29 Kasım 2008 Cumartesi

"cadımızla zor günlerin ardından yaşanan keyifler"



Başlık kreş öğretmenimiz Gül' e ait...
Günlerden cumartesi evdeyiz oturuyoruz kızımla ben hala sınıf annemiz Emel' in atkısını dürtüklemekle meşgulum Rengin disney de cinderella izlemekte...
bilgisayar da açık bu arada derken msn den bir konuşma gelmiş yanıp sönmekte altta kutucuğu gösteren yer (yer yalnız tam isim uyduramadım ona :)...
2007 Şubat sonu hatta Şubat ın 22 si...
Ani bir kararla o güne kadar anneannesinin baktığı annemden kreşe terfi ettik...
Bendeki de ne akıl bir yerlerden giden birinden duymuştum Rengin'in şimdiki gittiği kreşin methini, diyordum o zamandan beri kreş çağına gelince oraya yazdırırım...
Herhalde bir tane bile kreş gezmeden kimseciklerle görüşmeden hoop haydi yazdıralım şuraya da diyen nadir annelerdenimdir. Evet yazdırdık kızımızın et kısımları sizindir girizgahıyla... Ellerine teslim ettiğimiz kreşimiz hayat kurtarıcımız oldu öğretmenlerimizle tabi.
Hani Allah yüzümüze baktı tabiri vardır ya bendeki kısmet demek ki herşey saat gibi tıkırdadı...
Yalnız işin psikolojik boyutunu anlatmadan geçemeyeceğim çünkü post'u yazmamın sebebidir konu...
Kreş hayatımız başlamamızla Rengin önce anneanneye küstü tam bir ay onunla konuşmadı evine gitmedi ve annem geldiğinde sürekli evden kovdu...
Asıl kreşte rezalet her öğlen altına işedi öğlen uykularında...
Arkadaşlarını telef etti artık her onu almaya gittiğimizde mahkemeden basın karşısına çıkarken görüntülenen suçlular gibi yüzümü kapatarak gidiyordum kreşe...Her gün ayrı vukuat... Rekorumuz bile var bu konuda 8 arkadaşını birden halletti bir günde kimini tırnakladı yüzlerini kimini itti kafalarını vurdu...
Yalnız tüm bunların yanında daha bir gün bile ağlamadı kreşe giderken gitmek istemiyorum diye...
Tam kabus, öğretmen dertli biz dertli her akşam arkadaşlarına zarar veren kızın kreş maceralarını içeren konulu mesaj kaygılı masallar mı dersiniz, cezalar mı en ufak uslu durduğunda önüne yığdığımız ödüller mi...
Kreşin psikoloğuyla konuşmamız sonucu aynen şu lafı etmişti "biz zeka geriliği olan çocukların anne babalarına da geçmiş olsun diyoruz Rengin gibi zekası çok çocukların da anne babalarına geçmiş olsun diyoruz" Haydaaa ne ki bu şimdi tamam akıllı olması gurur verici ama bu aklını şiddete neden kullanırsın a kızım?
Şu an geldiğimiz nokta mutlu sonla biten masal sonu misali hakkaten prensesin prensle evlendiğinde olan mutluluğundaki gibi ...
Şimdi süperiz (maşallah diyeyim) evde bana arkadaş sınıfta öğretmenlerine...
Sağol Gül Öğretmen, Sabişçim ve Emelcim...
Hep diliyorum Allah'tan ki eğitim öğretim hayatında hep iyi öğretmenlerle karşılaşalım...
Amin...


3 yorum:

İçimden Geldiği Gibi dedi ki...

resimdeki senmisin funda?

Unknown dedi ki...

yok ben değilim kız benim sadece resimdeki :)
Gül öğretmen o :)

Camilla dedi ki...

cocukken ben de böyleydim yaw(: diş kırmaca oynarmışım ben, arkadaslarımın kafalarını carpa carpa dişlerini kırıyormuşum x)