Dün; benim o çalkantılı dönemlerimden sonra hava durulup da, herkes işine gücüne varıp, ekmeğinin derdine düşüp, günleri eklerken birbiri ardına, gazete okurcasına kocaman açtım sayfaları baktım şöyle bir, bütüüüün olana bitene etraflı...
Dedim ki; tevekkül etmek lazım...
O olmazsa kalbini Yaradan' a bağlamazsan, her hayrın da şerrin de O' ndan geldiğine inanmazsan, güçlükler için bile hamd etmezsen, buna sınav gözüyle bakmazsan, en kıytırık sıkıntıda bile yok olur, çürür gidersin...
Allah' ın senin kalbini kıran için yapacaklarına kanaat getirir, O' nun adaletine teslim edersen en ufak hadiseyi bile, sonra tecelli eden adaletini duyunca bir şekilde işte o zaman için de soğur sen de...
Sadece sabırdır yapman gereken, Rabbim sen bilirsin demektir...
Öyle boş bedava da yaşamayacaksın...
Verilen aklı iyiye kullanacaksın her daim, aklında bir gün o mezarlıkların üzerinde yazanı iyice belleyip gidileceğini o tadılacak "ölümü" tadıp hele hele verilecek olan hesabın ödeneceğini o küçük aklından çıkarmayacaksın...
Kimselerin ekmeğiyle oynamayacaksın, evini yurdunu yıkmayacaksın, kimseler hakkında ileri geri konuşmayacaksın, bir gün o yaptıklarının beş beterini çekebileceğinin idrakına varacaksın...
Herkesin yardımına koşmakla mükellef, iyi insan, ahlaklı insan, vicdanlı insan, merhametli insan olmakla, ahiretteki kazanımına katkısı olacağını unutmayacak, ona göre ekleyeceksin o birbiri ardına ne de çabuk geçiyor günler dediğin günleri...
Mal, mülk, alma, verme, giyinme, süslenme, kibir, dış güzellik kavramlarına itibar etmeyecek; iç güzelliğinin tam olması durumunda, o kalbinin yüzüne yansıyan aksinin nurunda, kozmetikte bile olmayan pırıltının olmasına bakıp şaşıracaksın...
Çivi çakmış gibi oturacağın o koltuktan, asla kalmayacakmış gibi havaya girmeyeceksin...
Adaletli bir insan evladı olup NE KADAR BÜYÜRSEN, O KADAR KÜÇÜLECEKSİN!
Çok genel geçer söylemdir; sonunda iki metrelik kumaşla, iki metrelik yerde ya kıvranacak, ya cennet bahçelerini seyredeceksin kabre açılan pencerenden...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder