Haydi O zaman :)

Rahmetli dedemin sözüydü mülahazat kısmını boş bırak diye
Ne güzel demiş ya hiç demediğim diyemediğim  için yemediğim kazığın kalmadığı
Şimdiyse hiç üzülmediğim dahası iyi olmuş yemişim ne var tanımış oldum kimi kimseyi dediğim...
Eskiden kopamazdım kimseden hatalara sıkıntılara rağmen şimdiyse aklı başındalığın, özgürlüğün, fütursuzluğun verdiği nasıl bir cüretse aynı yolu yürümek zorunda değilim bu ne güzel bir şeymiş ne menem bir rahatlamaymış varsın eksik olsun yanında insan varsın koca bir güruh :)
Bir önceki postta kısmetin nasibin ne olup olamayacağını hep birlikte gördük
Nasibinse gelir Yemen'den, nasip değilse düşer çenenden...
Çok seviyorum bu özlü söz mevzusunu nasip olmadı işte
Mülakata giriş notu altmışa kadar ki olan hummalı çalışmama da yanıma kar kaldı kalan da aklımdan uçtu gitti güya karantina zamanı efe efe çalışırım ya arada diyordum çok çalıştım :)
Ne çalışması günde okuduğum kitap okuma sayısını evde olduğum günlerin toplamına denkleyemedim bile Netflix bile çok kayda değer ilerlemedi bir dizi bitirebildim odur onun dışı nasıl geçtiğini anlamadığım bir yayılma söz konusu ki ne mutluluk haftada bir işe geldiğim nöbet sisteminde haftada bir çıktığım dışarısının verdiği haz tabi o da güzel :)
Kızımın yüzünü günde toplasan yarım saat anca görsem de saatlerin nasıl geçtiğini günlerin nasıl gözümün önünden koşturduğuna kah şahit olarak kah farketmeyerek
Ez cümle demek lazım ki güzel nasipler gelsin Yemen'den :)
Haydi o zaman :)

Şansa Kadere...

Yıllar yıllar önce masal girizgahı gibi yıllar der uzatırken mübalağa etmiyorum cidden
20 yıl öncesine kadar böyle dersli ortamda sadece kızımın sınav zamanları hemhal olmuşumdur mevzuyla ki nereden bileydim başıma geleceğini
Aidiyetim canım ciğerim üniversiteden beri kahrımı çeken 0,5 kalemim yine baş tacım bu kez görevde yükselme sınavına çalışma eşlikçim
Büyüyünce ne mi olacağım, olursa şube müdürü olmazsa ay bu saaten sonra zaten almıyor aklımın ardına sığınıp devam rutine
O zaman başarılar iyi şanslar Allah zihin açıklığı versinlere gider  bu iş...

Yıpranmayan eski, sanıldığı kadar eski değil belki
İş ki o eski ne seni yıpratmış olsun ne de sen onu
Tiftik etmemişse gönlünü o ki eski olmuyor
İçinden geçtiğin yılların üzerine hafif lavanta kokusu sindi mi...
Niyet eskiyi yeni oldurma çabasıysa gayretine bakıyor
Gönülden bir giriş gelişmeyi sürüklüyecek ardından
Girizgahı yapmak asıl olan...
Bekliyorum gelsen
Sürükleneceğim çorabın söküğüne...

Duysam...

Söyle bana
Deniz olmadığını bildiğin manzarada
Uzaktaki ışıkların suya yansıması sandığın
Göz alabildiğine ışıklarda gördün mü beni...
Kendine bile itiraf edemezken
İçinden diyebildin mi
Aslında benim duymayı beklediklerimi
Neden bu endişe
Belki ben de duymak istediklerini fısıldayacağım kulağına
Kafese kapattığın kalbini özgür bıraksan
Senin yerine o konuşsa
Kimse kimseyi duymasa da
Duyanlar konuşanlar onlar olsa...

Beklesen mi..?

İçindekileri dışına verememekse
Gecenin sabaha kavuşamadığı perdeyi aralayamadınsa görmediğin
Çalmadıysa kapın sürekli çalmasındaysa kulağın
Gelmiyorsa gelmiyordur dediğin vakit
Arkanı dönüp gittiğin ardına bakmadığın...
Sürekli çalan radyoda bu benimdir dediğin şarkıysa içinden geçen
Seçtiysen seni sana anlatan satırlar
Sen dönmüşsen belki
Çığlığı duymuyorsundur kulak kabartmadığından
Gözlerin değil görmesi gereken kalbinse
Vakti gelmemiştir belki de
Çiçeğin bile açmasının vakti var diyorsan
Bekle
Bekle ki açılsın yoluna çiçeklerin serildiği o vakti...

Karanlığın kıyısından göz kırpan ışık...
Yıllar öncenin kitabının sayfaları arasından bir ses, melodiye dönüşecek kadar ritmik damlatan muslukla rüzgarın sesi bir olmuş,  yeniden şahlanıp ışığı takip eden o uyanış, ardından kapının  ardına kadar ki ardı hayaller ötesi...
Göz kırpan ışığın marifeti gerisindeki şenlik ateşinin davetiyesi...
Davete icabet gerek şenlik ateşine diz çöküp sıcağını da ateşi de hissetme vakti bu vakit...
Duvara yansıyan henüz hayata geçmemiş olanın uyanışı...
Vakti geleni gönderme, yerine geleni buyur etme, karşılama, ağırlama seramonisi...
Fondaki müziği köpürtüp öne geçirme zamanı olanların üzerini örtsün diye...

Her Yeni Ayakkabı Ayağı Sıkar :)

Çok akıllı biri değilim çok şükür, halbuki görenler akıllı sanıyorlar da o da onların zarifliği olsun :)
Bir denilende anlamıyorum çoğunlukla, sormam da burnumu düşürüp, cümle içinden çözerim yine olmadıysa çekinem sorarım basmadı benim kafam buna bir daha izahat rica edeyim diye...
İnsan evladının kendini kabul etmesi güzelmiş de bu kafaya şu saat oldu işte yeni yeni geliyorum son bir 6-7 sene belki...
Olsun kazançtır, faydalanmak esastır en hakedileninden...
Bu benim çabuk inanma halim herkese, ya neden yalan söylesin ya da bile bile insanları neden üzsün, ne geçecek insanın eline mottom her defasında başıma iş açsa da, en sevdiğim, beğendiğim, hayranlık duyduğum huyum da ayıptır söylemesi ki kendini de beğenmeyen çatlarmış hesabı; çok tevekkül, çok teslimiyet, çok gayretten sonrası kadere çok iman...
Çok gayret sonrası kader ama rahmetli dedem söylerdi sık sık “Tedbir senden takdir Allah’tan” diye benimki öyle kadercilik...
Bir de ilaveten şunu idrak ediyor insan evladı, geçiyor arkadaş deşse de öldürse de geçiyor, ölüm dışındaki mevzuların hepsine iyi ki diyorsun gün sonu... Gerçi çok çeken hastaya da ölüm şifa ya ona da iyi ki denilebiliyor...
Bir miktar celalliyim galiba çok kendini bırakmaya gelemiyorum, bırakana da gelemiyorum, sürekli vesvese halinde olanı bir sarsmak istiyorum, şikayetlenin ağzına vurmak istiyorum ne üzerime vazifeyse...
Her şey şahaneyken kimse şikayette değil ama :)
Ben de herkes gibi feci feci yaşadım şükür hayatı, hala da yaşıyorum, ben gebermedim mi üzüntüden evet hele babam gittiğinde, akşam farklı sabah farklı ilaç içiyordum, bir müddet sonra dibe de layıkıyla vurup... Dengen değişiyor alaşağı oluyorsun o kadar normal ki, sonrasında ilaçları kestim bir altı ay sonra, yaşadım efkarı üzüntüyü efendi gibi, şimdi hayat devamdır vardır Allah ın bir bildiği deyip geçiyorsun...
Sonrası çoook sorunlu giden kurumdan istifa ettim boşandım, onun da sıkıntısını çektim sorumluluk anlamında değil Allah tan o konu tamamen bende olduğu için :) sıkıntısı sosyal kimlik alışkanlığı, evladıma yetebilecek miyim falan filan...
Zaman  zaman... Her şey geçtiği gittiğiyle kaldı, elde kalan süzgecin üzerindeki değerli katman... Başta kurumun bozulmasına ve başa gelen her şeye oturup çok şükür diyorum iyi ki böyle olmuş iyi ki iyi ki daha da bastırabilirim üzerine :)
Geçen iş yerinde kallavi bir pürüz var Kıvırcığımla  birlikte kurdeşen dökerken, dedi ki “Funda biliyorsun değil mi üzerinden gün geçince biz bunu gülerek anacağız” doğru söylüyorsun dedim... Tabi ki öyle oldu hatta üzerinden gün geçmesine gerek kalmadan, sorun çözüldü sonrası keyfi de bize kaldı...
Yani demem o ki her yeni giyilen ayakkabı ayağı sıkar, belki ayağa hasar  verir ama sonrasında iyi ki almışım ne de güzel ne de rahat deriz...
Ez cümle insanız, her olana alışırız, girilen kabın şeklini alırız, o sıkan ayakkabıyı da ayağa uydurur rahat eder sonunda iyi ki deriz :))
Yapınız efendim hayatınıza adapte ediniz gayreti esirgemeyiniz sonrası hep güzel hep güzel...
Gerçekten ..! :))

Olan olmuş biten bitmişse...

     Sınav çıkışlarında millet harıl harıl sorular üzerinde konuşur bitmez ya o muhabbet hiç haz etmem biten bitti geçen geçti neyi değiştirecek soruyu bilsem muhakemesini yapsam geri mi döndürecek kardeş bir düzelteydim izin vereydin de mi diyeceğim...
Efendi efendi çıkardım sınavdan zaten darlanmışım ne konuşacağım üzerine lüzumsuzluk naçizane...
Her sene sonunda da konuşulur ya nasıl geçti neler oldu? E bitti oldu niye yoruyoruz ağzımızı eskilerin fantastik anlatımı vardır tumturaklı bir küfür silsilesiyle...
Ne yalan söyleyeyim severim küfür etmeyi ne demekse ama bu ara çokça kullanıyorum yelpaze de geniş ne yapalım sene sonu mesaisiz gece olmadığından yük de ağır bir rahatlama mıdır nedir nasıl görünüyorsa gözüme en şirininden...
Bir de bir araba laf edeceğine bir kelimeyle durumu özetler :)
Neyse ez cümle diyorum ki biten bitmiş giden gitmiş üzerine yormayalım narin bünyeleri, yavaş yavaş sağdan sağdan ilerlemeye devam, bakalım her bölümünü merakla beklediğim yarınlar ne getirecek..?
Burnuma güzel kokular geliyor da haydi bakalım...

Keyifle...

Bir kuple ömrün satır aralarında;
Yaptığımızda pişmanlık duyduklarımız
Gelişine yaptıklarımız
Üzerinde düşünmeden geliştirdiklerimiz
Gelişmesine şaşırdıklarımız
Mutlu olduklarımız
Ardının hesabını yapmadan aslolanı
En son bir derin nefes

Sevindirsin topyekün

Sıcak bir tas çorbanın verdiği huzuru veren başka bir şey daha var mı ki?

Dünyalar  kadar şükürler olsun mezun olduğum branşın mesleğini icra ediyorum ne kadar şükretsem az...
Herkese nasip olsun umarım...
İnsanın sevdiği bildiği ya da elinden geldiği kadar yapabilmesi ne büyük lütuf
Bardağın dolu tarafından bakma durumu var ya çok beceremesem de hep “vardır olanda  hayır” cılığımdan mütevellit tabi ki mücadelenin gayretin şart üzeri şart olduğunu şiar edinip, velakin ardını kovalamadan Yaradana bırakmak hep daha işime gelmiştir.
İnanırım ki vakti zamanını bekler her havadis iyisiyle kötüsüyle...
Yediğim meyvenin çekirdeğini toprağa saklamayı çok severim mesela...
Yakinen gün gün bakınırım, etrafında dolanır dururum o vakti geldiğinde uygun koşullar sağlandığında gösterir kendini toprak üzerinden, salınır sonra gider gelir severim izlerim bana o minnacık tohum umut verir, niyetlerimi besler, vazgeçmemeyi öğretir kendince...
Dersler çıkarmayı öğrenmeye çalışıyorum hala eğitimi bitmez serüvende bitti mi de zaten miat dolmuş oluyor öğrene öğrene haydin eyvallah...
Aslolan öğrenileni dinlenileni bilineni hal edip mis gibi küçücük dünyaya dünyaları sığdırmak değil mi..?

😔

Blog dünyası bir bir dağılıp ilgisiz bırakınca eskisi kadar girip okuyamıyordum ki girince konu komşuya bakayım bir deyip çok üzücü bir haberi bir sene gecikmeli öğrendim Ayşen in Hakkın rahmetine kavuştuğunu... Oysaki o dönemler yorumlarla birbirimize destek olup hiç görmeden birbirimizi, bir olmuştuk blog aleminde, çok üzüldüm Allahım ailesine sevenlerine sabır Cennetinde Cemaliyle müşerref eylesin inşallah.... 😔

HC CARE yla saçlarım çıkmış :)

Selamlar efendim

Saçlarından muzdarip olmayan kaç kişi vardır ki ben saçımdan memnunum desin. Kimi azlığından kimi çokluğundan kimi düz olmasından kimi kıvırcık olmasından...Bir dünya sıkıntı...

Genel itibariyle durumlarımıza şükürsüzlüğümüzden; olanı beğenmeyeyim ya şu da olasaydı deyişimizden, sıklıkla hep bir arayıştayız.

Sahip olduğumuz aksesuarlarımızın nadidelerinden saçlarımız için herhalde daha iyisi parlağı olsun, dökülenler yerine gelsin, boyanın da alası olsun, saçlarım da şükela olsun diye çalmadığımız kapı, dahil olmadığımız sohbet ortamları kalmamıştır eminim.

Çalıştığım kurumuma bağlı Bilardo Federasyonunun değerli Başkanı Ersan ERCAN Beyefendi, Kendisi Hacettepe Eczacılık bölümü mezunu sonrasında bizlerin bildiği adıyla HC CARE in kurucusu.

Kendilerinin saç ürünleri ki özellikle saç güçlendiren, çıkaran, uzatan bin bir türlü fayda sağlayan yağıyla tanıştım önce (kendisi aşağıda oluyorlar). İki kutu bitirdim güzel güzel efendi efendi kullandım ne yazmışlarsa o şekilde... Saçlarımın önleri stres kaynaklı dökülmüştü. Ürün fazla miktarda saç uzatıyor öncelikle onu söylemeliyim ki uzasın diye kullanan sayısı da az değil; benim muzdarip olduğum dökülen yerler güçlensin, saçım sıklaşsın kalitesi artsın ince telli olmasına rağmen kalitesi iyidir şükür, kullanma sebebim buydu ve iki kutu sonunda kesinlikle söylediğim noktalardan fayda gördüm hatta fazlası da var. Sıkıntısı olsun olmasın herkesin kullanması elzem bir karışım ki içinde neler neler var say say bitmez buyrun buradan inceleyin memnun kalacağınıza eminim o kadar eminim ki kendimden biliyorum :)

Sonrasında kendilerinin ince telli saçlarıma doğal bakım olsun, bir dünya görünsün diyerek kullandığım yaklaşık üç şişe bitirdiğim için hakkında rahatlıkla ahkam kesebileceğim bu ürünü ise vay be dedirtecek kıvamda. Saçlarım tanımadıklarımdan bile övgüler aldı aferin şampuanıma :)

Say say bitiremeyeceğim kadar ürün yelpazesi olduğundan güneş koruyucu yüz kreminden nemlendiricisine derken derken şimdi de parfüm işine girmişler tester setinden denediğim kadarıyla en en en çok TOKYO olanını sonrasında da HUMANIST olanını pek beğendim şimdilik.
Bu ara kırışıklık karşıtı bakım serumuna göz kırpıyorum yolun yarısını geçkin yaşa gelince kullanmak lazım onu da yazarım,

Kendilerine kurum ortak paydasında ve marka güvenilirliğim tam olduğundan gözüm kapalı her yeni ürünlerini heyecanla bekliyor Ersan Beyin ve ekibinin başarılarının devamını diliyorum.

Ne Analiz Ama..?

          Blogu burnunda tüter mi insanın? Tütüyormuş da cidden özlüyormuş yazmayı, neler vardı gün içinde kafamda, kendi kendime aldım verdim, doldurdum boşalttım, üzerine yorumladım neyse ne yazayım dedim, aman çok özele girmeyeyim kapalıdan yazayım dedim, dedim de  bakalım parmaklar nerelere götürecek...

          Hani "Nereden biliyorsun hayatın altının üstünden daha iyi olmayacağını?" diyor ya Şems, başta başın dara düştüğünde, dilini dışarı çıkartmak suretiyle yüzünü ekşitiyorsun ya, hadi oradan şeklinde de bir bakış..! Sonra yine diyorlar "Zaman her şeyin ilacı" ona da aynı şekilde tepki, tabi başına gelenin verdiği ilk sancı üzüntü ya da ne bileyim neyse adı...

          Sonra birer birer denilenin doğru, diyenlerin de ne kadar haklı olduklarını idrak ediyorsun, varmış diyenin bir bildiği esasen tecrübe de bu değil mi? Yaşa, hazmet sonra tavsiye et ya da kendine sakla :)

Velhasıl yaşadığım, ilk etapta sıkıntılı diye nitelendirdiğim durum(ların) sonrasında sınav tabirinin daha doğru olduğunu bellediğim mevzu(lar) için şimdi "İYİ Kİ" diyebiliyor isem hafif kibir kıpırtısıyla ki korkarım üzerimde kalmasın aferin bana ve bana bu duyguyu yaşatan Allah' a...

          Hepimizin acıyla sınandığımız andaki tepkilerimiz ve sonrasındaki yol yürümelerimiz apayrı, öyle de olacak elbet, mühimi birbirimizin durumlarına saygı duymak değil mi? 

          Ayıplamadan, tenkit etmeden, tü kaka vay vay vay lan yanlış yapıyor göz göre göre demeden... 

         Düşünüyorumda şöyle eskilerde, nasıl da atıp tutardık, aman da ben olsam öyle yapmazdımlar, nasıl bu şekil yapıyorlarkiler, kınamalar, bir üst perdeden çene yukarıda bakışlar, (sen nesin ki patates!!) salaklığın daniskası değil de ne Allah aşkına? Sonra adama bir güzel yedirirler o millete saydırdıklarını, hani şimdilerde pür moda artık, neyle gazlanacağımızı şaşırdık ya mecburen de diyoruz , çünkü ayakta kalmanın, ,tutunmanın, morali aklı düzgün tutmanın seksen bin çeşit yolunu bulmak uğruna  hangi yönteme başvuracağımızı şaşırmış vaziyetteyiz... Yaşam koçundan tutun da, tumturaklı laflar edenlerin peşlerinden savrulmalar daha neler neler...  Einstein  insanlar ağızlarından çıkacak sözlerin evrende dönüp dolaşıp kendilerini bulacaklarını bilselerdi ağızlarını açmazlardı minvalinde bir şey  demiş -ki bizim büyüklerin "Evladım hayır düşün hayır göresin şer düşünme" şeklindeki sözüne karşılık gelirken bizimkilerin söylemi pek itibar görmese de elin Einstein i söyleyince daha kabul görüyor, olsun görsün de amacına ulaşsın da kimden duyduğumuzun çok önemi yok... 

          Üzerimizde yanımızda yöremizde sıkıntı her daim mevcut malumunuz... 

          Bu durum(lar)la karşılaşan şahsım ne yaptı gitti Allahına daha çok sarıldı, ilaçlara da başvurabilirdim bu da mümkün -ki babamı kaybettiğimde  ilaç aldım evet fakat sonrasında nereye kadardı ki bu böyle devam edemezdi, hep öyle mi gidecekti? Çok şükür ki genlerde maneviyat güçlüymüş ki sıkıntı anında daha da coştu...

          Çeşit çeşidiz, kimi hacıya hocaya sarıyor, kim
 astrolojiye sardırıyor, kimi depresyondan çıkamıyor, kimi ilaçlara ilaç katıyor...

          Bu benimki ahkam kesmek değil elbet, girmedik mi depresyona evellallah yaşadım bitti geçti, iyi de oldu üzüntüyü de doya doya yaşamak lazım ki kapıyı kapat oldu da bitti olsun...

          Sonra evet altı üstünden daha iyiymiş, daha huzurluymuş mutluymuş deme sonucuna ulaştırdı.

          Şimdi bakıyorum ki bu aklımla, dünya hayatı bir oyun yeriymiş, aslında çok da üzerine düşülesi bir şey değilmiş. Bu dönemde asıl şifayı tasavvufta buldum;
 YAPANIN DA YAPTIRANIN DA ALLAH OLDUĞUNU
 ezber ettim, aklımın erdiğince derdime derman aradım. Her şeye şükrettim, hayra da şerre de, şükretmemin bile Allah' ın müsadesiyle olduğunu idrak etmeye çalıştım, sıkıntılarda sebebe takılmamam gerektiğini bunun bir imtihan olduğunu, derdi veren Allah ın dermanını da vereceğini düşünerek sabır ve şükür kısmıyla meşgul olmaya çalıştım...
Şikayetin/isyanın Allah a şikayet ve isyandan başka bir şey olmadığını öğrenip kime neyi şikayet/isyan ediyorsun teslimsin bitti demeye çalışmaya çalıştım hep...

        Teslim olunduğunda her durum için, her türlü ilişki için, faydadan başka bir şey getiriyor mu hayatımıza mis... Fevri davranmak, abartılı tepkiler vermek,etrafla-deriyle dövüşmek beyhude çırpınışlar çoğu kez...

          Misal yüzme bilmiyorsun sudasın, debelenirsen üstüne çıkacağım, hay dur boğulmayayım paniğine kapılırsan daha çok batmaz mısın? Devamında yorulursun mücadelenden, kendini bırakırsın öylece, bakarsın ki su seni kaldırmış, duruyorsun işte... Bunu başarabilene eyvallah, çözdü olayı gitti...

           Öğrencelik bu hayatta hep yenilerini tecrübe ederek, hasbel kader bir şey görüyor öğreniyoruz... 

          Fakat yüzbin milyon şükür ki, bizim şer bilip dövündüklerimiz hep bir gün "İyi ki" ye dönüyor ya  en büyük kazanç da beni sıkıntıyla kendine yaklaştıran Allah a en büyük teşekkür tabi ki...!!!!

Netce İtibariyle...

Parmaklarım dolanıyor klavyenin üzerinden de hangi tuşa bassam nasıl başlasam bilmeden kulaklıktan gelen müzik gaz olsun da özlediğim meydan-ı muhabbete dalayım.

Blogda kendi tanıtım kelamımda da yazdığı gibi işte hayat hızlıca aktı sonra bir kuruma girildi çıkıldı baba gitti dağ gitti taş gitti üst üste geldi gitti düştük kalktık derken sığındık sığınıldık...

Kanın deli aktığı -bende hiç durulmadı ya- dönemlerin ekilenlerin biçildiği tekamülden tekamüle dalındığı çıkılamadığı imtihanların yoğunlaştığı onlara hamd edilip daha zorunun olmadığına şükredildiği günlerin suyun hızını katlayıp aktığı derken derken öğrenilen ders alınan hadiselerin varlığına bile şükredilmesi elimdeki kalbimdeki en büyük kazancım.

Darmadağın olduğunu sandığın ama altının üstünden daha iyi olduğunu tecrübe ettiğim kapanan kapıların iyi ki kapanmış şükür ki dendiği en güzel en aklı başında akıllı zamana hayata...

Ez cümle iyi ki ler ne kadar çoğaldıysa artık :))

Tahlili yapılamayacak ağırlıkta 2016 ve hatta 2010 sonrası...

Elden bir şey gelmeyince hayırlısı buymuşun arkasına sığınıp teselli bulmak sağlığımız yerinde çok şüküre bağlanan...

Henüz renk siyahtan dönmedi beyaza, griye bile...

Rengin açılacağına inanç tam... 

Arada gelen hadiselerle mutlu umudu yitirmeden şükrü ağızdan bırakmadan sıkıntılara gönderenin hatrına eyvallah diye diye...

Kaderden kaçamıyoruz nereye ayrıca
Başa geleni nasıl karşıladığımız mühim asıl
Dünya hayatında rahat yok hep bir imtihan hep sıkıntı
Sıkıntıya hep hamd gönderenin hatrına
Acizliği kabul edip en güzeli
"Rabbim iyisini bilir" deyip işi Allah' a havale etmek
Hem yormuyor hem adalet daha hızlı tecelli ediyor
Kalplerden geçeni bilen O...
O halde en iyisini en hayırlısını verecek de O...
Dilin söylediğini kalp de destekledi mi?
Yine yine yine
Rabbim iyisini bilir...
Sonrası sabır :)

Gidenin oldu mu
Evvela somutuna üzülürsün bütününe gidişine odaklanırsın...
Sonra o somut soyutlaşır gözünde özünde
Hatırlarsın ne var ne yok, geçmişi dökersin, eski fotoğralar gibi geçer gözünün önünden karelerle
O kareleri yaşatmaya çabalarsın zihninde
Zamanla o kareler de siliniverir kendiliğinden
Tutmaya çalışırsın elinde, somutu da gidince ne kalacak elimde diye
Soyutu da silinmeye başlar
Geçmişle ne kadar yaşadığınla ilintilidir hayata bakışın
Tutulur kalırsan kopman da zor olur
Zorlarsın hatta elimde kalan bir bu ne güzeldi diye
Hatırasına sarılayım diye
Sarıldığın da flulaştığında bir müddet sonra
Kalakalırsın
Sanırsın tutunacak bir bu kalmıştı bu da elimden gitmesin diye
Fakat o kadar debisi yüksektir ki hayatının hızı, elinde olmasa bile
Kontrol etmeye çalışsan da yetişemezsin
Zihin ne kadar yavaş aksın istesen de
Akmaz, elinden o somut kaydıktan sonra soyutuna da sahip olamazsın
Bir bakmışsın ki sonra hayalindeki kareler de akmış gitmiş
Ne kadar tutmaya çabalasan da ne çare...
Giden de gittiğiyle aldığı götürdüğüyle
Kalan da ardından hatırlamaya çabaladığıyla...
Kalan ne varsa artık bir zerre-i miskal
Ona sarılır kalıverirsin...
İstesen de istemesen de...

Bir savurgan oldun be hayat bu aralar...

Son zamanlarda bir sağdan bir soldan...

Tamam diyorum demesen ne olacak haşa kime isyan...

İmtihan diyorum en çalışmadığım yerlerden...

Yine de halden memnuniyet çıkarmalı mı...

Tabi ki evet, şer de hayır aranmalı mı...

Tabi ki evet...

O halde her daim şükür, her daim başa gelen istenmediğe sabır...

Zaten şöyle bir düşününce değişiklik iyidir...

Bakmak istemediğim yönden bakılınca gıpta edilen de bir durum da şimdi...

Şımarıklık yapmayayım hadi ben de...

Ergen ya da doğuştan ergenmiş de yeni haberi olan ben için hayat ne kadar renkli olabilirdi ki daha fazla...
Artık geç yaş anne babalarız ya genele bakarsak hep diyordum ki benim menapozum kızın ergenliğine denk geldi mi değmeyin keyfe iki deli değnekleri saklarız söylemlerimi sessizce sineye çektim evin hakimiyetini verdim kıza elinde oyuncak nereye fırlatırsa oraya gidiyor muyum?
Olanda hayır vardırdan çıkıp yola bu işin hayrını da menapoza girmeden şahane bir ergenle adı gibi rengarenk bir renk döngüsü benimki...
Şikayet mi haşa ne ederim ne edeni severim benimki hal-i takdim....

Bırak Aksın...

Daha iyi bir hayat mı yaşamak istediğin...

Günler su gibi akıp geçiyor ya hissetmeden daha ne istersin?

Sıkıntılıya sor bak bakalım ona nasıl geçer günler yıl gibi...

Zamanın hissettirmeden akışı lütuf sana...

İyisi işte bu gör yaşa diye...

Her gün bir ders çıkarttırıyor tatili olmayan öğrenimim...

Yekpare Sabır...

Bir de 

"Teslimiyetteki Huzur"

Tavsiye ederim...

Eski analar...

Maksadım annemi kötülemek değil haşa!

Annelik ne bileyim benim için adam gibi rol model olmak sürekli çaktırmadan mesaj kaygılı söylemlerde bulunmak gibi bir kimliğe bürünüyor...

Ya da bana öyle mi geliyor...

Yanlış örnek olmayayım sıpa iki gün sonra yanlış birşey yaparsam ya da söylersem sokmasın gözüme korkusu...

Annem gibi davranmak isterdim hani eskilerde çocuğun psikolojisini kim taksındı...

Davranışlarda da söylemlerde de kim kasardı kendini...

Beyaz yalan kalıbını kıralım yalanın her türlüsüne karşı olma durumumuzu hayata entegre edelim...

Velhasıl eski analar gibi büyükler gibi bizim yaşadığımız şuurdan yoksun olma hali özgürlüğünü aramıyor değilim hani...

Dediğim gibi ya da benim gibi konuyu fazlasıyla dikkat-i nazara almam fena bir durum...

Ağacın yaşken eğilmesinden yola çıkarsak da elimizdeki ağaç o kadar yaş ve şekil alabilitesi yüksek ki kıyamıyor insan...

Hele ki sorumluluğu omuzlarında fazlasıyla hissediyorsan...

Her Pazar...

Her pazar veya cumartesi Rengin istekli çoğunlukla ya bir kek ya bir diğer tatlı bunların fotoğraflarını instagram dan paylaşıyorum nispet yapar gibi ne edepsizlik...

Madem fotoğrafını koydum tarifini de yazayım da hakkını verelim...

Öncelikle 250 gr. kadayıfı tiftikliyoruz ufak ufak...
2 yemek kaşığı tereyağını tavaya koyuyoruz
İri çekilmiş yarım su bardağı cevizi ilave ederek hafif kavuruyoruz
Cevizin ardından tifttiğimiz kadayıfı da ilave edip rengi kahveye dönene dek kavuruyoruz...
En son 2 tatlı kaşığı toz şekeri ilave diyoruz...

Öte yandan muhallebiyi yapmak üzere

1 litre süt
1 su bardağı şeker
3 çorba kaşığı buğday nişastası
3 çorba kaşığı un
1 paket toz krem şanti
1 paket vanilya

Krem şanti ve vanilya harici bütün malzemeleri muhallebi kıvamına gelinceye dek pişiriyoruz.
Muhallebiyi ateşten alıp krem şanti ve vanilyayı ilave ederek mikserle karıştırıyoruz.

Sonra ister benim gibi kadehe ister cam bir tepsiye önceden kavurduğumuz kadayıfın yarısını seriyoruz...
Üzerine muhallebiyi ve en son da kalan kadayıfı muhallebiye örtü yapıyoruz...

Buzdolabında muhafaza edip soğuttuktan sonra afiyet olsun diyoruz yiyenler de eline sağlık bu ne güzel bir lezzet diyorlar...
Demeliler de...

Ya Sabır...

Mesaj mı dolu etraf yoksa algıda seçicilik mi burnuma sokulan sürekli...

Bugünkü de SABIR...

Sabır abidesi annemi biliyorum en yakınımdaki...

Kendi hayatına nakşettiği yetmezmiş gibi etrafına da verdiği salıktır sürekli...

"Sabret geçecek sabır sabır sabır" diye de bastırır en sonunu üç kez...

Bana da demedi mi sanki de anne lafı batıyor mu insana dinlemedim ki dinleseydim diye taşlara vuruyor muyum başımı... 

Malesef...

Eski mahallemizdeki komşu ablalara annemin telkinleri çok işe yarar dert döktüklerinde annemin verdiği öğüt sabır olmasına rağmen...

Enini boyunu anlatır sabıra bağlar işin sonunu "haaa tabi doğru ne yapalım sabır" der karşısındaki...

Şimdi annemden aldığım düsturu sürdürürüm ben de sabretmememin ceremesini çekmiş olarak...

Sabır diyorum ben de etrafıma var bunun da bir hayrı elimizden sabretmekten başka ne geliyor...

Dost meclislerinde muhabbet az maaş, sert hayat koşulları, hastalık sağlık konuşulduğunda sonuç hep aynı yerde kesişiyor "Allah bugünümüzü aratmasın, çok şükür, bin şükür"

Tabi ki öyle dertlenmekten bile imtina eder olduk, bu derde de ediyoruz şükür sayısızca defalarca...

Sabır başka bir mertebe...

Küçüklüğümde disiplin yükü annem illa o öğlen uykusuna yatıracak insanı...

Ben de yatmamak için direneceğim de kime debeleniyorsun karşında adamı kaşıyla gözüyle yola getiren bir anne var...

Sokardı odama haydi uyu...

Ne ağlardım, duvarları, kendimi yırta yırta...

Sonrasında bitap düşerdim ağlamaktan bir de içerden "gel haydi" sesi alamayınca sızar kalırdım...

Şimdi de ona benzetiyorum kendimi, ağlıyorum dertleniyorum fiili olarak olmasa da neler yapasım geliyor da sonunda bitap düşüp sızıyor bakıyor kalıyorum geriden...

Sonuç mu yine sabır yine sabır yine sabır... 

Sorun...

Var mıdır acaba bu sorunun çözümü ile ilgili bir fikri olan?

Bülbülün Çektiği Dili Belası...

Yaşam zamanla öyle bir ayar veriyor ki, eskinin o fütursuz savurduğun koca laflarını, kınadığın meselelerini  çıkardığı için peyderpey, temkin senin başucu kitabın oluveriyor sonrasında bir anda...

Ruh kendinin hiç bir zaman yaş almadığını hissettiği ama takvim filmin forward tuşuna basıp da sardırılmış halini oynadığı için gençlikte diyeceğim okur, yaşlandın mı deme evet yaşlanmadım belki de AMA anlatımda eski deyince de aynı manaya geliyor kimi kimi .......

Evet "eskiden" fütursuzca savururduk bütün ayıplamaları, bütün kınamaları, bütün büyük konuşmaları ha bir gayret...

Süreç içinde bütün  bunları yediğimiz hasılı ile şimdilerde bir saba makamı dilimizde, hoş sohbet bütün benliğimizde...

Tamam gıybetin dibine vurmazdık belki de cahildik diyelim büyük büyük laflar ederdik o ettiğimiz lafları teker teker yemeden önce....

Kınardık ayıplardık eşi dostu, akraba talukatı her birini sonraları yaşamadan önce...

Akıl artık dizimi kırayım oturayım oturduğum yere dediği dönemdeyse geriye bakıp da vay be kimi kınadıydam çatır çatır başıma geldi, kime büyük laf ettiysem iki adım ötede yedim o lokmayı misliyle...

Birebir gördük de açık açık, kimi kınarsan verdi başına kim seni kınadıysa aynını yaşadığını seyrettin...

Şimdilerde hep bir korkaklık çekiniklik hali "aman estağfurullah büyük konuşmak gibi olmasın", "kınamıyorum tabi canım benim de evladım var"

"hayat tabi kimin başına ne gelir normal karşılamak lazım şaşırmamalı artık"

kılıflı cümlelerle bezeli geziniyoruz...

Sonra sevinçlerimizi gizler olduk müjdelerimizi paylaşamaz olduk büyüdükçe...

Çünkü nazarı kaçar, ecri gider diye ve evet gidiyordu da... 

Karşındaki belki en yakınındaki sana seninle sevindi göründü ama o filmdeki kötü karakterin gözlerindeki o yıldırım çakması ışığını da çaktırmayı gizleyemedi...

Belki de biz aynını yaptık bir an gıpta ettik elimizde olmadan...

Uzayan kol bizden yanadır lafını düstur edinmiş, karşımdakinin müjdelerine her zaman sevinmiş, fazlasını dilemiş biri olarak kime ne anlatıp paylaştıysam plan olsun, proje olsun, ne bileyim bir müjde olsun hep elimde patlamıştır yaşadığım örneklerle...

Dolayısıyla ne olmuştur bir derin sessizliğe bürünme hasıl olmuştur sonrasında bir ketumluk sarmıştır etrafı kendinle alakadar hadiseleri paylaşmada...

Bugün kendime uyguladığım, geçmişte gazı boşalmış araba gibi fırıl fırıl attırdığım o lafları sonrasında yemesin diye kızıma şimdiden fren sistemini öğretmeye çalışıyorum kendimde nice sonra basmayı akıl ettiğim...

Aman kızım büyük konuşma, kimseleri kınama başımıza gelir sonra koca nineler gibi ablukaya almış devamlı bir nasihat hali...

Yaparken sevimli olmaya kendimden örneklendirmelerle anlatmaya çalışıyorum ki etkisi büyük, nasihat kisvesinden de uzak olsun...

Velhasılı efendim bizler frene basmayı öğrenmiş şimdilerde de evladımıza da öğretir olduk...

Devir aslında kötü de değildi belki de bizler temkini elden bırakmaz olduk...

Nasıl baktığımız değil midir nasıl gördüğümüz...

Sabah kalkınca gördüğün anlamlandıramadığın rüyanı hayra çıksın diye umut ettiğin de bir bakış, nasıl bakarsan, yorumlarsan öyle...

Kalbinin ekmeğini yeme işi de öyle...

Sonra kalbi fesat olanın işinin kesat olması gibi...

Bakışı düzeltmenin ilk şartı kalbi düzgün tutmak...

Kininden nefretinden affetmemekten uzak durmak...

O kişisel gelişimlerin de ana fikri bu değil mi?

İyi bakalım iyi olalım güzel bakalım güzeli görelim...

Yoksa mı?

Yoksa depresyon denizinde kulaç at...

Bat dibe çıkama...

Ne sıkıntı olursa olsun her zaman ama her zaman kalbi bağladın mı Yaradana, çıkışın olma ihtimalinden kuşku duymadın mı, o zaman rengarenk bakarsın etrafa...

O halde ana fikir...

Hep şükür... 

Hep şükür...

Sandığınız Gibi Bokunda Boncuk Yok Bebelerinizin...

Hafta sonu Gazientep teydim...
En küçük teyzem var orada sohbet muhabbet...

Orada eniştemin dediği bir söz çok ilgimi çekti...

"BİZ ANA BABALARIN ZALİM OLDUĞU DÖNEMDE ÇOCUKTUK...

ÇOCUKLARIN ZALİM OLDUĞU DÖNEMDE DE ANA BABAYIZ..."

Arkadaşlar sevgili buldumcuk ana babalar çocuklarınıza sonsuz verdiğiniz o özgüven aşılama çabalarınız var ya işte o çocuklarınızı olabildiğince saygısızlaştırıyor küstah birer birey haline getiriyor haberiniz yok...

Belki de haberdarsınız da salağa mı yatıyorsunuz ne yapıyor sunuz?
Arkadaş bizim zamanımızda da şimdiki zamanda da primini yitirmeyen bir değer olan "hanımlık beyefendilik" kavramları hala güncelliğini koruyor bilmeyenler için kıyısından köşesinden geçemeyenler için söylüyorum...

Boşa mı demiş büyükler taş yerinde ağırdır diye...
Hanımlık beylik iyidir hani şu twitter tabiriyle hatta candır...

Yapmayın bir yandan siyaseten çocuklarımız için endişeleniyoruz nidaları atıp ortalarda dolanıyorsunuz beyaz yakalılar kisvesi altında bir yandan da geleceğe yetiştirdiğiniz çocuklara bak...

En küçüğünden otobüslerde büyüklerine yer veren gençler hatta çocuklar yok artık...
Apartman komşusunun elindeki torbaya yardım eden çocuk/genç de göremiyorum ortada...
Selamı sabahı saymıyorum bile...

Çocuklarınızın zalimliklerine parmağında oynatma durumlarına prim vermeyin yeni nesil ana babalar...
Hiç birinizin çocuklarının boklarında boncuk yok onu bir anlayın hele...
Çağımızda çok zor edinilen çocuklarınız için çokça şükredin onları birer hanımefendi birer beyefendi gibi yetiştirin...
Ahlak birincil ödevimiz olsun çocuklarımızda Allah korkusu yerleşsin içlerine dozunda mantığıyla, merhameti vicdanı bol olsun çocukların...

Bunları bizler yapacağız her lafa sürekli cevap yetiştiren yaşından beş yaş fazlaymışcasına kılıklarla dolanan bebeler olmasın etrafımızda...

Eskinin çocukları şimdinin ana babaları o zalim dönemin ana babalarımızdan aldığımız terbiyeyi çocuklarımıza vermek hiç zor değil sadece silkelenin kendinize gelin...

Bunu en fazla nerede görüyoruz biliyor musunuz çocuk ilkokula başladığında...
Sanırsınız her çocuk birer anne baba nedir bu böyle kimse onun çocuğuna laf etmeyecek benim ki prenses benimki prens eee hepsi öyle anladık hepsi değerli inkar eden yok...
Ama o bitmez tükenmez şımarıklığa benim çocuğum çok akıllıdır diye dolanan salak ana babalara ne demeli...
Sevgili buldumcuk ebeveyn senin çocuğun da diğer çocuklar gibi zaten akıllı kimsenin itirazı yok çünkü etrafında o kadar çok uyaranı var ki çocuk neredeyse bir yaşına geldiğinde tablete parmağını dokundurduğunda ne olacağını bir müddet sonra biliyor buna sevinmene gerek yok...
Ayrıca unutmamalı ki zekasında problem olan çocuk ana babası olmak da zordur üstün zekalı çocuk sahibi olan ana babanın işi de zordur.

Velhasıl kelam Allah' ın bizlere emaneti olan yavrularımızı en iyi şekilde yetiştirmek boynumuzun borcu...
Ahlaklı vicdanlı merhametli birer hanımefendi ve birer beyefendi olarak...

Fazla Fazla...

Biz bu  kadın milleti ...

Garibiz biraz da iyiyiz aslında...

Belki de fazla mı iyi

Fazla yufka yürekli

Fazla maziye dalan

Gideni çabucak yürekten atamayan

Yapılanı çabuk unutan, özlemine kaldığı yerden devam eden

Fazla anaç

Fazla fedakar

Fazla vefakar

Kendini her an herşeye hazır tutan

Hemen önüne bakamayan

Ama her hadisede en az üç hamle sonrasını düşünen 

Bıçak kemiğe dayanana kadar ses çıkarmayan
Hemen kırılan

Hemen ağlayabilen

Hemen de atarlanan

İlgiye muhtaç

Sevgiye aç

Bir o kadar da koca kalbinden etrafa sevgi akıtan

Bir gülümsemeyle yelkenleri suya indiren

İki güzel lafa keyiflenen

Fazla duygusal

Fazla verici 

Verici 

Verici

Beklentiyi sıfırlamayı beceremeyen

Umut etmekten yorulmayan

Sevmeyi çok seven

Kalbi yumuşacık

Garibiz biz

Kadınız koca yüreklerimizle...

Bitirmeleri fenadır insanın

Önüne sonuna bakmaz kırar geçirir

Baktığım yüz kırmayayayım demez

Bakacağım yüz tükürmeyeyim demez

Acıtır bir de bitmek bitirmek

Saldırır biteviye birbirine

Öyle beylik  süslü sözler raftadır

Gün yüzü görmemişler çarpar yüzüne sakınamazsın

Sen ne kadar dirensen de kırmayayım kalbini diye

O hiçe sayar yaşanmışlığı da emekleri de

Koymaz ortada ele gelen ne varsa

Efendi gibi bitirmeyi beceremez  insan evladı

İlla bütün kredisini bitirecek

İlla kırıp dökecek

Sonu illa kötü olacak

Halbuki ne filmler vardı bitmeleri sadece hüzünlü

Öte tarafını  göstermiyorlardı belki de

Kandırıldık

Bitirmeleri beceremiyor insan evladı........

Kendi kendime seçtim, arkasını okudum, yorumları okudum...

Şimdi de anlamıyorum iyi mi...

Persormansım şahane değildir, öyle kıvrak olayım filan o tamam da hiç mi yazılan anlaşılmaz, hiç mi anlayamam..?

Emeğe saygıdan bir de vurdurup çalıştırayım kafayı deyip okumaya devam edeceğim...

Ama yazıktır bana da...

Belli yaşlar milattır ya öyle der eski teyzeler, kalemi kuvvetliler, şairler...

Yaş olarak anlamaz insan, yol mu yarılandı, yol mu bitiyor...

Asıl yaşattıkları milat oluyor hayatın kendisi bünyede...

Bebeğin büyürken agusu gugusu her yeni yaptığı şaşırtırken beni...

Şimdiler de düşünce kontrolünü öğrendi bu beden böylesine şaşırttı...

Canımı sıkan her nevi düşünceden de insandan da beyinsel olarak def-i hacet edebiliyorum...

Kendi kendime de bıyık altından sırıtıp aferin len deyip elimin yettiği yere kadar da sırtımı sıvazlıyorum...

Gerçi bu hale gelene kadar da yaşanan yaşandı tükenen tükendi de...

Olsun kalan sağlar -hem çoğunlukta- hem bizim...

Hem de benim :)

Çok şükür sağlıkla devirdiğimiz onuncu yılın sonunda neler yükledik sırtınanın farkındalığıyla vicdan azabıyla...

Yine şükür yine şükür...

 

İki kişilik minnacık yaşantının en güzel yanı;
her daim çocukla çocuk olman...
mutlu olman...
dik durman...

Şarjın biter mevsim sonu gibi ya da dönülmez artık sandığın yolu devam ederken anlamadan keskin U dönüşünde...

Sonra döndüğün yola alışırsın orada da gidiyorum ne gam dersin...

Giderken giderken bir de bakmışsın ki şarjın da tamam olmuş...

4' le Başlayan Hane...

Ha Yendi mi Yendi...

Dr.Oetker markasına çok güvenirim adım dairede Dr. Oetker e çıkmıştı bir zamanlar o derece bağımlıydım ki hala da bağımlıyımdır marka güvenim tamdır kendisine...

Bu güvenden hareketle reklamlarında salınan rüzgar gibi uçan uçuşan Wolke keke ekrandan da olsa bağlandım aklımın bir köşesine yazdım alınıp denensin diye...

Geçen gün kısmet oldu yaptım gördüm ki benimki alçak uçuşta...

Ne kabardı ne birşey...

Şimdi google görsellerden ürün resmi ararken baktım ki yapan yapmış bende bir numara yok...

Kiiii hamur işi pasta konusunda da elime güvenirim, düşer elimden layıkıyla bunlar, e kek bastırmışlığım da yok geçmişimde, anlamadım velhasıl...

Daaa bu düşmedi ben de, şeker yoğunluğu çok olduğundan mütevellid keki bastırdı şeklinde yorumladım ben de, bir de tadı mekanikti böyle ıssırdın mı geçmedi içine dişler...

Beni hayal kırıklığına uğratan Wolke vanilyalı kek bir daha denenememek üzere market raflarındaki yerinde kaldı üzülerek...

Başka deneneceklere kısmet ne yapalım...

Her an araftayım ....
Hayır kötü manada değil hep öyle oldu...
Fazla mütevazi oldum karşımdaki önceleri son söylenileni en başta söyler s.çar batırırdım...
Islah oldum şimdi yaş hayat yaşanılanlar çocukla büyüme baba kaybı velhasılı yüze tokat gibi çarpan hadiseler ıslah etti...
Dedim ya çekilir dert değildim bazen baksan bir taraftan, aslıma baksam herkesin herşeyine koşup erkek gibi olmak, erkek gibi yetişmek, sorumluluk almak ziyadesiyle beni kadınlık hormonundan uzaklaştırdı...
Sonra baktım ki tamam ben erkek gibi kadınım da biri de beni eylese hani yaslasam başımı sağlam bir yere içimdeki küçük çocuğa ilgi gösterse hırçınlıklarım biterdi belki bu kadar tokat yemeden önce...
İçime söz geçiremeyişimden doğan öfkem olmazdı ya da şimdiki olduğu gibi öfkemi ilaçlarla bastırmazdım...
Kumaşımı bu kadar ucuzlatmazdım bu kadar efelenmezdim kıymetimi kendim bilmediğimden kimseye de bildirmedim...
Son bağlı bulunduğum kurumda da böyle oldu önce efelendik karşılıklı kimin borusu ötecek dedik ben erkektim ya kendi başıma hasan ağaydım ya cahillik mi desem politikayı mı edebiyle yapamadık desem bitti son bir parça kaldı onda da zamanı gelince son eti kalmış tırnak gibi düşecek o da zamanını bekliyor...
Canlar sağolsun diyorum şimdi sağlıklar yerinde akıl başa çoktan geldi büyüdüm en güzel betimleyeni bu büyüdüm...
çok da memnunum şimdi kumaşımın ucuz olmadığını biliyorum ayaklarımın her zamankinden daha sağlam yere bastığından da haberdarım...
buna da hayat anasını satayım dedim gitti kalan sağlar bizim benim hatta...
yine de seviyorum hem kendimi daha fazla herkesi herşeyi de daha fazla...
esenlikler efendim...

Her gece

sesinin duvarından

uçurtmalar salarım gök yüzüne

resim yaparım sokağına da

gidemem

yemyeşil bir dünya gözlerin

gitsemde gelemem

kendime

ismini hecelerim

söyleyemem yanyana getirip

benim yeşilim güneşim

kendime gelişim

gecem ve gündüzüm

zaman yolculuğum...

Ramazan Çam