O kadar zaman yetmiyor ki...
O kadar dolu ki her yanım...
Başı kaşıyacak zamanı olmaz mı insanın...
Akşamları ayak altları patlıyor alevler atıyor artık...
Bir yandan da bakıyorum ki elde avuçta kenarda kıyıda birşey var mı bu kadar koşturmaya...
Yok vallahi de yok...
Demek ki neymiş...
Nafile koşturmalarmış yalandan çırpınmalarmış...
Bütün bunların yanında da her daim dile pelesenk sağlığa, varlığa, huzura, ağız tadına, sevdiklerin yanındalığına, yüzlerin gülmesine bin şükür...
Bir de kendime müjde; an itibariyle Ocak 2 ye kadar da izinliyim...
Kahveye, çaya, çorbaya beklerim efenim...
