Geçen seneye olduğu gibi bu bitmesine az kalan yıla da iyi bir iş çıkarmış gibi davranıp aferin "sene" güzeldi hadi bakalım devamına şerefe demeyeceğim...
Neden diyeyim ki;
Geçen sene hastalığını öğrenip, bu senenin 1 Eylül' ünde giden babam için mi?
Ya da koca iki sene boyunca her mücadeleyi yalnız vermek zorunda kaldığım için mi?
Herşeye sırtlanmaya çalışıp bir de etraflıca! sürekli "içerden" darbe aldığım için mi?
Bütün bunların sürecinde hiç inancımı kaybetmeden sürekli babamın sağlığına kavuşacağını işlerin yoluna gireceği masalına inandığım kimseleri buna inandıramadığım için mi?
Ruhumu başka nasıl koruyabileceğimin başka yolunun olmadığını bilmediğim için mi?
Sürekli "iyi" olmayı, etrafıma da bu telkini vermeyi ve sonucunun gelmeyeceğini bilip yine de sabrın sonu selamet oyununun yarı tözekleyen, yarı yedek sırasında oturan oyuncusu olduğum için mi?
Bu yılı devirirken bir başkasına başlarken de; tabi ki rutin dilek dua isteklerin yanı sıra; dolasınlar istiyorum beni çelikten konstrüksüyonlarla...
Sinirlerimi kaplatmak istiyorum hatta, arada kısa devre yapmasınlar diye...
Öyle mıç mıç sevgi olsun, elleri çırpalım, el ele dolanalım, olumlayalım salaklıkları ki o ne demekse zaten, neşe verelim, kardeş olalım yok öyle dangalak şeyler...
Üzenlerden üzücü haber alayım sevineyim hatta öyle çoşayım havayi fişek patlatayım...
İçeri darbecinin artık performansını yitirsin şeklindeki temennim, biliyorum hiç gerçekleşmeyecek ama................
Kısmet.......