışa
muhtacım...
benim yanıma sokulman kolay olmayacaktır!..
uyarırım seni dost!..
uzun yıllar kendini yetersiz hissetmiş ben,
sana kendini kolayca açmayacaktır...
bütün gücümle tutunacağım maskelerime
ne kadar sokulursan yakınıma
o denli şiddetli geri iteceğim seni...
kim olduğumu merak ediyor musun?
Hiç merak etme...
Ben çevrendeki
Her erkek ve kadınım...
Maske takan her insanım.
-Doğan Cüleloğlu-

Neden böyle oluyor ki?

Lezzeti, çıtırlığı ala...

Fakat neden içindeki peynir sığamaz kabına da atıverir kendini yağa?

:(((

24 Aralık 2008 Çarşamba

Hamdolsun...

Krizin, "Türkiye'de kriz pisikolojik" diye tabir edildiği yurdumda bir işim olduğu için hamdolsun...

Uzaklarda...

...orada biliyorum ne zaman başım sıkışsa, düşmemin ardından çıkan ah sesini duymadan koşacak bir dostum var aklındayım, aklımda...
Görmesek de birbirimizi ...
Hayatlar devam etse de kendi kendine, ilk görüşmemizde dünden kalmış gibi devam ederiz bize...
Biliyorum...

İlk Karın İlk Adamı...




O kadar resmini gönderdim hazır kızım da evdeyken bir eser bırakmadan olmaz dedik...



Kar' ın Arz-ı Endamı...

Önce arz-ı endam etti sonra yaydı kendini toprağa nasıl da güzel etti...

23 Aralık 2008 Salı

Bizim Bir Grubumuz Var....

Ankaralı Anneler ANKAN diye , yaklaşık 300 anne bir aradayız yahoo gruptan yazışıyoruz çocuğumuzu, kendimizi, hayatı, havayı, suyu, herşeyi...Hastanelerdeki çocuklara, ihtiyacı olanlara yardımlar götürüyoruz, elimizin erdiği gücümüzün yettiğince ... Buluşup eğleniyoruz da, çocuklarla da kendimiz de... Ayda bir Pub günü ilan ediyoruz kendimize çocukları babaya bırakıp çok değil, akşam iş çıkışı saati o 2-3 saat bile yetiyor, gülüyor, eğleniyoruz... Rengin' e hamileydim üye olduğumda hala da her adımını takip etmeye çalışıyorum, üstelik sanal ortamda tanışıp da gerçek dostluk kurduğum iki insan ve nice arkadaşım var görüştüğüm...
Oranın bir mücizesi vardır bizce, bir sıkıntımız, derdimiz olduğunda hatta ANKAN YATIRI derim ben , ANKAN DUA sı rica ederiz sıkıntımız olduğunda... İnanırız ki tertemiz kalpli onca annenin duası kabuldur tabi Allah' ın takdiriyle...
Uzun zamandır bir arkadaşımızın yeğeni kanserdi Özge (yaşı yirminin ortaları), küçük bir oğlu vardı ve her adımına şahittik hastaneye yatışlarında, durumunda... Çok dualar ettik yakardık... Ama Özge' nin vadesi buraya kadarmış kaybettik... Sabah okuduğumda boğazıma bir düğüm duruyor öyle...
Mekanın cennet olsun Özgecim nurlarda yat...

merhamet...

Kanalları karıştırırken bu sabah Star TV de Nihat Hatipoğlu' nun programı vardı ona takıldım, bir gazete kupürü üzerine konuşuyordu malum üçüncü sayfa haberleri var ya bu da işte böyle bir haber, ablası sekiz yaşındaki kardeşini bıçaklamış cesedini de çeyiz sandığına koymuş... Yandı bitti aile diyor Hoca, kime üzülsün giden evlada mı öte yandan hayatı kayan büyük evlada mı...
Ne fena sonra soruyor hoca hani diyor merhamet duygusu nerede nerede insanların iyilikleri, herkes tahammülsüz, herkes kavgacı ...
Bunların hepsi din bilgisinin eksikliğinden diyor ama altını çiziyor, akıllıca verilen din kavramından bahsediyorum diyor, Allah sevgisi ve dinin sonsuz anlayış ve merhamet dolu olduğunu gösterir kavramlarla anlatılması gerekli diyor...
Kesinlikle katılıyorum insanımız o kadar cahil ki ve evet üzerine basa basa yineliyorum zır cahil olan çok büyük bir kesim herşeyi "günah o" ile kapatan ama neyin ne olduğunu evladına, karısına, çevresine anlatmaktan aciz "günah" deyip işi bitiren tembel, merhametsiz, vicdansız, cahil o kadar insan var ki (çok korkarım böyle insanlardan oldum olası) ... Biz boşuna mı çocuklarımıza sevdiklerimize dua ediyoruz "Allahım sevdiklerimizi çocuklarımızı iyilerle karşılaştır" İşte bu "iyiler" merhametliler, bu iyiler vicdan sahibi olanlar ve bu iyiler içinde gerçekten Allah korkusu barındıranlar... Ve ben gerçekten bu olgulara inanıyor ve çocuğumda uygulamaya gayret gösteriyorum, herkes kapısının önünü temizlese kirlilik olmaz var ya işte herkes bireyleri çocukları yetiştirirken bunlara dikkat etse tertemiz insanlar olur ki böylece biz hem çocuklarımıza hem de çevreye güvenle yaşarız...
İyilerin devamı ve çoğalması dileklerimle...

22 Aralık 2008 Pazartesi

huzur "TOMAĞI"

Baba kız yemekten sonra kanepede mayıştılar babası kızının başını okşarken ne dedi "huzur tomağım" :))) oldu canım topak onun adı "huzur topağım":))

Aşağıdaki eserimiz de kapak olur manasındaki sürprizimiz elmalı kurabiyemiz :)

Zaten eve gelir gelmez Bey, mutfakta tepsi içinde mamulleri görünce "kapak olacak kurabiyeleri yapmışsın" diyerek bugünkü blog ziyaretini gerçekleştirmiş onu öğrendik bu vesileyle hadi bakalım...




Bu hafta evdeyim malumunuz...


Sabah her zamanki gibi erkenden kalktım tabi Rengin kreşe gidecek, Bey işe...


Hazırlandık Rengin' i kreşe bıraktım geldim eve ama evde kaybolsam kurtaracak adam lazım o derece dağınık topla topla helak oldum bir de dolap yok evde fazla dolayısıyla her bulduğumu her yere tıkıyorum bulmaya gelince de artık orası Allah Kerim :) Hazıfa da balığınkinden beter olduğundan bende Allaaaah :)


Neyse hamarattım bu sabah ziyadesiyle, yataklar odalar salon ıvır zıvır toplandı mutfağa ayrıca el altıldı, makina boşaltıldı, yenilerine yer açıldı, sabah sabah Rengin dün akşam arkadaş ziyaretinde yemiş olduğu kaşarlı sigara böreğinden tadınca sabah istedi kalkıp ona onu yapıldı, hemen öylece bırakıp çıkmıştım onlar derlendi yerleşti, bir elektirik süpürgesiyle evi dolanmak suretiyle işe son versem tam süper olacak herşey, birazdan takıp koluma gezeceğim evde kendisiyle...


Haaa akşamdan şekere buladığım kabak tatlısını da sabah pişirdiğimi söylemeden geçemeyeceğim, ayrıcaaaa elmalar biraz daha kendi hallerine bırakılırlarsa ömürleri vefa etmeyecek o yüzden onlar da birazdan ceviz tarçın ikilisiyle birleşip hamurun içine girmek ve pişmek sonucu bizim Bey in sevdiği bir şekle bürünecekler akşama sürpriz olsun bu da kendisine (kapak olsun der gibi oldu ah Türkçem canım Türkçem) :)


Bu gördüğünüz resim, salon penceresinden... Sevdiğim kapalı hava hatta bugün kar gelecek diyor meteoroloji, fakat akşamları Rengin' i ben aldığım için biraz tedirginim kar konusunda çünkü Ankara' nın yükseğinde oturuyoruz kar'ı buzu kalkmaz bir yer burası o yüzden karda araba kullanmak korkutuyor kara kara düşünüyorum olmadı taksinin tekerlerine güveneceğim...


Evimin yerini çok seviyorum önünde çocuk parkı, bir sonraki işlek caddeye rağmen sokaktan geçen araba sayısının yokluğu diyeyim herşeyiyle evet yeri güzel ama ev güneş almıyor ciddi girmiyor güneş balkonundan öte dolayısıyla da donuyoruz ve de harıl harıl ev arıyoruz umarım bri an önce yeri yine bunun gibi güzel gönlüme göre bir ev buluruz...


Amin...

20 Aralık 2008 Cumartesi

Yine...


İzinliyim :)
Bizde izinler aktarılmıyor o yüzden kalan son beş günümü de pazartesinden itibaren kullanacağım :)
Buyrun kahveye yanında fal da bakarım :)

19 Aralık 2008 Cuma

Açın Sesi...

Şimdi koydum parçayı ama ne parça...
Kapatın gözlerinizi (bu yazıyı okuduktan sonra) hayal edin, hınca hınç salon dolu, ışıklar hafif kısık, bu parça geliyor hele ilk kısmı, ülkeler sırayla geçişteler, erlerini alıyorlar, anonslar bir Türkçe bir İngilizce, o ihtişam pırıltı şaşaa, tüyler diken diken, aman Yarabbi nasıl bir atmosfer...
Açılış Seramonisinden...
Dinleyin...
Ödev size: Peki bu parçayı dinleyip benim atmosferi hayal ettikten sonra sizde hangi duyguları uyandırıyor nasıl bir kare beliriyor beyninizde? (Sırf meraktan)

18 Aralık 2008 Perşembe



Folklor vardı tabi... Çok da güzeldi...
Dünya Federasyon Başkanı...





Şampiyonanın ardından...

Fotoğraf makinamdan nefret ediyorum :(
Evrene yazdığım istekten de cevap gelmedi :(
(Yazıyı düzeltmek için okuduğumda aklıma birşey geldi hani bir zamanlar Amerika'da biri üniversiteyi kazanmışta parası mı yok neymiş gazeteye ilan vermiş durumum budur herkes bir dolar gönderse hayrına şeklinde... Ben de diyorum ki siz sevap kazanmak isteyen, bir hayır duasını bünyesinde barındırmak isteyen sevgili ülkemin vatandaşları gönderseniz birer lira sevinsin şu gariban olma mı :)))
Neyse Aralık' ın 13'ünden beri çalıştığım ki -ilk deneyimimdi- bugün sonlanan, kızıma hasret kaldığım, gece en erken 01:00 de olduğum ama bir o kadar da keyifli olan maraton bitti...
Anlatacaklarım çok nereden başlasam bilmiyorum öyle dereden tepeden devam edeyim bakalım ne çıkacak...
İlk üç gün aşağıda Muhammad' la resmim bulunan masada kayıt aldık arkadaşlarla Türkiye de dahil 50 ülke katıldı şampiyonaya...
Ülkeler önce bize geldiler katılım paylarını ve otel paralarını ödediler sonra diğer işlemlere geçtiler...
Tabi herşey bu yazdığım gibi olmuyor misal Amerika' nın hesapları 4 gün sürdü...
Adamlar biz havale ettik diyorlar paramızı dekont gösteriyorlar ama öyle brişey ki biz burada görmeden kayıt alamıyoruz kayıt almazsak akreditasyonları olmuyor kart çıkaramıyorlar antrenman yapamıyorlar yarışa çıkamıyorlar uzun sürdü çetrefilli... Hayır bir de devlet işi teftişe gelecek avukatlar bakacaklar faturalara tek tek olması gereken rakam faturadaki rakamlar tutacak meblağlar büyük... Teftişlik olmayalım da sonunda...
Enteresan ülke Amerika rahatlar herkes bir renk... Diğer ülkelerin federasyonu tek elden katılım parasını ve otel parasını yatırırken Amerika da her katılımcı kendi parasını yatırmış üstelik havale etmiş ülkesinden bizde görünmedi günlerce uğraştık adamlar sinir yaptılar hele Dure Chang vardı 62 yaşında Kore asıllı bizim sorunumuzmuş bizim suçumuzmuş gibi sürekli ukala tavırlar sinirli durmalar çok ta tın ya...
Muhammad 25 yaşında Kalifornia'dan geliyor kardeşiyle gelmişler o da İbrahim, aile müslümananne İtalyan asıllı iki kardeş te üniversite mezunu hatta yarıştan sonra da bir hafta Konya'yı gezecekler ha ne diyordum Muhammad o kadar kişinin yatıdıkları makbuzları aldı bizimle sürekli hesap yaptı diğerleri hiiiç rahat...
Sonra Ronald geldi yine Amerika'dan bu sefer o devraldı Muhammad' ın yaptığını... Ron 43 yaşında Michigan State University' de biyoloji profesörü, babası pilotmuş 5 sene Adana İncirlikte yaşamışlar biraz da Türkçe' si var...
Ne kadar keyifli biri bizim burda bırak profesörü mezun olan arkadaşlar araştırma görevlisi olmuşlar es kaza, havalarından yanlarına yaklaşılmıyor hazımsızlıktan işte bunlar hep ne oldun yani bana sanki, nasıl sinirleniyorum...
Bir de Ron' u görseniz inanılmaz eğlenceli keyifli adam profesörüm deyince nasıl şaşırdık arkadaşlarla...
Bütün akademik elemanların "tevazu" kelimesiyle tanışmaları ve bünyelerinde benimsemeleri dileklerimi de ilettikten sonra geçeyim diğer izlenimlere...
Mesela İran geldi hem erkek hem bayan takımla katıldılar kızların başlar kapalı...
Bir de Taekwondo' da "dan" var dünya da bir kişi 9. Danmış mesela...
O da İranlı, Kore asıllı tabi o da...
Zaten her ülkede en az 3 Koreli mevcut...
O 9. Dan arkadaş devasa bir tip resmini çekmedim internetten bulup koyayım kapitone bir pardesü gidiyor saçları zayıf uzun o da arkadan bağlı 2mt ye yakın boy ve o ne yürüyüş yarabbim "9 ne 19 dan az bana" diyor adımlarını atarken endamı...
Ve en enteresanı da zamanın birinde karşılaşma sırasında rakibine ne yaptıysa artık tek bir hareketiyle rakibini öldürmüş.
Korelilerin otelde bir antrenmanları vardı birbirlerini selamlamaktan hiç birşey yapamadılar o ona o ona eğil kalk :)
Genel itibariyle inanılmaz saygılı gelen ülkeler, ama o nezaket tabi daha çok erkeklerde mevcut, kızların hepsinde dağların her bedeni tarafımdan yaratılmıştır edası evrensel bu bizim hatun milletinde ...
Benim ingilizce ve akabinde konuşma cesaretimin fazlalaşması ilerleyen günlerde ayyuka çıktı kafasını gözünü yara yara kah işaretlerle kah tek kelimeyle sohbet olayına girdik biraz daha sürse çok süper olacaktı da ...
Yorgunluğa değen işin keyif kısmı en önemlisi bence çok güzel vakit geçirdim kendi namıma...
Sonra karşılaşmalar Ankara Aski Spor Salonu'nda (Salon deyince aklıma geldi rica ediyorum spor salonlarının başına "kapalı" kelimesini eklemeyiniz çünkü açık spor salonu ülkede mevcut değil hali hazırda yok öyle birşey yani) yapıldı Büyükşehir Belediye Başkanı sponsor oldu salon kirası almadı hizmetler falan filan sağolsun...
Organizasyon başarılıydı bir de özelliği var olayın bu üçüncü poomsae yarışması ilk ikisi Kore' de yapılmış ilk defa ev dışına çıkıyor branşları... Fakat onlar da memnun kaldılar bizim organizasyonumuzdan...
En keyiflisi de ilk gün sonunda yapılşan açılış seramonisiydi o kadar görkemliydi ki çalan bir parça vardı söyledim bizim Bey' e almış parçayı koyacağım meydana...
Bizim Bey deyince kendisi organize etti şampiyonayı adeta kocam diye söylemiyorum çok çalışkan inanılmaz sorumluluk sahibi ve ciddi...
O hele şampiyonadan üç ay evvel yazışmalar işler başladığından bitik vaziyette bıraksam bir hafta uyur herhalde...
"Seninle gurur duyuyorum çalışkan kahramanım :)"
Şimdilik aklıma birşey gelmiyor bir de sabah dokuz akşam 00:30 ellerim klavyede gözüm ekranda olunca kalan enerjimi komşu bloglarımı okumakla değerlendirmek istiyorum...
Aklıma birşey gelirse yine paylaşırım...
Büyük Anadolu Otel' de antrenman yapıyorlar...
Bizim pop parçaları eşliğinde...
İranlı kızlarımız... Şu 9. Dan diye bahsettiğim de soldan ikinci amca...
Muhammad ve ben... Elmacık kemiklerim de sonradan ilave gibi :)

13 Aralık 2008 Cumartesi

Taekwondo...Poomsae... Kayıtlar... Ülkeler...

Şu sıra Ankara' da Taekwondo Poomsae Dünya Şampiyonası var yaklaşık 58-59 ülke katılıyor ben de görevliyim kayıtta... Süper zevkli aktivite ama bir o kadar da yorgunluk çünkü binlerce euro-dolar sorumluluk... Henüz bitmedi devam... Kazasız belasız biter umarım...
Şu dünya insanı bir garip çeşit çeşit ama bir o kadar da eğlenceli . arada sinir yapıyorlar ödeme işi tabi karışıklıklar oluyor onların tarafından bizde kararlıyız tabi prosedüre uymak durumu var sanıyorlar burası istediğimiz gibi at oynatabileceğimiz yer yok öyle biz gittiğimizde adamlar kök söktürüyorlar burada da kralcılık oynamak istiyorlar o kadar kızıyorum ki benim ülkemde ağalık yapacaklar oldu... Yalnız bugünkü tablo da benim ne kadar dil konusunda kalın kafalı olduğumu bir kere daha gösterdi...
Şimdi şöyle 93 senesinde beden eğitimi sınavlarına hazırlanırken hazırlığı olan okula hazırlandığım için antrenmanların yanı sıra Amerikan Kültüre de gidiyordum hazırlığa hazırlık olsun diye... Okulu kazandım bir de üzerine hazırlık gördüm... Şimdi masaya kayıda gelenlere gülümsüyorum, anlıyorum onları ama tık yok hep zaten "ya konuşamazsam" dan çıktık yola bir akıcı konuşamadım gitti demek ki haybeye gidip gelmişim ama uktedir içimde hala şu ingilizceyi sular seller gibi konuşmadan ölmeyeyim diyorum bakalım da hayırlısı...
Bugünkü ekip-arkadaşlar çok iyiydi güle oynaya geçti yorgunluğun yanı sıra tabi önümüzdeki cumaya kadar devam yarışlar... Bakalım bizim takım ne yapacak...
Taekwondo konusuna hakim olmamakla birlikte Poomsae' nin artistik olduğunu öğrendim yani gösteri kısmıymış zorunlu hareketlerin olduğu ve puanlandığı sistem...
Şu an sırtım tutuk, kızımı göremedim sabahtan beri yeni uyuttum şimdi müsadenizle oturacağım biraz sonrasında hemen uykuya geçeceğim sabah yine erkenden yola koyulmak lazım...
Bu arada orada bile komşularımı okudum ama sakin olmadığı için oralar tam kendimi veremedim... Fazla ilerlemeyin :)

11 Aralık 2008 Perşembe

Barış Akarsu...

2004 senesi miydi tam hatırlamıyorum "Yalancı Yarim" diye bir dizi başladı başrol erkek oyuncu Akademi Türkiye' nin birincisi çocuk... Zaten seyretmiştim de yarışmayı favorimdi de kendisi... Dizisini de çok sevdik izledik kaçırmadan...
Sonra dizinin sezon finali Bodrum'da çekildi, tam doğum günü partiye giderken...
Çok üzüldüm çok... Genç yaşında olmasına... Pırıl pırıl gençti yapacağı nice işleri vardı kimbilir...
Hayat işte değil mi sonuçta vakti dolmuş hem de doğum gününde genç yaşında karşı gelinmez...
Hala çok severek dinlerim şarkılarını...