Sabah babamın raporunu halletmek üzere hastanedeydim...
Hastanenin behçesinden girince daha yeni ama iki-üç ay öncesine döndüm neler geçti gitti diye çok şükür buna da tabi...
Yalnız pazartesi hastanelerin çıldırdığı günmüş yeni öğrendim çünkü bizim iş hep cumaydı nispeten daha tenha...
İşimi halledemedim tabi o kadar saat oturmaya bilgisayar sistemi çökmek suretiyle emelime erdiremedi beni ama ben hallettim ilaç işini...
Orada içim şişti resmen, bölüm radyasyon onkolojisi olunca gripten insan yok orada hepsi maskeli...
Bir nebze büyüklere alışıyor insan da çocuklara ne demeli?
Bu sabah da sözleşmiş gibi her yandan maskeli bir bıcır çıkmaz mı karşıma?
Allahım ne şekerler hiç biriyle göz göze gelmemeye çalıştım yoksa tutamam kendimi...
Şiştim çıktım dokunsalar gideceğim, sonra kenarda bir kadın, yanında iki sakinleştirici insan evladı ama nasıl bir ağlama, dövünme değil o kadar asil...
Haydaaaa zaten durumum berbat bir de bu o sırada annemle telefonda kouşuyoruz kendimi de zor tutuyorum kadının yanına gitmemek için olmadı beraber ağlarız ben de açılmış olurum...
Allahtan öğlen arası kızlarla buluştuk da unuttum o saatleri...
Hoş insan beyni de enteresan, daha hastanenin kapısından ilerledin mi hafifliyor, 100 metre git birşeycik kalmıyor...
Hayat kaldığı yerden devam, tabi olmak da zorunda...
Kızlara fotoğraf makinanızı getirim dedim, dediğime hem sevindim hem pişman oldum bütün konu makinalar oldu harala gürele geçti o kadarcık saat...
Olsun o da yetti...
18 yorum:
çok güzel çıkmıssın, kim cektiyse işi biliyor galiba:)
alttaki kırmızılı sevimli de kim ola ki:)
sevgili lastikli terazi malzeme ortada deklanşöre basmakta ne var :)))
Evet ben de çok sevimli buluyorum kırmızılı teraziyi :)
En alttaki fotoya çok güldüm :)
Merhaba canlar,hepiniz çok şeker çıkmışsınız,üzüntülü günler yaşarken herkes bizim gibi sanıyoruz,dünyanın sonu gelmiş gibi geliyor....hayat devam ediyor ve güçlü olmalıyız,benim annem ağır hasta ben de gözyaşlarım,hayat içinde bir yerlerdeyken....hayatın devam ettiğini dostlarımla farkedebiliyor ve atmaya çalışıyorum,güzel günleriniz olsun,sevgiler
http://cafemis.com
http://cafemis.blogspot.com
funda hastaneye gittiği zaman ister istemez bi ruh haline giriveriyor insan farkında olmadan..
allah herkese yardım etsin kimseyi mecbur etmesin..
sana gelince çook güzelsin yaf:)
Guzel kalplerın ısıltısı
yuzlerede yansımıs:)
Çok zor Fundacım çok..Ben birine geçmiş olsun bile diyemezken hastane ortamına girdiğimde uzun bi zaman kendime gelemiyorum...
Yakmışsınız ortalığı resimler şaane de ben o minik kuzu Çınara takıldım desem:))
Allah cümlesine acil şifa versin tahmin edebiliyorum zaten senin halini ben lösevin reklamı çıkınca bile kendimi zor tutuyorum senki tam içine gidiyorsun bir bir grip olsak panik yapıyoruz onlar ne yapsın? :(((
fotolar çok güzel çıkmış
Off, radyasyon onkolojisi; yorum yazarken bile içim daralıyor. Ben o bölümü seçip uzmanlaşan doktorlara bile hayret etmekteyim yürekleri nasıl dayanıyor diye. Benzer kriz anlarını çok yaşadım ben de o hastanelere girince, ne diyelim Allah bir daha göstermesin.
Kızlar çok tatlısınız, çok güzelsiniz. Deniz'e zaten bayılıyorum, bu fotoğrafta yanaklarından makas alasım geldi:))
Hep keyifli günler geçirmenizi diliyorum, sevgiyle...
en alttakinde çınar kıpraştığı için elim titremiş. ama çok tatlı olmuş be fotolar.
Çarşaf çarşaf:))) Tüm yanaklarımla sahneye çıkmışım yaf... hep gülün bi de!
Sardunya
sevgılerımle fundacım.
çok hoş çıkmışsın sevgiler
Hastane psikolojisi hep aynı.
Bahçeye çıkıp ilerlerken azala azala sona eriyor :(
İyi ki de öyle oluyor..
Cok zor Gerçekten ben bir fizikçiyim ve lisans mezuniyetimden sonra ege üniversitesinde radyasyon onkolojisi anabilim dalında yüksek lisans eğitimi almaya baslamıstım fakat ne yazık ki duygusal zorlukları karsısında 1 yıldan fazla dayanamadım ve kendi opsiyonlarımdan birinde başka üniversitede başlamak zorunda kaldım allah eksik ve muhtaç etmesin:(
Vay be tablo gibi kadınsın vesselam...
Sevgiler...
Yorum Gönder