adamla kadın...

Kadın, yüzüne güneş vurmuş kumral saçları daha da ışıldamış yüzü daha da aydınlanmış adama baktı alıcı gözle hayranlıkla, sonra dudaklarına takıldı gözü, ne kadar da çekiciydi daha önce farketmiş miydi bilmiyordu belki etmişti zamanında bakmıştı belki o gözle de şimdi de görmüyordu o baktığını...

Zaman ilerledi belki o ilk ateş kor oldu ne olduysa o sabah baktı işte dudaklarına, hissetti eski zamanki gibi belki kalbi kıpırdadı bir an ne bilsin hayat koşturması yüzünden ayrıntıları atlıyordu...

Sonra birden döndü adama gözleri dudaklarında : "dudakların çok tatlı görünüyor" dedi. Adamın dudakları hafif yana kaydı hoşuna gitmiş besbelli döndü birden -kadın baktı gözlerine- dudaklarından "dünkü aldığım pantolonun boyunu kısaltalım mı çok mu uzun acaba? Alsaydın ölçüsünü keşke..." çıktı bir anda cevap olarak...

Sonra daldı gitti kadın yola, akan trafiğe... akan hayata...